Η εγκυκλοπαίδεια των Ξωτικών τα πάντα για τα ξωτικά.

Wendico










Στη μυθολογία γνωστών και φίλων, το Wendigo είναι κακόβουλο ξωτικο που
φέρνει την πείνα, την τρέλα, και το θάνατο.Περιγράφεται συνήθως ως
εξαθλιωμένο κερασφόρο ξωτικό με μια καρδιά του πάγου, αλλά μερικές
φορές το πλάσμα πιθανά εξ ολοκλήρου αποτελείται από τον πάγο. Το
Wendigo λέγεται επίσης και ως whirlwind, αέρας που δαγκώνει και
ουρλιάζει αλλά παραμένει άμορφος. Το Wendigo σημειώνεται για την
τρομακτική σκληρότητα και τη διατροφή ανθρώπινης σάρκας του. Επίσης,
οποιοσδήποτε άνθρωπος τρέφεται με ανθρώπινη σάρκα (ως μέσο
καταπολέμησης του λιμού) θεωρείται οτι μπορεί να γίνει ένα τέτοιο
πλάσμα ο ίδιος. Ενώ γεμίζεται με την τεράστια δύναμη, θα βασανιστεί για
πάντα από μια άκαμπτη πείνα για περισσότερη ανθρώπινη σάρκα. Αυτός ο
μύθος χρησιμοποιείται ως αποτρεπτικός παράγοντας και προειδοποιητική
ιστορία μεταξύ Northman Kithocs οι του οποίου χειμώνες είναι μακριοί
και πικροί και τα των οποίων κυνηγώντας συμβαλλόμενα μέρη είναι συχνά
παγιδευμένα στις θύελλες χωρίς την προσφυγή αλλά για να καταναλώσει τα
μέλη του συμβαλλόμενου μέρους τους. Μερικοί θεωρούν ότι το Wendigo
είναι το πνεύμα λύκων.


O Wentigo είναι γνωστός και στην Λαβκραφτική μυθολογία και αναφέρεται
και ως Ithaqua ή Αυτός που Περπατάει Στον Άνεμο. Eίναι ο θεός (Μεγάλος
Παλαιός) που κρύου και των παγωμένων ανέμων. Σύμφωνα με την μυθολογία
Lavcraft ερχόταν στους ανθρώπου που τον επικαλούνταν και αρχικά γίνονταν
αντιληπτός σαν καταστροφικός άνεμος και στην συνέχεια τον έβλεπαν σαν
γιγαντιαία ανθρώπινη μορφή με δυο κόκκινα μάτια σαν αστέρια . Έπαιρνε
αυτόν που τον καλούσε και τον πήγαινε να δει άγνωστους τόπους και
μέρη....στο τέλος όλοι βρίσκονταν "πεταμένοι" σε διάφορα μέρη και
νεκροί λόγο...ψύχους. Τόσο παγωμένοι που για 2-3 μέρες δεν μπορούσες
καν να τους αγγίξεις χωρίς να μουδιάσει το χέρι σου από το κρύο...

Σύλφες !!!!!!








Οι Συλφες ειναι στοιχειακα πνευματα του
αερα που κυριαρχουν στον ουρανο,
τις διακρινει χαρη κ θηλυκοτητα αλλα ειναι αγριες σαν τους ανεμους που
αναδευουν,
ελευθερες σαν τα πουλια που πετουν ψηλα,παθιασμενες κ ιδιοτροπες σαν τον
καιρο που οι ιδιες βοηθουν να δημιουργηθει!!

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Οι συλφες ειναι προικισμενες με ολες τις
ιδιοτητες του στοιχειου του αερα.
Ο στεναγμος τους γινεται το δροσερο αερακι που περνα σφυριζοντας μεσα
απο τα χωραφια του καλαμποκιου,
οι ψιθυροι τους το θροισμα του ανεμου στα φυλλα.
Διεγειρουν τους δαιμονες της σκονης πριν απο τις αμμοθυελες κ ουρλιαζουν
μαζι με τις καταιγιδες που δερνουν τα πελαγη.
Κοιμουνται ελαφρα στο φορτωμενο αρωματα αερα του καλοκαιριου,καθως
νανουριζονται απο το βουητο των μελισσων.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ
Παροτι οι συλφες μπορουν να ειναι
θυελλωδεις,στην ουσια ειναι αναλαφρες,αρμονικες,εκφραστικες κ εμπνεουν.
Η επικοινωνια με μια συλφη ειναι μια εμπειρια εκπληκτικη που σας
επιτρεπει να δειτε τον κοσμο με την οξυτητα της ματιας του αετου,ενω το
εσωτερικο ματι της διανοιας σας τα βλεπει οπως πραγματικα ειναι.
Ο αερας ειναι επισης το μεσο της ακοης κ της οσφρησης,αφου οι ηχοι κ οι
μυρωδιες μεταφερονται με τον αερα.

Οι συλφες εχουν εξαιρετικα μουσικα χαρισματα κ δημιουργουν θαυμασιες
συμφωνιες απο τους ηχους που μεταφερει η αυρα.
Ακουγωντας τις μελωδιες τους , εμπνεομαστε στην κυριολεξια αφου η λεξη
εμπνεω (στα λατινικα inspirare)σημαινει πνεω ,φυσω μεσα(εν+πνεω).
Μας εμφυσουν εμπνευση συνδεοντας μας με το μεγαλο νου οπου κατοικουν,
αφου οπως το στοιχειο γη αντιπροσωπευει το σωμα,το νερο την ψυχη κ η
φωτια το πνευμα,ο αερας αντιπροσωπευει το νου!!!

Για να νοιωσετε την παρουσια μιας
συλφης,απομακρυνθειτε απο τους θορυβους των δρομων κ της πολης,
χαλαρωστε παιρνοντας βαθιες ανασες κ αφουγκραστειτε τον ηχο του αερα που
μιλα περνωντας μεσα απο τα δεντρα.
Νοιωστε το χαδι του στα μαγουλα σας.
Ανοιξτε τα χερια σας διαπλατα κ παραδοθειτε στο αερακι,αφηνοντας το να
σας παρει ψηλα στροβιλιζοντας σας...
Αισθανθειτε την ελευθερια,την απολαυση της υπαρξης χωρις περιορισμους.
Αφηστε ελευθερο τον εαυτο σας κ οι συλφες θα ερθουν να παιξουν μαζι σας.
Μπορει να σας δειξουν πως σχηματιζουν κυκλους,χορευοντας πανω στα σπαρτα
η ακομα να σας παρουν σε μια ξεφρενη γιορτη στον ουρανο,
οπου σμιγουν με τις σαλαμανδρεςδημιουργωντας εντυπωσιακες καταιγιδες με
αστραπες!!!!!!!!!!!!!!!!


Είναι πλάσματα του
αέρα. Με την αέρινη μορφή τους απεικονίζονται σαν σύννεφα.

Υπερασπίζουν τις
ψιλές κορφές και τα άγρια βουνά όπου και διαμένουν.

Είναι ψιλές ευκίνητες με ένα ζευγάρι φτερά στην πλάτη
τους, τα οποία κλείνουν και μαζεύονται όταν πατούν στο έδαφος.

Τα μάτια τους είναι μεγάλα και γερακίσια και τα πρόσωπά
τους είναι με έντονο περίγραμμα και με γωνίες.

Δεν νοιάζονται πολύ για τις ραδιουργίες των ανθρώπων
και σπάνια ανακατεύονται με την κοινωνία τους.

Κρατούν τον λόγο της τιμής τους και όταν ορκιστούν πως
θα προστατέψουν κάτι , το κάνουν ακόμα και με τίμημα τον θάνατό τους.

Καλικάντζαροι...








Οι καλικάντζαροι είναι μια αρχαίας καταγωγής Ελληνική δοξασία που
σύμφωνα με αυτή εμφανίζονται κατά το Δωδεκαήμερο (25 Δεκεμβρίου - 6
Ιανουαρίου)
ως λόγο πως τις μέρες αυτές τα «νερά είναι αβάφτιστα» και οι
καλικάντζαροι βγαίνουν από τη γη για να πειράξουν τους ανθρώπους
τώρα που ο Χριστός είναι και εκείνος αβάφτιστος.
Ο λαός τους φαντάζεται με διάφορες μορφές κατά περιοχή με κοινό
γνώρισμα την ασχήμια τους.

Συνήθως φαντάζονται νάνοι, αλλά και ψηλοί, σκουρόχρωμοι, με μαλλιά μικρά
και ατημέλητα,
μάτια κόκκινα, δόντια πιθήκου, δασύτριχοι, χέρια και νύχια πιθήκου,
πόδια γαϊδάρου
ή το ένα γαϊδάρου και το άλλο ανθρώπινο, ("μισοί γαϊδούρια και μισοί
άνθρωποι όπως λένε στη Σύρο)
αλλά και σαν «μικροί σατανάδες» - (σατανοπαίδια όπως λένε στη
Νάξο),
άλλοτε γυμνοί και άλλοτε ρακένδυτοι με σκούφο (οξυκόρυμβο) από
γουρουνότριχες και με παπούτσια άλλοτε σιδερένια και άλλοτε με τσαρούχια
ή τσαγγία.

Η τροφή τους κυρίως ακάθαρτη: σκουλήκια, βαθράκοι (βάτραχοι), φίδια,
ποντίκια κ.ά.
χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποστρέφονται τα εδέσματα του Δωδεκαήμερου.

Είναι πολύ ευκίνητοι ανεβαίνουν στα δένδρα πηδούν από στέγη σε στέγη
σπάζοντας κεραμίδια κάνοντας μεγάλη φασαρία.
Και ότι βρουν απλωμένα τα ποδοπατούν.
Άμα βρουν ευκαιρία κατεβαίνουν από τις καμινάδες στα σπίτια και
μαγαρίζουν τα πάντα.

