Η λέξη «Κάρμα» προέρχεται από την σανσκριτική ορολογία. Αναφέρεται για πρώτη φορά στην «Μαχαμπχαράτα», ένα πνευματικό έργο περίπου πέντε χιλιάδων χρόνων. Σημαίνει «υλοποιημένη πράξη». Ύλη θεωρείται και ο λόγος και οι σκέψεις. Είναι «ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος». Η δράση που υλοποιούμε και προκαλεί αντιληπτά σε μας γεγονότα. Όταν δρούμε, με οποιοδήποτε τρόπο, και εισπράττουμε μια συγκεκριμένη αντίδραση.
Η κάθε ζωή, σαν άξονας εξέλιξης, έχει μια συγκεκριμένη πορεία με εκατοντάδες παραμέτρους μαθημάτων. Η ολοκλήρωση του κύκλου είναι το να μπορέσουμε να πάρουμε το μάθημα που μας δίνει η παρούσα ενσάρκωση και να προσθέσουμε ακόμα ένα κρίκο στην αλυσίδα της ολοκλήρωσής μας.
Στην προσπάθεια της εξέλιξης δεν είμαστε και τόσο μόνοι, όσο κατά περιόδους αισθανόμαστε. Αντιθέτως, σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξης, κινητοποιούνται πολλοί μηχανισμοί και «πρόσωπα», με σκοπό να μας βοηθήσουν να εξελιχθούμε και να ολοκληρωθούμε. Αν για παράδειγμα, έχουμε σαν βασικό μάθημα την Αγάπη (Βόρειος Δεσμός στους Ιχθύες), η πορεία μας προς τα εκεί θα περάσει από πολλά επιμέρους μαθήματα. Θα πρέπει να δουλέψουμε μέσα από γεγονότα και καταστάσεις καρμικές στην ζωή μας, όπως την Αγάπη με όρους, την Αυταγάπη, το δίπολο μίσους - Αγάπης, την άρνηση των άλλων να μας αγαπούν, την Αγάπη για το σώμα, την Αγάπη για την ψυχή, το να αγαπάμε τους άλλους χωρίς να χάνουμε ή να «ξεπουλάμε» τον εαυτό μας, την Αγάπη σαν δυναμικό αίσθημα (π.χ. αγαπώ τον Κώστα που είναι αλκοολικός και δεν του δίνω κρασί) και τόσα άλλα μαθήματα, ώστε να φτάσω, όχι σε συναίσθημα, αλλά σε κατάσταση Αγάπης. Να είμαι, δηλαδή, εγώ η Αγάπη.
Στην «Μαχαμπχαράτα» αναφέρεται ότι μέσα από την πορεία της τωρινής ζωής μας, αλλά και των προηγούμενων και επόμενων ενσαρκώσεών μας, οφείλουμε να εξελιχθούμε, αξιοποιώντας τα «μαθήματα» που παίρνουμε σε όλους τους τομείς της ζωής μας και να γίνουμε σταδιακά συνειδητoί. Να γίνουμε, δηλαδή, ολοκληρωμένα όντα. Ολοκληρωμένο θεωρείται το ον που τα τρία σώματά του, το υλικό - κοινωνικό, το συναισθηματικό - ψυχικό και το νοητικό – πνευματικό, βρίσκονται σε Αρμονία.
Σε κάθε ον που διαθέτει συνείδηση υπάρχουν τρία «πεδία», τα οποία εκφράζουν το στάδιο που βρίσκεται η εξέλιξή του, αλλά και που μπορεί να εμφανιστούν καρμικά ζητήματα. Ξεκινούν από το υλικό ή κοινωνικό, που είναι το κατώτερο στάδιο συνειδήσεως: Σώμα, επιβίωση, ασθένεια και πόνος ως δείκτης ψυχικού ή πνευματικού ζητήματος, θέματα στην ύλη, φτώχεια, αρνητική φήμη και άλλα.
Το κατώτερο κομμάτι στην πρώτη κατηγόρια είναι η ύλη και το ανώτερο το κοινωνικό σώμα. Στην δεύτερη κατηγορία, το κατώτερο πεδίο είναι το συναισθηματικό και το ανώτερο το ψυχικό, ενώ στην τρίτη κατηγορία το κατώτερο είναι το νοητικό και το ανώτερο το πνευματικό. Το Κάρμα εγκαθίσταται και λειτουργεί σαν επαναλαμβανόμενο «πρόγραμμα» σε ένα, σε δυο ή και στα τρία πεδία.
