Νεραϊδοβότανα, μυρωδιές και έλαια Ίσως εδώ μάθουμε κάποια μυστικά από τα κρυφά μυστικά της μαγείας των αιθέριων όντων!

ΑΠΗΓΑΝΟΣ-Ο ΑΝΤΙΜΑΓΙΚΟΣ










[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Απήγανος - Ruta graveolens

Απήγανος - Ruta graveolens

Ruta είναι το όνομα ενός γένους αειθαλών θάμνων με
έντονη μυρωδιά και ύψος 20-90εκ. Ανήκουν στην οικογένεια Rutaceae, που
είναι ενδημική στην περιοχή της Μεσογείου, στη Μακρονησία και στη Νότια
Ασία. Διαφορετικοί συγγραφείς αναγνωρίζουν από 8 έως 40 είδη που
ανήκουν στο γένος αυτό. Το πιο γνωστό είδος του γένους είναι ο Απήγανος
(Ruta graveolens).
Ο Απήγανος (Ruta
graveolens) είναι ένας μικρός αειθαλής θάμνος ή ένα ξυλώδες πολυετές
φυτό με ύψος 60 90εκ. σχεδόν όσο το πλάτος του. Τα κοτσάνια γίνονται
ξυλώδη κοντά στη βάση, αλλά παραμένουν ποώδη στις άκρες. Τα μακριά
φύλλα του (7-12εκ.) τέμνονται πτεροειδώς παίρνοντας ένα σχήμα κουταλιού
ή στενόμακρο. Είναι κάπως σαρκώδη και συχνά καλυμμένα από ένα
αλευρώδες χνούδι. Το πρασινογάλαζο φύλλωμα έχει έντονη και κάπως
δυσάρεστη μυρωδιά όταν τριφτεί ή χτυπηθεί. Συστάδες από κίτρινα
λουλούδια εμφανίζονται στη μέση του καλοκαιριού, στέκονται πιο πάνω από
το φύλλωμα και συχνά καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του φυτού. Ο καρπός
του αποτελείται από 4-5 λοβωτές κάψουλες που περιέχουν μεγάλο αριθμό
σπόρων.
Ο Απήγανος είναι
ενδημικό φυτό της νότιας Ευρώπης και της βόρειας Αφρικής. Προφανώς
δε συναντάται πλέον συχνά στην άγρια φύση αλλά περιστασιακά αποδρά από
τους κήπους και "διακοσμεί" παράπλευρα τις πλευρές των δρόμων και τις
έρημες περιοχές της Βόρειας Αμερικής και Ευρώπης, ιδιαίτερα στα
Βαλκάνια. Ο απήγανος περιλαμβάνεται συχνά στους βοτανόκηπους απλά για
το ιστορικό του ενδιαφέρον. Είναι φυτό που διαμορφώνεται με το κλάδεμα
και μπορεί να γίνει στρόγγυλο ή σαν μακρόστενο διαχωριστικό. Ταιριάζει
όμορφα με ανοιχτόχρωμα λουλούδια. Τα φυτά αυτά μπορούν να
χρησιμοποιηθούν για εδαφοκάλυψη όταν φυτευτούν με περίπου 45εκ.
απόσταση.
Πολλαπλασιάζεται
με σπόρο ή με μοσχεύματα. Η καλύτερη σπορά γίνεται όταν ο σπόρος
είναι ώριμος, σε ψυχρή σέρα, μπορεί επίσης να φυτευτεί στις αρχές ή στη
μέση της άνοιξης σε ψυχρή σέρα. Όταν είναι αρκετά μεγάλα τα σπορόφυτα,
τα βάζουμε σε ξεχωριστές γλάστρες και τα μεγαλώνουμε σε θερμοκήπιο το
πρώτο χειμώνα. Τα φυτεύουμε στις μόνιμες θέσεις τους προς το τέλος της
άνοιξης ή την αρχή του καλοκαιριού, μετά δηλαδή και από τα τελευταία
κρύα. Για πολλαπλασιασμό με μοσχεύματα, κόβουμε τις κορυφές προς το
τέλος της άνοιξης.
Λέγεται ότι ο
απήγανος κλεμμένος από τον κήπο του γείτονα, φυτρώνει καλύτερα.

Φυτεμένο ή αποξηραμένο το φυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί
για να απωθήσει έντομα. Πιο χρήσιμο αποδεικνύεται όταν φυτρώνει κοντά
σε τριανταφυλλιές και σμέουρα. Το αποξηραμένο βότανο μπορεί επίσης να
τοποθετηθεί στις ντουλάπες για να απωθήσει το σκόρο. Φυτεμένο το φυτό
λέγεται ότι απωθεί τις γάτες. Επίσης από το φυτό παίρνουμε μια
κόκκινη χρωστική ουσία. Ένα αιθέριο έλαιο παράγεται από τα φύλλα και
τους νεαρούς σπόρους, το οποίο χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και
ως καρύκευμα στα φαγητά.
Τον παλιό καιρό
χρησιμοποιούνταν ευρέως στην κουζίνα της Μέσης Ανατολής, όπως επίσης
και σε πολλές Αρχαίες Ελληνικές και Ρωμαϊκές συνταγές (σύμφωνα με τον
Απίκιο), αλλά επειδή είναι πολύ πικρό, συνήθως δεν συμβαδίζει με τις
γεύσεις της μοντέρνας κουζίνας. Ωστόσο χρησιμοποιείται ακόμα σε κάποια
μέρη του πλανήτη, κυρίως στη βόρεια Αφρική.
Το
φυτό αυτό χρησιμοποιούνταν σαν φάρμακο και "αντιμαγικό" βότανο για
αιώνες. Θεωρούνταν αξιόπιστη άμυνα απέναντι στις μάγισσες. Ο απήγανος
σύμφωνα με κάποιες πηγές είναι το διάσημο "φυτό-φυλακτό" που
χρησιμοποίησε ο Οδυσσέας στην Οδύσσεια (βιβλ. 10 στίχος 304-6) για να
προστατέψει τον εαυτό του και τους άντρες του από τα ξόρκια της
μάγισσας Κίρκης.
Τσακμακόπετρες
βρασμένες μαζί με απήγανο και βερβένα λεγόταν ότι μπορούσαν να
βοηθήσουν στην επίτευξή του στόχου. Καλλιτέχνες συμπεριλαμβανομένου του
Μικαελάντζελο και του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, βελτίωναν την
δημιουργικότητα και την όρασή τους, τρώγοντας απήγανο. Ο απήγανος είναι
και σύμβολο μετάνοιας, θλίψης, οδύνης και μεταμέλειας, και επίσης οι
Καθολικοί χρησιμοποιούσαν κλαδάκια του για να ραίνουν με αγίασμα τους
πιστούς. Το φύλλο του απήγανου αποτέλεσε το μοντέλο για το σχέδιο των
σπαθιών στην τράπουλα. Παλαιότερα χρησιμοποιούνταν για να γιατρέψει
σχεδόν κάθε αρρώστια γνωστή στον άνθρωπο, αλλά οι σύγχρονοι βοτανολόγοι
αμφισβητούν την αποτελεσματικότητά του καθώς και το πόσο ασφαλής είναι
η χρήση του.

Ο απήγανος έχει ονομαστεί και "βότανο-της-αβρότητας" σε λογοτεχνικά
κείμενα. Είναι ένα από τα λουλούδια που μοίραζε η παράφρων Οφηλία στον
"Άμλετ" του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Ο απήγανος θεωρείται το εθνικό φυτό της
Λιθουανίας και είναι το πιο συχνά αναφερόμενο βότανο στα παραδοσιακά
τραγούδια της Λιθουανίας, σαν γνώρισμα των νεαρών κοριτσιών, καθώς
σχετιζόταν με την αγνότητά τους.
Ο
φρέσκος απήγανος περιέχει πτητικά έλαια τα οποία μπορούν να
καταστρέψουν τα νεφρά ή το συκώτι. Θάνατοι έχουν αποδοθεί στη χρήση
φρέσκου απήγανου.

Ο απήγανος είναι πιθανώς πιο γνωστός για τα αποτελέσματά του στο
γυναικείο αναπαραγωγικό σύστημα. Χημικά που περιέχονται στο φυτό αυτό
μπορούν να διεγείρουν μύες της μήτρας, οι οποίοι με τη σειρά τους να
προκαλέσουν έμμηνο ρύση, δρώντας έτσι ως αντισυλληπτικός παράγοντας,
και προωθώντας την έκτρωση. Επίσης θεωρείται ότι περιέχει χημικά που
μπορούν να μειώσουν τη γονιμότητα και να μπλοκάρουν την εμφύτευση ενός
γονιμοποιημένου αυγού. Στα επιστημονικά εργαστήρια που κάνουν πειράματα
σε αρσενικά ζώα, η στοματική χορήγηση ορισμένων ποσοτήτων του φυτού,
επέφερε μείωση στον αριθμό και την κινητικότητα των σπερματοζωαρίων και
μείωνε την επιθυμία για σεξουαλική δραστηριότητα.

Αν και ο απήγανος είναι κύριο στήριγμα για τις μαίες σε πολλές
αναπτυσσόμενες χώρες, οι κίνδυνοι που το συνοδεύουν ξεπερνούν, σε
γενικές γραμμές, σε σπουδαιότητα τα οφέλη που προσφέρει, όσον αφορά την
αντισύλληψη και την άμβλωση. Θάνατοι έχουν αναφερθεί λόγω αιμορραγίας
της μήτρας, η οποία είχε προκληθεί από την πρόσληψη μεγάλης ποσότητας
του βοτάνου αυτού. Η στοματική πρόσληψη πρέπει να αποφεύγεται δια
παντός.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, λάδι από απήγανο εφαρμόζεται τοπικά στο δέρμα
για να απαλλάξει από τους πόνους των αρθριτικών και ακόμη για να
θεραπεύσει μικρούς τραυματισμούς, μελανιές και στραμπουλήγματα.

Θεραπεια με "κεχριμπαρι"








Η κεχριμπαροθεραπεία
(Ambertherapy) είναι θεραπεία ασθένειας με κεχριμπάρι, είναι η επίσημη
μέθοδος κρατικής ιατρικής στη Ρωσία, πολλές κρατικές και ιδιωτικές
κλινικές και σανατόρια της περιοχής Καλινινγραντ χρησιμοποιούν την
κεχριμπαροθεραπεια στην πράξη. Το κρατικό ινστιτούτο «Φυσικών πόρων και
κεχριμπαριού» έχει κάνει επιστημονικές μελέτες σχετικά με τις
θεραπευτικές ιδιότητες του κεχριμπαριού και έχει θετικές ενδείξεις στην
ιατρική του χρήση.


ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΕΧΡΙΜΠΑΡΙ

Η προέλευσή του κεχριμπάριου ( ήλεκτρων ) είναι η αρχαία ρητίνη, η οποία
ευρίσκετε στη γη ή στη θάλασσα περίπου 30 εως 55 εκατομμύρια χρόνια.
Κεχριμπάρι έχει διαφορετικές χρήσεις, όπως

γνήσιο κεχριμπάριγια τα κοσμήματα, ορυκτό και πρεσαριστό θεραπευτικό
κεχριμπάρι,ακατέργαστο
κεχριμπάρι για τεχνική χρήση (για φίλτρα , βερνίκια, ηλεκτρικούς
μονωτήρες)

Πώς μπορούμε να διακρίνουμε το αυθεντικό
κεχριμπάρι ;

-κεχριμπάρι επιπλέει στο αλμυρό νερό.
-Κεχριμπάριείναι ελαφρό και είναι θερμό στην αίσθηση,
-Το Κεχριμπάρι καίγετε και έχει την μυρωδιά της ρητίνης.

Στη φύση υπάρχουν περισσότερες από 250 αποχρώσεις κεχριμπαριού - από
άσπρο χρώμα (το βασιλικόκεχριμπάρι, διάφανο κίτρινο έως και χρώμα
κερασιού, ακόμα και μαύρο.

Από την επίδραση του οξυγόνου και του φωτός και κατά τη διάρκεια των
ετών το βασιλικό κεχριμπάρι αλλάζει το χρώμα του προς το κίτρινο ή το
πορτοκαλί. Αυτό το «παλαιό» κεχριμπάρι ονομάζεται καχραμάν . Στο
κατάστημά μας έχουμε κομπολόγια( kompoloi, komboloi) από γνήσιο
κεχριμπάρι,κομπολόγια από καχραμάν.

Πρωταρχική θέση κατέχει το κεχριμπάρι με έντομα. Το κεχριμπάρι με έντομα
συναντιέται όχι πολύ συχνά , αλλά δεν είναι και πολύ σπάνιο.

Κεχριμπάρι με κουνούπια βρίσκεται συχνότερα από το κεχριμπάρι που
περιλαμβάνει αράχνες η μυρμήγκια.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Αυθεντικό φυσικό κεχριμπάρι μπορεί να περιέχει τις αεροφυσαλίδες και
«νερό» , δεν είναι ομοιόμορφο στην πυκνότητα. Το υλικό αυτό δεν είναι
πολύ ανθεκτικό και απαιτείτε προσεκτικός χειρισμός .
Πρεσαριστό κεχριμπάριείναι το κεχριμπάρι που φτιάχνεται από τηνσκόνη
κεχριμπαριού και από μικρές πέτρες κάτω από την πίεση και υψηλή
θερμοκρασία. Αυτή τεχνολογία είναι γνωστή στην Ρωσία από τον 18ου αιώνα
.Το μεγαλύτερο εργοστάσιο στον κόσμο ευρίσκετε στη Ρωσία και παράγει
θαυμάσιο πεπιεσμένο κεχριμπάρι - καθαρό σαν χημική ουσία και κατάλληλο
για καλλιτεχνικές δημιουργίες . Το πεπιεσμένο κεχριμπάρι έχει όλες τις
ιδιότητες του φυσικού κεχριμπαριού – επιπλέει στο αλμυρό νερό, ελαφρό
και θερμό στην αίσθηση, και μυρίζει ρητίνη. Το πεπιεσμένο κεχριμπάρι
είναι πιο ανθεκτικό υλικό από τον ορυκτό κεχριμπάρι. Τα κομπολόγια από
πρεσαριστό κεχριμπάρι φέρνουν την ηρεμία στον κάτοχο του. Υπάρχουν πίπες
από την πεπιεσμένο κεχριμπάρι που φιλτράρουν τον καπνό του τσιγάρου,
όπως και το φυσικό κεχριμπάρι.

Το θεραπευτικό κεχριμπάρι είναι ακατέργαστο
κεχριμπάρι
Η θεραπευτική αξία του κεχριμπαριού είναι γνωστή από τα αρχαία χρόνια.
Ο ρώσος τσάρος Μέγας Πέτρος ήταν κάτοχος του 1 Κεχριμπαρένιου δωματίου.
Το 1716 ο βασιλιάς της Πρωσίας Φρίντριχ χάρισε το Κεχριμπαρένιο Δωμάτιο
στον Πέτρο Πρώτο , για να επισημάνει την ειρήνη μεταξύ της Ρωσίας και
της Πρωσίας . το Δωμάτιο το τοποθέτησαν στα Χειμερινά Ανάκτορα του
Μουσείου (Ερμιτάζ) στην Αγία Πετρούπολη. Ο Μέγας Πέτρος θαύμαζε την
ιαματική δύναμη του κεχριμπαριού, θεωρούσε το κεχριμπάρι ως προϊόν της
αγάπης και της ψυχικής αρμονίας. Το 1755 η κόρη του – τσαρίνα Ελισάβετ
διέταξε να μεταφερθεί το αριστουργηματικό Κεχριμπαρένιο Δωμάτιο στο
Παλάτι της Αικατερίνης στο Τσάρσκοε Σελό. Το εμβαδόν του ήταν 180 τ.μ,
ενώ οι τοίχοι του είχαν εγκόλληση με 6000 κιλά κεχριμπαριού και άλλους
ημιπολύτιμους λίθους. Η Τσαρίνα Ελισάβετ χρησιμοποιούσε το δωμάτιο ως
προσωπικό μέρος για την χαλάρωση και για το ανέβασμα της διάθεσης.
H τσαρίνα της Ρωσίας Αικατερίνη η Μεγάλη επισήμαινε την αυξημένη
διανοητική ικανότητα εντός του Δωματίου.
Τον 20 αιώνα οι Ρώσοι επιστήμονες - ιατροί Ρ. Ραπίεφ και Ν. Μόσκοφ
έδωσαν επιστημονική εξήγηση για την θεραπευτική δράση του κεχριμπαριού.
Το 2005 η γιατρός από την Ρωσία Αλεξάνδρα Νοβοτσίδου έφερε το Βαλτικό
Κεχριμπάρι – τον εθνικό θησαυρό της Ρωσίας στην καρδιά της Ελληνικής
πρωτεύουσας . Έχτισε ένα κεχριμπαρένιο δωμάτιο λιθοκόλλητο με γνήσιο
ακατέργαστο κεχριμπάρι 30 εκατομμυρίων ετών .
Κεχριμπάρι (Ήλεκτρoν) ανάλογο με φυσικές και χημικές ιδιότητες του έχει
αντιβακτηριακή δράση, προστατεύει από μαγνητικές ανωμαλίες, εκκρίνει
ιόντα και φιτοντσίδες, ο αέρας του δωματίου είναι ιδιαίτερα υγιεινός και
επακόλουθα βελτιώνεται ο ύπνος, η διάθεση, η ανοσοποιητική άμυνα του
οργανισμού, η γενική κατάσταση ανθρώπων με διαταραχές κυκλοφορικού
συστήματος, υπέρταση , νευροφυτική δυστονία με υπόταση , με κιρσούς κάτω
άκρων, άσθμα, χρόνια βρογχίτιδα , αμυγδαλίτιδα, αρθροπάθειες,
θυρεοειδίτιδα, κατάθλιψη , σύνδρομο χρόνιας κούρασης , νοσήματα του
προστάτη, σεξουαλικές διαταραχές , γυναικολογικές ασθένειες και
μαστοπάθειες, καρκινοπάθειες, μετά εγχειρίσεις, και πολλά άλλα .
Σε μια συνεδρια των 30 μόλις λεπτών θα γεμίσετε ενέργεια αντίστοιχη μιας
3ωρης βόλτας στο δάσος. Ενώ η ρεφλεξοθεραπεία και μασάζ με κεχριμπάρι
θα καλυτερεύσουν την υγεία σας και θα σας ανεβάσουν την διάθεση!

ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΕΧΡΙΜΠΑΡΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

«To Κεχριμπάρι (ήλεκτρο) είναι γνωστό από τα αρχαία χρόνια.
Οι πρωτόγονοι άνθρωποι το γνώριζαν και το χρησιμοποιούσαν. Αρχικά το
Κεχριμπάρι ήταν αντικείμενο ανταλλαγής στο εμπόριο και την τέχνη. Το
χρησιμοποιούσαν για την δημιουργία κοσμημάτων και φυλακτών. Οι άνθρωποι
σωστά υπέθεταν ότι το κεχριμπάρι είναι ο χυμός των δέντρων. Με το όνομα
«πέτρα – αλατυρ», «λατυρ - πέτρα» αυτό τραγουδιέται στα ρωσικά παραμύθια
και στις αρχαίες ιστορίες. Οι ρωσικοί μύθοι κάνουν λόγο για το νησί
Buyan όπου είναι αλατυρ - πέτρα, το οποίο θεραπεύει όλες τις ασθένειες
και δίνει την αθανασία. Αυτή η πέτρα έχει ισχυρή και ατελείωτη δύναμη.
Οι μελέτες των επιστημόνων πιστοποιούν ότι αυτό το νησί είναι ένα νησί
στη θάλασσα της Βαλτικής, το οποίο στην αρχαιότητα λεγόταν Ruyan. Μέχρι
το τέλος του 13ου αιώνα εκεί έμενε η φυλή των βαλτικών Σλάβων. Το
φωτοστέφανο του μυστικισμού περιέβαλε το νησί, πράγματι σε αυτό βρέθηκε
το κύριο άδυτο των σλάβων – «κεχριμπάρι». Το κεχριμπάρι, που υπήρχε στη
βαλτική περιοχή θεωρείτε μαγικό, ικανό να χαρίζει υγεία και επιτυχία.
Κατά τη διάρκεια πολλών χρόνων οι επιστήμονες παρουσίαζαν διαφορετικές
απόψεις σχετικά με το κεχριμπάρι, όμως το ίδιο το κεχριμπάρι μαρτυρούσε
την προέλευση του με τα απολιθώματα ζώων και φυτών τα οποία βρίσκονται
στο εσωτερικό του και μαρτυρούν την ηλικία 20-55 εκατομμύρια ετών.

Οι επιστημονικές μελέτες κατά τον 19ον - 20ον αιώνων έδειξαν ότι το
κεχριμπάρι διαμορφώνεται κατά τη διάρκεια του απολίθωσης της ρητίνης με
συνέπεια την πολυσυμπύκνωση των οργανικών οξέων και των τερπενίων. Ο
όρος απολίθωσης είναι η οξείδωση στο χώμα των «κεχριμπαρένιων δασών»,
στα οποία τα πεύκα συνθέτουν κατά 70%. Έτσι, επειδή το κεχριμπάριείναι
το προϊόν φυτικής προέλευσης, η κεχριμπαροθεραπεία, μπορεί να θεωρείται
είδος φυτοθεραπείας.

Το κεχριμπαρι αποτελείται από 24 χημικά
στοιχεία,
περιέχει: succinic acid (ηλεκτρονικό οξύ , succinite HOOCCH 2 CH 2
COOH,) (περίπου 4%), άλας του καλίου, ασβέστιο, νάτριο, σίδηρος (1%),
πετώντας τερπένια, τα διαλυτά οργανικά οξέα, αδιάλυτες πολυεστέρες. Η
διαφάνεια του κεχριμπαριού εξαρτάται από την παρουσία των αεροφυσαλίδων.
Στα ημιδιάφανα κομμάτια του κεχριμπαριού τα φιαλίδια καταλαμβάνουν το
30% του όγκου του κομματιού, ενώ στις αδιάφανες πέτρες φιαλίδια
συνθέτουν το 50% του όγκου. Το ελεύθερο κεχριμπαρικό οξύ υπάρχει
περισσότερο στο άσπρο κεχριμπάρι, είναι απολύτως κρίσιμο σημείο για την
κατανόηση ενός από τους μηχανισμούς της θεραπευτικής δράσης κεχριμπαριού
. Ένα άλλο χρήσιμο στοιχείο για την κατανόηση των μηχανισμών της
θεραπευτικής δράσης κεχριμπαριού είναι η παρουσία στις κεχριμπαρένιες
πέτρες των παραμαγνητικών κέντρων.

Από τον 6ου αιώνα ήταν γνωστή η δυνατότητα του ήλεκτρου να ηλεκτρίζεται
με την τριβή και για να προσελκύει τα διαφορετικά μικρά και ελαφριά
αντικείμενα. Αυτό είναι επίσης μια από τις σημαντικές ιδιότητες
κεχριμπαριού, η οποία, έγινε η βάση της χρήσης του για θεραπευτικούς
λόγους. Η καύση ήλεκτρου δημιουργεί τους ατμούς με την ευωδιαστή
μυρωδιά. Οι άνθρωποι χρησιμοποίησαν αυτούς τους ευωδιαστούς ατμούς για
το ευώδες κάπνισμα στους ναούς και τις εκκλησίες.

Το ενδιαφέρον για τον ήλεκτρο υπάρχει από τα παλιά χρόνια και όχι μόνο
για την ομορφιά του, αλλά και για τις ιατρικές ιδιότητές του, καθ’ όλη
τη διάρκεια της ιστορίας άνθρωποι χρησιμοποίησαν το ήλεκτρο για
θεραπευτικούς σκοπούς. Χρησιμοποίησαν κεχριμπάρι ως φυλαχτό, ως σκόνη
για εσωτερική χρήση, ως αλοιφή, οι άνθρωποι χρησιμοποίησαν το ήλεκτρο
και κάνοντας κεχριμπαρένια κλύσματα .

Οι αρχαίοι έλληνες θεωρούνται πρωτοπόροι της
κεχριμπαροθεραπείας . Έλληνες εκτίμησαν ιδιαίτερα το ήλεκτρο
για τις δύο ιδιότητές του - προστασία από βασκανία και ιατρική δράση .
Είναι γνωστό ότι έλληνες γιατροί συνιστούσαν το κεχπιμπαρι για όλες τις
ασθένειες: όπως ίκτερο, ελονοσία, δηλητηριάσεις, οι ασθένειες των
ματιών, θυρεοειδής αδένας, τις καταρροϊκοί ασθένειες και ακόμα και
όγκους . Οι γυναίκες θεώρησαν ότι το κεχριμπάρι ταιριαστά σκιάζει την
ομορφιά του δέρματος, και καθιστά το δέρμα καθαρό και υγιή . Το καπνό
του καψίματος κεχριμπαριού χρησιμοποίησαν για την ευτυχία στο γάμο και
για νεογνά. Σημειωτέων, ότι στις εκκλησίες, όπου χρησιμοποίησαν ως
θυμίαμα τον καπνό του κεχριμπαριού οι άνθρωποι δεν είχαν άσθμα, βήχα,
καταρροϊκές ασθένειες. Οι ενοχλητικές μύγες δεν πετούσαν μέσα στο ναό
λόγω της απολυμαντικής δράσης του κεχριμπαρένιου καπνού. Οι πρώτες
πληροφορίες για τις θεραπευτικές ιδιότητες κεχριμπαριού βρέθηκαν στο
37ου τόμο «φυσικής ιστορίας των πολύτιμων λίθων» (Plinij 23-79έτη.
Μ.Χ.). Για την θεραπευτική αξία του ήλεκτρου έγραψε Klavdiy Galenus, ο
διάσημος ρωμαϊκός γιατρός και φυσιοδίφης, που έζησε στο 2 αιώνα M.X. Η
μεσαιωνική ιατρική, που κληρονομεί την εμπειρία των προηγούμενων γενεών,
χρησιμοποίησε στην πράξη τις ίδιες μεθόδους κεχριμπαροθεραπείας και
διεύρυνε της εφαρμογής θεραπευτικού κεχριμπαριού . Στη γνωστή πραγματεία
Biruni (973-1048 έτη.) γράφτηκε ότι ο λόγος για την προτίμηση του
ήλεκτρου είναι το γεγονός ότι το κεχριμπάρι προστατεύει από το κακό
μάτι. Στην διάρκεια των αιώνων οι άνθρωποι πίστευαν ότι δεν υπάρχει
γιατρειά για την βασκανία «εκτός από το κεχριμπάρι». Σε έγγραφα του
γνωστού δομινικανού Μονάχου Αλβέρτου (1193-1280 Μ.Χ.) περιγράφονται
θεραπευτικές και μαγικές ιδιότητες κεχριμπαριού. Οι πολλές γνώσεις για
τις θεραπευτικές ιδιότητες κεχριμπαριού υπήρξαν στις χώρες της αραβικής
ανατολής και στην κεντρική Ασία. Στις εργασιες του Αλ-Ραζι (864-925 Υ.)
και Ιβν-Σινα (980-1037 Υ.) περιγράφονται οι θεραπευτικές ιδιότητες
κεχριμπαριού. Ο Αυιτσενα δίνει τις πολυάριθμες συνταγές της εφαρμογής
κεχριμπαριού σε πολλές ασθένειες. Avicenna θεώρησε ότι οι κεχριμπάρι
θεραπεύει «καυτούς όγκους» (φλεγμονές, ακμή), σταματάει αιμορραγία.
Γιατροί εφαρμόζουν κεχριμπάρι σε διάφορα όργανα του σώματος (μύτη,
μάτια, κοιλιά, μήτρα, πνεύμονες , αιμορροΐδες). Φτιάχνουν σταγόνες από
κεχριμπάρι για θεραπεία διακοπή της καρδιάς, για ίκτερο, πόνοι στο
συκώτι. Σαν μέρος των σύνθετων συνταγών, χρησιμοποιείται για την
θεραπεία των δοντιών, του τραχώματος των ματιών, της αιμορραγίες,
αρρώστιες του στομαχιού, των τραυματισμών, αιματηρή διάρροια, έλκη,
ουραιμία,οι ρωγμές στα πόδια. Ο Avicenna πρότεινε να χρησιμοποιήσει
σκόνη κεχριμπαριού με το βρασμένο γάλα, και να σκορπίσει σκόνη επίσης
στο σώμα του ασθενή . Ο Avicenna προτείνει συνταγές από κεχριμπαρι με
τις διαφορετικές φυτικές ουσίες ως μέλι, άργιλος , χυμός , κρασί, γάλα,
κ.λπ.

Από τον 16ου αιώνα στη λογοτεχνία υπάρχουν πολλές αναφορές για τις
θεραπευτικές ιδιότητες κεχριμπαριού. Οι γιατροί Aurifaber και Hebel
ισχυριζόντουσαν ότι σκόνη για εσωτερική χρήση ασκεί εξαιρετικά ευνοϊκή
επιρροή του οργανισμού . Ιδιαίτερα πρότειναν το λευκό κεχριμπάρι .
Aurifaber στην εργασία του περιγράφεται 46 συνταγές της χρήσης του
ήλεκτρου στην ιατρική.

Ο 17ος και 18ος αιώνας είναι μια περίοδος θριάμβου της
κεχριμπαροθεραπείας . Σε αυτήν την εποχή άρχισαν να χρησιμοποιούν
κεχριμπάρι για την κατασκευή των ιατρικών αντικειμένων.

Σε 19ου αιώνα συνθετικά φάρμακα αχρήστεψαν όχι μόνο το κεχριμπάρι σαν
φάρμακο, αλλά και πολλές άλλες παραδοσιακές μεθόδους θεραπείες με χλόες,
μέλι, άργιλο και άλλα. Και μόνο στο δεύτερο-μισό του 20ου αιώνα οι
επιστήμονες άρχισαν πάλι να μελετάνε την χημική σύνθεση και τις φυσικές
ιδιότητες κεχριμπαριού.

ΜΕΘΟΔΟΙ ΚΕΧΡΙΜΠΑΡΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
Το «Εργοστάσιο του κεχριμπαριού» στην περιοχή Kaliningrad (Ρωσία) (όπου
οι παγκόσμια παραγωγή του κεχριμπαριού περιλαμβάνει το 80%), άρχισαν
παραγωγή καινούριων προϊόντων από κεχριμπάρι ως λάδι από κεχριμπάρι,
βερνίκι, ηλεκτρονικό οξύ και τα άλατά του. Οι ρωσικοί επιστήμονες
μελέτησαν προσεκτικά το μηχανισμό της δράσης και τις θεραπευτικές
ιδιότητες του κεχριμπαρικόυ οξέος ( succinate, succinic acid)

Το succinate (εμπορικές φαρμακευτικές ονομασίες «Succinic acid»,
«Yantavit», «Mitomin», «Enerlit», και άλλο) αυξάνει τη διανοητική και
σωματική δραστηριότητα, αφαιρεί τον πονοκέφαλο κατά τη διάρκεια της
διαταραχής της εγκεφαλικής κυκλοφορίας αίματος, αυξάνει την ενέργεια,
μειώνει τη δηλητηρίαση του αλκοολισμού, είναι θεραπεία ενάντια στην
ισχαιμία, επιβραδύνει τη γήρανση του οργανισμού. Μειώνει το περιεχόμενο
της χοληστερίνη, λιπαρά οξέα, κετονικά σώματα στο αίμα στην περίπτωση
του σακχαρώδη διαβήτη, η ανάγκη οργανισμού σε ινσουλίνη και άλλα
αντιδιαβητικά φάρμακα μειώνεται. Το Succinic acid με τη γλυκόζη βοηθά
τον αθλητή να προσαρμοστεί στο φορτίο, μειώνει πόνους στους μυς. Οι
γιατροί χρησιμοποιούν succinate με την ιατρική χολή για τη θεραπεία των
όγκων.

Ο ρώσος γιατρός, Π.Goncharov, ιδρυτής της κεχριμπαροθεραπείας,
δημιούργησε τη μέθοδο θεραπείας με τους δίσκους από κεχριμπάρι, οι
οποίοι τοποθετούνται στο σώμα του ασθενή και την μέθοδο του μασάζ των
ενεργών κέντρων στο δέρμα από τις κεχριμπαρένιες πέτρες. Τα
«κεχριμπαρένια δωμάτια» υπάρχουν στα ρωσικά σανατόρια που θεραπευτικό
περπάτημα στο κεχριμπαρένιο πάτωμα χρησιμοποιείται ως μέθοδος
κεχριμπαροθεραπείας, τα πρόσθετα κεχριμπαρένια παπλώματα
χρησιμοποιούνται για την κεχριμπαροθεραπεία


Μια από γνωστές θεραπευτικές μεθόδους είναι
«λουτρό από κεχριμπάρι» (Γ.Μπομπκοβ, Β.Ουδαλοβ 1999ετ.)

Ο ασθενής μπαίνει στο«κεχριμπαρένιο λουτρό», που θερμαίνεται σε 37
βαθμούς, για 15-20 λεπτά. Το «κεχριμπαρένιο λουτρό» αποτελείται από το
μαρμάρινο δοχείο , τοποθετημένο πάνω σε θερμάστρα, μέσα στο οποίο
βρίσκονται κομμάτια κεχριμπαριού, το συνολικό βάρους των οποίων μπορεί
να φτάνει έως και 40κιλα.

Οι συντάκτες θεραπεύουν επιτυχώς τους ασθενείς με τις καρδιακές
παθήσεις, κιρσώδης ασθένεια, με τις ασθένειες στις αρθρώσεις, της
σπονδυλικής στήλης, πνεύμονες, επίσης με βρογχικό άσθμα, ασθένειες των
οργάνων του γαστροεντερικού σωλήνα, χολολιθίαση, με κίρρωση, ηπατίτιδα
και, γυναικολογικά ασθένεια, νευρώσεις, με τραυματισμό του κεντρικού και
περιφερειακού νευρικού συστήματος, μύωμα, κυτταρίτιδα. Οι συντάκτες
εξηγούν των μηχανισμό της θεραπευτικής δράσης από τη δραστηριότητα των
γρήγορων ηλεκτρονίων, τα οποία έρχονται από ζεστό κεχριμπάρι στον
ανθρώπινο οργανισμό.