Εκτός του Δωδεκαήμερου τον υπόλοιπο χρόνο μένουν στα έγκατα της γης και
πριονίζουν το δένδρο που κρατά τη γη (παραλλαγή του μυθικού Άτλαντα).
Βγαίνουν δε στην επιφάνεια κοντά στο τέλος της εργασίας τους,
από το φόβο μήπως τελικά η ετοιμόρροπη γη τους πλακώσει (στη Μακεδονία:
για να γιορτάσουν πρόσκαιρα τη νίκη τους),
όταν δε κατεβαίνουν βρίσκουν το δένδρο ακέραιο και ξαναρχίζουν το
πριόνισμα.
Το δένδρο των Χριστουγέννων συμβολίζει αυτή ακριβώς την ακεραιότητα και
τη Θεϊκή δύναμη και προστασία με την παρουσία του Χριστού.

Σε μερικά μέρη τους καλικάντζαρους τους συνοδεύει η μάνα τους η «Καλικατζαρού»
που τους «ορμηνεύει» τι να πειράξουν.
Σε κάποια νησιά οι καλικάντζαροι έρχονται με τις γυναίκες τους ή μόνο οι
γυναίκες τους οι «καλικαντζαρίνες»!
Και προκειμένου οι νοικοκυραίοι να αποφύγουν ένα τέτοιο συρφετό ρίχνουν
στα κεραμίδια κομμάτια από χοιρινό ή λουκάνικα ή ξηροτήγανα!
Στη Νάξο τις γυναίκες των καλικάντζαρων τις αποκαλούν «Καλοκυράδες» για
να τις καλοπιάσουν (εξευμενίσουν), ενώ στη Κωνσταντινούπολη «Βερβελούδες».

Ο αρχηγός των καλικάντζαρων στη παλιά Αθήνα λεγόταν «κωλοβελόνης»
ενώ στη Θεσσαλία «αρχι-τζόγιας» (και «τζόγιες» οι καλικάντζαροι)

στη δε Κωνσταντινούπολη «Μαντρακούκος».
Στη δε Νάξο οι καλικάντζαροι φαντάζουν και χορευταράδες, αρπάζουν όποιον
βρουν τη νύκτα και τον στροβιλίζουν στο χορό μέχρι να πέσει λιπόθυμος,
ο γνωστός χορός των καλικάντζαρων.

Η προέλευση αυτών τον πλασμάτων κατά διάφορες ελληνικές δοξασίες ήταν οι
άνθρωποι με κακιά μοίρα μεταβαλλόμενοι σε δαιμόνια,
γίνονται δε καλικάντζαροι αυτοί που έχουν γεννηθεί μέσα στο Δωδεκαήμερο
εκτός και αν βαπτιστούν αμέσως,
ή εκείνοι στους οποίους ο ιερέας δεν ανάγνωσε σωστά τις ευχές του
βαπτίσματος, τα τερατώδη βρέφη,
ή κατά τους Σιφναίους όσοι πέθαναν στο Δωδεκαήμερο
ή αυτοκτόνησαν, κατα τη Μακεδονία: όσοι δεν έχουν ισχυρό Άγγελο για να
τους προστατεύει από τον Σατανά.

Γενικά πιστεύεται ότι οι καλικάντζαροι αδυνατούν να βλάψουν τους
ανθρώπους
αλλά μόνο να τους πειράξουν, ενοχλήσουν ή να τους φοβίσουν αφού
θεωρούνται (στη Μακεδονία) μωροί και ευκολόπιστοι.
Λέγεται ότι ανεβαίνουν στους ώμους των ανθρώπων που συναντούν τη νύκτα
και προσπαθούν να τους πνίξουν
αν δεν αποκριθούν σωστά σε ότι ερωτηθούν ή κατ΄ άλλους τους παρασύρουν
σε χορό που όμως τους καλούς χορευτές τους ανταμείβουν
ή κατ΄ άλλους παίρνουν τη μιλιά σε όποιον μιλήσει κατά τη συνάντηση μαζί
τους.

Επίσης μπαίνοντας στις οικίες απ΄όπου μπορέσουν μαγαρίζουν τη κουζίνα σε
ότι δεν είναι νοικοκυρεμένο, αρπάζουν ενδύματα,
«βασανίζουν τις ακαμάτρες... γι΄ αυτό τα κορίτσια το 40ήμερο
προσπαθούν να φτιάξουν όσο γίνεται πιο πολύ γνέμα» (Σάμος)
ή σκορπούν το αλεύρι, τη τέφρα από το τζάκι τη «δωδεκαμερίτικη» ή
«καλικαντζαρήσια»
ή «τη στάχτη που δεν άκουσε το εν Ιορδάνη» και που θεωρείται ακατάλληλη
για οποιαδήποτε χρήση.

Τη παραμονή των Θεοφανίων τους «ζεματίζουν» από το λάδι που
παρασκευάζουν οι νοικοκυρές τηγανίτες (λαλαγγίτες, λουκουμάδες).
Όταν όμως συλλάβουν κανένα από τους καλικάντζαρους τον δένουν και τον
υποχρεώνουν να μετρήσει τις τρύπες του κόσκινου!

Ελληνική δοξασία (αρχαίας καταγωγής) «δαιμόνιων»
που σύμφωνα με σύγχρονη δοξασία εμφανίζονται κατά το Δωδεκαήμερο (25
Δεκεμβρίου - 6 Ιανουαρίου). Σύμφωνα με τη λαϊκή δοξασία τις μέρες αυτές
τα «νερά είναι αβάφτιστα» και οι καλικάντζαροι βγαίνουν από τη γη για να
πειράξουν τους ανθρώπους τώρα που ο Χριστός είναι και εκείνος
αβάφτιστος.

Άλλες ονομασίες:
«Καλικάντζαροι» (Πανελλαδική κοινή ονομασία),
«Καλκατζόνια», «Καλκάνια», «Καλιτσάντεροι», «Καρκάντζαροι»,
«Σκαλικαντζέρια», «Σκαντζάρια», «Τζόγιες», «Λυκοκάντζαροι»,
«Καλικαντζαρού», «Καλικαντζαρίνες», «Καλοκυράδες», «Βερβελούδες»,
«Κωλοβελόνηδες» κ.ά.
Όλοι οι παραπάνω δεν θα πρέπει να συγχέονται με άλλα «δαιμόνια» της
Ελληνικής υπαίθρου, που έχουν μεν τα ίδια χαρακτηριστικά αλλά που
εμφανίζονται μέσα σ΄ όλο το χρόνο όπως οι «Βουρκόλακες» (=Βρυκόλακες),
«Βουρβούλακες», «Παγανοί», «Αερικά», «Ξωτικά», «Παρωρίτες» σε αντίθεση
με τους «Τσιλικρωτά» (Καρδαμύλη Μάνης), «Καλιοντζήδες» (Ήπειρος),
«Πλανήταροι» και «Πλανηταρούδια» (Κύπρος), «Κατσι-άδες» (Χίος), «Κάηδες»
και «Καλισπούδηδες» (Σάμος), «Κάηδες» αλλά και «Καημπίλιδες»
(Κάρπαθος), «Σιβότες» και «Σιφώτες» (Καππαδοκία), και ακόμη
«Χρυσαφεντάδες» [Χρυσαφεντάδες Ας εμάς καλοί] (Οινόη-Πόντος) που γενικά
αυτοί εμφανίζονται και συμπεριφέρονται και ως καλικάντζαροι.

Μορφή Χαρακτηριστικά:
Ο λαός τους φαντάζεται με διάφορες μορφές κατά
περιοχή με κοινό γνώρισμα την ασχήμια τους. Κατά Αραχωβίτικη περιγραφή
αυτοί είναι: «κακομούτσουνοι» και «σιχαμένοι», «καθένας τους έχει κι
απόνα κουσούρι, άλλοι στραβοί, άλλοι κουτσοί, άλλοι μονόματοι,
μονοπόδαροι, στραβοπόδαροι, στραβόστομοι, στραβοπρόσωποι,
στραβομούρηδες, στραβοχέρηδες, ξεπλατισμένοι, ξετσακισμένοι και
κοντολογής όλα τα κουσούρια και τα σακατιλίκια του κόσμου τα βρίσκεις
όλα πάνω τους».
Συνήθως φαντάζονται νάνοι, αλλά και ψηλοί, σκουρόχρωμοι, με μαλλιά μικρά
και ατημέλητα, μάτια κόκκινα, δόντια πιθήκου, δασύτριχοι, χέρια και
νύχια πιθήκου, πόδια γαϊδάρου ή το ένα γαϊδάρου και το άλλο ανθρώπινο,
("μισοί γαϊδούρια και μισοί άνθρωποι όπως λένε στη Σύρο) αλλά και σαν
«μικροί σατανάδες» - (σατανοπαίδια όπως λένε στη Νάξο), άλλοτε γυμνοί
και άλλοτε ρακένδυτοι με σκούφο (οξυκόρυμβο) από γουρουνότριχες και με
παπούτσια άλλοτε σιδερένια και άλλοτε με τσαρούχια ή τσαγγία.
Η τροφή τους κυρίως ακάθαρτη: σκουλήκια, βαθράκοι (=βάτραχοι), φίδια,
ποντίκια κ.ά. χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποστρέφονται τα εδέσματα του
Δωδεκαήμερου.
Είναι πολύ ευκίνητοι ανεβαίνουν στα δένδρα πηδούν από στέγη σε στέγη
σπάζοντας κεραμίδια κάνοντας μεγάλη φασαρία. Και ότι βρουν απλωμένα τα
ποδοπατούν. Άμα βρουν ευκαιρία κατεβαίνουν από τις καμινάδες στα σπίτια
και μαγαρίζουν τα πάντα.
Σε μερικά μέρη τους καλικάντζαρους τους συνοδεύει η μάνα τους η
«Καλικατζαρού» που τους «ορμηνεύει» τι να πειράξουν. Σε κάποια νησιά οι
καλικάντζαροι έρχονται με τις γυναίκες τους ή μόνο οι γυναίκες τους οι
«καλικαντζαρίνες»! Και προκειμένου οι νοικοκυραίοι να αποφύγουν ένα
τέτοιο συρφετό ρίχνουν στα κεραμίδια κομμάτια από χοιρινό ή λουκάνικα ή
ξηροτήγανα! Στη Νάξο τις γυναίκες των καλικάντζαρων τις αποκαλούν
«Καλοκυράδες» για να τις καλοπιάσουν (εξευμενίσουν), ενώ στη
Κωνσταντινούπολη «Βερβελούδες». Ο αρχηγός των καλικάντζαρων στη παλιά
Αθήνα λεγόταν «κωλοβελόνης» ενώ στη Θεσσαλία «αρχι-τζόγιας» (και
«τζόγιες» οι καλικάντζαροι) στη δε Κωνσταντινούπολη «Μαντρακούκος». Στη
δε Νάξο οι καλικάντζαροι φαντάζουν και χορευταράδες, αρπάζουν όποιον
βρουν τη νύκτα και τον στροβιλίζουν στο χορό μέχρι να πέσει λιπόθυμος, ο
γνωστός χορός των καλικάντζαρων.

