Η δρακοντιά, όπως είναι ευρέως γνωστή, είναι ένα
βοτάνι πανάρχαιο, οι ιδιότητες του οποίου έχουν δεόντως εκτιμηθεί ήδη
από την αρχαιότητα.
Σύμμαχος της ιατρικής καθώς είναι, αποτελούσε φάρμακο για πολλές
παθήσεις, αλλά ήταν και ανεκτίμητος βοηθός της μάγισσας.
Το φυτό με τα παράξενα λουλούδια και φύλλα ήταν κατά την αρχαιότητα
συνδεδεμένο με τα φίδια, τα οποία αντιπροσώπευαν τη μυστικότητα και το
δέος που εξέπεμπε ο Κάτω Κόσμος. Λέγεται ότι βρέθηκε στην Κρήτη μια
σαρκοφάγος, η οποία περιβαλλόταν από ανάγλυφα σχέδια, πιθανώς
απεικονίσεις της δρακοντιάς.
ΤΟ ΦΥΤΟ
Το φαΐ του φιδιού είναι φυτό πολυετές, με βλαστό σχετικά απλό και φτάνει
σε ύψος περίπου μέχρι τα 50 εκατοστά. Εχει φύλλα αρκετά μεγάλα,
λογχοειδή, τα οποία φέρουν κηλίδες σε ανοιχτό καφέ ή μαύρο χρώμα.
Τα άνθη του έχουν πολύ περίεργη μορφή καθώς αποτελούν μια δέσμη στο πάνω
μέρος του κλαδιού από ρώγες σε πράσινο και κόκκινο χρώμα ενωμένες
μεταξύ τους, δημιουργώντας έτσι ένα σχήμα, το οποίο μοιάζει με κεφάλι
φιδιού.
Η βάση τού άνθους περιβάλλεται από ένα μεγάλο φύλλο σε πορφυρό χρώμα
κατά τέτοιο τρόπο ώστε να δίνει την εντύπωση ότι αγκαλιάζει το φυτό. Η
δρακοντιά αναδίνει μια δυσάρεστη μυρωδιά πολύ ενοχλητική, αποτελώντας
έτσι μια παράξενη και απόκοσμη εμφάνιση της φύσης.
Η άνθιση του φυτού ξεκινά από τον Απρίλιο και συνεχίζει μέχρι το τέλος
Μαΐου. Από τα μέρη του συλλέγονται, σε περίοδο άνθισης, το υπέργειο
τμήμα του, αλλά και το φθινόπωρο σε ορισμένες περιπτώσεις η ρίζα του. Θα
πρέπει εδώ όμως να τονιστεί ότι τόσο οι ρώγες του άνθους όσο και τα
φύλλα και η χλωρή ρίζα του φυτού είναι δηλητηριώδη.
Από τους καρπούς του φυτού βγαίνει ένα υγρό που μοιάζει με γάλα, το
οποίο είναι ιδιαιτέρως ερεθιστικό όταν έρχεται σε επαφή με ευαίσθητα
μέρη του σώματος και μπορεί να οδηγήσει σε κάποια αντίδραση, όπως
άλλωστε και το άνθος του φυτού σε σύνολο. Η δρακοντιά συναντάται στις
άκρες δρόμων, σε χωράφια και χαντάκια -σε χαμηλό υψόμετρο- και ιδιαίτερα
στις βάσεις δέντρων. Φύεται δε σε δάση, φράχτες και μάντρες.
ΧΡΗΣΗ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ
Παρά τη δηλητηριώδη φύση του, το φαΐ του φιδιού αποτέλεσε ήδη από την
αρχαιότητα ένα θεραπευτικό βοτάνι, ιδιαίτερα διαδεδομένο.
Χρησιμοποιούταν για την ίαση των τραυμάτων, της αιμοπτύσεως και των
γυναικολογικών παθήσεων. Θεωρούταν αντίδοτο για τις «μυρμηγκιές». Στην
περίπτωση αυτή έστυβαν μία ρώγα από το άνθος και τοποθετούσαν το υγρό με
προσοχή στο μέρος όπου ήταν η μυρμηγκιά και έτσι θεραπευόταν. Πολλές
φορές όμως χρειαζόταν να επαναλάβουν τη διαδικασία δύο και τρεις φορές.
ΧΡΗΣΗ ΣΤΗ ΜΑΓΕΙΑ
Οι παλιές μάγισσες ήξεραν να εκτιμούν τη βοήθεια που μπορούσε να τους
προσφέρει το φαΐ του φιδιού, και γι’ αυτόν τον λόγο το χρησιμοποιούσαν
μαζί με ντατούρα, μπρίνικο, μπακότσανο και σταμνάγκαθο για το «πολεμικό
νερό», ένα ξόρκι που μπορούσε να προκαλέσει καβγάδες και συγκρούσεις
μεταξύ των εχθρών της μάγισσας, αφήνοντάς την ήσυχη. Εάν κάποιος άντρας
κατέφευγε στη μάγισσα και της ζητούσε συμβουλή για το πώς θα μπορούσε να
κρατήσει τη γυναίκα του μόνο γι’ αυτόν, εκείνη έκανε ένα ξόρκι με τη
δρακοντιά, το οποίο μπορούσε να την κρατήσει για πάντα κοντά του.