Οι ειδικοί του βελονισμού αρχίζουν να χρησιμοποιούν κεχριμπαρένιες
βελόνες για μασάζ βιολογικών σημείων του σώμα του ασθενή.

Το μασάζ επιφάνειας από την σκόνη κεχριμπαριού βοηθάει υπέροχα και στις
οξείες εμπρηστικές ασθένειες του δέρματος (ακμή , πληγές, κ.λπ.) και στη
στηθάγχη, στην πνευμονία, κυστίτιδα, πυελονεφρίτιδα, σαλπιγγίτιδα και
πολλές άλλες ασθένειες, ως τραυματισμοί, εγκαύματα, κτλ.
Μεγάλο ενδιαφέρον επικεντρώνεται στη μέθοδο θεραπείας παθολογικών
καταστάσεων, εφαρμόζοντας την πέτρα κεχριμπαριού πάνω στη πληγή (σημείο
που πονά), η μέθοδος αυτή εφευρέθηκε από τον Δρ. Κλιούγιεβ και
κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1996.
Εκ νέου αναβιώνουν ορισμένοι τρόποι θεραπείας από ήλεκτρο, βασισμένοι
στις «μαγικές» του ιδιότητες.
Σύμφωνα με την άποψη των σύγχρονων βιοενεργο-θεραπευτών, οι
κεχριμπαρένιες πίνακες και τα φυλαχτά από κεχριμπάρι εξουδετερώνουν την
αρνητική ενέργεια κτηρίων, προστατεύουν από μαγνητικές ανωμαλίες.
Ο ρώσος αστρολόγος Νικολάγιεβ ξεχώρισε το ήλεκτρο ως αποτελεσματικότερο
θεραπευτικό υλικό ανάμεσα σε 60 διαφορετικούς πολύτιμους λίθους, μέταλλα
και μεταλλεύματα.

Θεραπευτική χρήση του ήλεκτρου είναι απεριόριστη κάτι το οποίο
διαφαίνεται από ιστορικές και σύγχρονες σχετικές περιγραφές.
Η ουσία της θεραπευτικής δράσεις του ήλεκτρου βρίσκεται στη δυνατότητά
του να μεταδίδει την ενεργεία του στον άνθρωπο, ενέργεια εκατομμυρίων
ετών.
Εν τέλει η θεραπευτική του δράση εμφανίζεται
σε:

- βελτίωση κυκλοφορίας του αίματος , ενδυνάμωση των τοιχωμάτων των
αγγείων, αποβολή από τον οργανισμό ταξικών ουσιών.
- βελτίωση του μεταβολισμού των ιστών, όπως και η οξυγόνωση του
οργανισμού
- βελτίωση της λειτουργίας του ορμονικού και του νευρικού συστήματος
- αύξηση λειτουργίας των ορμονικών αντιδράσεων του οργανισμού, τονωτική
δράση, ενδυνάμωση του οργανισμού.

Μπορούμε να ταξινομήσουμε τις θεραπευτικές
μεθόδους από ήλεκτρο στις εξής κατηγορίες:

Λήψη δια στόματος σε μορφή:

- σκόνης
- διαλύματος
- οξέως από ήλεκτρο και τα άλατά του

Εισαγωγή στο έντερο (κλύσματα)

Εισπνοή καπνού κατά τη καύση ήλεκτρου
εξωτερική χρήση σε μορφή:

- αλοιφής
- λαδιών
- σκόνης
- μασάζ με χρήση γυαλισμένου κομματιού κεχριμπαριού
- βελονοθεραπεία με βελόνες με επικάλυψη κεχριμπαριού
- εφαρμογή των κομματιών ήλεκτρου συνηθισμένης θερμοκρασίας δωματίου ή
ανεβάζοντας τη θερμοκρασία του έως 37-38 βαθμούς Κελσίου
-περπάτημα πάνω σε χαλίκια ήλεκτρου
-χρήση ορυκτές πέτρες, κοσμημάτων, φυλαχτών από κεχριμπάρι

Κρέμα σώματος με αιθέρια έλαια για
"τρελλίτσες"

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

-6 σταγόνες αμυγδαλέλαιο
-3 σταγόνες σανδαλόξυλο
-3 σταγόνες περγαμόντο
-2 σταγόνες πατσουλί
-2 σταγόνες πιπέρι(αιθέριο έλαιο εννοείται!αλλιώς θα πάρετε κι οι
δυο φωτιά!).

Τετραφυλλο τριφυλλι.





Το τετράφυλλο τριφύλλι είναι ένα παγκόσμια
αποδεκτό σύμβολο της καλής τύχης και η προέλευσής του ανάγεται στην
αρχαιότητα.

Σύμφωνα με το μύθο, η Εύα κρατούσε ένα τετράφυλλο τριφύλλι, όταν έφυγε
από τον κήπο της Εδέμ

Ιστορία των τετράφυλλων τριφυλλιών
Τα πέταλα ενός τρίφυλλου τριφυλλιού αναπαριστούν την τριαδικότητα, τα
τρία στοιχεία της Αγ. Τριάδος.

Αλλά ποια είναι η ιστορία που συνοδεύει τα
τετράφυλλα τριφύλλια, ώστε να θεωρούνται τυχερά φυλαχτά;
Αφού εδώ, ο ισχύων αριθμός είναι το τέσσερα, η ιστορία που βρίσκεται
πίσω από τα τετράφυλλα τριφύλλια ως τυχερά φυλαχτά, είναι σαφώς
διαφορετική από την τριαδική παράδοση του τριφυλλιού.
Πράγματι, η ερμηνεία που "περιβάλλει" τα τετράφυλλα τριφύλλια προηγείται
χρονικά του χριστιανισμού και κρατά από την ειδωλολατρική περίοδο, όπου
τα τετράφυλλα τριφύλλια ήταν κέλτικα φυλαχτά

Λευκό τριφύλλι (Trifolium repens L.)
Τα τριφύλλια κατέχουν επίσης σημαντική θέση στην πολιτιστική ζωή των
πρώτων λαών. Ιδιαίτερα το "Λευκό τριφύλλι" είχε μεγάλη εκτίμηση από τους
πρώτους Κέλτες της Ουαλίας σαν φυλαχτό ενάντια στα κακά πνεύματα". Η
κέλτικη κυριαρχία επεκτάθηκε κάποτε σε ολόκληρη την Ιρλανδία και σ' ένα
μεγάλο μέρος της δυτικής Ευρώπης. Ήταν οι Δρυίδες (Κέλτες ιερείς) που
έτρεφαν μεγάλη εκτίμηση για τα τετράφυλλα τριφύλλια, τα ανέδειξαν σαν
φυλαχτά των Κελτών και τα χρησιμοποιούσαν σαν ισχυρά αντίδοτα ενάντια
στα κακόβουλα πνεύματα. Οι Δρυίδες πίστευαν πως αυτός που κρατούσε
τετράφυλλο τριφύλλι μπορούσε να βλέπει φαντάσματα που δεν μπορούσαν να
βλέπουν οι άλλοι. Τα κέλτικα φυλαχτά είναι η αρχή της παράδοσης των
τετράφυλλων τριφυλλιών, που λέει πως έχουν τη δύναμή να εξασφαλίζουν την
καλή τύχη. Το πνεύμα μυστηρίου που τυλίγει το τετράφυλλο τριφύλλι
συνεχίζεται μέχρι σήμερα, αφού η εύρεση ενός πραγματικά τετράφυλλου
τριφυλλιού είναι ακόμα ένα σπάνιο περιστατικό και οιωνός καλής τύχης.
Τα τέσσερα φύλλα των τετράφυλλων τριφυλλιών εκπροσωπούν την πίστη, την
ελπίδα, την αγάπη και την τύχη.

Όπως λέει και το ποιηματάκι:

Το ένα φύλλο είναι για την ΠΙΣΤΗ...Το δεύτερο για την ΕΛΠΙΔΑ...Το τρίτο
συμβολίζει την ΑΓΑΠΗ...Και το τέταρτο κράτα το για "ΓΟΥΡΙ"!
Όμως μια άλλη γνωστή ερμηνεία εκφράζεται στον
παρακάτω στίχο:
Κοιτάζω ένα τετράφυλλο τριφύλλπου πριν δεν έκανα τον κόπο να δω.Το ένα
φύλλο είναι το ηλιοβασίλεμα, το άλλο η βροχή,το τρίτο τα τριαντάφυλλα
που φυτρώνουν στην εξοχή.Δε χρειάζεται να εξηγηθεί αυτό που τέταρτο έχει
αφεθεί.Είναι κάποιος που αγαπώ.Κοιτάζω ένα τετράφυλλο τριφύλλπου πριν
δεν έκανα τον κόπο να δω.

Η πρώτη λογοτεχνική αναφορά που προσεγγίζει την παράδοση τουτετράφυλλου
τριφυλλιού σαν κέλτικο φυλαχτό φαίνεται να έχει προέλευση από το 1620.
Εκείνη τη χρονιά ο Sir John Melton έγραφε, "αν περπατάς μέσα στον αγρό,
όποιο τετράφυλλο χόρτο και να βρεις, κάτι καλό πρόκειται να σου συμβεί".
Κατά μέσον όρο, υπάρχουν 10.000 τρίφυλλα τριφύλλια για κάθε ένα
πραγματικάετράφυλλο τριφύλλι.Στην ελληνική λαϊκή παράδοση το τετράφυλλο
τριφύλλι εκτός από το γούρι που φέρνει, είναι και ανεκτίμητο ερωτικό
φίλτρο.
Αν δε αποκτηθεί την Πρωτομαγιά ή το Πάσχα, και «αστριστεί» επί τρία
Σαββατόβραδα πάνω σε κόκκινο πανί και «λειτουργηθεί κρυφά σαράντα
φορές»,
τότε το αγαποβότανο αυτό αποκτά πολύ μεγάλη μαγική δύναμη. Κανένας
ερωτικός στόχος δεν αντιστέκεται, καμία κλειδωνιά δε μένει κλειστή
μπροστά του,
και σου φανερώνονται όλοι οι κρυμμένοι θησαυροί.
Ένα... τετράφυλλο τριφύλλι, που έχει μάλιστα τα φυλλαράκια του σε σχήμα
καρδιάς, είναι σπάνιο και είναι πάντοτε τυχερός όποιος το αποχτάει.

Ποια είναι τα γνήσια τετράφυλλα τριφύλλια:

Σήμερα κάποιος μπορεί εύκολα να βρει ένα τετράφυλλο τριφύλλι.
Το Oxalis deppei πωλείται σαν "φυτό της καλής τύχης", γιατί διαθέτει ένα
φύλλο, που αποτελείται πάντα από τέσσερα φυλλαράκια.
Ωστόσο τα φυτά του γένους Oxalis δεν είναι το αληθινό τριφύλλι, αλλά
μόνο ένατρίφυλλο φυτό που του μοιάζει.Επιπλέον, πώς μπορεί ένα φυτό όταν
παράγεται μαζικά, να διατηρήσει τη μαγεία, που του έχει αποδώσει η
τόσων ετών παράδοση; Δεν υπάρχει ούτε ίχνος ρομαντισμού σ' αυτήν την
ιστορία....
Το ίδιο ισχύει και για το νεροτρύφυλλο (Marsilea Quadrifolia)που επίσης
παράγει φυτά με τέσσερα φύλλα.
Τα γνήσια τετράφυλλα τριφύλλια μας μαζεύονται με το χέρι από το φυτό
Trifolium repens, που θεωρείται πως είναι το αρχικό τετράφυλλο τριφύλλι.
Ένας τρόπος για να αναγνωρίσετε ένα πραγματικό τετράφυλλο τριφύλλι,
είναι να ελέγξετε το τέταρτο φύλλο, που είναι συνήθως μικρότερο από τα
άλλα τρία φύλλα.

Τετραφυλλο τριφυλλι.








[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Αυτα τα μικρα φυτα ειναι εξαιρετικα σπανια κ
πολυτιμα..Προστατευουν τις νεραιδες απο τα κακα μαγια ενω καποιοι
πιστευουν πως φερνουν τυχη κ στους ανθρωπους.
Εχετε τα ματια σας ανοιχτα λοιπον!!
το πρωτο φυλλο φερνει ελπιδα,το δευτερο
πιστη,το τριτο αγαπη κ το τεταρτο τυχη..

Θυμάρι - Θύμος ο κοινός - Thymus Vulgaris








Θυμάρι - Θύμος ο κοινός - Thymus Vulgaris



Το θυμάρι είναι ένα από τα 120
περίπου είδη του γένους θύμος - ένα από τα φυτά που ο
Θεόφραστος είχε ονομάσει φρύγανα. Ο Αριστοφάνης στους «Αχαρνής»
αναφέρει ότι στη φτωχή Αττική γη φυτρώνει το θυμάρι και
το φασκόμηλο και ο Διοσκουρίδης αναφέρει τις χρήσεις του
τόσο ως αρτύματος όσο και ως φαρμακευτικού φυτού. Από τα άνθη
του παίρνουμε με απόσταξη αιθέριο έλαιο, το θυμέλαιο, το
οποίο περιέχει μια ισχυρά αντισηπτική χημική ένωση, τη θυμόλη.
Μερικές φορές τα θυμάρια καλλιεργούνται ακριβώς για την
παραγωγή αιθερίου ελαίου.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Περιγραφή: Θάμνος
ποώδης πολυετής με φύλλα σχεδόν άμισχα, πράσινα, λογχοειδή
με τα άκρα κουλουριασμένα προς τα κάτω. Άνθη ακραία σε χρώμα
μπλε ανοικτό με ραβδωτό κάλυκα. Φυτρώνει σε άγονους τόπου σε όλη
την Ελλάδα και ανθίζει Ιούνιο με Ιούλιο. Είναι το φυτό από
το οποίο οι μέλισσες κάνουν το πιο ονομαστό μέλι. Η χρήση του
είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι το
χρησιμοποιούσαν σαν βαλσαμωτικό και αρωματικό. Οι αρχαίοι
Έλληνες σαν απολυμαντικό για διάφορες ασθένειες. Οι Ρωμαίοι
στρατιώτες συνήθιζαν να κάνουν μπάνιο σε νερό αρωματισμένο
με θυμάρι, για να αποκτήσουν σφρίγος και ενεργητικότητα. Στη
φαρμακευτική είναι γνωστό ως το φυτό με τις περισσότερες
θεραπευτικές ιδιότητες.

Η χρήση του
είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: συνιστάται σε προβλήματα
στομάχου και εντέρων, στην ανακούφιση από το βήχα, από το
συνάχι και τη γρίπη, στην τόνωση του νευρικού συστήματος και ως
καταπραϋντικό. Επίσης, στις περιπτώσεις πνευματικής κατάπτωσης
και στο άγχος. Χαρίζει πνευματική διαύγεια και τονώνει τα
νεύρα. Χρησιμοποιείται στη μαγειρική και ως αρωματικό στις ελιές.


Τρόπος παρασκευής ροφήματος


: βάζουμε ένα κουταλάκι του γλυκού
θυμάρι σε ένα μπρίκι νερό και, μόλις αρχίσει να βράζει, το
κατεβάζουμε και το αφήνουμε δέκα λεπτά επιπλέον. Το σουρώνουμε και
το πίνουμε ζεστό με μέλι.


Εξωτερική


: χρησιμοποιείται στο λουτρό για
ρευματικές παθήσεις και για ξεκούραση. Βράζουμε 100γρ. θυμάρι σε
ένα λίτρο νερό, το σουρώνουμε και το ρίχνουμε στο νερό της
μπανιέρας.
Βοηθά στην αντιμετώπιση της τριχόπτωσης, εξαιρετικό για τον
καθαρισμό των δοντιών (οι Κρητικοί τρίβουν τα ούλα τους με
θυμάρι για την αντιμετώπιση της ουλίτιδας). Στοματίτιδες και
ερεθισμένες αμυγδαλές αντιμετωπίζονται με γαργάρες με αφέψημα
(χωρίς μέλι).


Αιθέριο έλαιο


: λίγες σταγόνες σε λίγο ελαιόλαδο
βοηθά στα τσιμπήματα από έντομα.


Κτηνιατρική


: για το πλύσιμο πληγών του
δέρματος και του στόματος, για την καταπολέμηση των εντερικών
σκουληκιών.

Συνταγή για κολώνια

: 10γρ. λουλούδια θυμαριού σε
250γρ. λευκό οινόπνευμα, κλείνουμε το μπουκάλι με φελλό και το
αφήνουμε 2-3 εβδομάδες στον καλοκαιρινό ήλιο. Στη συνέχεια
σουρώνουμε.

Συνταγή για μαρινάτα φαγητά

: μουσκεύουμε σε μισό λίτρο άσπρο
κρασί 1 ματσάκι θυμάρι, 1 ματσάκι θρούμπη, 3-4 σκελίδες
σκόρδο, 2 φύλλα δάφνης και μερικά μοσχοκάρφια.


