Όντας ο μέγας Αλέξανδρος εκυρίευσεν ούλον τον κόσμο, επήγε και εκεί που
βγαίνει το αθάνατο νερό, και εγιόμισε δυό λαήναις για να λουστή και να
γίνη αθάνατος. Όντας τοις ήφερε ’ς το σπίτι, ένας αξιωματικός που του
είχε γινάτι, λέει ’ς τις αδερφάδες του το μυστικό και τοις ορμηνεύει να
λουστούν και να πιουν εκείναις, και να βάλουν άλλο νερό ’ς τοις λαήναις.
Εκείναις αμέσως επήραν το νερό και ήπιαν και ελουστήκανε και εχύσανε τα
απολούσματα ’ς το δρόμο. Εκεί έτυχε μία κόττα και ένας μπότσικας και
εβραχήκανε με το αθάνατο νερό· και για τούτο η κόττα ξαναμουτεύει κάθε
χρόνο και γίνεται πάλι νέα και ο μπότσικας δεν ξεραίνεται, και αν
ξεριζωθή και κρεμαστή ’ς τον αγέρα.
Οι αδερφάδες του μεγάλου
Αλεξάνδρου άμα ήπιανε ταθάνατο νερό κ’ ελουστήκανε με δαύτο, εσηκωθήκανε
’ς τον αγέρα, ήγουν έγιναν αερικαίς, και από τότε είναι οι Νεράιδες.
Εκείναις κάθε χρόνο παίρνουνε από τα χωριά κορίτσια σημειωμένα, δηλαδή
καμμιά κουτσή ή καμμιά κουλή, και τοις κάνουνε Νεράιδες να τοις
δουλεύουνε, και έτσι έχουνε οι Νεράιδες φουσσάτα μεγάλα· και κάθουνται
μέσα ’ς τα λαγκάδια και ’ς τους βράχους.
Οι καθαυτό Νεράιδες, οι
αδερφάδες του μεγάλου Αλεξάνδρου, δεν πειράζουν κανένα, αλλά οι
σημειωμέναις, οι δούλαις τους, πειράζουν και παίρνουν τους ανθρώπους.
Όντας περάση κανένας μεσημέρι ή μεσάνυχτα από το μέρος που βρίσκονται,
τον παίρνουνε οι Νεράιδες και τον βαρούνε και τον γκρεμίζουνε και του
κάνουνε χίλια κακά. Άμα όμως νοήση και φωνάξη· «Ζη Αλέξανδρος ο
βασιλιάς, ζη και βασιλεύει!» τότες αμέσως τρέχουνε οι αδερφάδες του και
τον γλυτώνουνε.
Όποιος είναι αλαφροήσκιωτος τοις βλέπει, αλλιώς τον
κρούνε χωρίς να βλέπη τίπτας. Πολλές φορές παίρνουν βοσκοπούλαις από τα
χωριά, και τοις κρύβουν σε διάφορα μέρη, και τοις κάνουν αόραταις· έτσι
αυταίς βλέπουν όσους έρχονται και τοις γυρεύουν, ενώ εκείνοι δεν τοις
βλέπουν. Όντας δεν τοις χρειάζουνται πλιο, τοις απολούνε, και κείναις,
όντας γυρίζουν, τα μολογάνε ούλα, πως έβλεπαν τους συγγενείς τους που
περνούσαν από κοντά τους, και πως το ψωμί που τους έδιναν οι Νεράιδες
ήταν ξερό και κατάμαυρο.
