Στις περισσότερες αρχαίες θρησκείες η Σελήνη ήταν γυναικεία Θεότητα. Οι Χαναναίοι είχαν την Αστάρτη ώς " Βασίλισσα των ουρανών", οι Σουμέριοι και οι Βαβυλώνιοι την Ιστάρ- Ινάννα, οι Φρύγες την Κυβέλη. Οι Θεές των αρχαίων Αιγυπτίων Ίσις και Χάθορ ηταν άρρηκτα δεμένες με την Σελήνη. Η Χάθορ, μάλιστα εικονίζεται σαν αγγελάδα και σαν μητέρα που θυλάζει, και στο κεφάλι της έχει χρυσά καμπυλωτά κέρατα που μέσα στον κύκλο τους κρατούν την Πανσέληνο. Ο Πλούταρχος γράφει κάπου οτι " Οι ιερείς των Αιγυπτίων αποκαλούν τη Σελήνη " Μητέρα του Σύμπαντος ", επειδή το φώς της φέρνει << υγρασία και γονιμοποίηση>>, συμβάλλοντας έτσι στην γέννηση των ζώντων οργανισμών. Η αίρεση των Νασσαίων Γνωστικών πίστευε σε ενα αρχέγονο όν, γνωστό ως << το ουράνιο κέρας της Σελήνης >>. Η Σελήνη ήταν η Μεγάλη Μητέρα. Στην Αρχαία Ελλάδα, Θεά της Σελήνης ηταν η Άρτεμης, η οποία πέρασε στο ρωμαικό πάνθεον ώς Ντιάνα- και στην μεσαιωνική Ευρώπη ήταν η προστάτιδα των Μαγισσών--, αλλά και δευτερεύουσες Θεότητες, όπως η Εκάτη,η Σελήνη και η Σέμελη. Η σχέση της Σελήνης με το θυλικό στοιχείο εμφανίζεται απο την παλαιολιθική εποχή, ίσως επειδή ηδη είχαν διαπιστώσει τη σχέση μεταξύ των φάσεων της Σελήνης και των λειτουργιών του γυναικείου σώματος. Η τριαδική Θεότητα, που τόσο συχνά συναντάμε στις ινδοευρωπαικές θρησκείες ακόμα και απο την προιστορική εποχή, ειναι η μορφή που εμπεριέχει τις φάσεις της Σελήνης και τις φάσεις της ζωής της γυναίκας: δηλάδη, Παρθένος /κόρη- μητέρα-γραιά. Στην ελληνική εκδοχή της τριαδικής Θεότητας της Σελήνης συναντάμε τον συδιασμό Περσεφόνη - Δήμητρα - Εκάτη ή Περσεφόνη - Αρτεμης - Εκάτη- και οι επικλησεις των Μαγισσών γίνονται και στα τρία ονόματα.
Η Σελήνη επομένως θεωρείτε γενικώς ότι έχει θυλική φύση και η επιρροή της είναι ουσιαστικά θυλική, αναπαραγωγική, υγρή και συναισθηματική. Οι Κινέζοι πιστεύουνότι η Σελήνη είναι η κινητήρια δύναμηπίσω απο όλα τα Γίν ( θυλικό ) στοιχεία.
Είναι σχεδόν παγκόσμια η πεποίθηση οτι οι σωματικές λειτουργίες ειίναι συνδεδεμένες με την Σελήνη, και οι μελετητές πιστεύουν οτι τα στατιστικά στοιχεία επιβεβαιώνουν πως ο κύκλος της ωορρηξίας αντιστοιχεί σχεδόν απόλυτα στο σεληνιακό μήνα, γεγονός που αποτυπώνεται στην λέξη << έμμηνα >> και << έμμηνος ρύσις>>.
Η Περσεφόνη αντιστοιχεί στην Νέα Σελήνη,
η Άρτεμις ή η Δήμητρα στην Πανσέληνο
και η Εκάτη είναι η Θεά της σκοτεινής
πλευρά της Σελήνης- Βασίλισσα των φαντασμάτων
και άλλων σκοτεινών και απόκρυφων πραγμάτων,
αφέντρα της Μαγείας και της υπέρτατης σοφίας και
του αποκρυφισμού.
