Ως δια μαγείας ανακουφιστικές λύσεις σε δύσκολες
περιστάσεις μπορεί να υφίστανται και να διαπρέπουν στον κόσμο του
φανταστικού, όμως και στη πραγματική ζωή διαπιστώνουμε ότι η
«μυστικιστική» γοητεία αρχέγονων γνώσεων αν και μοιάζει παραμυθένια
«μαγική», είναι απόλυτα εφαρμόσιμη, αποτελεσματική και εντυπωσιακά
αληθινή. Η ιερατική σοφία των Δρυίδων χρησιμοποιούσε τα αυτοφυή φυτά των
αγρών και του βουνού καθώς και τα δέντρα, με μια γνώση που πέρασε από
γενιά σε γενιά ως τις μέρες μας για να μας μυήσει σε όλα αυτά που η
αλαζονεία του πολιτισμού μας επιδεικτικά αγνόησε και τώρα αναθεωρεί: Την
δυναμική θεραπευτική μιας ζωογόνας φύσης της οποίας γοητευμένος
παρατηρητής -και ταυτόχρονα στυγνός δυνάστης της- παραμένει ο ανθρώπινος
νους.
Δρύς η ιερή
Οι Δρυίδες θεωρούσαν την δρυ (βελανιδιά) το κατεξοχήν «θεϊκό» δέντρο από
το οποίο πήραν και το όνομά τους. Στη διάλεκτο της Γαλικίας η λέξη
«derwydd», δηλαδή «Δρυίδης», σημαίνει «άνθρωπος της βελανιδιάς» και
προέρχεται από την ελληνική λέξη Δρυς. Σύμφωνα με την παράδοση, οι
Δρυίδες έτρωγαν βελανίδια για να αυξήσουν τη σοφία τους και φορούσαν
στεφάνια από φύλλα βελανιδιάς στη διάρκεια των τελετών τους. Πίστευαν δε
ότι ήταν τέτοια η δύναμη του δέντρου που απλά αρκούσε να μείνει κανείς
στη σκιά του για να γιατρευτεί.
Για την εξάντληση:
Bράζετε για λίγα λεπτά σε ένα λίτρο νερό 30 γραμμάρια φύλλα
βελανιδιάς και αφού τα σουρώσετε περιμένετε 10 λεπτά και πίνετε ένα
ποτήρι μαζί με ένα κουταλάκι του γλυκού μέλι.
Για τον πονόλαιμο:
Σε ένα δοχείο που δεν είναι μεταλλικό βράζετε για 10 λεπτά περίπου
90 γραμμάρια φλοιού βελανιδιάς σε ένα λίτρο νερό και μετά κάνετε πλύσεις
και γαργάρες.
Για την έντονη εμμηνόρροια:
Σε μια κουταλιά μέλι ανακατεύετε 2 με 3 γραμμάρια σκόνη από φλοιό
και το καταπίνετε νηστικές το πρωί.
Σημύδα η «αιώνια»
Για τους λαούς της Σιβηρίας αποτελούσε το Kοσμικό Δέντρο και το σύμβολο
της άνοιξης ενώ οι Kέλτες τη θεωρούσαν σύμβολο μεταμόρφωσης και δέντρο
των νεκρών τους οποίους και σκέπαζαν με τα φύλλα της.
Ο φλοιός και τα κλαριά της έχουν διεγερτική δράση, ενώ τα φύλλα της
αντιπυρετικές και διουρητικές ιδιότητες.
Ως διουρητικό:
Σε ένα λίτρο νερό που βράζει ρίχνετε 30-50 γραμμάρια φύλλα σημύδας
και όταν γίνει χλιαρό προσθέτετε 1\3 του γλυκού διττανθρακική σόδα.
Πίνετε ως 5 φλιτζάνια την ημέρα αρκετές ώρες πριν ή μετά τα γεύματα.
Για τη γρίπη:
Σε ένα λίτρο χλιαρό νερό ρίχνετε δυο κουταλάκια του γλυκού τίλιο και
Μη με Λησμόνει και τρία κουταλάκια φύλλα σημύδας. Πίνετε ένα φλιτζάνι
κάθε δύο ώρες.
Για την τριχόπτωση:
Βράζετε μερικά κομματάκια φλοιού σε ένα μπρίκι και αφού σουρώσετε με
το εκχύλισμα κάνετε εντριβή για ένα λεπτό στο τριχωτό της κεφαλής.
Iξός ο «μεταφυσικός»
Τον ιξό -που τον ξέρουμε καλύτερα ως «γκι»- το έκοβαν με χρυσά δρεπάνια
ντυμένοι στα λευκά οι Δρυίδες και τον μάζευαν σε άσπρο ύφασμα.