Προσοχή


: όσο εντυπωσιακές είναι οι
θεραπευτικές ιδιότητες του θυμαριού, άλλο τόσο προσεκτικός
πρέπει να είναι κανείς με τη συχνότητα της χρήσης του. Η συνεχής
εσωτερική χρήση μπορεί να προκαλέσει υπερλειτουργία του
θυροειδούς, καθώς και δηλητηρίαση, τα συμπτώματα της οποίας
είναι έμετος, ζαλάδες, διάρροια και καρδιακή κατάπτωση.




ΧΑΜΟΜΗΛΙ








Χαμομήλι -Ματρικαρία το χαμαίμηλον -Matricaria chamomilla L
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Περιγραφή: Είναι φυτό μονοετές, ύψους μέχρι 35
εκατοστά. Έχει βλαστό λείο, πολύκλαδο, όρθιο. Τα φύλλα δις ή τρις
φτεροσχιδή. Τα άνθη είναι σε ακραία κεφάλια, ασπροκίτρινα. Αυτοφύεται σε
χέρσα και καλλιεργημένα μέρη σε όλη σχεδόν την Ελλάδα. Η άνθηση αρχίζει
τον Απρίλιο και διαρκεί μέχρι και τον Ιούνιο.
Οι θεραπευτικές του ιδιότητες είναι γνωστές από την αρχαιότητα και
βέβαια ο Ιπποκράτης το θεωρούσε θαυματουργό για πολλές περιπτώσεις. Από
το φυτό συλλέγονται τα άνθη, όταν ανοίξουν καλά.
Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: εξαιρετικό καταπραϋντικό για το στομάχι και θαυμάσιο
μαλακτικό, βοηθά στην αϋπνία, στον παροξυσμό άσθματος, στις νευραλγίες
και στις ημικρανίες.
Τρόπος παρασκευής ροφήματος: τα άνθη του γίνονται έγχυμα. Βάζουμε
μία κουταλιά της σούπας χαμομήλι σε 150γρ. βραστό νερό και το αφήνουμε
15 λεπτά. Το σουρώνουμε και το πίνουμε με μέλι.
Εξωτερική: το έγχυμα (χωρίς μέλι) χρησιμοποιείται στο καθάρισμα
μολυσμένων ματιών και πληγών του δέρματος.
Στο μπάνιο: βάζουμε 300γρ. χαμομήλι, ή διάφορα αρωματικά βότανα
(δυόσμο, δενδρολίβανο, φασκόμηλο κ.λπ.), σε μία κατσαρόλα με καυτό νερό
και το αφήνουμε για 15 λεπτά. Σουρώνουμε και ρίχνουμε το έγχυμα στο νερό
του μπάνιου. Ξεκουράζει και ηρεμεί από το στρες.
Προσοχή: η κατάχρηση της εσωτερικής χρήσης μπορεί να προκαλέσει
δυσάρεστες καταστάσεις, όπως ζαλάδες, αύξηση των καρδιακών παλμών,
κεφαλαλγίες, αϋπνίες κ.λπ.












__________________


Δυόσμος - Ηδύοσμος ο πιπερώδης - Menta Viridis
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Περιγραφή: Φυτό με βλαστούς και φύλλα πράσινα. Τα φύλλα
είναι ωοειδή. Τα άνθη του είναι μικρά ρόδινα ή μωβ ανοιχτό. Βγαίνουν
πολλά μαζί σε στάχεις στις κορυφές των βλαστών. Είδος πασίγνωστο στην
Ελλάδα όπου καλλιεργείται στις αυλές και στους κήπους και
χρησιμοποιείται στο φαγητό. Όταν το πιάσουμε βγάζει ωραίο ευχάριστο
άρωμα. Υπάρχει παντού σαν καλλιεργούμενο και μαζεύεται όλο το χρόνο.
Μπορούμε να τον έχουμε πάντα φρέσκο σε μια γλάστρα ή να τον ξεράνουμε
και να τον φυλάξουμε σε ένα βάζο.
Στην αρχαιότητα τον χρησιμοποιούσαν στην κατασκευή μύρου αλλά και για
φαρμακευτικούς σκοπούς. Ο Διοσκουρίδης, ο Ιπποκράτης και ο Πλίνιος το
ανέφεραν συχνά ως φυτό με μεγάλη φαρμακευτική αξία και ωραιότατο άρωμα.
Οι αρχαίοι Έλληνες έτριβαν το τραπέζι τους με δυόσμο, πριν καθίσουν να
φάνε.
Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: είναι τονωτικό, χωνευτικό, καταπραϋντικό του στομάχου,
αντισπασμωδικό, εναντίον του λόξιγκα, βοηθά στις ημικρανίες και στον
πονόδοντο, αν μασήσουμε τα φύλλα. Τα φύλλα του χρησιμοποιούνται επίσης
στη μαγειρική (κεφτέδες, σάλτσες, ξίδια κ.λπ.).
Τρόπος παρασκευής ροφήματος: για αφέψημα βράζουμε λίγα λεπτά
μερικά φύλλα σε ένα μπρίκι νερό, το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με
μέλι.
Για έγχυμα βάζουμε ένα κουταλάκι του γλυκού σε ένα μπρίκι καυτό νερό και
το αφήνουμε μισή ώρα.
Εξωτερική: ανακούφιση προσφέρουν τα φρέσκα φύλλα, αν τα τρίψουμε
στις κλειδώσεις που πονάνε, καθώς και στο μέτωπο σε περιπτώσεις
πονοκεφάλου. Σε αποστήματα βάζουμε σκόνη από τριμμένα φύλλα. Ο δυόσμος
χρησιμοποιείται επίσης στη σαπωνοποιία, τη μυροποιία, τη ζαχαροπλαστική
κ.λπ.
Αιθέριο έλαιο: δύο με τρεις σταγόνες ανακουφίζουν με εντριβή τους
πόνους των ρευματισμών. Μερικές σταγόνες επίσης σε χλιαρό νερό γίνονται
γαργάρα σε περιπτώσεις αμυγδαλίτιδας, ουλίτιδας και φλεγμονών του
ρινοφάρυγγα.


ΡΙΓΑΝΗ








Ρίγανη - Ορίγανον το κοινόν - Origanum Vulgare[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Περιγραφή:
Θάμνος κοντός και φρυγανώδης με κορμό ξυλώδη χωρίς ελαστικότητα. Τα
κλαδιά του είναι λεπτά και σχηματίζουν ανθοφόρα κεφάλια στις άκρες. Τα
φύλλα έχουν σχήμα αυγοειδές, είναι χνουδωτά και σταχτόχρωμα. Αν τα
τρίψουμε αναδύουν ευχάριστη αρωματική οσμή. Τα άνθη έχουν χρώμα ρόδινο
προς μενεξεδί και έχουν επίσης ευχάριστο άρωμα. Η ρίγανη συναντιέται
εύκολα σε όλη την Ελλάδα σαν αυτοφυές άγριο φυτό. Είναι πολύ δημοφιλές
φυτό για τις μαγειρικές του ιδιότητες. Το μυρωδικό της σαλάτας και του
φαγητού, τόσο γνωστό σε όλους, είναι ωστόσο και φαρμακευτικό και
αρωματοπαραγωγικό.
Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: οι εισπνοές με ρίγανη βοηθούν σε στηθικά νοσήματα, το
ρόφημα καταπραΰνει το βήχα και τον πόνο των δοντιών, βοηθά σε πόνους
ρευματισμών, σε εντερικές διαταραχές και πόνους της κοιλιάς.
Τρόπος παρασκευής ροφήματος: για αφέψημα βράζουμε λίγα λεπτά ένα
κουταλάκι του γλυκού ρίγανη σε ένα μπρίκι νερό. Το σουρώνουμε και το
πίνουμε ζεστό με μέλι.
Για έγχυμα: ένα κουταλάκι του γλυκού ρίγανη σε ένα μπρίκι με καυτό νερό.
Το αφήνουμε 10 λεπτά, το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.
Εξωτερική: βοηθά στην αντισηψία των τραυμάτων. Αφέψημα ρίγανης
στο νερό του μπάνιου καταπραΰνει και τονώνει (βράζουμε 100γρ. ρίγανης σε
1 λίτρο νερό).
Αιθέριο έλαιο: 3-4 σταγόνες σε μία κουταλιά μέλι, 2-3 φορές την
ημέρα. Το έλαιο χρησιμοποιείται στην παρασκευή σαπουνιών, μύρων και
οδοντόκρεμας.


ΦΑΣΚΟΜΗΛΟ








Φασκόμηλο-Ελελίσφακος ο φαρμακευτικός-Salvia Officinalis[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Περιγραφή:
Φυτό πολυετές με πολλά κλαδιά μέχρι 50 εκ. ύψος, ξυλώδη στη βάση
τους και τρυφερά στις κορυφές. Τα φύλλά του είναι στενόμακρα μυτερά
χνουδωτά και γκριζοπράσινα. Κάθε χειμώνα βγάζει καινούριους τρυφερούς
βλαστούς. Στο τέλος της άνοιξης βγαίνουν τα λουλούδια με χρώμα πολύ
ανοιχτό βιολετί. Το φασκόμηλο κυρίως βρίσκεται στην Νότια Ελλάδα
(Πελοπόννησο- Νησιά), αλλά γενικά στη χώρα μας υπάρχουν 20 είδη
φασκόμηλου. Προτιμά ηλιόλουστες περιοχές και πετρώδη, άγονα εδάφη.
Οι Κινέζοι το ονομάζουν ελληνικό βραστάρι και το θεωρούν καλύτερο από το
τσάι. Οι Γάλλοι το ονομάζουν ελληνικό τσάι και το χρησιμοποιούν όπως
και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι όχι μόνο για φαρμακευτικούς αλλά και για
μαγειρικούς σκοπούς. Οι Άραβες θεωρούσαν ότι μπορούσε να θεραπεύσει τα
πάντα. Στην αρχαιότητα οι πρόγονοί μας το χρησιμοποιούσαν σαν
πολυφάρμακο και έχει εκθειαστεί από τον Ιπποκράτη, τον Διοσκουρίδη τον
Γαληνό και τον Αέτιο. Οι Λατίνοι το θεωρούσαν ιερό φυτό και το
χρησιμοποιούσαν σε τελετές. Ήταν το φυτό της αθανασίας.
Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: είναι τονωτικό, βοηθά στην ατονία του στομάχου, στην
ελάττωση μνήμης, στο κρυολόγημα, και στην έντονη εφίδρωση.
Τρόπος παρασκευής ροφήματος: για αφέψημα βράζουμε μια κουταλιά
του γλυκού φρέσκα ή αποξηραμένα φύλλα σε ένα μπρίκι νερό, το σουρώνουμε
και το πίνουμε ζεστό ή κρύο ανάλογα με την εποχή.
Εξωτερική: ανακούφιση προσφέρουν τα φρέσκα φύλλα, αν τα τρίψουμε
σε περιοχές με τσιμπήματα εντόμων ή σε πληγές με πύο. Γαργάρες με το
αφέψημα καταπραΰνουν τον ερεθισμό των ούλων και του λαιμού. Το συχνό
λούσιμο με το αφέψημα είναι καλό για την τριχόπτωση, και οι με ζεστό
βραστάρι είναι τονωτικές για το δέρμα του προσώπου. Χρησιμοποιείται
επίσης στην μαγειρική για να νοστιμίζει κυρίως φαγητά με κρεατικά. Στο
είδος Salvia υπάρχουν και ποικιλίες που καλλιεργούνται για
διακοσμητικούς σκοπούς.

Χαμομήλι


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

*Αντιβακτηριακές-Αντιφλεγμονώδεις
δράσεις
*Καταπραϋνει τους πόνους της περιόδου
*Χαλαρωτικό-Ηρεμιστικό
*Για Αϋπνίες
*Μειώνει τους ρευματισμούς

Για μαλλια:

~Ξηρά:Χαμομήλι
~Λιπαρά:Μέντα,Φασκόμηλο
~Σγουρά και ατίθασα:Ρίγανη
~με Πιτυρίδα:Τσουκνίδα,Χαμομήλι,Φασκόμηλο




^Το θυμάρι χαρίζει δύναμη, ελαστικότητα και όγκο στα μαλλιά.
^Το χαμομήλι «ξανθαίνει» τα μαλλιά.
^Το δεντρολίβανο δίνει δύναμη και λάμψη στα μαλλιά.
^Το λεμόνι χρησιμοποείται κατά της πιτυρίδας και της τριχόπτωσης.

Η
Πράσινη Νεράϊδα


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Ω ναί!!

υπάρχει η Πράσινη Νεράϊδα..

δεν το πιστεύετε ε;

ας δούμε λοιπόν…



Έχετε ακούσει για το αψέντι;

Η ονομασία αυτού του "περίεργου" πράσινου ποτού, προέρχεται από την
αρχαία ελληνική λέξη αψίνθιον –δηλαδή, αυτό που δεν πίνεται– και γραπτές
πηγές αναφέρουν τη χρήση του ομώνυμου αρωματικού ποώδες φυτού, της
αψιθιάς, για ιατροφαρμακευτικούς λόγους από πολλούς λαούς κατά την
αρχαιότητα, μεταξύ των οποίων οι Σουμέριοι, οι Αιγύπτιοι και οι Έλληνες.

"Πατέρας" αυτού του ποτού θεωρείται ο Dr. Pierre Ordinaire, ο οποίος
παρασκευάζει για πρώτη φορά το ποτό με τη σημερινή του μορφή το 1792.
Έκτοτε, πέρασε απο διάφορα χέρια μέχρι σήμερα...

Ένα βράδυ του 1889 ο Τουλούζ Λωτρέκ σερβίρει ένα κοκτέιλ με βάση το
αψέντι στους θαμώνες του Moulin Rouge και η Πράσινη Νεράιδα αποκτά
επισήμως το διαβατήριό της για τους κύκλους της διανόησης.

Μποντλέρ, Βερλέν, Ρεμπό, Ζολά, Πικάσο, Χέμινγουει κι αμέτρητοι άλλοι
ορκίζονται εφεξής στο όνομά του και ο όρος «αψεντισμός» γράφεται –με
πράσινα γράμματα– στην ιστορία.

Η αρχή του τέλους ήρθε όταν, περί τα τέλη του 19ου αιώνα, στην Αρλ της
Νότιας Γαλλίας ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ έκοψε το αυτί του, μετά από έναν
ιδιαίτερα έντονο καβγά με το συγκάτοικό του, Πολ Γκογκέν.

Πράξη η οποία αποδόθηκε στην υπερβολική κατανάλωση αψεντιού και, μαζί με
διάφορες άλλες παρενέργειες που οι συντηρητικοί κύκλοι ισχυρίζονταν πως
προκαλεί το πράσινο δηλητήριο σε «σωστούς και ευπόληπτους κατά τα άλλα
ανθρώπους, τους οποίους μεταμορφώνει σε τέρατα», οδήγησαν τελικά στην
απαγόρευσή του σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες –πλην της Τσεχίας,
της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.

Η σημερινή νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία τέθηκε σε ισχύ το
1988 υπαγορεύει πως «το αψέντι μπορεί πλέον να παρασκευάζεται και να
πωλείται νόμιμα, υπό την προϋπόθεση να μην περιέχει περισσότερα από 10
mg θυϊόνη (thujone)». Όπου θυϊόνη –ή αλλιώς θουγιόνη– βλέπε την τοξική
ουσία του βασικού για την παρασκευή του αψεντιού βοτάνου, της αψιθιάς, η
απαγόρευση της οποίας κρίθηκε απαραίτητη για να μην ξανακόψει κανένας
Ευρωπαίος πολίτης το αυτί του...

Το αψέντι είναι ένα “δυνατό” απόσταγμα
αρκετών βοτάνων, όπως αγγελική, μελισσόχορτο, αστεροειδή γλυκάνισο,
μάραθο, γλυκόριζα, βερονίκη, ...και φυσικά, άψινθο!

Ο τρόπος που κάποιος θα απολαύσει την "πράσινη νεράϊδα" αγγίζει τα όρια
του τελετουργικού...


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Θα πρέπει να βάλουμε σε ένα ποτήρι λίγο αψέντι (περίπου 50 ml)
βάζουμε το ειδικό κουταλάκι πάνω
στο κουταλάκι βάζουμε έναν κύβο ζάχαρη..
και ρίχνουμε παγωμένο νερό μέχρι να λιώσει ο κύβος και να πέσει στο
ποτήρι.

Άλλος τρόπος είναι να βάλουμε στο κουταλάκι τον κύβο ζάχαρης και να
ρίξουμε πάνω του την ποσότητα που είπαμε από το αψέντι..
μετά, αφού έχει μουσκέψει η ζάχαρη, της βάζουμε φωτιά μέχρι να
καραμελώσει και πάλι ρίχνουμε παγωμένο νερό ανακατεύοντας.