Προέλευση:
Κατά διάφορες ελληνικές δοξασίες οι
καλικάντζαροι ήταν άνθρωποι με κακιά μοίρα μεταβαλλόμενοι σε δαιμόνια,
γίνονται δε καλικάντζαροι αυτοί που έχουν γεννηθεί μέσα στο Δωδεκαήμερο
εκτός και αν βαπτισθούν αμέσως, ή εκείνοι στους οποίους ο ιερέας δεν
ανέγνωσε σωστά τις ευχές του βαπτίσματος, τα τερατώδη βρέφη, ή κατά τους
Σιφναίους όσοι πέθαναν στο Δωδεκαήμερο ή αυτοκτόνησαν, στη Μακεδονία:
όσοι δεν έχουν ισχυρό Άγγελο για να τους προστατεύει από τον Σατανά.

Διαμονή:
Οι καλικάντζαροι έρχονται (βγαίνουν) τη παραμονή
των Χριστουγέννων, (στη Σκιάθο: με πλοιάριο, στην Οινόη: με χρυσή
βάρκα, στην Ικαρία: επί των φλοιών των καρυδιών) από «το κάτω κόσμο» τον
Άδη. Συνήθη μέρη που μένουν μετά τον ερχομό τους είναι οι μύλοι, τα
γεφύρια, τα ποτάμια και τα τρίστρατα (μεγάλα μονοπάτια) όπου
παραμονεύουν μόνο κατά τη νύκτα και φεύγουν με το τρίτο λάλημα του
πετεινού.
Εκτός του Δωδεκαήμερου τον υπόλοιπο χρόνο μένουν στα έγκατα της γης και
πριονίζουν το δένδρο που κρατά τη γη (παραλλαγή του μυθικού Άτλαντα).
Βγαίνουν δε στην επιφάνεια κοντά στο τέλος της εργασίας τους, από το
φόβο μήπως τελικά η ετοιμόρροπη γη τους πλακώσει (στη Μακεδονία: για να
γιορτάσουν πρόσκαιρα τη νίκη τους), όταν δε κατεβαίνουν βρίσκουν το
δένδρο ακέραιο και ξαναρχίζουν το πριόνισμα. Το δένδρο των Χριστουγέννων
συμβολίζει αυτή ακριβώς την ακεραιότητα και τη Θεϊκή δύναμη και
προστασία με την παρουσία του Χριστού.

Βλάβες:
Γενικά πιστεύεται ότι οι καλικάντζαροι αδυνατούν
να βλάψουν τους ανθρώπους αλλά μόνο να τους πειράξουν, ενοχλήσουν ή να
τους φοβίσουν αφού θεωρούνται (στη Μακεδονία) μωροί και ευκολόπιστοι.
Λέγεται ότι ανεβαίνουν στους ώμους των ανθρώπων που συναντούν τη νύκτα
και προσπαθούν να τους πνίξουν αν δεν αποκριθούν σωστά σε ότι ερωτηθούν ή
κατ΄ άλλους τους παρασύρουν σε χορό που όμως τους καλούς χορευτές τους
ανταμείβουν ή κατ΄ άλλους παίρνουν τη μιλιά σε όποιον μιλήσει κατά τη
συνάντηση μαζί τους.
Επίσης μπαίνοντας στις οικίες απ΄ όπου μπορέσουν μαγαρίζουν τη κουζίνα
σε ότι δεν είναι νοικοκυρεμένο, αρπάζουν ενδύματα, «βασανίζουν τις
ακαμάτρες... γι΄ αυτό τα κορίτσια το 40ήμερο προσπαθούν να φτιάξουν όσο
γίνεται πιο πολύ γνέμα» (Σάμος) ή σκορπούν το αλεύρι, τη τέφρα από το
τζάκι τη «δωδεκαμερίτικη» ή «καλικαντζαρήσια» ή «τη στάχτη που δεν
άκουσε το εν Ιορδάνη» και που θεωρείται ακατάλληλη για οποιαδήποτε
χρήση.

Αποτρεπτικά μέσα:
Τα αποτρεπτικά μέσα που λαμβάνονται κατά των
Καλικάντζαρων διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες:
Πράξεις χριστιανικής λατρείας: α) Το σημείο του Σταυρού στη πόρτα, στα
παράθυρα, στις καμινάδες, τους στάβλους και στα αγγεία λαδιού και
κρασιού. β) Ο Αγιασμός των σπιτιών και μάλιστα τη παραμονή των Φώτων.
Επωδές: όπως «ξύλα, κούτσουρα, δαυλιά καημένα» (Καλαμάτα) που όταν
ακούσουν οι καλικάντζαροι φεύγουν ή η απαγγελία του «Πάτερ ημών….»
(τρις).
Μαγικές πράξεις: Κάπνισμα με δυσώδεις ουσίες (παλιοτσάρουχου), εμφανή
επίδειξη χοιρινού οστού, περίαπτα (χαϊμαλιά) πίσω από τη πόρτα, το
μαυρομάνικο μαχαίρι, το αναμμένο δαυλί ("τρεχάτε γειτόνοι με τα δένδρινα
δαυλιά" Τριφυλία).
Τη παραμονή των Θεοφανίων τους «ζεματίζουν» από το λάδι που
παρασκευάζουν οι νοικοκυρές τηγανίτες (λαλαγγίτες, λουκουμάδες). Όταν
όμως συλλάβουν κανένα από τους καλικάντζαρους τον δένουν και τον
υποχρεώνουν να μετρήσει τις τρύπες του κόσκινου!

Φυγή:
Πασίγνωστη είναι η δοξασία που όταν οι
καλικάντζαροι φεύγουν (κατέρχονται στη γη) κατά τον αγιασμό των οικιών
που φωνάζουν σε τροχαίο ρυθμό:
«Φεύγετε να φεύγωμε
τι έρχεται ο τρελόπαπας
με την αγιαστούρα του
και με τη βρεχτούρα του.
Μας άγιασε μας έβρεξε
και μας, μας εκατέκαψε!» ή «και θα μας μαγαρίσει»
Από τη παραμονή και ανήμερα των Φώτων
πραγματοποιείται καθαρμός των χωριών των οικιών και της υπαίθρου με
φωτιές υπαίθριες.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

ΜΕΡΙΚΟΙ
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ:





ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΛΑΓΑΝΑΣ

Ο Μαλαγάνας θέλει πολύ προσοχή γιατί ξεγελάει
τα παιδιά με γλυκόλογα και έτσι καταφέρνει να τους παίρνει τα γλυκά .



ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΤΡΙΚΛΟΠΟΔΗΣ

Ο Τρικλοπόδης έχει χταποδίσιο χέρι που το χώνει
παντού και σκουντουφλάνε πάνω του οι άνθρωποι . Του αρέσει πολύ να
μπερδεύει τις κλωστές από το πλεχτό της γιαγιάς .





ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΠΛΑΝΗΤΑΡΟΣ

Ο Πλανήταρος πλανεύει τους ανθρώπους γιατί
μπορεί να μεταμορφώνεται σε ζώο ή σε κουβάρι .





ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΛΑΠΕΡΔΑΣ

Του Μαλαπέρδα του αρέσει να κατουράει και στα
φαγητά την ώρα που μαγειρεύονται . Γι' αυτό όσες νοικοκυρές τον ξέρουν
φροντίζουν να κλείνουν καλά το καπάκι της κατσαρόλας τους.



ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΓΑΡΑΣ

Ο Μαγάρας έχει μια κοιλιά σαν τούμπανο και
αφήνει βρομερά αέρια πάνω στα φαγητά των ανθρώπων .



ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΒΑΤΡΑΚΟΥΚΟΣ

Ο Βατρακούκος είναι θεόρατος και ολόιδιος
βάτραχος .



ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΑΤΑΧΑΝΑΣ - ΠΕΡΙΔΡΟΜΟΣ

Ο Καταχανάς τρώει διαρκώς και τα πάντα .
Ρεύεται και βρομάει απαίσια .
Ο Περίδρομος είναι ο άλλος φαταούλας της παρέας .



ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΟΥΛΟΧΕΡΗΣ

Ο Κουλοχέρης είναι σαραβαλιασμένος , μ' ένα χέρι
κοντό κι ένα μακρύ , κι όλο μπερδεύεται και πέφτει κάτω.



ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΠΑΡΩΡΙΤΗΣ

Ο Παρωρίτης έχει μύτη σαν προβοσκίδα και πολύ
μαλακή . Εμφανίζεται λίγη ώρα πριν λαλήσει ο πετεινός , αξημέρωτα , κι
έχει μανία να παίρνει τις φωνές των ανθρώπων .



ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΓΟΥΡΛΟΣ

Ο Γουρλός έχει τα μάτια του τεράστια σαν αυγά
και πεταμένα έξω . Φυσικά δεν του ξεφεύγει τίποτα .



ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΟΨΟΜΕΣΙΤΗΣ

Ο Κοψομεσίτης είναι κουτσός κα καμπούρης και πιο
πολύ απ' όλους τους άλλους καλικάντζαρους του αρέσουν οι τηγανίτες με
το μέλι .





ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΣΤΑΒΟΛΑΙΜΗΣ

Το χαρακτηριστικό του Στραβολαίμη είναι ότι
στριφογυρνάει διαρκώς σα σβούρα το κεφάλι του .



ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΟΨΑΧΕΙΛΗΣ

Του Κοψαχείλη τα δόντια είναι τεράστια και
κρέμονται έξω από τα χείλη του . Του αρέσει να κοροϊδεύει τους παπάδες
και γι αυτό φορά συνήθως ένα ψεύτικο καλυμμαύκι .



ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΩΛΟΒΕΛΟΝΗΣ

Ο Κωλοβελόνης είναι μακρύς σαν μακαρόνι κι έτσι
μπορεί εύκολα να περνάει από τις κλειδαρότρυπες κι από τις τρύπες του
κόσκινου . Είναι ιδιαίτερα σβέλτος και γρήγορος στις κινήσεις του . Λένε
πως ίσως ο Κωλοβελόνης να έχει ουρά που καταλήγει σε βέλος .


ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΝΤΡΑΚΟΥΚΟΣ

Μαντρακούκος ή Πρώτος ή Κουτσός .
Αυτός ο αρχικαλικάντζαρος την ημέρα κρύβεται στις μάντρες και τη νύχτα
βγαίνει και πειράζει τις γυναίκες που περπατούν στο δρόμο . Είναι
κοντόχοντρος , τραγοπόδαρος , καραφλός , ασχημομούρης , πιο πολύ απ'
τους άλλους και πολύ επικίνδυνος .



ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΠΑΓΑΝΟΣ

Παγανός ή Πρώτος ή Μεγάλος .
Η αφεντιά του είναι κουτσός . Λένε μάλιστα πως τον κούτσανε μια κλωτσιά
από το γαϊδούρι της Μάρως , μιας χωριατοπούλας που την κυνηγούσε κάποτε ο
Παγανός για να την κάνει γυναίκα του , αλλά αυτή κρύφτηκε στα σακιά με
το αλεύρι που είχε φορτωμένα στο γαϊδούρι της και κατάφερε να του
ξεφύγει . Ο Παγανός έτρεξε μανιασμένος κοντά στο γαϊδούρι και την
έψαχνε . Το ζωντανό τότε τρόμαξε τόσο πολύ που άρχισε να κλωτσάει . Μια
δυνατή φαίνεται πως έφαγε ο Παγανός και σακατεύτηκε . Ο Παγανός λατρεύει
τη στάχτη και γι' αυτό τρυπώνει από τις καμινάδες . Φοβάται όμως πιο
πολύ απ' όλους τους Καλικάντζαρους τη φωτιά και γι' αυτό οι
νοικοκύρηδες φροντίζουν να μη σβήσει κατά τη διάρκεια του δωδεκαήμερου .
Ρίχνουν μάλιστα και αλάτι που κάνει θόρυβο όταν πέσει στη φωτιά , για
να τον τρομάξουν ακόμα περισσότερο.


ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΑΤΣΙΚΟΠΟΔΑΡΟΣ

Κατσικοπόδαρος ή Κατσιποδιάρης ή Μέγας
Καλικάντζαρος .
Η μεγαλειότητά του είναι φαλακρός και κασιδιάρης κι έχει ένα κατσικίσιο
ποδάρι . Είναι κακορίζικος , ελεεινός και γρουσούζης. Όπου βάλει το
κατσικίσιο του ποδάρι φέρνει καταστροφή .
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Η Μοργκαν λε φει η Μοργκανα ειναι απο τα
σημαντικοτερα προσωπα στον κυκλο των μυθων κ θρυλων γυρω απο το βασιλια
Αρθουρο.Συνηθως απεικονιζεται με μαυρα μαλλια κ λευκο δερμα μαζι με το
πιστο της κορακι!!!
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Οι
ιστοριες για την Μοργκανα την εμφανιζουν με πολλες μορφες.Κακια
μαγισσα,ομορφη πλανευτρα,σοφη
θεραπευτρια,βασιλισσα,ιερεια,μητερα,συζηγο,γρια μεγαιρα.Η ποικιλια των
χαρακτηριστικων της αντανακλαται κ στην ετυμολογια του ονοματος
της-σημαινει γοργονα(morgen στην Βρετανη της Γαλλιας),φονικη
σειρηνα(fata morgana στην Ιταλια)νεραιδα (fay),θεα του πολεμου που
μεταμορφωνεται(Morrigan)κ τελος παραπεμπει στην ιδια την κελτικη Μητερα
θεα.(Μodron).
Στους μεσαιωνικους ιπποτικους μυθους,η
Μοργκανα εμφανιζεται ως ετεροθαλης αδερφη του αρθουρου η ως κυρια
αντιπαλος του.Μια πανεμορφη,ραδιουργα,ξελογιαστρα που χρησιμοποιει την
πανουργια της για να φυλακισει τον μαγο Μερλιν,να υπονομευσει την ιδεα
της στρογγυλης τραπεζης κ να καταστρεψει το βασιλειο του
Αρθουρου.Καταφερνει μαλιστα να τον παρασυρει με αιμομειξια κ γεννα τον
γιο του,τον κακο Μορτρεντ,που τελικα σκοτωνει τον Αρθουρο σε μια
μαχη.Εμφανιζεται ομως κ ως μια απο τις ιερειες που φερνουν το σωμα του
Αρθουρου στο νεραιδενιο νησι του Αβαλον λυτρωνοντας κ τους δυο τους.Η
αληθινη Μοργκανα αποτελει το υπερτατο θηλυκο.Γιαυτο ερχεται σε συγκρουση
με τον Αρθουρο που αντιπροσωπευει το υπερτατο αρσενικο.Αυτη ξεκινα της
δοκιμασιες μεσα απο τις οποιες ο Αρθουρος κ οι ιπποτες του πρεπει να
θριαμβευσουν.
Η αναζητηση της σοφιας βρισκει την υψιστη
εκφραση της στην αναζητηση του Αγιου Δισκοποτηρου.Η Μοργκανα παγιδευει
το Μερλιν σε μια κρυσταλλινη φυλακη για να μην μπορουν να καταφυγουν
στην μαγεια οι ιπποτες της στρογγυλης τραπεζης.Το Δισκοποτηρο πρεπει να
βρεθει με μονα εφοδια το θαρρος κ την ευγενεια της ψυχης.Το ιδιο το
Δισκοποτηρο υπαρχει σε μια σφαιρα αναμεσα στον δικο μας υλικο κοσμο κ
στον πνευματικο κοσμο των νεραιδων.Η Μοργκανα ερχεται σε αντιπαραθεση με
τον Αρθουρο επειδη ειναι ο αντιπαλος-συντροφος της στην δυαδα
αντρας-γυναικα.Η συμφιλιωση των αντιθετων ειναι ο σκοπος της ζωης!!!




[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Μια νύχτα με δυνατή βροχή και πυκνή ομίχλη, αποφάσισα να κάνω έναν μακρύ
περίπατο. Θυμάμαι τα μουσκεμένα φυλλώματα, τα νερά που κυλούσαν, ένα
γέρο που έκοβε ξύλα στην αυλή του. Σήκωσε τα μάτια του και με κοίταξε.
’φησα τα τελευταία σπίτια πίσω μου κι αγριεύτηκα. Ένιωσα πως πήγαινα
γυρεύοντας, πως κάποιον ενοχλούσα μέσα στο σκοτάδι και τη σιωπή του.
Γύρισα πίσω.
Δεν είχα το δικαίωμα να παραβιάζω τον κόσμο τους με το αδιάκριτο βλέμμα
μου, με τον ξερό ήχο των βημάτων μου. "Βάδιζε απαλά γιατί βαδίζεις
πάνω στα όνειρα μου..." λέει μια λαϊκή παροιμία.

Τί συμβαίνει στα ερημικά μέρη της Ιρλανδίας,
όταν δεν είναι κανείς εκεί για να το δει;
Η πίστη στα πανίσχυρα και όμορφα ξωτικά αλλά και στις μαγευτικές
νεράιδες που αποτελούν ένα ενδιάμεσο στάδιο ανάμεσα σο θεό και στους
ανθρώπους, απαρτίζει ίσως το πιο σημαντικό τμήμα στη λαϊκή παράδοση της
"μυστικής" Ιρλανδίας. Οι Κέλτες υπήρξαν ένας λαός που πάντοτε ήταν
τυλιγμένος με μία αχλή μυστηρίου. Οι θρύλοι και η ιστορία τους θέλγουν
την ανθρώπινη φύση, και την εκλύουν με αμείωτο ενδιαφέρον αποτελώντας
ένα ιδιαίτερο κομμάτι της δυτικής παράδοσης στο ρου της ιστορίας.
Αξίζει να παραθέσουμε πως η λαϊκή παράδοση είναι η παρουσία ενός λαού
μέσα στο χρόνο και τελικά σημαίνει την επιλογή του καλού μες τους
αιώνες, έχει για απαραίτητη προϋπόθεση την επιβίωση του χθεσινού μέσα
στο σημερινό, τη διάσωση του και την ύψωση σε επιταγή και κανόνα.
Η αναβίωση λοιπόν της παράδοσης των ξωτικών θα αποτελέσει μια αφύπνιση
της μνήμης καθώς στρέφεται σε στοιχεία που ο καιρός ξεμάκρυνε απ' την
άμεση πραγματικότητα. Καθότι αυτός ο αναχρονισμός είναι επ' ουσίας
μεταχρονισμός, είναι μία αίσθηση του χρόνου στην αιώνια διάρκεια του,
έξω απ' τον παφλασμό της ψυχής που μας κάνουν να νιώθουμε παροδικοί.
Υπάρχει μία ευαισθησία και ολόκληρη ποίηση λοιπόν, καμωμένη στο ζήτημα
αυτό, που αγγίζει τις απλές ψυχές των ανθρώπων, που ερωτεύονται τις
πανέμορφες κοιλάδες, τα βουνά που ορθώνονται πίσω απ' τις θάλασσες και
τους καταπράσινους λόφους που είναι το σπιτικό των ξωτικών.
Ο κόσμος των ξωτικών συνιστά ένα συνονθύλευμα παράξενου τοπίου,
ανεξερεύνητου μυστηρίου και ριζωμένης αμφιβολίας στη ψυχή μας, η οποία
δεν παύει ποτέ να ονειρεύεται και να αναρωτιέται: Τί υπάρχει πέρα απ'
τον άνθρωπο;
Ευθεία απάντηση δεν θα αποκομισθεί, εν τούτοις μέσα από χάρτες και
κώδικες, στοιχεία και μαρτυρίες, σκοτεινά δάση και κοιλάδες, θα
επιδοθούμε σε μία καταβολή προσπάθειας για τη χαρτογράφηση του
αλλόκοσμου και του μυστηρίου- χωρίς να βουλώνουμε αδιάφοροι τα αυτιά μας
κάθε φορά που αέρινα φανταστικά πλάσματα, σαν φευγαλέες σκιές, μας
ψιθυρίζουν απόκοσμους ήχους...