Eπειδή καρπίζει κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο, για τους Kέλτες συμβόλιζε
την αθανασία της ψυχής, καθώς διατηρούσε αναλλοίωτο το νόημα της ζωής
που εξακολουθεί να υπάρχει και μετά το θάνατο. Οι πληθυσμοί της Γαλικίας
πίστευαν ότι το φυτό αυτό ευνοούσε τη γονιμότητα και μπορούσε να δράσει
ως αντίδοτο για όλα τα δηλητήρια, ενώ οι Δρυίδες το θεωρούσαν ένα
φάρμακο αποτελεσματικό σε κάθε αρρώστια και κακοδαιμονία. Το σίγουρο
είναι πάντως ότι το γκι είναι πλούσιο σε ιαματικά συστατικά, αν
λαμβάνεται υπό ιατρικό έλεγχο.
Για την υπερένταση:
Σε ένα μπρίκι βράζετε για 5 λεπτά ένα κουταλάκι του γλυκού και
σουρώνετε. Πίνεται χλιαρό.
Για τόνωση της κυκλοφορίας:
Βράζετε σε ένα κατσαρολάκι 2 με 3 πρέζες ιξό και το πίνετε ζεστό.
Ενεργεί ως διεγερτικό του περιφερειακού κυκλοφορικού συστήματος γιατί
είναι αγγειοδιασταλτικό και καθαρίζει το αίμα.
Aρτεμισία η «γουρλίδικη»
Σύμφωνα με τη παράδοση, προκειμένου η αρτεμισία να διατηρήσει όλη την
ιαματική της δύναμη οι άνθρωποι τη μάζευαν με την ανατολή του ήλιου και
νηστικοί περπατώντας προς τα πίσω.
Οι Kέλτες που εκχριστιανίστηκαν στη γιορτή του Aγίου Iωάννη του Bαπτιστή
24 Iουνίου μάζευαν αρτεμισία και την έκαιγαν στους πυρσούς γιατί αυτό
τους θύμιζε την αρχαία γιορτή του θερινού ηλιοστασίου.
Tο Mεσαίωνα είχαν έθιμο να χορεύουν γύρω από τις φωτιές του Aϊ-Γιάννη
φορώντας μια ζώνη από αρτεμισία, που στο τέλος την πετούσαν στις φλόγες
για καλή υγεία, αφθονία και ευημερία. Tα ανύπαντρα κορίτσια την έπλεκαν
και τη φορούσαν στα κεφάλια τους για στεφάνι προκειμένου να έχουν έναν
καλότυχο γάμο και οι Δρυίδες για να ξορκίσουν τις κακές επιδράσεις από
τα ζώα.
Βέβαια οι θεραπευτικές της ιδιότητες παραμένουν αναλλοίωτες για το
γαστρεντερικό σύστημα και τους ρευματισμούς.
Για τη διάρροια:
Ρίχνετε σε ένα κατσαρολάκι με βραστό νερό ένα κουτάλι της σούπας
αρτεμισία και αφού σουρώσετε πίνετε ένα φλιτζάνι.
Για νευρόπονους στο στομάχι:
Bράζετε 10 γραμμ. αρτεμισία σε ένα λίτρο νερό και πίνετε δυο
φλιτζάνια την ημέρα.
Κατά των ρευματισμών:
Ρίχνετε για ένα δεκάλεπτο 2-3 χούφτες φρέσκα φύλλα σε δυο λίτρα
βραστό νερό, το σουρώνετε και το αδειάζετε στην μπανιέρα.
Σαμπούκος ο «προστατευτικός»
Στην Νότια Αγγλία τον φύτευαν μπροστά από τα σπίτια για να
προστατεύονται από κακοτυχίες και συμφορές καθώς και για να απομακρύνουν
τα φίδια. Ακόμη και σήμερα σε χωριά της περιοχής, τα απομεινάρια της
Κέλτικής λαϊκής ιατρικής βρίσκουν γόνιμο έδαφος αφού πολλοί πρακτικοί
χρησιμοποιούν τον σαμπούκο για τις ευεργετικές του ιδιότητες.
Για τον πυρετό:
Αφήνετε να ζυμωθούν 2 κουταλάκια του γλυκού άνθη σαμπούκου σε μισό
ποτήρι λευκό κρασί για μια νύχτα. Προκαλεί εφίδρωση και είναι
αποτελεσματικός και κατά του βήχα και του κρυολογήματος.