Ποτήρια, κουταλάκια, καράφες, πιατάκια, δοχεία
νερού και γενικά όλα τα σύνεργα που φτιάχτηκαν ειδικά για την
ιεροτελεστία προετοιμασίας του αψέντι, αποτελούν πλέον συλλεκτικά
αντικείμενα.


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]


Το 1859 ο Manet ζωγράφησε τον πρώτο μεγάλο πίνακα με θέμα το αψέντι, με
τίτλο “Πότης αψέντι”.
Δημιουργήθηκε σκάνδαλο στην έκθεση του 1859, και η επιτροπή αρνήθηκε την
έκθεση του έργου...


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]


Το αριστούργημα του Ernest Hemingway “Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα”
γράφτηκε υπό την επίρρεια της “πράσινης νεράϊδας”...

"Μετά το πρώτο ποτήρι, βλέπεις τα πράγματα όπως θα ήθελες να είναι. Μετά
το δεύτερο, βλέπεις τα πράγματα όπως δεν είναι. Τέλος, τα βλέπεις όπως
πραγματικά είναι, και αυτό είναι το πιο φρικτό πράγμα στον κόσμο"- Oscar
Wilde

Και μετά την τελευταία διαπίστωση του Oscar Wilde, έχω να πώ, οτι αν και
δέν έχω δοκιμάσει αψέντι, ακριβώς έτσι αισθάνομαι...
πάντα το έλεγα οτι ο οργανισμός μου εκκρίνει "περίεργες" ουσίες.


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

ΝΕΡΑΙΔΟΒΟΤΑΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΑΣ








Τα αρωματικά βότανα, που χρησιμοποιούμε στη μαγειρική ως καρυκεύματα
αλλά και για να παρασκευάσουμε υγιεινά αφεψήματα, αποτελούν πρώτης
τάξεως καλλυντικά για τη φροντίδα των μαλλιών. Αρκεί να ξέρουμε τις
ιδιότητες τους και ποια ενδείκνυνται για κάθε τύπο μαλλιών.


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Όλοι γνωρίζουμε πως τα βότανα έχουν καλλυντικές
ιδιότητες, καθώς περιέχονται ως βασικά συστατικά σε όλα τα προϊόντα
ομορφιάς. Σε ό,τι αφορά στη φροντίδα των μαλλιών, μπορούμε να τα
χρησιμοποιήσουμε και στο σπίτι με τη μορφή χλιαρού αφεψήματος, το οποίο
παρασκευάζουμε βράζοντας 1 φλιτζάνι φρέσκα βότανα (η 1/2 φλιτζάνι
αποξηραμένα) σε 1 1/2 φλιτζάνι νερό για περίπου 3-5 λεπτά.

Αφού στραγγίσουμε το νερό, το αφήνουμε να κρυώσει ελαφρά και το
αδειάζουμε σε έναν ψεκαστήρα, με τον οποίο βρέχουμε τα μαλλιά μετά το
λούσιμο. Αν θέλουμε, έπειτα από 15-20 λεπτά μπορούμε να τα ξεβγάλουμε με
νερό ή να αφήσουμε το αφέψημα να δράσει σαν leanve-in conditioner μέχρι
το επόμενο λούσιμο.

Δείτε τις ιδιότητες μερικών από τα πιο γνωστά παραδοσιακά μας βότανα
τους καθώς και για ποιόν τύπο μαλλιών ενδείκνυνται

Θυμάρι
Διαθέτει τις περισσότερες φαρμακευτικές ιδιότητες από όλα τα αρωματικά
βότανα και προέρχεται από το φυτό thymus vulgaris. Οι αρχαίοι Έλληνες το
χρησιμοποιούσαν σαν απολυμαντικό στις πληγές, ενώ οι Ρωμαίοι στρατιώτες
έκαναν μπάνιο σε νερό αρωματισμένο με θυμάρι για να αναζωογονηθούν και
να δυναμώσουν. Περιέχεται σε πολλά σαμπουάν, που χαρίζουν δύναμη,
ελαστικότητα και όγκο στα μαλλιά.

Δεντρολίβανο
Χρησιμοποιείται κυρίως ως καρύκευμα στη μαγειρική, στη θρησκευτική
παράδοση για τους αγιασμούς, αλλά και ως φάρμακο. Προέρχεται από το φυτό
rosemarinus officinalis και έχει εξαιρετικές τονωτικές ιδιότητες,
θεωρείται δε ότι η χαρακτηριστική μυρωδιά του, που θυμίζει καμφορά,
διεγείρει τις εγκεφαλικές λειτουργίες και βελτιώνει τη μνήμη. Ως
συστατικό στο σαμπουάν δίνει δύναμη και λάμψη στα μαλλιά.

Χαμομήλι
Είναι το κατεξοχήν καταπραϋντικό βότανο και προέρχεται από το φυτό
marticaria chamomilla. Ως αφέψημα ενδείκνυται για τις αντιφλεγμονώδεις
και αντιπυρετικές του ιδιότητες, ενώ το εκχύλισμά του περιέχεται σε όλα
σχεδόν τα κοσμετολογικά προϊόντα, που προορίζονται για τη φροντίδα της
ευαίσθητης, αλλεργικής ή ερεθισμένης επιδερμίδας από εξωτερικά αίτια (π.
χ. UV ακτινοβολία). Επίσης, χρησιμοποιείται σε σαμπουάν που
«ξανθαίνουν» τα μαλλιά.

Φασκόμηλο
Προέρχεται οπό το φυτό salvia officinalis και το χρησιμοποιούσαν στην
αρχαιότητα ως αντισηπτικό στα τραύματα από δάγκωμα φιδιού. Οι Ρωμαίοι το
θεωρούσαν ιερό φυτό και πίστευαν πως χαρίζει μακροζωία και ενισχύει τη
γονιμότητα. Ως αφέψημα δεν συνιστάται μόνο στις γυναίκες που θηλάζουν,
γιατί δίνει μια πικρή γεύση στο μητρικό γάλα.

Μελισσόχορτο
Προέρχεται από το φυτό melissa officinalis, το οποίο ονομάστηκε έτσι
γιατί προσελκύει τις μέλισσες λόγω της ευωδιάς του, που θυμίζει έντονα
λεμόνι. Στην κοσμετολογία χρησιμοποιείται σε τονωτικές λοσιόν, ζελ
καθαρισμού και μια πληθώρα προϊόντων σύσφιγξης-αδυνατίσματος.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Ρίγανη
Προέρχεται από το φυτό origanum vulgare και χρησιμοποιείται κυρίως
αποξηραμένη σαν μπαχαρικό. Το εκχύλισμα ρίγανης περιέχεται σε πολλά
σαμπουάν, επειδή ρυθμίζει τη λειτουργία των σμηγματογόνων αδένων και
περιορίζει την έκκριση σμήγματος.

Καλέντουλα
Είναι αποκλειστικά φαρμακευτικό βότανο και δεν χρησιμοποιείται ως
καρύκευμα. Προέρχεται από το φυτό calendula officinalis και σε πολλές
περιοχές της χώρος μας αποκαλείται «νεκρολούλουδο». Επειδή έχει άριστες
επουλωτικές ιδιότητες, απαντάται ως συστατικό σε πολλά καλλυντικά για τη
φροντίδα της επιδερμίδας και των μαλλιών, στα οποία περιλαμβάνονται
αντιγηραντικές κρέμες νύχτας, κοντίσιονερ και μάσκες επανόρθωσης για
ταλαιπωρημένα ή βαμμένα μαλλιά.

Μέντα
Προέρχεται οπό το φυτό mentha piperita, το οποίο ανήκει στην ίδια
οικογένεια με το δυόσμο (mentha viridis). Στην αρχαιότητα θεωρούνταν
εξαιρετικό αφροδισιακό, ενώ σήμερα χρησιμοποιείται στη μαγειρική και την
κοσμετολογία, κυρίως σε οδοντόπαστες, καταπραϋντικές κρέμες και
σαμπουάν. Δεν ενδείκνυται ως αφέψημα για τις νέες μητέρες που θηλάζουν,
επειδή εμποδίζει την παραγωγή γάλακτος.

Τσουκνίδα
Στη βοτανολογία ονομάζεται urtica dioica και περιέχει ένα ισχυρό κοκτέιλ
βιταμινών και μετάλλων, που την καθιστά άριστο φαρμακευτικό βότανο. Ως
αφέψημα έχει διουρητική, τονωτική και αντιρευματική δράση, ενώ τα φύλλα
της χρησιμοποιούνται και στη μαγειρική, σε σαλάτες ή γευστικότατες
τσουκνιδόπιτες. Η επαφή του φυτού με τη γυμνή επιδερμίδα προκαλεί έντονο
ερεθισμό, που εκδηλώνεται με παροδικό κάψιμο και φαγούρα. Τα
συμπτώματα, ωστόσο, υποχωρούν αν τοποθετήσουμε φύλλα μολόχας πάνω στην
ερεθισμένη περιοχή.


Τι σας ταιριάζει

ΤΥΠΟΣ ΜΑΛΛΙΩΝΕΝΔΕΙΚΝΥΟΜΕΝΑ ΒΟΤΑΝΑΚανονικάΔεντρολίβανο,
ΘυμάριΞηράΚαλέντουλα, ΧαμομήλιΛιπαράΜέντα, Φασκόμηλο, ΜελισσόχορτοΊσια
και άτοναΤσουκνίδαΣγουρά και ατίθασαΡίγανηΜε πιτυρίδαΧαμομήλι,
Τσουκνίδα, Φασκόμηλο

Tα βοτανα των πλανητων και οι ιδιοτητες
τους








-"Ο πατέρας μου σε μια απο τις διηγησεις του για τα βοτανα, μου
ελεγε οτι υπαρχουν εφτα φυτα που εχουν μεγαλη δυναμη η οποια προερχεται
απο τις επιδρασεις των πλανητων..
καθε ενα απο αυτα τα φυτα λοιπον, δεχεται τη δυναμη απο τις ανωτερες
δυναμεις των πλανητων..
Πρεπει να τονισω οτι μαζευονται αναμεσα στην τριτη και την εικοστη μερα
της Σεληνης, μια τεταρτη.. το μαζεμα δεν πρεπει να συνεχιζεται μετα την
29η μερα…
μου ελεγε οτι, τι στιγμη που τα μαζευεις, πρεπει να πεις τον πονο που
θελεις ν ανακουφισεις η τον σκοπο για τον οποιο τα μαζευεις καθως και τ'
ονομα το φυτου..
οι παλιοι αφηναν και μια πιτα απο σταρι η κριθαρι πανω στη θεση που ηταν
το φυτο.. "

1)ΤΟ ΒΟΤΑΝΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ..λεγεται Πολυγονατο,
Κρινο του αγρου, Αλκυονη.. βοηθαει τις παθησεις της καρδιας και του
στομαχιου..
αν ενας αντρας πιει το χυμο του, ειναι ικανος να εκτελεσει πολλες
φορες την πραξη της γονιμοποιησης.. αν εχει πανω του τη ριζα του
φυτου θ ανακουφισθει απο τους πονους των ματιων.. θεραπευει
οποιον εχει προβλημα στους πνευμονες και διευκολυνει την αναπνοη..

2)ΤΟ ΒΟΤΑΝΙ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ..λεγεται και
Νυμφαια.. εχει ασπρο χρωμα.. ο χυμος του ανακουφιζει τους πονους στο
στομαχι και στο στηθος.. δυναμωνει την οραση και κανει τα ματι πολυ
λαμπερα..
το ροφημα κανει καλο στη χωνεψη και σε οσους πασχουν απο ανεμοβλογια..

3)ΤΟ ΒΟΤΑΝΙ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ..λεγεται και
Πενταφυλλο.. η ριζα του βραζεται και χρησιμοποιείται σαν καταπλασμα για
τα πρηξιματα.. θεραπευει την αρρωστια χελωνια.. θεραπευει τον πονοδοντο
αν ξεπλυνεις το στομα σου με το χυμο του.. γιατρευει τις πετρες στα
νεφρα.. το εχεις πανω σου
θα σε βοηθανε οι αλλοι.. δινει ευγλωτια και πειστικοτητα..

4)ΤΟ ΒΟΤΑΝΙ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ..λεγεται και
Ιεροβοτανι η Βερβανα.. θεραπευει την ακρατεια των ουρων.. κανει τις
πληγες να κλεινουν και τα οιδηματα που προερχονται απο εσωτερικα αιτια
να υποχωρουν.. διευκολυνει την απαλαγη απο τις αιμορροιδες.. αν πιεις το
χυμο του με νερο και μελι, σταματα τη δυσκολια των πνευμονων ν'
αναπνευσουν.. βοηθαει πολυ στην ερωτικη πραξη.. αν το εχεις στο σπιτι
σου η στον κηπο σου θα αποχτησεις κερδη.. η ριζα του κανει να προκοβουν
τα δεντρα και τ' αμπελια..

5)ΤΟ ΒΟΤΑΝΙ ΤΟΥ ΑΡΗ ..λεγεται και Ακανθος.. η
ριζα του ειναι πολυ ευεργετικη στον πονοκεφαλο.. οφελει τις ασθενειες
των γεννητικων οργανων.. ο χυμος ωφελει οποιον πασχει απο εντερικες
ανωμαλιες με πληγες κι αδιακοπους πονους.. ανακουφιζει την δυσεντερια,
τις αιμορροιδες και τις παθησεις του στομαχιου..

6)ΤΟ ΒΟΤΑΝΙ ΤΟΥ ΔΙΑ ..λεγεται και Υοσκυαμος..
η ριζα του γιατρευει τις πληγες αν τοποθετηθει πανω κοπανισμενη..
προστατευει απο τις μολυνσεις του αιματος..
αν το βαλεις αμεσως μολις αρχισει ο πονος, η πληγη δεν θα σχηματισθει
ποτε…. θεραπευει την ποδαγρα αν κοπανιστει και τριφτει στα ποδια..
ο χυμος με μελι η κρασι ανακατωμενα ανακουφιζει τις παθησεις του
συκωτιου.. βοηθα οποιον θελει να κανει συχνα σεξουαλικη πραξη.. αν τα
φυλλα τα φορα αντρας πανω του τον κανουν ευχαριστο κι ελκυστικο στις
γυναικες…

7)ΤΑ ΒΟΤΑΝΙ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ..λεγεται και Μαυρη
Ιτια..
Ο χυμος βοηθαει πολυ για να σταματα οι πονοι στα νεφρα και στις γαμπες..
αν βρασεις τη ριζα του για λιγη ωρα βοηθαει ο χυμος οποιον εχει
προβλημα με την κυστη του.. αν τα παιδακια που βγαζουν δοντακια το εχουν
πανω τους θα γλυτωσουν απο τους πονους.. επισης για να ελευθερωθει
καποιος απο κακουργα πνευματακια, ας το εχει πανω του τυλιγμενο μεσα σ'
ενα μαντηλακι αλλα και στο σπιτι του.. αν εχεις τη ριζα πανω σου τη
νυχτα δεν θα εχεις φοβιες κι ανησυχιες..

βοτανα του αγρου

Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Anchusa officinalis L. (Άγχουσα η
φαρμακευτική) και την συναντούμε με τις ονομασίες άγχουσα, βοϊδόγλωσσα,
σκυλόγλωσσα, αλκάνη, λύκοψις.
Ανήκει στην οικογένεια των Βοραγινιδών. Φυτρώνει σε όλη την Ευρώπη,
κύρια όμως στη νότια. Στη χώρα μας συναντούμε 15 περίπου είδη άγχουσας. Η
πλέον γνωστή όμως είναι αυτή που αναφέρουμε σήμερα.
Είναι φυτό διετές, χνουδωτό, που φτάνει σε ύψος τα 70 εκατοστά Τα άνθη
του πλούσια πηγή νέκταρ (οι μέλισσες του έχουν ιδιαίτερη αδυναμία και το
προτιμούν) και έχουν ζωηρό κυανό ή ιώδες χρώμα. Μερικές φορές είναι και
λευκά.
Είναι πολύ συγγενικό με την Anchusa italica που καλλιεργείται συχνά
στους κήπους ως καλλωπιστικό. Είναι αρκετά διαδεδομένο και το συναντούμε
σε χέρσα εδάφη και πλαγιές. Προτιμά τα ηλιόλουστα σημεία με στεγνό, μη
όξινο, πλούσιο σε άζωτο έδαφος.

Συστατικά-χαρακτήρας:
Το φυτό περιέχει τα αλκαλοειδή κυνογλωσσίνη και κονδολιδίνη,
ταννίνη και βλεννώδης ουσίες. Η ρίζα δίνει κόκκινο χρώμα.