Αν φτάσει να υλοποιηθεί μια δυσλειτουργία στο φυσικό σώμα, στην ύλη ή στο κοινωνικό περιβάλλον του ατόμου, σημαίνει ότι πρώτα έχει εκφραστεί στα ανώτερα πεδία, σαν νοητική - πνευματική δυσλειτουργία αρχικά, και έπειτα σαν συναισθηματική – ψυχική, για να καταλήξει στο υλικό πεδίο. Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος εκφράζει ή δέχεται αλαζονεία (πνευματικό πεδίο). Αν δεν πάρει το «μήνυμα», θα διαστρεβλωθεί και θα αρρωστήσει και το συναισθηματικό πεδίο : Βία, χειρισμός, απώλεια. Αν συνεχίζει να μην αλλάζει στάση απέναντι στα πράγματα, η δυσλειτουργία θα φτάσει και στο υλικό σώμα και μπορεί να έρθει αντιμέτωπος με μια καθήλωση που προήλθε από ατύχημα ή ασθένεια.
Μια δυσλειτουργία στην Αγάπη στο πνευματικό επίπεδο, μπορεί, αν δεν λυθεί, να μεταβεί στο συναισθηματικό - ψυχικό επίπεδο: Μοναξιά, εγκατάλειψη, κατάθλιψη, και, αν δεν λάβουμε το μήνυμα να θεραπεύσουμε εγκαίρως το καρμικό ζήτημα, να φτάσει κάλλιστα σε ασθένεια στο σωματικό επίπεδο: Στομάχι, στήθος, καρδιά, πλάτη. Αντίστροφα, αν θέλουμε να θεραπεύσουμε ένα καρμικό ζήτημα στο σωματικό ή υλικό πεδίο, το αίτημα και η θεραπεία θα «δοθεί» από το ψυχικό και πνευματικό πεδίο. Αυτή είναι και λειτουργία των τελετουργικών: Ευχέλαιο, Αγιασμός, Τάματα, Προσευχή, Διαλογισμός και άλλα. Στην ουσία, αιτούμαστε θεραπεία, ανάλογη με το ζήτημα, στο ψυχικό και πνευματικό πεδίο. Μόνο που, για να συμβεί αυτό, δεν αρκούν μόνο τα τάματα και τα τελετουργικά. Πρέπει να έχουμε αποκαταστήσει το συγκεκριμένο ζήτημα και στα τρία πεδία. Άλλωστε, ο νόμος της ελεύθερης βούλησης μας δίνει όλες τις δυνατότητες για αυτοδιαχείριση και ανάληψη της ευθύνης της πορείας μας, αλλά και τεχνικές απομάκρυνσης και θεραπείας του κάρματος. Είναι ύβρις να ζητάμε διαρκώς από τον Θεό να καταπιάνεται με δουλειές ανθρώπων.
Α) Υλικό και Κοινωνικό Πεδίο –
Υλικό και Αιθερικό Σώμα.
1) Υλικό σώμα και ό,τι σχετίζεται με αυτό: Σωματικές ασθένειες, διάπλαση, σωματότυπος, ορμέμφυτα, σεξ, σωματική απόλαυση, πόνος, βίαιες συμπεριφορές, ψυχοσωματικά συμπτώματα, ατυχήματα, υλικές καταστροφές.
2) Η ύλη που κατέχουμε: Σκέψεις και πράξεις που αφορούν την ύλη, αποκτήματα, χρήματα, ο λόγος, οι σκέψεις, ο χώρος, ο χρόνος, η πληρωμή, η οικονομία, η περιουσία, υλικές απολαύσεις, χρέη που σχετίζονται με ύλη, υλική ευημερία ή φτώχεια, αφθονία, χάδια, αγκαλιά.
3) Κοινωνικό σώμα: Το ορμέφυτο της κοινωνικής θέσης, καριέρα, θετική φήμη ή δυσφήμιση, κοινωνική καθήλωση ή εξέλιξη, διάκριση, κερδοφορία, η κοινωνική θέση που κατέχουμε, κοινωνική ηθική, κύρος, κοινωνικά πρότυπα, πολιτικό σύστημα.
Πλανήτες και σημεία που σχετίζονται με το υλικό και κοινωνικό πεδίο: Ήλιος, Σελήνη, Ερμής, Αφροδίτη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Πλούτωνας, Νότιος Δεσμός της Σελήνης, Μαύρη Σελήνη, Εκλείψεις. Ζώδια της γης: Ταύρος, Παρθένος, Αιγόκερος.