Τί είναι τα ξωτικά; (Χαρακτηρολογία τους)
"Διωγμένοι ’γγελοι που δεν ήταν αρκετά καλοί ώστε να σωθούν, αλλά ούτε
αρκετά κακοί ώστε να χαθούν", λένε οι χωρικοί. "Οι θεοί της παγανιστικής
Ιρλανδίας που όταν έπαψαν να τους λατρεύουν και να τους προσφέρουν
δώρα, μαράζωσαν και ζάρωσαν στη λαϊκή φαντασία, απομένοντας τώρα να
έχουν ύψος μόνο λίγες πιθαμές" σύμφωνα με τους Ιρλανδούς αρχαιοδίφες.
Τέλος, υπάρχουν αρκετές μνείες που ενισχύουν την άποψη πως ήταν
"εκπεσόντες άγγελοι", κάτι το οποίο μάλιστα υποδεικνύεται από καθαυτή
φύση τους: τα ξωτικά είναι εμφορούμενα την ιδιοτροπία να φέρονται καλά
στους ενάρετους και άσχημα στους κακοήθεις ανθρώπους!
Εύλογα είναι κατανοητό πως γίνεται ένας σαφέστατος διαχωρισμός ανάμεσα
στα ξωτικά: Υπάρχουν τα αγγελικά πλασμένα και τα υπό κακίας γενόμενα,
ήτοι οι νεράιδες και οι καλικάντζαροι. Διότι αναμφίβολα, δεν υπάρχει
τίποτε που να μην υπόκειται σ' αυτόν τον αιώνιο δυισμό καλού-κακού.
Στην Ιρλανδία θεωρούσαν πως ένας οφειλόμενος σεβασμός προς τα ξωτικά
ήταν απολύτως δικαιολογημένος, προκειμένου να εξασφαλίσουν την προστασία
τους. Αφενός τα πλάσματα αυτά προσβάλλονται και θίγονται τόσο εύκολα
που καλύτερα να μιλάς όσο το δυνατόν λιγότερο στη συντροφιά τους και να
τα αποκαλείς "αρχόντους". Αφετέρου είναι τόσο εύκολο να τα ευχαριστήσεις
, που αρκεί να αφήσεις λίγο γάλα στο περβάζι του σπιτιού σου, κατά τη
διάρκεια της νύχτας.
Υπήρχε λοιπόν ένας σαφής κώδικας συμπεριφοράς εκ μέρους των ανθρώπων,
που τους καθιστούσε αξιόπιστους στα ξωτικά. Οι άνθρωποι έπρεπε να
κρατούν μυστικά ώστε να μην παραβιάζεται η ιδιωτική ζωή των ξωτικών που
άλλωστε αγαπούν τη μοναξιά και την περισυλλογή.
Αλλά και τα ίδια τα ξωτικά είχαν μία δική τους ηθική και μάλιστα
τιμωρούσαν αυτόν που την παραβίαζε. Καθώς ήταν πολύ μυστικοπαθή,
οποιαδήποτε προσπάθεια κατασκοπείας και διείσδυσης την ιδιωτική τους
ζωή, τιμωρείτο συχνά με όση ισχύ διέθεταν. Εάν η παρείσφρηση γινόταν
αθέλητα, η ποινή ήταν συνήθως η αφαίρεση της ικανότητας αντίληψης της
χώρας και των τρόπων της, καθώς και τσιμπήματα με τα μυτερά τους όπλα.
Αντίθετα, αν η παρείσφρηση εμπεριείχε δόλο και υστεροβουλία, η τιμωρία
ποίκιλε από τύφλωση έως ρευματισμούς.
Όσον αφορά την ονοματοθεσία "αυτών των αέρινων τίποτα", όπως τα
αποκαλεί ο Shakespeare, άδεται πως πηγάζει από το τοπικό επίρρημα "έξω",
από έναν άλλον, έναν διαφορετικό "εξωτικό" κόσμο. Κατά μια άποψη, η
λέξη "fairy" δεν χρησιμοποιήθηκε πριν από το Μεσαίωνα και προήλθε από
την ιταλική fatae, τις νεράιδες που επισκέπτονταν τα σπίτια στις
γεννήσεις και ανακοίνωναν το μέλλον του μωρού, όπως έκαναν οι τρείς
μοίρες. Αρχικά το "fairy" ήταν "faire-erie" μία κατάσταση μαγέματος που
ωστόσο μεταφέρθηκε απ' την κατάσταση στον πρόξενο της κατάστασης αυτής.
"Θεάσεις" των ξωτικών περιγράφουν φιγούρες που προσομοιάζουν στους
ανθρώπους, έχοντας εν γένει όμορφη εμφάνιση αλλά κι ενίοτε κάποια
δυσμορφία που δεν μπορούν πάντοτε να αποκρύψουν.
Είθισται να είναι ενδεδυμένα στα πράσινα και να κατοικούν μέσα σε
λόφους, βουνά ή αρχαίους τάφους ενώ το γνωστότερο κατοικήριο τους είναι η
Τιγκ Ναν Ογκ, η χώρα της νεότητας. Ένας γήινος παράδεισος που βρισκόταν
στη δυτική ακρη του ωκεανού και όπου ο χρόνος, όπως και στη χώρα των
ξωτικών, δε μετριέται με ανθρώπινα δεδομένα.
Ένας από τους θνητούς που φημολογείται πως κάποτε το επισκέφτηκε ήταν ο
Όσιαν, ο οποίος όμως παραβίασε το ταμπού της χώρας, σύμφωνα με το οποίο,
όποιος ήθελε να επισκεφτεί τη γη μπορούσε μεν, έπρεπε δε, να μην
πατήσει το χώμα της. Εφόσον το παραβίαζε, η γήινη ηλικία του επέστρεφε
και μονομιάς καθίστατο ανέφικτο να επιστρέψει...

Τα είδη των ξωτικών.
Οι μορφές που συναπαρτίζουν το χώρο των ξωτικών είναι οι εξής: το
Lepraucaun, το Cluriccaun, και το Far Darrig. Ωστόσο πολλοί είναι
εκείνοι που υποστηρίζουν πως τα τρία αυτά ξωτικά είναι στην
πραγματικότητα οι διαφορετικές όψεις και διαθέσεις ενός μόνο πνεύματος.
Ο παπουτσής των ξωτικών, το Lepraucaun, είναι ο πιο φιλόπονος και
εργατικός τύπος καθώς και ο κάτοχος ενός μεγάλου θησαυρού που απέκτησε
με τη σκληρή δουλειά στην οποία επιδιδόταν.
Ένας μόνιμος πονοκέφαλος των παλιών αρχοντικών και των βοσκών, ήταν το
Cluriccaun που τρύπωνε μέσα σε κελάρια και έκλεβε φαγώσιμα και ποτά.
Ίσως ήταν ο παπουτής μας που το έριχνε ενίοτε στο γλέντι, όταν δεν είχε
παπούτσια να ράψει...
Με κόκκινο σκουφή και πανωφόρι ο Far Darrig, που στα κέλτικα σημαίνει "ο
κόκκινος άνθρωπος", σκαρώνει συνεχώς κακόγουστα και μακάβρια αστεία
στους ανθρώπους. Πρόκειται ίσως για το πιο άτιμο υποκείμενο σ' όλο το
βασίλειο των ξωτικών και υποστηρίζεται πως αυτό είναι που κυβερνά τους
εφιάλτες των ανθρώπων!