Ιστορικά στοιχεία:
Το όνομα του φυτού προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη
αγχουσίζομαι που σημαίνει χρησιμοποιώ άγχουσα, βάφω, χρωματίζω (κυρίως
το πρόσωπο).
Ο Διοσκουρίδης αναφέρει ότι η προσθήκη του φυτού στο κρασί το έκανε
«ευφρόσυνο». Αναφέρει επίσης ότι αν σε δαγκώσει δηλητηριώδες ζώο μπορεί
να γίνεις καλά αν πάρεις το φυτό αυτό εσωτερικά ή βάλεις σαν πολτό το
μασημένο φυτό πάνω στην πληγή. Λέει ακόμη ότι αν φτύσεις τον πολτό αυτό
μέσα στο στόμα ενός φιδιού, αυτό θα πεθάνει αμέσως, ενώ σκοτώνει και τα
σκουλήκια στο έντερο. Συνιστούσε επίσης το φυτό σε προβλήματα πόνου της
πλάτης, μώλωπες από πτώσεις, ευλογιά, ιλαρά και τσιμπήματα εντόμων.
Στην αρχαιότητα μαζί με άλλα παρεμφερή είδη θεωρούσαν την άγχουσα ως ένα
από τα καλύτερα καλλυντικά. Ο Πλίνιος αναφέρει ότι την χρησιμοποιούσαν
στη βαφική, ενώ ο Γαληνός τη γνώριζε σαν καλλυντικό.
Κατά περίεργο τρόπο, στη λαϊκή ιατρική η αγχούσα χρησιμοποιείται κατά
της διάρροιας. Το χρησιμοποιούσαν επίσης για να θεραπεύει δοθιήνες,
φλεγμονές και ευαίσθητα δέρματα.. Δινόταν επίσης από το στόμα ως
καθαρτικό, για τον βήχα και το έλκος στομάχου.
Τα φύλλα του που είναι τραχιά και με χνουδωτά εξογκώματα τα μάζευαν
μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου και θεωρούσαν ότι δίνουν μια εξαιρετική
γεύση στο χαρμάνι των χόρτων που χρησιμοποιούνται για πίτες.

Άνθιση – συλλογή – χρησιμοποιούμενα μέρη:
Ανθίζει από τον Ιούνιο έως τον Οκτώβριο. Το υπέργειο τμήμα
συλλέγεται κατά την εποχή της πλήρους άνθισης και για θεραπευτικούς
σκοπούς χρησιμοποιούνται τα φύλλα και τα άνθη του φυτού. Η ρίζα
συλλέγεται το φθινόπωρο.

Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις:
Είναι φυτό φαρμακευτικό, εδώδιμο, βαφικό και μελισσοτροφικό.
Το υπέργειο τμήμα του θεωρείται διουρητικό, επουλωτικό, αποχρεμπτικό και
μαλακτικό. Παλαιότερα το χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία του στομαχικού
έλκους, της νευρικής υπερεντάσεως και της μελαγχολίας.
Βοηθά στην επούλωση χρόνιων ελκών, έντονων φλεγμονών και εγκαυμάτων.
Βοηθά σε προβλήματα σπλήνας και άμμου στα νεφρά.
Σήμερα παρασκευάζεται φάρμακο για την θεραπεία του έλκους στομάχου και
δωδεκαδακτύλου το οποίο χρησιμοποιούν στην ομοιοπαθητική.
Η ρίζα έχει βαφικές ιδιότητες ( κόκκινο χρώμα ), ενώ τα τρυφερά φύλλα
και νεαροί βλαστοί τρώγονται όπως το σπανάκι.

Παρασκευή και δοσολογία:
Χρησιμοποιείται εξωτερικά υπό μορφή αλοιφής για θεραπεία μωλώπων,
πληγών από κοψίματα, φλεβίτιδα. Εσωτερικά λαμβάνεται υπό μορφή
εγχύματος ως μαλακτικό και για τη θεραπεία του βήχα και του συναχιού.


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]



Αγριαδα

Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Agropyron repens L. (Αγρόπυρο το
έρπον). Ανήκει στην οικογένεια των Αγροστωδών. Είναι γνωστό με τα
ονόματα άγλωσσο, αούστας, άγριο έρη, αγρόπυρον, άργαστη κ.α.
Φυτρώνει σε καλλιεργημένα και ακαλλιέργητα εδάφη, σε κήπους και
αναχώματα. Το συναντούμε σε υψόμετρο μέχρι τα 2000 μέτρα.
Περιγραφή
Είναι πολυετές αυτοφυούμενο χόρτο, με πολύ μακριές
περιπλεκόμμενες ρίζες. Τα φύλλα του είναι στενά, ταινιοειδή και
γλαυκοπράσινα. Φτάνει σε ύψος από 10 έως 50 εκατοστά. Υπάρχουν διάφορα
είδη, ανάλογα με τις περιοχές που το συναντούμε. Το επίμηκες και το
σχοινοειδές απαντώνται σε αμμώδη παραθαλάσσια μέρη. Το παράκτιον που
φυτρώνει σε παραθαλάσσια μέρη έως την ορεινή ζώνη και το διάμεσο που
βρίσκεται στην κατώτερη ζώνη. Είναι ζιζάνιο πολύ ενοχλητικό για τους
αγρότες και τους κηπουρούς αλλά χρήσιμο για την κτηνοτροφία. Επίσης
είναι χρήσιμο γιατί στηρίζει αμμώδη εδάφη.
Τις ίδιες ιδιότητες έχει και η Άγρωστις ή Άργωστη των αρχαίων Ελλήνων, η
οποία υπάγεται στο γένος Κυνόδους και είναι πολύ κοινή στην Ελλάδα και
άλλες χώρες της Μεσογείου με την ονομασία Αγριάδα (Κύνοδον δάκτυλον).
Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται τα φύλλα και κυρίως η ρίζα
της Αγριάδας. Το ρίζωμα το συλλέγουμε την άνοιξη ή στις αρχές του
Φθινοπώρου. Το πλένουμε και το ξηραίνουμε στη σκιά. Το βότανο σε στεγνό
μέρος διατηρείται για τρία χρόνια περίπου.
Ιστορία
Οι θεραπευτικές ιδιότητες της αγριάδας ήταν γνωστές από την εποχή
του Διοσκουρίδη, τον πρώτο αιώνα μ.Χ.
Δραστικές ουσίες
Η αγριάδα περιέχει μία βλεννώδη ουσία, την τριτισίνη (φρουκτοζάνη) σε
ποσοστό 8%, ινοσιτόλη 3%, μανιτόλη, σταθερό έλαιο, βιταμίνες Α και Β,
γλυκοσίδιο βανιλλίνης, σαπωνίνη, φυτική κόλλα, σιλικούχο κάλιο, σίδηρο,
μικρή ποσότητα πτητικού ελαίου (κυρίως αποτελούμενο από αγροπυρίνη η
οποία έχει αποδειχθεί ότι διαθέτει αντιβιοτικές ιδιότητες ευρέως
φάσματος).
Ιδιότητες και ενδείξεις
Είναι από τα πιο χρήσιμα φαρμακευτικά φυτά και συμπεριλαμβάνεται σε
πολλούς συνδυασμούς για τη θεραπεία του προστάτη. Είναι μαλακτικό χωρίς
παρενέργειες, αυξάνει την διούρηση, διευκολύνοντας τη λειτουργία των
νεφρών, καθαρίζει τον οργανισμό από τις τοξίνες και κατεβάζει τη
χοληστερίνη του αίματος. Βοηθά στους κολικούς του συκωτιού, πέτρες στη
χολή, στη χρυσή και την κυτταρίτιδα. Δρα ως αντισηπτικό και
αντιφλεγμονώδες σε ουρικές λοιμώξεις, όπως κυστίτιδα, ουριθρίτιδα,
προστατίτιδα, στον ρευματισμό και τις ασθένειες του δέρματος. Είναι
ωφέλιμο για νεφρόλιθους και ψαμμίαση (άμμο στα νεφρά). Είναι χρήσιμη σε
προβλήματα νυκτερινής ακράτειας. Σε προβλήματα υπέρτασης βοηθά σημαντικά
μόνη της η σε συνδυασμό με φύλλα ελιάς ή κλωνάρια Οξιού. Για προβλήματα
κυστίτιδας, ουριθρίτιδας και προστατίτιδας μπορεί να συνδυασθεί άριστα
με Αρκτοστάφυλο ή Αχιλλέα. Χάρη στην τριτισσίνη που περιέχει (ουσία που
έχει παρόμοια δράση με την ινσουλίνη) χρησιμοποιείται ως βοηθητικό στην
ασθένεια του διαβήτη. Γάλλοι βοτανολόγοι χρησιμοποιούν τα φύλλα για τη
διέγερση του συκωτιού και της χολής.
Δοσολογία
Παρασκευάζεται ως αφέψημα. Ρίχνουμε δύο κουταλιές του τσαγιού
κομμένο ρίζωμα σε ένα φλιτζάνι νερό και το σιγοβράζουμε για 10 λεπτά.
Σουρώνουμε και πίνουμε τρεις φορές την ημέρα.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]




ΧΙΛΛΕΙΑ (Achillea
millefolium)

Άλλες ονομασίες αχιλλέα, αχίλλειος, χιλιόφυλλη, χιλιόφυλλο,
αγριαψιθιά. Το όνομα της προέρχεται από τον Αχιλλέα που
χρησιμοποιούσε αυτό το βότανο για να γιατρεύει τα τραύματα
των στρατιωτών. Μ' αυτό είχε γιατρέψει και τον πληγωμένο
Τήλεφο. Θεωρούνταν ιερό φυτό. Τα κοτσάνια της τα χρησιμοποιούσαν
οι Δρυίδες για να προλέγουν τον καιρό, ενώ στην Κίνα τα
χρησιμοποιούσαν για να προλέγουν το μέλλον.
Άρωμα: Ελαφρώς γλυκό και πικάντικο.
Χαρακτηριστικά: Θαμνώδες φυτό που φυτρώνει στις άκρες των
επαρχιακών δρόμων κυρίως της Ευρώπης, της Δυτικής Ασίας και της Βόρειας
Αμερικής. Φθάνει περίπου στο 1 μέτρο, τα φύλλα της μοιάζουν με αυτά τις
φτέρης και τα λουλούδια της βγαίνουν σε δέσμες με ρόζ ή λευκές
αποχρώσεις.
Ιστορία-Μύθοι: Φυτό με μαντικές ιδιότητες, χρησιμοποιούταν στην
Σκωτία ως φυλακτό. Της έχουν αποδοθεί δυνάμεις κατά των κακών πνευμάτων
και γι’αυτό το λόγο παλιά την έκρυβαν στις εκκλησιές. Οι νεαρές κοπέλες
πίστευαν στις μαγικές της ιδιότητες και την έβαζαν κάτω από το μαξιλάρι
για να ονειρευτούν την αληθινή αγάπη. Σύμφωνα με την μυθολογία, ο
Αχιλλέας κατά την διάρκεια του Τρωικού πολέμου περιποιόταν τις πληγές
των στρατιωτών του με την Αχιλλεία. Ομοίως οι Αγγλοσάξονες θεράπευαν τις
πληγές που προκαλούνταν από σίδερο. Δεν είναι καθόλου παράξενο που η
Αχιλλέα αποκαλείται επίσης «το βότανο των στρατιωτών». Η φήμη ότι η
δράση της μπορεί να θεραπεύσει τα πάντα απλώθηκε σε σημείο που, ανά τους
αιώνες, χρησιμοποιούταν σε διάφορα σκευάσματα που προορίζονταν για τη
θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα και του διαβήτη μέχρι τη θεραπεία
βαριών κρυολογημάτων. Επίσης, συνήθιζαν να εισπνέουν τη σκόνη της από τη
μύτη για να προκληθεί ρινορραγία - αναμφίβολα μία άλλη μέθοδος
αφαίμαξης. Τέλος, οι Σουηδοί την πρόσθεταν στην μπύρα τους για
διεγερτικούς σκοπούς.
Συστατικά: Βορνεόλη (αλκοόλη), Κινεόλη (κετόνη), Αζουλένη,
Λιμονένη, Πινένη (τερπένια)
Ιδιότητες: Αντιφλογιστική, αντισηπτική, αντισπασμωδική, στυπτική,
χολαγωγός, διουρητική, αποχρεμπτική, αντιπυρετική, διεγερτική, τονωτική,
υποτασική.
Προφυλάξεις: Εκτεταμένη χρήση μπορεί να προκαλέσει πονοκεφάλους
και ερεθισμούς στις ευαίσθητες επιδερμίδες. Αρκετά ισχυρή και να
αποφεύγεται κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Πνεύμα: Ενδέχεται να βοηθά σε περιόδους ήπιας κατάθλιψης.
Σώμα: Γενικά ενδυναμωτικό εφόσον δρα απευθείας στον μυελό των
οστών και διεγείρει την ανανέωση του αίματος. Τονωτικό στο αγγειακό
σύστημα, βελτιώνει τις κυκλοφοριακές διαταραχές όπως για παράδειγμα τους
κιρσούς και τις αιμορροΐδες. Εξαίρετο λάδι για το γυναικείο
αναπαραγωγικό σύστημα αφού υπάρχουν ενδείξεις ορμονικής δράσης.
Αντιμετωπίζει την άτακτη έμμηνο ρύση, βαριάς μορφής εμμηνόρροια,
προβλήματα εμμηνόπαυσης, φλεγμονές ωοθηκών, πρόπτωση της μήτρας και
ινώματα. Διεγείρει την έκκριση των γαστρικών και εντερικών αδένων και
βελτιώνει τη δυσπεψία. Από νευρολογική άποψη ισορροπεί την πέψη,
βελτιώνοντας την απορρόφηση των τροφών και τις πεπτικές εκκρίσεις,
αρωγός στον κολικό και τον μετεωρισμό. Επίσης, διεγείρει την έκκριση
χολής βοηθώντας στην πέψη των λιπών και ορεκτικό. Οι στυπτικές της
ιδιότητες βοηθούν επίσης στον περιορισμό της διάρροιας. Βοηθάει στα
εμπύρετα κρυώματα και την συμφόρηση. Προάγει την εφίδρωση διεγείροντας
τους αδένες και προκαλώντας καθαριστική και δροσιστική δράση. Λέγεται
ότι έχει εξισορροπητική επίδραση στη διούρηση, χρήσιμο τόσο για την
ουρολοίμωξη όσο και για την ακράτεια των ούρων. Οι αναλγητικές της
ιδιότητες μπορούν να φανούν χρήσιμες σε πόνους της μέσης, ρευματικούς
πόνους και πονοκεφάλους. Τέλος, λέγεται ότι απωθεί τα κουνούπια.
Επιδερμίδα: Μπορεί η επούλωση να είναι αργή αλλά είναι σίγουρη
ειδικά όταν πρόκειται για φλεγμονώδεις πληγές, κοψίματα, σκασμένα χέρια
και έλκη. Οι στυπτικές της ιδιότητες ισορροπούν τις λιπαρές επιδερμίδες.
Είναι επίσης γνωστή ως τονωτικό και μαλακτικό για το δέρμα της κεφαλής.
Της αποδίδεται επίσης διεγερτική δράση στην τριχοφυΐα και πιθανώς να
αντιμετωπίζει την τριχόπτωση ακόμη και την φαλάκρα.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]


πηγη:herbalaromas.blogspot.com

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
ΚΕΝΤΑΥΡΙΑ [ Χειρωνιάς]

Ο μύθος λέει ότι αυτό το είδος λουλουδιού πήρε το όνομα του από τον
σοφό Κένταυρο Χείρωνα,
δάσκαλο του Ασκληπιού του Αχιλλέα του Ιάσονα αλλά και του Απόλλωνα.
Στην τιτανομαχία ο Χείρωνας ήταν με το μέρος του Ηρακλή στη μάχη του
εναντίον των κενταύρων.
Ο Ηρακλής όμως τον πλήγωσε κατά λάθος στο πόδι με ένα βέλος ποτισμένο
στο δηλητήριο της Λερναίας Ύδρας.
Ο Χείρωνας τότε χρησιμοποίησε το φυτό της κενταύριας σαν βότανο για να
γιατρέψει την πληγή του.

Αγριμόνια

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Η αγριμόνια είναι ένα πολύ καλό βότανο που
συναντούμε σε όλα τα κλίματα. Το βρίσκουμε σε όλα τα εδάφη, κυρίως
αργιλώδη, σε μεγάλους φράκτες, στις άκρες των δρόμων, σε αναχώματα, σε
πολύ λιαζόμενα ξέφωτα δασών και σε αδύνατα λιβάδια. Είναι πολυετές,
ποώδες φυτό που φτάνει σε ύψος τα 70 εκατοστά, με δυνατό ρίζωμα.
Στέλεχος όρθιο, τριχωτό, με λίγες διακλαδώσεις. Βασικά φύλλα αντίθετα,
διαταγμένα σε ρόδακα. Κατά μήκος του στελέχους, αναπτύσσονται κατά
αποστάσεις τα φύλλα που είναι ακανονίστως πτεροειδή. Άνθη μικρά,
χρυσοκίτρινα, διατεταγμένα σε επιμήκη βότρυ.