Β) Συναισθηματικό και Ψυχικό Πεδίο - Αστρικό Σώμα.
1) Συναισθηματικό σώμα: Τα συναισθήματα που παράγονται από χαμηλές δονήσεις, χάος, ανασφάλεια, προσδοκία, ζήλεια, πανικός, υπερβολή, υστερία, ασυνείδητος έρωτας, ανταγωνισμός, αναγκη επιβολής και χειρισμού, διασκέδαση, έντονες αντιδράσεις του συγκινησιακού: κλάμα και γέλιο σε υπερβολή, θυμός, αγάπη με όρους, έλλειψη εμπιστοσύνης, κάλυψη αναγκών χωρίς διάκριση, κριτική, απόρριψη, βουλιμία, εγκατάλειψη, εξάρτηση, καθήλωση, κατάθλιψη, αίσθημα ανικανοποίητου, μάγια, δεισιδαιμονίες, ενοχές, έλλειψη ορίων, επιβολή αναγκών, ψυχικές ασθένειες.
2) Ψυχικό σώμα: Η κατάσταση Αγάπης. Η επαφή με την ανώτερη ψυχική μας οντότητα, με το
« Εγώ είμαι». Αισθήματα. Έρωτας υψηλών δονήσεων. Όρια. Αγάπη χωρίς όρους, Αυτοθρεψία, Φόβος ως δείκτης διαστρέβλωσης. Συναίσθηση. Σεβασμός. Μητρότητα. Πατρότητα. Αυταγάπη. Χαρά. Θέληση. Ψυχαγωγία. Ευδαιμονία. Εσωτερική αυτονομία. Εμπιστοσύνη. Εσωτερική διεύρυνση και χωρητικότητα :η ικανότητα να «χωράμε» το περιβάλλον μας μέσα μας. Διαφοροποίηση. Επαφή με την « αποστολή μας». Ευθύνη. Θλίψη. Τύψεις. Πίστη. Αυτοεκτίμηση. Αίσθημα δικαίου. Δημιουργικότητα. Συνειδητή κατανόηση. Εσωτερική - Προσωπική Ηθική. Συνεργασία. Ασφάλεια. Σταθερότητα. Ισότιμες σχέσεις. Εορτασμός. Διαίσθηση. «Μαγική» Αίσθηση.
Πλανήτες και σημεία που σχετίζονται με το συναισθηματικό και ψυχικό πεδίο: Ήλιος, Σελήνη, Αφροδίτη, Άρης, Δίας, Ωροσκόπος, Μαύρη Σελήνη, Δεσμοί της Σελήνης, Κρόνος, Ποσειδώνας, Πλούτωνας, Χείρωνας, Ναδίρ. Ζώδια του νερού: Καρκίνος, Σκορπιός, Ιχθύες.
Γ) Νοητικό και Πνευματικό Πεδίο –
Νοητικό και Θεϊκό Σώμα.
1) Νοητικό σώμα: Σκέψεις, πειθαρχία, μέτρο, λογική, λογικά όντα, εξυπνάδα, ευθύνη, ερμηνεία αισθημάτων, μαθητεία, αυτοέλεγχος, επικοινωνία, διαρροές και κατάχρηση στον λόγο και την πληροφορία, ανταγωνισμός, χειριστικότητα, φανατισμός, επιβολή απόψεων, ανάγκη κυριαρχίας και υποβιβασμού, υπολογισμός, αλαζονεία, υπερβολή, αλλαγή.
2) Πνευματικό σώμα: Σοφία. Ουδετερότητα. Κρίση. Ευλογία. Ελαφρότητα, ως απαλλαγή από το βάρος. Τάξη. Νόμος. Νεότητα. Ένωση. Φώτιση. «Θεός». Διεύρυνση. Ευγένεια. Ταπεινότητα. Πληρότητα. Υποστήριξη. Δημιουργία. Ανώτερος Εαυτός. Χάρις. Έλεος. Σοφία και Αγάπη. Προστασία. Δύναμη. Αρμονία. Δόξα. Άξια. Δωρεά. Τιμή. Αλήθεια, Σεβασμός. Θεραπεία. Ευγνωμοσύνη. Ιερότητα. Διαίσθηση. Διακοή. Διόραση. Ολοκλήρωση. Υπέρβαση. Τελείωση. Εξύψωση. Μετάλλαξη.