Δραστηριότητες στην ξωτικοχώρα..
Τα ξωτικά αρέσκονται να χορεύουν μαγικά κάτω από την λάμψη του
φεγγαρόφωτου και δη τις ώρες που εκλείπουν τα αδιάκριτα ανθρώπινα
μάτια... Τα εμφανή σημάδια του χώρου εξετάστηκαν επισταμένως και
ερμηνεύτηκαν ως κύκλοι ή δακτυλίδια που είναι ευρέως γνωστά με την
ονομασία crop-circles.
Σαν κύριες δραστηριότητες τους, έχουν τα γλέντια, τις μάχες, τον έρωτα,
το χορό και το αναντίρρητα μεγαλύτερο προσόν τους είναι οι μελωδίες μιας
συναρπαστικής μουσικής. Συχνά συναντούμε ξωτικά να δελεάζουν ανθρώπους
στην ξωτικοχώρα, όταν αυτοί είναι δεξιοτέχνες μουσικοί και έπειτα να
τους μυούν στους ξωτικούς ρυθμούς. Οι περισσότεροι όμορφοι παλιοί σκοποί
της Ιρλανδίας, έχουν αντληθεί απ' την ίδια την μουσική των ξωτικών που
όπως λέγεται την κρυφάκουσε κάποιος κι έπειτα την τραγούδησε και σε
άλλους.
Ιδιαιτέρως δημοφιλή στα ξωτικά είναι το κυνήγι, το ποδόσφαιρο και ο
ακοντισμός, ενώ το κύριο σπιτικό παιχνίδι είναι το σκάκι, το οποίο
χρησιμοποιούν συχνά για να νικούν τους θνητούς!
Αποδίδονται πολλές και ισχυρές δυνάμεις στα ξωτικά, όπως η ίαση, ο
υπνωτισμός και η δημιουργία μιας ασπίδας προστασίας, μολαταύτα ως
έκφραση είναι μάλλον λανθασμένη. Στην πραγματικότητα τα ξωτικά πάλλονται
σε τόσο υψηλή συχνότητα ώστε να μην παραμένουν αρκετή ώρα στο ίδιο
σημείο, με επακόλουθο να μην γίνονται ορατά. Ίσως οι άνθρωποι να
διέκριναν ένα ανεπαίσθητο τρεμούλιασμα στον αέρα αν ήταν προσεκτικοί,
αλλά δεν είναι. Ακόμη και τότε αποδίδουν αυτό το τρεμούλιασμα που
μοιάζει με άχνισμα, στην εξάτμιση υδρατμών.
Παρά τούτο, υφίσταται η δυνατότητα να γίνουν ορατά στο ανθρώπινο μάτι
είτε το επιθυμούν τα ίδια, είτε με διάφορα τεχνητά μέσα. Ένα απ' τα
γνωστότερα είναι το τετράφυλλο τριφύλλι καθώς και μια ξωτικοαλοιφή που
φτιάχνεται από τετράφυλλα τριφύλλια και σκορπίζει τη πλάνη που ρίχνουν
τα ξωτικά στις ανθρώπινες αισθήσεις. Επίσης, υπάρχουν άνθρωποι
προικισμένοι με δεύτερη όραση, οι οποίοι και δύνανται να βλέπουν τα
ξωτικά. Ας αναφέρουμε όμως τις προϋποθέσεις που πρέπει να επικρατήσουν
για να γίνει επιτεύξιμη η θέαση των μαγικών αυτών όντων: η μέρα πρέπει
να είναι πολύ ζεστή, να είμαστε λίγο νυσταγμένοι -όχι πολύ για να
μπορέσουμε να κρατάμε τα μάτια μας ανοιχτά- και τέλος να νιώθουμε κάπως
"ξωτικοπαρμένοι", όρος που πρέπει να αντιληφθούμε κυρίως νοερά.
Μία από τις συνηθισμένες τακτικές των ξωτικών, ήταν να απαγάγουν θνητά
μωρά που ήταν αβάπτιστα και στη θέση τους να τοποθετούν ένα κομμάτι ξύλο
πρόχειρα σκαλισμένο, ώστε να μοιάζει με παιδί και μάλιστα προικισμένο
με πρόσκαιρη ζωή. Μόλις χάνονταν, το παιδί απέθνησκε και θαβόταν
κανονικά το ξύλο. Συχνότερα το υποκατάστατο ήταν ένα γερασμένο, κρυμμένο
ξωτικό ακατάλληλο πλέον για τη φυλή, αλλά πρόθυμο να περάσει μία εύκολη
ζωή. Όταν υπήρχε υποψία τέτοιας αντικατάστασης βασάνιζαν το ξωτικό
παιδί για να προτρέψουν τους γονείς του να το αλλάξουν και τοιουτοτρόπως
χάθηκαν βασανιστικά πολλά μωρά απ' αυτήν την αιτία, δεδομένου ότι και
οι διάφορες νηπιακές ασθένειες, με τις οποίες δεν ήταν εξοικειωμένοι οι
άνθρωποι, εκλαμβάνονταν ως ανταλλαγή των ξωτικών. Θεωρούνταν ότι έκλεβαν
τα παιδιά συνηθέστερα για να πληρώσουν φόρο στο διάβολο, για να
ενισχύσουν το ξωτικό απόθεμα ή απλά λόγω της ομορφιάς τους. Από την
άλλη, πολλοί εμφανίσιμοι νέοι παρέμεναν ως εραστές των ξωτικών
πριγκιπισσών. Μεγαλύτερη ζήτηση ομολογουμένως, είχαν οι γυναίκες είτε με
την αρμοδιότητα της παραμάνας είτε ως σύζυγοι των ξωτικών ενώ ιδιαίτερη
έλξη και θέλγητρο αποτελούσαν τα μακριά ξανθά μαλλιά.
Γίνεται λοιπόν σαφές ότι η πίστη στα ξωτικά αποτελεί μια αυτόνομη
παράδοση, που πραγματεύεται τη δυνατότητα των ανθρώπων να έχουν εμπειρία
της νοημοσύνης της φύσης.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Ξωτικές Ιστορίες..
Πολλές φορές ακούμε ή διαβάζουμε για ανθρώπους που αίφνης εξαφανίζονται
και ποτέ κανείς δεν μαθαίνει κάτι γι' αυτούς. Ίσως έτσι απλά κάποιοι
άνθρωποι να περνούν τις πύλες του ανεξήγητου και του μυστηρίου και να
μην δύνανται να επιστρέψουν ποτέ για να διηγηθούν την ιστορία τους. Γι'
αυτό πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί όταν συναντάμε μπροστά μας ιστορίες
ντυμένες με το πέπλο του μύθου, την ονειρική φορεσιά του παραμυθιού ή
ακόμα την γοητεία μιας αληθινής διήγησης.
Υπάρχει μια ιστορία που εκτυλίσσεται στην Ιρλανδία και αναφέρεται σε
έναν κύριο που μπαίνοντας σε κάποιο Bar, ακούει ένα κορίτσι να
τραγουδάει ένα απαλό λυπητερό τραγούδι που δεν έχει ούτε λόγια ούτε
μουσική. Μετά από έρευνα μαθαίνει πως το κορίτσι είχε ακούσει κάποτε την
άρπα των ξωτικών. Αυτό συνεπάγεται πως έκτοτε χάνει όλες τις μνήμες της
αγάπης και του μίσους, ξεχνάει τα πάντα και δεν έχει άλλο ήχο στα αυτιά
της, εκτός απ' την απαλή μελωδία της ξωτικής άρπας...
Κάποτε ένας χωρικός ακολουθώντας το κοπάδι του φτάνει σε μία σπηλιά κι
εκεί συναντά μια εκθαμβωτικά όμορφη γυναίκα, η οποία του προσφέρει
φαγητό και του ζητά να μείνει κοντά της ως κηπουρός. Τον οδηγεί μέσα από
τη σπηλιά σ' ένα πανέμορφο τόπο όπου και μένουν για κάποιες βδομάδες.
Όταν τελικά νοσταλγεί το σπίτι του, τον αποχαιρετά καθώς τον βγάζει στην
έξοδο. Περιέργως όμως όταν αυτός επιστρέφει στο τόπο του, όλα φαίνονται
διαφορετικά. Κανείς απολύτως δεν τον αναγνωρίζει εκτός από μία γριά
γυναίκα που πλησιάζοντας του είπε: "Που ήσουν; Σε ψάχνω εδώ και διακόσια
χρόνια...!" Τον πήρε απαλά απ' το χέρι και τον οδήγησε στον Κάτω κόσμο
διότι η γριά ήταν ο ίδιος ο θάνατος!.
Τέλος, έχουμε την παράξενη εν τούτοις αληθινή ιστορία που κυκλοφόρησε
μετά τα αποτρόπαια ευρήματα στο σπηλαιώδες σύμπλεγμα hal salfini, περί
του 1900 και συγκλόνισε την κοινή γνώμη ανά τον κόσμο. Ανακαλύφτηκαν
λοιπόν, κάποιες κατακόμβες και μέσα σε αυτές μια μάζα από συντρίμμια που
όπως απεδείχθη, ήταν τα υπολείμματα 33.000 σκελετών, από ανθρώπους που
είχαν θανατωθεί βίαια και μάλιστα...φαγωθεί! Η όλη κατασκευή με τις
στοές, ύψους περίπου ενός μέτρου, είχε σχεδιαστεί για ανθρώπους που θα
πρέπει να είχαν τις διαστάσεις νάνων. Και η παράδοξη ιστορία δεν λέει να
σταματήσει εδώ! Μερικά χρόνια αργότερα, όταν οι κατακόμβες ανοίχτηκαν
στο κοινό, μια ομάδα ερευνητών εξαφανίστηκε δίχως να αφήσει το παραμικρό
ίχνος πίσω της! Η μαζική εξαφάνιση θεωρήθηκε αποτέλεσμα της κατάρρευσης
κάποιας στοάς, παρά το γεγονός πως κατά τη διάρκεια της επισταμένης
έρευνας που διεξήχθη, δεν βρέθηκαν τα πτώματα τους. 'Αδεται επίσης, αν
και μπορεί να ακουστεί υπερβολικό, πως για καιρό μετά το συμβάν,
ακούγονταν οι φωνές και τα τραγούδια των ερευνητών από τα έγκατα της
γης.
Επιλογικά.
Τα έθιμα και η λαϊκή μούσα επιμένουν ακόμη να βλέπουν τους "μαγικούς
τύμβους" στην Ιρλανδία, ενώ υπάρχει η δοξασία ότι οι αόρατοι κάτοικοι
τους θα πολεμήσουν στο πλευρό των ανθρώπων σε ένα δίκαιο αγώνα με λόγχες
από γαλάζιες φλόγες και ολόλευκες ασπίδες. Οι μύθοι και οι θρύλοι είναι
τόσο βαθιά ριζωμένοι στη ψυχή των ιρλανδών, ώστε ακόμη και αυτοί που
ισχυρίζονται πως δεν τους πιστεύουν, δεν θα κόψουν το δέντρο κάτω από το
οποίο, σύμφωνα με το θρύλο, βρίσκεται το σπίτι της νεράιδας, ούτε θα
πειράξουν το βράχο κάτω από το οποίο ζουν τα ξωτικά.
Διότι υπάρχουν πολύ σημαντικές πληροφορίες μέσα σε αυτές τις ιστορίες κι
όποιος μπει στο κόπο να τις αποκωδικοποιήσει μπορεί να ανακαλύψει
θαυμαστούς κόσμους και παράξενες πραγματικότητες, που μπορεί να αγγίζουν
τον κόσμο μας αλλά να μην ανήκουν σ' αυτόν, να τον υπερβαίνουν.
Υπάρχει η ζωή μέσα σου κι είναι αυτή που σε κάνει να μεγαλώνεις, να
κινείσαι, να σκέφτεσαι. Παρόλα αυτά δεν μπορείς να την δεις, τουλάχιστον
όχι με τον τρόπο που οι περισσότεροι γνωρίζουν.