Άνθιση – συλλογή – χρησιμοποιούμενα μέρη
Το φυτό ανθίζει τον Ιούνιο και συλλέγεται την εποχή της άνθισής του που
διαρκεί έως τον Αύγουστο. Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται τα
ξηρά αέρια μέρη.
Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις
Σήμερα εκτιμάται ως θεραπευτικό βότανο για τις βλεννογόνιες μεμβράνες
και με στυπτικές ιδιότητες για το σταμάτημα της αιμορραγίας.
Δρα ως στυπτικό, τονωτικό, διουρητικό, επουλωτικό και χολαγωγό. Ο
συνδυασμός της στυπτικότητας και των πικρών στοιχείων κάνει το αγριμόνιο
ένα πολύτιμο ίαμα ιδιαίτερα όταν χρειάζεται στυπτική δράση στο πεπτικό
σύστημα. Είναι ειδικό ίαμα για την παιδική διάρροια. Μπορεί να βοηθήσει
σημαντικά σε περιπτώσεις βλεννώδους κολίτιδας και αποτελεί πρώτη επιλογή
μεταξύ των βοτάνων για την σκωληκοειδίτιδα.
Χρησιμοποιείται στην δυσπεψία. Ενδείκνυται για την ακράτεια ούρων και
την κυστίτιδα. Σαν γαργάρες είναι ωφέλιμο για την ανακούφιση του
πονεμένου λαιμού και την λαρυγγίτιδα. Σαν αλοιφή βοηθά στην επούλωση των
τραυμάτων και των μωλώπων. Μπορεί να συνδυαστεί με άφυσα βότανα για τα
προβλήματα της πέψης.
Παρασκευή και δοσολογία.
Παρασκευάζεται ως έγχυμα. Αδειάζουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό πάνω σε
1-2 κουταλιές του τσαγιού ξηρό βότανο και το αφήνουμε 10-15 λεπτά. Το
ρόφημα το πίνουμε τρεις φορές την ημέρα..
Πρέπει βέβαια να το αποφεύγουν όσοι έχουν πρόβλημα δυσκοιλιότητας.

Βατόριζα

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Οι ρίζες και τα φύλλα του βοτάνου περιέχουν στυπτικά, φραγκαρίνη,
τανίνες και πολυπεπτίδια. Το βότανο δρα ως στυπτικό, τονωτικό,
δυναμωτικό, αντιπυρετικό, ελαφρώς διουρητικό, εφιδρωτικό και
αποτοξινωτικό. Το αφέψημα των φύλλων λαμβάνεται στα κρυολογήματα, στο
βήχα, ασθένειες των άνω αναπνευστικών οδών, ως διουρητικό στην
κατακράτηση ούρων , στις ασθένειες των νεφρών και της ουρήθρας. Το
έγχυμα που προετοιμάζεται με φύλλα, άνθη ή κορυφές του βάτου,
χρησιμοποιείται με τη μορφή γαργάρας για πλύσιμο ενάντια στις φλεγμονές
του λαιμού και του φάρυγγα, των ούλων και της στοματικής κοιλότητας.

ΦΥΛΑΚΤΑ ΑΠΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΒΟΤΑΝΑ








"ολα τα εμψυχα οντα αυτου του κοσμου εχουν ερθει στην γη για καποιο
σκοπο και συγκεκριμενες ιδιοτητες."...αυτη βεβαια ειναι η δικια μου
ταπεινη γνωμη.τα φυτα λοιπον πιστευω οτι εχουν την πιο ευγενικη ψυχη και
εκτος απο τις θεραπευτικες τους ιδιοτητες στον ανθρωπο,εχουν και
καποιες αλλες λιγοτερο γνωστες,που φορτισμενα με την καταλληλη
ενεργεια,μπορουν να βοηθησουν και σε αλλους τομεις!
ετσι λοιπον μπορουμε να φτιαξουμε φυλακτα απο συγκεκριμενα φυτα,για
διαφορετικους σκοπους.

Αγριοραδικι

τα φυλλα του φτιαχνονται σε βραχιολι και φοριουνται σε αρρωστο για να
ερθουν οι νεραιδες και τα ξωτικα να τον βοηθησουν

Αντιρρινο

το φορας φυλακτο για να προκαλεσεις θαυμασμο!

Κουφοξυλια

απο το ξυλο της φτιαχνεις φυλακτο για την προστασια απο τα μαγια.
προσοχη!μην βαλεις κλαδι κουφοξυλιας μεσα στο
σπιτι,φερνει κακη τυχη.

Αγριολιτσα

τα φυλλα μασιουνται για να ανανεωσουν μια "κουρασμενη" αγαπη.

Θυμαρι

αποξηραμενο το σκορπας εξω απο παραθυρα και πορτες του σπιτιου για να
προσκαλεσεις τα αερικα.
φυλακτο απο θυμαρι βοηθουν την ικανοτητα του ατομου να δει τα αερικα.

Χελιδονοχορτο

τα κλαδια του φυτου γινονται φυλακτο για το σπιτι ωστε να ειναι
ευλογημενο.

Πηγουνια

με τους σπορους της φτιαχνεις γιρλαντα και την τοποθετεις γυρω απο την
κουνια του μωρου για να διωξεις τα κακοβουλα ξωτικα.












__________________

ΒΟΤΑΝΑ-Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΒΑΝΙΛΙΑΣ








[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Η χρήση της βανίλιας από τις παιδικές κρέμες ως τα παγωτά βανίλια και
από το γλάσο για τα γλυκά ως το παραδοσιακό «υποβρύχιο» βανίλια... Από
τις συνταγές μαγειρικής ως τη φαρμακευτική. Η βανίλια προέρχεται από το
φυτό βανίλια (Vanilla), γνωστό για την αρωματική ουσία των καρπών τη
βανίλλη.





Βανίλιες είναι γύρω στα 90 είδη αναρριχητικών φυτών, που τα συναντάμε
στο Μεξικό, την Κεντρική Αμερική και την Αυστραλία. Εξωτερικά έχει την
όψη αναρριχόμενης ορχιδέας. Είναι πολυετή φυτά (35-40 έτη) και
χαρακτηριστικά ο καρπός αναπτύσσεται μετά από 4-5 χρόνια από την στιγμή
που ανθίζει το φυτό, συνήθως το μήκος φτάνει 12-25cm. Λίγο πριν
ωριμάσουν οι καρποί συλλέγονται προσεκτικά με το χέρι. Στην συνέχεια
ακολουθεί η διαδικασία του ζυμώματος, με την οποία αποκτάνε τα κοτσάνια
το άρωμα, το σοκολατί χρώμα και την ελαιώδη υφή τους. Μετά το ζύμωμα, το
οποίο διαρκεί 2 ημέρες, τα κοτσάνια αποξηραίνονται στον ήλιο για 2-4
εβδομάδες. Η αρωματική ουσία που παράγεται από ορισμένους καρπούς από τα
είδη της, χρησιμοποιείται τόσο στη μαγειρική, όσο και στη
ζαχαροπλαστική, την αρωματοποιία, ακόμα και ως αφέψημα. Στη φαρμακευτική
χρησιμοποιείται για τη βελτίωση της γεύσης και της οσμής μερικών
φαρμάκων, καθώς και για τη παρασκευή σκευασμάτων, όπως το αμινοξύ
διυδροξυφαινυλαλανίνη (L-dopa), που έχει αποδειχτεί χρήσιμο στη θεραπεία
εκφυλιστικών ασθενειών.
Η διαδικασία κατά την οποία παίρνουμε τη βανίλια είναι ενδιαφέρουσα και
χρονοβόρα καθώς διαρκεί 4 με 5 μήνες. Γίνεται διαδοχική έκθεση των
καρπών στον ήλιο και στη νυχτερινή υγρασία και κατόπιν αποξήρανση σε
καλά αεριζόμενο χώρο. Ο φρέσκος καρπός της βανίλιας δεν έχει άρωμα. Ένα
από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά της βανίλιας είναι οι πολυάριθμοι
μικροί σπόροι που βρίσκονται στο εσωτερικό των κοτσανιών και περιέχουν
υψηλό ποσοστό αιθέριου ελαίου της φυσικής βανίλιας. Η επιλογή των καρπών
γίνεται με βάση το μήκος και την ποιότητα Η βανίλια παραλαμβάνεται με
την βοήθεια της αλκοόλης. Το φυσικό αιθέριο έλαιο της βανίλιας είναι
δυσεύρετο, γι΄αυτό και στο εμπόριο συναντάται η συνθετική βανίλια
(βανιλίνη), εφάμιλλη στο άρωμα με την φυσική. Τα άνθη του φυτού είναι
μια ιδιαίτερα λεπτή κατασκευή. Η επικονίαση γίνεται από ένα είδος
μέλισσας που υπάρχει στο Μεξικό κατά τη διάρκεια μιας ανθοφορίας που
διαρκεί περίπου δύο μήνες.
Το καρύκευμα της βανίλιας προέρχεται από ένα εκχύλισμα βανίλιας,
αλκοόλης και νερού. Οι Αζτέκοι χρησιμοποιούσαν τη βανίλια για τον
αρωματισμό ενός αφεψήματος, που πολλούς αιώνες μετά έγινε γνωστό και
στον υπόλοιπο κόσμο. Ονομάζανε την βανίλια "Τlilxochiztl" και την
χρησιμοποιούσαν ως καρύκευμα προσφέροντας την ως δώρο στους βασιλιάδες
τους. Οι Ισπανοί έφεραν την σοκολάτα από το Μεξικό, που ήταν γνωστή σαν
τσοκολάτλ. Ήταν ένα χονδροειδές μείγμα από χονδροτριμμένο κακάο και
ινδιάνικο καλαμπόκι. Η σοκολάτα καταγράφηκε για πρώτη φορά το 1519 όταν ο
Ισπανός εξερευνητής Χερνάντο Κορτέζ επισκέφθηκε την αυλή του
αυτοκράτορα Μοντεζούμα του Μεξικού. Ο Αμερικανός ιστορικός William
Hickling στην "ιστορία της κατάκτησης του Μεξικού" (1838) αναφέρει ότι ο
Μοντεζούμα δεν έπινε κανένα άλλο ρόφημα, παρά μόνο την τσοκολάτλ, ένα
διάλυμα σοκολάτας, αρωματισμένο με βανίλια και μπαχαρικά, και
παρασκευασμένο έτσι ώστε να έχει την πυκνότητα και ρευστότητα του
μελιού, το οποίο έλιωνε σταδιακά στο στόμα, και το έπιναν κρύο.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]


Μέχρι το 19ο αιώνα κανείς δεν μπόρεσε να καλλιεργήσει με επιτυχία την
βανίλια σε άλλο έδαφος από αυτό του Μεξικού, από όπου και αρχικά
καταγόταν. Μετά από πολλές προσπάθειες οι Ισπανοί κατάφεραν με την
μέθοδο της διασταύρωσης το φυτό να βγάζει καρπούς. Από τότε αυτός ο
τρόπος καλλιέργειας χρησιμοποιείται σε όλο τον κόσμο. Διάσημη είναι η
βανίλια Μαδαγασκάρης. Το τέταρτο μεγαλύτερο νησί του κόσμου, ξεχωρίζει
για τη μοναδική χλωρίδα και πανίδα του καθώς και για τα έθιμα (τα fady)
που φθάνουν ως τη μαύρη μαγεία Είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας βανίλιας
στον κόσμο. Στις πεδιάδες της δυτικής ακτής καλλιεργούν βανίλια, αλλά
και καφέ, ρύζι και δημητριακά. Η ιδιαιτερότητα της Μαδαγασκάρης ως
φυσικού περιβάλλοντος, που την κάνει να ξεχωρίζει μέσα στον κόσμο,
οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στην απομόνωσή της, που της εξασφάλισε
πλήθος από μοναδικά στον κόσμο οικοσυστήματα. Καλή παραγωγή βανίλιας
έχει και το μικρό Mπάλι, ένα από τα 17.000 νησιά της Iνδονησίας στο
νότιο Eιρηνικό. Mαγευτικές διαδρομές ανάμεσα στους ορυζώνες που εκτός
από το ρύζι, καλλιεργούν καρύδα, καφέ, βανίλια...
Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί έχουν μια ιδιαίτερη χαρακτηριστική οσμή.
Έρευνες έχουν δείξει ότι οι μυρωδιές επηρεάζουν πολύ την ψυχολογία και
κατά συνέπεια τη νοητική και συναισθηματική ζωή μας. Παραδείγματος χάρη:
σε ένα μαγαζί γυναικείων ενδυμάτων, οι έρευνες έδειξαν ότι όταν στον
χώρο μυρίζει βανίλια αυξάνονται οι πωλήσεις κατά 150%. Το μεθυστικό
άρωμα τις βανίλιας κάνει τις γυναίκες να ψωνίζουν πιο πολύ. Επίσης
εργαστηριακές μελέτες έδειξαν ότι τα αρώματα αφήνουν τις πιο έντονες
εντυπώσεις. Από την αρχαιότητα οι Έλληνες, οι Αιγύπτιοι κ.ά.
χρησιμοποιούσαν τα αιθέρια έλαια για να θεραπευτούν ή να χαλαρώσουν. Για
τις μυρωδιές στο σπίτι, οι εναλλακτικοί προτείνουν να τοποθετήστε σε
μικρά δοχεία ξίδι και κατόπιν «κρύψτε» τα γύρω από το δωμάτιο. Επίσης
μπορείτε ν' αναμείξετε ένα ποτήρι νερό με κανέλα ή βανίλια και να το
βάλετε σε κάποια γωνία. Στην αρωματοθεραπεία λένε ότι η βανίλια
αναζωογονεί την ενέργεια, έλκει την καλή τύχη. Επίσης φέρνει Αγάπη,
Πάθος, Διέγερση, Πνευματικές δυνάμεις.
Στην οινοποιία σημάδι ωρίμανσης ή παλαίωσης του κρασιού σε βαρέλι είναι
το άρωμα βανίλιας. Οφείλεται στη βανιλίνη, συστατικό του ξύλου του
βαρελιού, η οποία διαλύεται σταδιακά στο κρασί.

Συνταγή για ροδόνερο. (Από την Paola Filinesi)


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

2 φλυτζ. Ροδοπέταλα με δυνατό άρωμα
4 φλυτζ. Αποσταγμένο Νερό
1 φλυτζ. Οινόπνευμα Καθαρό

Βάζουμε σε μια γυάλα ή σε μεγάλο βάζο από μαρμελάδα τα ροδοπέταλα,
προσθέτουμε το Οινόπνευμα και το αποσταγμένο νερό.
Κλείνουμε καλά το βάζο και το βάζουμε στον ήλιο για μία εβδομάδα
περίπου, κουνώντας το κάθε τόσο και βάζοντάς το μέσα στο σπίτι κάθε
βράδυ.
Μετά από μία εβδομάδα μπορούμε είτε να φιλτράρουμε το νερό
χρησιμοποιώντας ένα φίλτρο του καφέ είτε αν έχουμε και άλλα ροδοπέταλα
να αφαιρέσουμε τα μαυρισμένα και να τα αντικαταστήσουμε με καινούργια
ώστε το ροδόνερό μας να έχει δυνατότερο άρωμα.
Επίσης μπορούμε αφού φιλτράρουμε το ροδόνερο να προσθέσουμε μερικές
σταγόνες αιθέριου ελαίου τριαντάφυλλου.
Το ροδόνερο αυτό φυλάσσεται στο ψυγείο για μεγαλύτερη διάρκεια. Μπορούμε
επίσης, να χρησιμοποιήσουμε παγοκύστες και να το φυλάξουμε στην
κατάψυξη για να το έχουμε όποτε το χρειαζόμαστε....

ΒΟΤΑΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ.








Βότανα για την ΚατάθλιψηΑντιμετωπίστε την κατάθλιψη με βότανα από το
φαρμακείο της φύσης.

Τελευταία νιώθετε αβεβαιότητα, μοναξιά, μειωμένο ενδιαφέρον για το
παρόν, υπερευαισθησία, αδυναμία συγκέντρωσης, κούραση;
Τα παραπάνω συμπτώματα συνυπάρχουν και με κακή διάθεση; Η Παγκόσμια
Οργάνωση Υγείας εκτιμά ότι το 20% του γυναικείου πληθυσμού και το 6% του
ανδρικού υποφέρουν από κατάθλιψη σε κάποια στιγμή της ζωής τους.Ωστόσο,
μια ήπια μορφή κατάθλιψης δεν είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστεί με
φάρμακα. Σε περιόδους που όλα σας φαίνονται μαύρα, μπορείτε να πίνετε
δύο φλιτζάνια την ημέρα αφέψημα ή έγχυμα δενδρολίβανου, μελισσόχορτου,
βαλεριάνας ή βάλσαμου (στα 500 ml νερού, 30 γρ. αποξηραμένα ή 75 γρ.
νωπά). Μπορείτε, επίσης, να τα παίρνετε σε βάμμα ή και σε κάψουλες. Τα
βότανα αυτά διαθέτουν πολύ ισχυρές ηρεμιστικές και αντικαταθλιπτικές
ιδιότητες, γι' αυτό και μπορούν να σας βοηθήσουν σημαντικά. Η
ελαφριά κατάθλιψη μπορεί, ακόμη, να αντιμετωπιστεί με ανθοϊάματα του
Μπαχ, όπως...

• το rock rose (για τον τρόμο και τον πανικό),
  
• το agrimony (για τα καταπιεσμένα συναισθήματα),
  
• το walnut (για τις αλλαγές),
  
• το aspen (για ανησυχίες άγνωστης προέλευσης).
  