Πλανήτες και σημεία που σχετίζονται με το νοητικό και πνευματικό πεδίο: Ήλιος, Σελήνη, Ερμής, Αφροδίτη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός, Ποσειδώνας, Πλούτωνας, Ωροσκόπος, Μεσουράνημα, Δεσμοί της Σελήνης. Ζώδια: Δίδυμοι, Ζυγός, Υδροχόος, Λέοντας, Τοξότης, Αιγόκερος, Σκορπιός, Ιχθύες.
Επιπτώσεις, ανάλογα με το πεδίο που βρίσκεται το κάρμα.
Αν το καρμικό ζήτημα βρίσκεται στο πρώτο πεδίο. Υπάρχουν έντονα δυσάρεστα γεγονότα αλλά και καταστάσεις στο σώμα και στην ύλη που κατέχει ο άνθρωπος, καθώς και μεγάλη διαρροή ενέργειας. Το άτομο σχεδόν αδυνατεί να σκεφτεί λύσεις για απλά πράγματα που θα μπορούσαν να το βγάλουν από την δύσκολη κατάσταση. Λειτουργεί εντελώς αποπροσανατολισμένο, φοβάται υπερβολικά, νιώθει μπλοκαρισμένο ή είναι καθηλωμένο από ένα ατύχημα, κάποια ασθένεια, οικονομικά θέματα, εξωτερικές καταστροφές η συγκυρίες. Σταδιακά χάνει την αντίληψη του κόσμου, την μνήμη του και κάθε του προσπάθεια οδηγεί στην αποτυχία. Το αιθερικό του σώμα δε είναι τόσο τοξικό, που οι γύρω του ασυνείδητα απομακρύνονται.
Αν το καρμικό ζήτημα βρίσκεται στο δεύτερο πεδίο. Η συναισθηματική και ψυχική δομή του ατόμου αλλοιώνεται σταδιακά, σε σημείο τραγικής απώλειας μνήμης και συναισθημάτων. Η κατάθλιψη αλλά και σωρεία ψυχοσωματικών ασθενειών, το καθηλώνουν. Η παθολογικές επιλογές προσώπων, καταστάσεων και γεγονότων μοιάζουν μοιραίες, ενώ συχνά παρατηρούμε διάθεση αυτοκαταστροφής. Η ηθική και αισθηματική του περσόνα καταστρέφονται και η δυναμική εννοιών όπως αγάπη, σεβασμός, χαρά, συντροφικότητα, μητρότητα, που οδηγούν στην εσωτερική δόμηση του ατόμου, απουσιάζει παντελώς. Οι άλλοι αδυνατούν να έρχονται σε ουσιαστική επαφή μαζί του, γιατί ο ενεργειακός «βαμπιρισμός» που ασκεί και η τοξίνωση είναι πλέον πανίσχυρες και προς πάσα κατεύθυνση και, σταδιακά, εξαφανίζονται από τη ζωή του. Έτσι, συνάπτει σχέσεις με άτομα που έχουν παρόμοια θέματα, όπως άτομα εθισμένα σε τοξικές ουσίες, αλκοόλ, τζόγο, ψυχοφάρμακα, αλλά και εθισμένα σε φόβους, συναισθηματικές εξαρτήσεις, τριγωνικές σχέσεις, συναισθηματικές και σεξουαλικές διαστροφές. Τα άτομα αυτά γίνονται ο μοναδικός τους περίγυρος, κάτι που κάνει ακόμα πιο δύσκολη την απεμπλοκή τους από αυτή την κατάσταση, βυθίζοντάς τα, και μέσα από την διαδικασία των ενοχών, όλο και πιο βαθιά στο πρόβλημα.