Merrow









Η λέξη Merrow προέρχεται από τη γαελική λέξη murúch που είναι αντίστοιχο
της γοργόνας σε άλλες παραδόσεις. Τα πλάσματα αυτά από τη μέση και πάνω
είναι άνρθωποι ενώ από τη μέση και κάτω ψάρια. Σαν χαρακτήρες είναι
ευγενικά, σεμνά, φιλάνθρωπα και με καλές διαθέσεις.
Είναι γνωστά και με άλλα ονόματα όπως Muir-gheilt, Samhghubha,
Muidhuachán και Suire. Υπάρχουν στις παραδόσεις για χιλιάδες χρόνια.
Σύμφωνα με τα χρονικά των βάρδων, οταν οι Milesians έφτασαν στις
Ιρλανδικές ακτές οι Suire ή νύμφες της θάλασσας έπαιζαν γύρω από τα
καράβια τους καθώς πλησίαζαν στην ακτή.
Μπορούσαν να μεταμορφωθούν σε ανθρώπους και υπάρχουν πολλές ιστορίες για
γάμους γοργόνων με ανθρώπους που έζησαν στην ξηρά για χρόνια αλλά πάντα
μετά από καιρό, επιστρέφουν στα σπίτια τους στο βυθό της θάλασσας.
Η παράδοση λέει ότι νεαρές γοργονες παρέσερναν νεαρούς στα βάθη της
θάλασσας όπου ζούσαν σε κατάστασην μαγείας. Οι γοργόνες φορούν ένα
ειδικο καπέλο, το cohuleen druith που τους επιτρέπει να βουτάν κάτω από
το νερό. Αν το χάσουν, χάνουν τη δυνατότητα να γυρίσουν στο βυθό. Πολλές
φορές, αναφέρεται ότι βγάζουν το δέρμα τους και το αντικαταστούν με
άλλο ομορφότερο και μαγικό. Εχουν άσπρες απαλές μεμβράνες ανάμεσα στα
δάκτυλά τους και συνήθως τις βλέπουν να χτενίζουν τα μακριά πράσινα
μαλλιά τους. Πολλές φορές ακούγεται η μουσική τους που έρχεται απ’ το
βυθό της θάλασσας.
Μια παλιά ιστορία από το Book of Lecain, αναφέρει ότι ο βασιλιάς των
Fιomorians πλέοντας στη θάλασσα Ictean, μαγεύτηκε από το τραγούδι των
γοργόνων και όταν έφτασε κοντά, έσκισαν τα άκρα του και τα διεσκόρπισαν
στη θάλασσα.
Συνήθως οι ιστορίες αναφέρονται σε γυναίκες γοργόνες αλλά μερικές φορές
αναφέρονται και άνδρες-γοργόνοι που συλλαμβάνουν ναύτες και τους κρατούν
σε κλουβιά στο βυθό της θάλασσας.

Πώς να
πλησιάσετε ένα "Στοιχειό" Αυτές οι γνώσεις είναι μία
προσφορά, σαν μικρό αληθινό φως. Και αυτή η προσφορά δεν ανταποκρίνεται
σε καμία εγωιστική σκοπιμότητα. Είναι μία πράξη ΑΓΑΠΗΣ.
Τα
ορυκτά, τα φυτά, τα ζώα, τα ανθρώπινα, τα ηρωικά, ο κόσμος των θεών
και η στήλη φωτός που τα ενώνει, όλα ζουν, όλα πνέουν, όλα δονούν ή
κοιμούνται και ηρεμούν.
Εκείνος που
μπόρεσε να ανοίξει τα μάτια του στη Ζωή, την αντιλαμβάνεται παντού.
Στο
εκδηλωμένο επίπεδο στο οποίο κινούμαστε και το οποίο μπορούμε να
καταλάβουμε υπάρχουν τέσσερα στοιχεία: η Γη, το Νερό, ο Αέρας και η
Φωτιά Σε κάθε ένα από αυτά τα στοιχεία της Φύσης ζουν όντα, πνεύματα
της Φύσης ή Στοιχειακά. Στη σημερινή εποχή, είναι πολύ δύσκολο για το
σύγχρονο άνθρωπο να επικοινωνήσει μαζί τους γιατί έχει αποκοπεί τελείως
από τη φύση. Αυτά τα στοιχεία είναι οι νάνοι ή καλικάντζαροι και οι
Νύμφες στη Γη, οι Νεράιδες, οι Τρίτωνες, οι Ναϊάδες, οι Νηρηίδες
κ.λ.π. στο Νερό, οι Συλφίδες, τα Ελφη οι Αρπηίες κ.λ.π. στον Αέρα. οι
Σαλαμάνδρες και οι Πύρινοι Δράκοι στη Φωτιά.
Για όποιον
έχει την ευγενή διάθεση, χωρίς εγωισμό και καιροσκοπία και θέλει να
επικοινωνήσει με τα πνεύματα της Φύσης, δίνουμε τις βασικές οδηγίες
που κάνουν πιθανή την συνάντηση με ένα στοιχειό τύπου Νάνου.
Πρώτη
φάση: Να βρείτε ένα απομακρυσμένο και ήσυχο τόπο, μέσα σε ένα
δάσος, τον οποίο θα μπορέσετε να τον προσεγγίσετε με ευκολία. Η
διαδρομή προς αυτόν τον τόπο πρέπει να γίνει χωρίς συναισθηματικές
φορτίσεις, απλά και εύκολα για να μην τρομάξουν και φύγουν τα
στοιχειά που κατοικούν εκεί.
Δεύτερη
φάση: Να κάνετε μία ανάλυση της όλης διαδικασίας την οποία θα
επιχειρήσετε για να είστε σίγουροι ότι δεν το κάνετε για επίδειξη ή
για να αποκτήσετε κάτι εγωιστικά. Σαν προετοιμασία πρέπει για δύο
μήνες τουλάχιστον να έχετε μία αγνή ζωή χωρίς κανένα είδος ναρκωτικό,
οινοπνεύματος ή καπνού.
Τρίτη
φάση: Να πάτε στον τόπο που επιλέξατε, μόνος ή με μία συντροφιά
που να αναζητεί τα ίδια με εσάς και να κατασκηνώσετε σε σκηνή ή
καλύβα, όσο πιο ήσυχα μπορείτε. Να έχετε μαζί σας , αν θέλετε να
έχετε κάτι, μόνο αντικείμενα από ασήμι ή χρυσό και να φοράτε ρούχα
από φυσικό υλικό. Να έχετε καθαρό σώμα και νου χωρίς φόβο και άγχος.
Σαν προσφορά, στους αόρατους κατοίκους που θέλετε να συναντήσετε,
μπορείτε να πάρετε κάποιο αρωματικό γλυκό, φρούτα ή αρώματα και να τα
αφήσετε 50μ. περίπου μακριά σας.
Τέταρτη
φάση: Στον τόπο συνάντησης να πάτε όσες φορές θα χρειαστεί και να
καθίσετε στα χόρτα ή πάνω σε ένα κλαδί και να περιμένετε από τη Δύση
του Ήλιου μέχρι δύο ώρες μετά τα μεσάνυχτα. Να χρησιμοποιήσεις για
φαγητό μόνο νερό και ξηρούς καρπούς, να είσαι πάντα ξύπνιος και να
μην εκδηλώσεις καμία φυσική σου ανάγκη. Αν τελικά δεις κάτι να
μείνεις ήρεμος και να προσπαθήσεις να επικοινωνήσεις νοητικά μαζί
του. Αν σε κυριαρχήσει ο φόβος , φύγε και μην το ξαναεπιχειρήσεις ποτέ. Η
περίοδος που επιτρέπεται να γίνει η συνάντηση είναι μεταξύ της νέας
σελήνης και της πανσελήνου και ποτέ το ανάποδο.
Πέμπτη
φάση: Για να μην υπάρξει κάποιο πρόβλημα, μετά την συνάντηση, να
αποφύγεις την διήγηση της εμπειρίας σου σε άλλους ανθρώπους, παρά
μόνο μετά από πολύ καιρό για να μειωθούν οι εντάσεις από τον
ενθουσιασμό ή την απογοήτευση που θα έχεις. Και κυρίως να ξέρεις, αν
πετύχεις την συνάντηση, ότι δεν έκανες κάτι σημαντικό που δηλώνει την
ανωτερότητά σου, άλλα ακολούθησες πολύ φυσικά έναν δρόμο γνώσης και
επαφής με τα όντα της Φύσης.

Τα Μπαρμπεκάτζι είναι μικρά ξωτικά ανήκουν στους Νάνους που ζουν στις
Ελβετικές και Αυστριακές Άλπεις
το χαρακτηριστικό τους είναι οι μεγάλες παγωμένες τους γενειάδες και
φορούν λευκές γούνες.



Περνούν τα καλοκαίρια τους κρυμμένοι σε σπηλιές και
σε υπόγεια λαγούμια(στοές) και μόλις χειμωνιάσει βγαίνουν έξω.
Δεν τους αρέσει το φως της ημέρας ή του ήλιου γιατί τους τυφλώνει και
φτιάχνουν αυτοσχέδιες σκηνές για να προστατεύονται!
Βοηθάνε τα ζώα να βρίσκουν τροφή στο χιόνι και ιδίως τα ελάφια να
βρίσκουν βρύα και λειχήνες.
Δεν πειράζουν τους ανθρώπους και εκνευρίζονται μόνο αν κάποιος περάσει
με το έλκηθρό του πάνω από τις στοές τους ή από τις σκηνές τους και τις
ρίξει!
Έχουν τεράστια πέλματα που τους βοηθούν να μην βυθίζονται τα πόδια τους
στο φρέσκο χιόνι!



