Τα ξωτικά είναι μυθικά πλάσματα της Σκανδιναβικής μυθολογίας,
που επέζησαν στις λαϊκές παραδόσεις της βόρειας Ευρώπης. Αρχικά ως γένος
ελάσσονων θεών της φύσης και της γονιμότητας, τα ξωτικά απεικονίζονται
συχνά σαν φαινομενικά νεαροί άντρες και γυναίκες εξαίσιας ομορφιάς που
ζουν σε δάση και άλλες φυσικές περιοχές, υπογείως, ή σε κρύπτες.
Περιγράφονται σαν υπεραιωνόβια ή αθάνατα πλάσματα και τους αποδίδουν
μαγικές δυνάμεις. Ακολουθώντας την επιτυχία του έπους του Τόλκιν Ο
Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, τα ξωτικά έγιναν κλασικοί χαρακτήρες της
σύγχρονης φανταστικής λογοτεχνίας. O Τόλκιν χρησιμοποίησε τον όρο
"ξωτικά" ως συμβατική απόδοση της ονομασίας των "πρωτόπλαστων όντων" του
κόσμου του. Τα πλάσματα αυτά διευκρινίζεται ότι έχουν περισσότερα κοινά
με τους ανθρώπους (Εdain) παρά με τα πνευματικά όντα, τους Maiar και
τους Valar, μοιάζοντας περισσότερο με εξιδανικεύσεις της ανθρώπινης
φύσης.