Αν το καρμικό ζήτημα βρίσκεται στο τρίτο πεδίο. Η νοητική κατάσταση του ατόμου ή αποδομείται, ή γίνεται τόσο αποκρυσταλλωμένη σαν μπετόν και εκφράζεται υπερβολικά λογικά, με νοητική σκληρότητα και βία. Αρνείται να έχει οποιαδήποτε κατανόηση και βρίσκει ικανοποίηση στο να εξοντώνει με το «μυαλό του» και τον λόγο του κάθε τι που θα του χάριζε χαρά. Οι νοητικές διαδικασίες είναι αποκομμένες από το συναίσθημα, αλλά και από τα αισθήματά του και, σε προχωρημένες περιπτώσεις, τα ζητήματα παύουν να είναι ψυχολογικά και γίνονται ψυχιατρικά. Το άτομο συντονίζεται με επικίνδυνα, πανίσχυρα εγρηγορότα* και γίνεται «μαριονέτα» τους, νομίζοντας ότι έτσι αποκτά δύναμη. Παύει όμως να έχει δική του ενέργεια και γίνεται ένα τεράστιο ενεργειακό «βαμπίρ», που απομυζά, μέσα στην παράνοιά του, ενέργεια από ό,τι υπάρχει γύρω του. Κάθε τι που κάνει στην ζωή του, έχει στόχο να ατσαλώσει και να ενδυναμώσει την παθολογία του, παράγοντας ανεξέλεγκτα αυτό που ονομάζουμε «κακό». Όταν δε έρχεται σε επαφή με οτιδήποτε αφορά την πνευματικότητα ή την εσωτερική του κατάσταση, γίνεται έξαλλο. Αν αυτό περάσει στο πνευματικό ή θεϊκό πεδίο, αρχίζουν τα σκληρά, «μοιραία» γεγονότα στο υλικό πεδίο, όπως ανίατες, ή και, χρόνιες ασθένειες, καθηλωτικά ή θανατηφόρα ατυχήματα, με σκοπό να του δείξει η «Ανώτερη Συνείδηση» ότι κινδυνεύει να ακυρώσει τον εαυτό του. Αν το μήνυμα δεν γίνει αντιληπτό και δεν υπάρξει άμεση διαφοροποίηση, αρχίζει η «Ακύρωση» της ύπαρξης σε αυτή την ενσάρκωση.
Να γνωρίζετε ότι:
Το καρμικό ζήτημα, από την στιγμή που θα εμφανιστεί και δεν λύνεται, μας αλλάζει αυτομάτως κοινωνική κατηγορία και μας φέρνει να συναναστραφούμε άτομα και ομάδες που περιέχουν το ίδιο ζήτημα με εμάς. Αυτό καθιστά ακόμα πιο δύσκολη την επίλυση του ζητήματος, μιας και τα θετικά πρόσωπα και γεγονότα σταδιακά απομακρύνονται από την ζωή μας.
Τα άτομα που εμφανίζονται στην ζωή μας με καρμική σχέση ενδυνάμωσής μας, αφού παρατηρούν ότι η βύθιση στο καρμικό μας θέμα δεν αλλάζει, απομακρύνονται ή τα αναγκάζουμε να απομακρυνθούν με την συμπεριφορά μας. Έτσι, οι πιθανότητες απεμπλοκής μας από το καρμικό ζήτημα ελαχιστοποιούνται.
Ο συντονισμός μας με αρνητικές σκεπτομορφές, στοιχειακά, αλλά και γεγονότα του συλλογικού ασυνειδήτου, κάνει τόσο τοξική την ακτίνα δράσης μας, που τίποτα υγιές δεν την επισκέπτεται ή δεν μπορεί να παραμείνει σ’ αυτήν. Αυτό πολλές φορές βιώνεται από το άτομο που φέρει το καρμικό ζήτημα σαν εγκατάλειψη. Στην ουσία, η απομάκρυνση κάποιων προσώπων από καταστάσεις αρνητικού κάρματος είναι δείγμα υγείας, αυταγάπης και κριτήριο ότι το άτομο που έρχεται σαν βοηθός μας, ανήκει πραγματικά στην θετική κλίμακα των όντων της συμπαντικής ιεραρχίας και υπόκειται σε φωτεινούς ενεργειακούς νόμους.
Να θυμάστε πως, όσο ποιο χαμηλά στην κλίμακα των τριών πεδίων είναι το ζήτημα που αντιμετωπίζουμε, τόσο περισσότερη ενέργεια μας απομυζά.
*Εγρηγορότα ονομάζονται τεράστιες ενεργοπληροφοριακές οντότητες, που δημιουργούνται από την συσσώρευση ενέργειας, από πλήθος ανθρώπων, προς ένα σύμβολο ή μια κατάσταση. Απομυζούν μεγάλες ποσότητες ενέργειας από τον καθένα μας, βάζοντάς μας σε προσδοκία ότι θα ικανοποιήσουν μια κοινή σε όλους μας επιθυμία. Για παράδειγμα, η «ομάδα μας», το «κόμμα μας», η εταιρεία που συναλλασσόμαστε ή εργαζόμαστε, κάποιος σταρ, το εγρηγορός του χρήματος, μιας τράπεζας, μιας πολυεθνικής. Κάνοντάς μας μαριονέτες τους, αλλοιώνουν την συνείδησή μας και κατατάσσουμε τους εαυτούς μας σε κατηγορίες όπως « φανατικός οπαδός ή χούλιγκαν», «υπερκαταναλωτής», «workaholic».