Τα ανθοϊάματα θα τα πίνετε καθημερινά μέσα σε νερό (δύο σταγόνες).
Για καταστάσεις ανάγκης θα χρησιμοποιήστε τέσσερις σταγόνες σε λίγο νερό

Λάδι εντριβής για κρυολόγημα.


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]


Τα Αιθέρια έλαια, τα βότανα, τα φρούτα, τα λουλούδια και άλλα φυσικά
προϊόντα, είναι τα καλύτερα υλικά για καλλυντικά χωρίς χημικές ουσίες.
Διαθέτοντας λίγο από τον χρόνο μας μπορούμε να φτιάξουμε μόνες μας αγνά
καλλυντικά με βάση τα βότανα, όπως αυτό το λάδι εντριβής για κρυολόγημα.


Υλικά:

100 μλ βάση λαδιού γιογιόμπα
50 μλ βάση λαδιού σπαθόχορτο
5 σταγόνες αιθέριο έλαιο μέντα
5 σταγόνες αιθέριο έλαιο ευκάλυπτος
3 σταγόνες αιθέριο έλαιο θυμάρι
3 σταγόνες αιθέριο έλαιο μάραθο
3 σταγόνες αιθέριο έλαιο δεντρολίβανο
3 σταγόνες αιθέριο έλαιο tea tree
10 σταγόνες διάλυμα πρόπολης
10 σταγόνες διάλυμα καμφοράς, ή καμφορά σε δισκία (1/2 δισκίο διαλυμένο
σε νερό)

Συνταγή:
Φτιάχνουμε 200 μλ βάση λαδιού με γιογιόμπα και σπαθόχορτο, προσθέτουμε
τα αιθέρια έλαια και προσθέτουμε στο τέλος το διάλυμα καμφοράς.
Εναλλακτικά διαλύουμε μισό δισκίο καμφοράς σε αρκετά ζεστό νερό.
Για ευαίσθητες επιδερμίδες προσθέτουμε 1 κουταλάκι της σούπας γλυκερίνη
και την ρίχνουμε στο λάδι μας.
Τριφτείτε μ' αυτό στο στήθος και την πλάτη το βράδυ πριν το ύπνο, για να
χαλαρώσετε και να ξεκουραστείτε. Μπορείτε επίσης να τρίψετε τους
κροτάφους σας, είναι ευεργετικό για τον πονοκέφαλο.
Καλή επιτυχία!

απόκρυφες ονομασίες των φυτών








Παραθέτω εδώ μερικές από τις
απόκρυφες ονομασίες των φυτών μαζί με την πραγματική τους ονομασία:
(κοινό όνομα = απόκρυφο όνομα, με αλφαβητική σειρά)

Αγριομουριά (λευκή) = Μάτια Κούκλας
Αγριοραδίκι = Μουσούδι Γουρουνιού
Άλφα-Άλφα = Πόδι Φοράδας
Αμάραντος = Φτερό Πρίγκιπα ή Αίμα Αγάπης & Μίσους
Αντίρρινο = Μουσούδι Μοσχαριού ή Βατραχάκι
Άρον ή Φειδόχορτο ή Δρακόντιο = Αίμα Δράκου
Βαλσαμίνη η κηπαία = Σελίδα της Βίβλου
Βασιλικός = Γένι Άρχοντα
Βετονίκη = Δαντέλα Βασίλισσας ή Νιφάδα Χιονιού
Βιολέτα σκυλόδοντου = Γλώσσα Οχιάς
Γαϊδουράγκαθο ή Σταυράγκαθο = Αγκάθι Αγίου
Γαρύφαλλο = Στόμα Οχιάς ή Κρέας Οχιάς
Γεράνι = Πόδι Κόρακα ή Πόδι Περιστεριού
Δεντροκισσός = Κέρατο Ελαφιού
Ελλέβορος = Πόδι Αρκούδας
Ευφόρβιο ή Γαλατσίδα ή Φλόμος = Γάλα Φιδιού ή Φιδόγαλα
Έχιον το κοινόν ή Λύκοψις ή Βούγλωσσο = Γλώσσα Βοδιού
Ηλιοβότανο ή Οζίδιο = Γάλα Διαβόλου
Ίρις = Ραβδί Αγγέλου
Κάλθα η ελοχαρής = Μάτι Ταύρου ή Φτερά Ομοφυλόφιλου
Καψέλλα ή Βαλάντιο βοσκού ή Αγριοκαρδαμούδα = Καρδιά Μητέρας
Κισσός Εδάφους = Γάλα Γάτας ή Γατοπόδαρο
Κολλητσίδα ή Πλατομαντήλα = Κουμπιά Ζητιάνου
Κορακόχορτο ή Χελιδονόχορτο = Ματωμένα Δάχτυλα ή Δάχτυλα Νεράιδας
Κριθάρι = Ουρά Αλεπούς
Μανδραγόρας = Πόδι Χήνας ή Πόδι Πάπιας
Μούσκλια ή Λυκοπόδιο = Νύχι Λύκου
Νεραγκούλα ή Ανδελόχορτο = Πόδι Βατράχου
Νεράγκαθο = Χτένα Τσιγγάνας
Πεντάνευρο ή Μούσα = Γλώσσα Αρνιού
Πεντάφυλλο ή Ποτεντίλλη ή Βασανάκι = Σάρκα & Αίμα
Πετεινοβότανο = Ραβδί Ζητιάνου
Πολύγονο το δίστροφο ή Περικοκλάδι = Γλώσσα Φιδιού
Πολυκόμπι = Ουρά Αλόγου
Πουλικαρία ή Ψυλλόχορτο = Ουρά Αγελάδας
Πριμούλα = Αυτί Αρκούδας ή Δάκρυα Ήλιου
Ρίνανθος = Λειρί Πετεινού
Ρύζι = Φασόλι Κάστορα
Σέδον το Δριμύ = Ουρά Ποντικού
Σπειραία η πτελοειδής ή Φιλιπεντούλα η ουλμαρία ή Χορτόστρειδο =
Έντερο Γάτας ή Γένι Τράγου
Κυκόρριζα η ρανούνκας = Πίθηκος Καρδινάλιου
Σύμφυτον ή Στεκούλι = Αυτί Γαϊδάρου
Ταραξάκο ή Αγριομάρουλο ή Αγριοράδικο = Δόντι Λιονταριού
Τριφύλλι = Πόδι Λαγού ή Πόδι Ποντικού
Υοσκύαμος = Αίμα Γέρου ή Αίμα Γιατρού
Φιλντισόχορτο = Κεφάλι Νέγρου
Φλαμουριά ή Μελιά = Γλώσσα Πουλιού
Φουμαριά = Γένι Γέρου
Φραγκόσυκο = Γλώσσα Διαβόλου
Φτελιά = Αυτί Εβραίου
Φτέρη = Γλώσσα Αλόγου
Φύλλα Βανίλιας = Γλώσσα κυνηγόσκυλου
Χαμολεύκι ή Βηχάνι = Πόδι Ταύρου
Χελωνόχορτο = Κεφάλι Φιδιού ή Κεφάλι Χελώνας
Ψευτοκέρατο = Κέρατο Μονόκερου
Ψωράστρο = Μάτι Γάτας

Νεραϊδοαλοιφή








Για να διαλύσουμε την άχλυ που τυλίγει τις νεράιδες
και να μπορέσουμε να εμφανιστούν μπροστά μας υπάρχουν κάποια μυστικά
σκευάσματα.


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
που μου το αποκάλυψε η νεραϊδούλα μου κρυφά κι εγώ θέλησα να το μοιραστώ
μαζί σας!


Την Νεραϊδοαλοιφή την κατασκευάζουν αποκλειστικά
οι νεράιδες.



με βασικό συστατικό τα τετράφυλλα
τριφύλλια, μελισσοκέρι, καρπούς γούθουρας(βαλσαμόχορτου), άνθος
γιασεμιού
και ένα έλαιο από τους καρπούς του δέντρου Λιόπρινο
που είναι και από τα αγαπημένα τους φρούτα.



Η παραδόσεις λένε ότι την αλοιφή αυτή την δίνουν οι
ίδιες οι νεράιδες στους ανθρώπους
που έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη τους και την συμπάθειά τους για να
μπορούν να τις βλέπουν!


Αν αλειψετε τα βλεφαρα σας με μια σταγονα
νεραιδοαλοιφης,ισως μπορεσετε να δειτε τα μικρα πλασματα.δυστηχως
κανενας θνητος δεν εχει ακομα ανακαλυψει ολοκληρη την συνταγη αν κ ειναι
γνωστο πως χρειαζονται τα παρακατω συστατικα εκτος απο αυτα που
προαναφερει ο melomenos..

μπουμπουκια απο ανθη φουντουκιας
μπουμπουκια κονυζας(ελενιου)
μπουμπουκια δεντρομολοχας(αλθαιας της
ροδανθους)
μπουμπουκια χρυσανθεμου
(καλεντουλας,νεκρανθεμου)
μπουμπουκια θυμαριου.

Υπαρχουν κ μερικα αλλα υλικα,τα οποια θα
πρεπει να μαντεψετε μονοι σας.Ενα απο αυτα ισως ειναι οι σποροι φτερης κ
τα μπουμπουκια σταυροβοτανου(ιεροβοτανης).Υπαρχει επισης κ ενα φυτο που
αναφερεται στους θρυλους με την ονομασια moly κ που οι περισσοτεροι το
θεωρουν μυθικο.τα μπουμπουκια των λουλουδιων πρεπει να τα κοψετε μολις
πρωτανοιγουν,κατα προτιμηση οταν εχει πανσεληνο.Κοπανιστε ολα τα υλικα
σε γουδι κ κατοπιν βαλτε τα σε μπουκαλακι με φυτικο ελαιο κατα προτιμηση
φουντουκελαιο.
Αφηστε το λαδι σε ζεστο σκοτεινο μερος για
δυο εβδομαδες περιπου κ μετα φιλτραρετε το κ φυλαξτε το σε μπουκαλι.Αν
τελικα δειτε νεραιδα,αγκαλιαστε τη με βλεμμα σταθερο.μην ανοιγοκλεισετε
καν τα ματια γιατι μπορει να εξαφανιστει!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

εχετε ακουσει ποτε την ιστορια των αδελφων
ηρανθεμων της νυχτας και της μερας? θα σας την πω.
Ηταν δυο αδερφες πανεμορφες και οι δυο . πατερα
ειχαν τον ουρανο η μανα της μιας ηταν η νυχτα και της αλλης η μερα.
οπως καταλαβαινετε ειχαν μεγαλο ανταγωνισμο μεταξι τους . καθε μια ομως
ειχε την δικη της χαρη η ηρανθεμη της νυχτας κρατουσε παντα στα χερια
της κλωναρια νυχτολουλουδου, και στα σκαλισμενα νεραιδισια της μαλλια
μπλεγμενη ηταν ανθισμενη αγριο κυδωνια , το χρωμα του κορμιου της ητανε
χρυσαφι σαν το φως του φεγγαριου και η λαλια της νανουρισμα σωστο το
πλουσιο φορεμα της ηταν φτιαγμενο απο της ιριδας της γαλανης μεταξι,
μεσουρανουσε καθε νυχτια αγκαλιασμενη με τα αστερια...μολις εφτανε στην
μεση του ουρανου πλημυριζε το βουνο την μυρωδια της και τα αηδονια
αρχιζαν το πιο γλυκο τους τραγουδι ...και αλλα πολλα εχω να σας πω για
την ηρανθεμη της νυχτας αλλα φοβαμαι μην παρεξηγηθει η αλλη , η αδερφη
της η ηρανθεμη της μερας.
Ηταν και και αυτη ενα ποιημα πραγματικο η
ηρανθεμη της μερας ... της δροσιας η κορη , στον ενα της καρπο δεμενος
με διαμαντια βρισκοταν του ηλιατορα καθρεφτης λαμπερος. Σαν το ρυακι του
βουνου εμοιαζε η φωνη της και το λευκο το δερμα της νεογεννητου μωρου ,
στα μπουκλωτα μαλλακια της φωλιαζαν πεταλουδες μοναδικες στα χρωματα
που ειχαν στα φτερα και ολα τα ανθη της αυγης που ντυναν το κορμι της
αφηναν μια αιθερια μαγευτικη ευωδια... [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
o ουρανος ηταν πολυ υπερηφανος για τα κοριτσια
του και στεναχωριοταν πολυ που δεν δεχοταν η μια την αλλη τις εβρισκε
αδικες γιατι ειχε κανει δικαιη μοιρασια . η μια ηθελε να παρει την θεση
της αλλης αλλα ο κοσμος για να υπαρχει χρειαζεται και την νυχτα και την
μερα σκεφτοταν. θα φτιαξω φιλτρο μαγικο να τις πλανεψω... μαζεψε τ'ανθη
και απ' τις δυο πηρε ενα σκευος μαγικο και εβγαλε αιθεριο ελαιο
ονειρευτο!
με την αυγη που θα βρεθουν το μαγικο μου θα
γευτουν!!!!!! ετσι και εγινε την αυγη που συναντηθηκαν οι δυο αδελφες ο
ηλιος κρυφτηκε πισω απο τα φορεματα τους και τις ελουσε με το λαδι...
κανενας ουτε καν μπορει να φανταστει ποσο ομορφα μυρισε η πλαση ολη!!
οι κορες μαγευτηκαν και μες την μεθη αγαπηθηκαν
πολυ.... εμειναν για παντα αχωριστες η μια καλωσοριζε την αλλη με γλυκα
παινεματα...

αυτη ηταν η ιστορια των αδελφων ηρανθεμων της
νυχτας και της μερας .... απο τοτε οι ανθρωποι αγαπησαν τις μυρωδιες των
λουλουδιων .... και θελησαν και αυτοι να κανουν αποσταξεις!!ειναι
μερικοι που πραγματικα τα καταφερνουν εξαισια!!!!!!!

Νεραϊδοέλαιο








Άλλη μια μυστική συνταγή για να διώχνουμε την άχλη που
τυλίγει τις νεράιδες


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]πλένεται μια γυάλινη φιάλη με νερό από ρόδα, γιασεμί,
και κατιφέδες
η συλλογή των λουλουδιών θα πρέπει να έχει γίνει από τοποθεσία που
βλέπει την ανατολή του ηλίου

και το μάζεμα να γίνει πρωινές ώρες με τις δροσοσταλίδες της πρωινής
αύρας να είναι πάνω τους ακόμα.


Μετά μαζεύουμε βλαστούς από μολόχες και βιόλες(μενεξέδες)
άνθη χαμομηλιού, λεβάντας,
άνθη φουντουκιάς, πέταλα από πανσέδες και στημόνες από άγριο θυμάρι
όλα μαζεμένα άνοιξη σε νεραϊδοπλαγιά ηλιόλουστου βουνού!

Για να γίνει πιο δραστικό το λάδι μπορούμε να προσθέσουμε κορφές από
χλόη μαζεμένες κυρίως γύρω από τον θρόνο Νεράιδοβασίλισσας

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]αναμειγνύεται τα υλικά πολύ καλά
και τα βράζουμε σε σιγανή φωτιά για τρεις ώρες και μετά τ’αφήνουμε να
κρυώσει.
Σουρώνουμε το μείγμα και το εμφιαλώνετε στο μπουκάλι που ανέφερα στην
αρχή και αφού ρίξετε τρεις σταγόνες από αγριολέμονο αφήνετε την φιάλη
στον ήλιο για μια βδομάδα
και μετά το έλαιο είναι έτοιμο προς χρήση.

Δοσολογία και χρήση:
Το σκεύασμα χρησιμοποιείται με τον εξής τρόπο:
αλείφουμε το έλαιο πάνω και κάτω από τα βλέφαρα τις απογευματινές και
πρωινές ώρες με μικρές ποσότητες για εφτά μέρες.
Μετά περιφέρεστε σε μέρη που συχνάζουν νεράιδες και περιμένετε να
εμφανιστεί η αχλή!



Ιδιαίτερες προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά την χρήση!
Ηλικιωμένοι:
Στους ηλικιωμένους δεν χρειάζεται τροποποίηση της δοσολογίας!
Εγκυμοσύνη:
Εαν είσθε έγκυος ενημερώστε τον γιατρό σας και αυτός θα το κρίνει αν
μπορείτε να βάλετε τα σκευάσματα!
Παιδιά:
δεν υπάρχει εμπειρία απο την επάληψη σε παιδιά! Οπότε δεν το
χρησιμοποιούμε!!!
Ικανότητα οδήγησης ή χειρισμού μηχανημάτων:
δεν έχει παρατηρηθεί επίδραση στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού
μηχανημάτων εκτός και καλυφτούν τα μάτια με τα σκευάσματα!
Θηλασμός:
Δεν είναι γνωστό αν τα σκευάσματα απεκκρίνονται στο μητρικό γάλα, για
τον λόγο αυτό δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται κατά την διάρκεια της
γαλουχίας!
Ανεπιθύμητες ενέργειες: Αν εμφανιστούν θα είναι ήπιες και θα
υποχωρήσουν αν διακοπεί η επάλειψη!