Για την ποδάγρα:
Βάζετε στον ήλιο για μια εβδομάδα 300 γραμμάρια ξερά άνθη σε 3 λίτρα
κόκκινο κρασί. Παίρνετε 1-2 κουταλάκια την ημέρα.
Για τα οιδήματα:
Για 48 ώρες αφήνετε 150 γραμμάρια από τον κάτω φλοιό του σαμπούκου
σε ένα λίτρο λευκό κρασί και πίνετε ένα κουταλάκι την ημέρα.
Bέρβενα η «μυστηριακή»
Οι Δρυίδες έδιναν ξεχωριστή θέση στη βέρβενα αφού τη θεωρούσαν «ιερή»
και έπλεναν τους βωμούς τους με εκχύλισμα από άνθη της. Οι λαοί της
Γαλικίας την αντιμετώπιζαν ως ένα «άγιο» βότανο, που εκτός από τις
ιαματικές του ιδιότητες μπορούσε να τους βοηθά να προβλέπουν και τη
μοίρα. Στην γηραιά Αλβιόνα ήταν το «βότανο του σταυρού», αφού ασκούσε
προστασία από το κακό και έδιωχνε τα μοχθηρά πνεύματα. Αυτός ήταν και ο
λόγος που ράντιζαν με ένα κλαράκι της τα σπίτια και τους ανθρώπους που
έμεναν σε αυτά. Η βέρβενα στις μέρες μας αποτελεί ένα εξαίρετο βότανο
για τους πόνους στο κεφάλι, τη μέση και την ευκολότερη επούλωση πληγών.
Για τους πονοκεφάλους:
Χρειάζεστε δύο χούφτες άνθη βέρβενα και ένα λίτρο ξίδι. Τα αφήνετε
να βράσουν και εναποθέτετε μια κομπρέσα στο μέτωπο και μία στα νεφρά.
Για πόνους μέσης:
Κοπανίζετε δύο μεγάλες χούφτες βότανο και το βράζετε σε λίγο ξίδι
για μερικά δευτερόλεπτα. Κάνετε επάλειψη -όσο είναι ακόμη ζεστό- στα
σημεία που σας πονούν.
Για επούλωση πληγών:
Αναμειγνύετε δύο ασπράδια αυγών σε ένα κουταλάκι του γλυκού αλεύρι
σίκαλης και προσθέτετε ψιλοκομμένα φύλλα βέρβενας. Τοποθετείτε το μίγμα
στην πληγή μέχρι να κλείσει.
Φασκόμηλο το «μαγικό»
Οι Δρυίδες συνήθιζαν να ρίχνουν φασκόμηλο στην εθνική κελτική «μπίρα»
που έπιναν, για να ενισχύσουν τις προφητικές τους ικανότητες.
Στη Γαλικία του απέδιδαν τη ιδιότητα να βοηθά στη σύλληψη και τον
τοκετό, ενώ το χρησιμοποιούσαν για τον πυρετό, το βήχα, τους
ρευματισμούς, ακόμα και για τα παράσιτα και την επιληψία για τα οποία
είναι εντελώς αναποτελεσματικό.
Ωστόσο οι πραγματικές του ιδιότητες εντυπωσιάζουν αφού αποδεδειγμένα
είναι καταπραϋντικό του βήχα, στυπτικό, αιμοστατικό, διουρητικό και
ανακουφίζει από τις ημικρανίες.
Για το κρυολόγημα:
Σε ένα φλιτζάνι βραστό γάλα ρίχνετε για πέντε λεπτά δυο τρία φύλλα
φασκόμηλου και αφού το σουρώσετε το πίνετε ζεστό.
Για τους ρευματισμούς:
Γεμίζετε με ζεστό νερό την μπανιέρα και ρίχνετε περίπου τέσσερις με
πέντε γεμάτες χούφτες από φύλλα φασκόμηλου. Όταν η θερμοκρασία του νερού
γίνει «φιλική» για το σώμα σας αφιερώστε 15΄ με 20΄ λεπτά βυθισμένοι
στις ιαματικές του ιδιότητες.
Χωνευτικό και χαλαρωτικό:
Σε ένα λίτρο βραστό νερό ρίχνετε μια μικρή χούφτα φύλλα και ξερά
άνθη φασκόμηλου. Ένα φλιτζάνι μετά από κάθε γεύμα βοηθά στη χώνεψη και
τονώνει τον οργανισμό. Λίγο πριν ξαπλώσετε αν αισθάνεστε ένταση, θα σας
χαλαρώσει επιτρέποντας σας έναν ήρεμο ύπνο.