Θετικό και αρνητικό κάρμα.
Όλοι έχουμε ζήσει περιόδους στην ζωή μας που νιώθουμε να υποτασσόμαστε σε μια, κατά βάση ανεπιθύμητη δράση, χωρίς να μπορούμε να επιβάλουμε στον εαυτό μας την ίδια την θέλησή μας. Πόσες φορές δεν ξεκινήσαμε με ενθουσιασμό να αλλάξουμε την πορεία των πραγμάτων στην ζωή μας και, όσο και αν ήμασταν ακριβείς και συγκροτημένοι, τελικά οδηγηθήκαμε σε παταγώδη αποτυχία;
Το αρνητικό κάρμα (όψεις σταυρού ή ταυ τετραγώνων μεταξύ των δεσμών της Σελήνης αλλά και σημαντικών πλανητών), είναι το πλέον γνωστό σε όλους ως υποχρέωση προς διευθέτηση, είτε το φέρουμε από προηγούμενες ζωές, είτε το δημιουργούμε κατά την διάρκεια της ζωής μας. Το αρνητικό κάρμα, αν δεν λυθεί, λειτουργεί σαν τον ιό στον υπολογιστή. Διαστρεβλώνει και διαστρέφει κάθε λειτουργία που αφορά το συγκεκριμένο θέμα, και μας οδηγεί μοιραία στην αποτυχία. Ο άνθρωπος δείχνει εντελώς αδύναμος, σαν μαριονέτα, και ό,τι και αν κάνει δεν μπορεί να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων («μοίρα»).
Είναι ένα πρόγραμμα στο βάθος του υποσυνειδήτου μας, που ελέγχει απόλυτα τις επιλογές, τις κινήσεις μας και την εξέλιξή μας. Είναι μια καθήλωση της συνείδησης που μας αποδυναμώνει και μας καθιστά αδύναμους να αντιδράσουμε, οδηγώντας μας μέσα από γεγονότα,, ανατροπές και λάθος επιλογές, στο αποτέλεσμα που το συγκεκριμένο πρόγραμμα ορίζει. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο το λένε και μοίρα ή πεπρωμένο. Αν το συγκεκριμένο πρόγραμμα δεν «εξολοθρευτεί» ολοσχερώς από το υποσυνείδητό μας, θα επαναλαμβάνει με μαθηματική ακρίβεια το ίδιο αρνητικό αποτέλεσμα στην προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε κάτι θετικό για εμάς κατά την διάρκεια της ζωής μας.
Αντίθετα, πολλοί άνθρωποι ενσαρκώνονται με το λεγόμενο «θετικό κάρμα» (θετικές όψεις με τους δεσμούς της Σελήνης, αλλά και μεγάλα τρίγωνα μεταξύ σημαντικών πλανητών), που είναι το αποτέλεσμα μιας ελευθερίας που κατέκτησαν σε μια προηγούμενη ενσάρκωση. Έρχονται λοιπόν απαλλαγμένοι από αυτό το μάθημα, έχοντας κερδίσει μια σημαντική ελευθερία. Για παράδειγμα είναι πολύ αγαπητοί (θετικό κάρμα σχέσεων), έχουν πλούτο (θετικό κάρμα ύλης και αυτοθρεψίας), έχουν επαγγελματικές ευκαιρίες κα υποστηρικτικό περιβάλλον (θετικό κάρμα κοινωνικής θέσης). Επίσης, δημιουργούν στην παρούσα ενσάρκωση «θετικό κάρμα», μέσα από την επίλυση των καρμικών ζητημάτων τους, ή την θετική συλλογική προσφορά, που τους φέρνει διαρκώς ανοιχτούς δρόμους εξέλιξης.
Το σημαντικό για το κλείσιμο του κύκλου των ενσαρκώσεων είναι να μην υπάρχει ούτε θετικό ούτε αρνητικό κάρμα. Και τα δυο είναι λόγοι μετενσάρκωσης.