και μερικες φωτο απο τα ξεχωριστα αυτα
πλασματακια..

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Τα ξωτικά είναι φανταστικά όντα που τα περισσότερα δεν έχουν σταθερή
μορφή
και πολλές φορές έχουν την δυνατότητα να γίνονται αόρατα.
Συνήθως περιγράφονται μικρόσωμα αλλά έχουν τις δυνατότητες να αλλάζουν
μορφή μαγικά και να γίνονται μεγαλόσωμα!
Κάποιες παλιές ιστορίες λένε ότι οι ο κόσμος μας κι
αυτός των ξωτικών ήταν ένας αλλά για ένα περίεργο λόγο αυτοί οι δυο
κόσμοι χωρίστηκαν!
Άλλος μύθος λέει ότι τα ξωτικά βρισκόντουσαν στην γη πριν δημιουργηθούν
οι άνθρωποι…
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
είναι έξυπνα και περίεργα όντα μπορούν να κλέβουν οτιδήποτε τους αρέσει
ή έτσι απλά για να πειράξουν κάποιον!
Ζούνε σε δάση, σε σπηλιές σε φαράγγια, στοές ορυχείων, εγκαταλελειμμένα
κάστρα, ρωγμές του εδάφους,

άλλα ξωτικά ζούνε μόνιμα σε ένα μέρος και άλλα δεν μπορούν να μείνουν
σε μια περιοχή και ταξιδεύουν συνέχεια ομαδικά!
Μιλούν με σφυριχτούς ήχους, λένε ότι δεν πεθαίνουν και πως όλα
επαναλαμβάνονται!
Οι παραδόσεις γι’αυτά διαφέρουν από χώρα σε χώρα και από τόπο σε τόπο.
Σε γενικές γραμμές μπορούμε να τα χωρίσουμε στα καλά
ξωτικά και στα κακά ξωτικά!
Καλά
ξωτικά (fairfolk=ο λαός του αιθέρα) ή Light Elves Αερικά
όνομα και όρος που δίνετε στις Νεράιδες στα ξωτικά του αέρα ή πνεύματα
του αέρα ή αυτά που είναι πάνω στην γη, η λατινική τους ονομασία είναι
Συλφίδες ονομασία που τους έδωσε ο Παράκλεισος.
Στην Ιρλανδία λέγονται DaoineSidhe. Η
μορφή τους είναι ανθρώπινη με μικρά φτερά στην πλάτη, λεπτοκαμωμένα
φωτεινά λαμπερά αέρινα που χορεύουν ασταμάτητα σε φωτεινούς κύκλους τις
νύχτες κάτω από το φως του φεγγαριού.
Κακά
ξωτικά(Dark Elves)
εκεί ανήκουν οι Καλικάντζαροι, οι Brownies, οι Kobolds, οι Gnomes, τα
Trolls, οι Νάνοι
Από πολύ παλιά οι άνθρωποι προσπαθούσαν να τα περιγράψουν και να τα
ερευνήσουν.

Σύμφωνα με έναν από τους μεγαλύτερους Αποκρυφιστές τον
Παράκελσο(Ελβετός γιατρός 1493-1541) τα μελέτησε και τα ξεχώρισε σε
τέσσερις κατηγορίες.
1. Συλφίδες ανήκουν τα αερικά, ο Λαός του Αιθέρα(fair folk) και
ελέγχουν τον καιρό και τον αέρα
2.Udines τις Νύμφες του νερού
3.Σαλαμάνδρες τα στοιχεία της φωτιάς
4.Gnomes(Γνώμοι) τα στοιχεία της γης.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Εγκυκλοπαιδικά ο Παράκελσος είναι Ελβετός γιατρός 1493-1541
αλχημιστής και αποκρυφιστής
το πραγματικό του όνομα είναι Θεόφραστος Μπομπάσους Χον Χοχεχάιν
και ο οποίος επέλεξε το όνομα Παράκελσος για να δηλώσει ότι είναι πιο
άξιος από τον Κέλσιο έναν από τους πιο ξακουστούς και σπουδαίους
Ρωμαίους θεραπευτές της εποχής του.

Τα ξωτικά όταν βοηθάνε τους ανθρώπους αυτό συνήθως γίνεται περιστασιακά.
Αν παρακολουθήσεις την συμπεριφορά τους η φύση τους είναι καλή ή κακή!
Τα περισσότερα είναι καλά με τους καλούς και κακά με τους κακούς
ανθρώπους (ή τα άτακτα παιδιά)

Η ζωή τους είναι ένα γλέντι, χορός, παιχνίδια , πειράγματα, μάχες, και η
μουσική!!!
Ξέρουν σχεδόν όλα τα ξωτικά να παίζουν μαγευτική μουσική με βιολιά,
φλάουτα, άρπες, κιθάρες…

Τα ξωτικά δεν έχουν επάγγελμα συγκεκριμένο!
Το μόνο επάγγελμα μόνιμο έχουν τα Lepracaun
και είναι του τσαγκάρη που δουλεύουν ασταμάτητα και φτιάχνουν συνήθως
σόλες παπουτσιών μια και είναι το μόνο που χρειάζονται τα ξωτικά μετά τα
ολονύχτια γλέντια και χορούς τους!
Τα ρούχα τους μοιάζουν ανθρώπινα συνήθως τα φτιάχνουν μόνα τους
κυρίως από μαλλί που το γνέθουν κάνοντάς το ρούχο αθάνατο
και ανάλογα με την φυλή τους διαφέρουν τα χρώματα ή ακόμα και την
ιεραρχία τους στην κοινωνία τους,
συνήθως όμως χρησιμοποιούν το πράσινο, το κόκκινο και το μπλε.
Φυσικά το πράσινο υπερέχει γιατί τους βοηθάει στο καμουφλάζ στο δάσος.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Κάθε επτά χρόνια γίνονται οι σκληρότερες μάχες μεταξύ των ξωτικών
(σύμφωνα με την παράδοση τις Ιρλανδίας)
γιατί λένε τότε βγαίνει η καλύτερη σοδειά δημητριακών και οι φυλές των
ξωτικών τις διεκδικούν μεταξύ τους!


















Στην Ισλανδία δημοσιεύτηκε πρόσφατα από τις Τεχνικές Υπηρεσίες του
Ρέικιαβικ ένας επίσημος χάρτης με τις "κατοικίες των νάνων και των
υπερφυσικών υπάρξεων".
Κοντά στην πόλη Κοπαβόγκουρ ένας δρόμος θα περνούσε πάνω από μια
κατοικία νάνων.
Η χάραξή του άλλαξε, ώστε να μην καταστραφεί ένας σωρός από πέτρες
καλυμμένες με βρύα και λειχήνες, ο οποίος φανέρωνε την παρουσία του
μικρόκοσμου.
Στο Ρέικιαβικ ιδρύθηκε επίσης μια σχολή που διδάσκει στους επισκέπτες
όλες τις δοξασίες για τις σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους και στον κόσμο
των αερικών.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Μέσα από την τριλογία του Τόλκιν «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών»,
μαθαίνουμε για ένα άλλο είδος ξωτικών,
που είναι τα ωραιότερα πλάσματα πάνω στη Μέση Γη, τόσο στην εμφάνιση όσο
και στο πνεύμα.
Ψηλά, λεπτά, λυγερόκορμα αλλά δυνατά και ανθεκτικά στα ακραία καιρικά
φαινόμενα.
Έχουν μακριά μαλλιά, ξανθά ή μαύρα ανάλογα με την φυλή στην οποία
ανήκουν, μάτια διαπεραστικά και φωτεινά και κομψά, αν και κάπως «μυτερά»
αυτιά ( Ο Τόλκιν τα περιγράφει ως "leaf-like", δηλαδή σε «σχήμα
φύλλου»).
Οι αισθήσεις τους είναι ανεπτυγμένες πολύ περισσότερο από των ανθρώπων,
ιδίως η όραση και η ακοή τους.
Δεν έχουν ανάγκη από ύπνο, αλλά ξεκουράζουν το πνεύμα τους
ονειροπολώντας.
Πάνω απ' όλα αγαπούν την φύση, όμως και το ενδιαφέρον τους για τη γνώση
είναι αστείρευτη.
Είναι από τη φύση τους ταγμένα στο καλό και μισούν κάθε μορφή κακού στο
κόσμο.


Τα ξωτικά της Ισλανδίας!!!








[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]


Σύμφωνα με τους μύθους της Σκανδιναβικής χερσονήσου, τα ξωτικά του
φωτός και του σκότους βγήκαν από το πτώμα του γίγαντα Ιμίρ. Τα καλά,
φωτεινά ξωτικά κατοικούν στον αέρα, ενώ τα κακά τα λεγόμενα σκοτεινά
ξωτικά τριγυρίζουν στο σκοτάδι.
Στην Ισλανδία, υπάρχει μια άλλη εκδοχή της γέννησης των πνευμάτων αυτών.

Μια μέρα η Εύα (μετά την πτώση) πήγε στο ποτάμι για να πλύνει τα παιδιά
της.
Τότε άκουσε την φωνή του Θεού να την καλεί. Τότε γεμάτη άγχος και ντροπή
ξεχώρισε όσα παιδιά δεν είχαν πλυθεί και τα έκρυψε στο κοντινό δάσος.
Ο Θεός την ρώτησε αν είχε δίπλα της όλα τα παιδιά της, κι εκείνη
απάντησε καταφατικά. Εκείνος τότε είπε οτι όλα τα κρυμμένα παιδιά θα
ζούσαν πλέων στα δάση και θα ονομάζονταν ξωτικά και νεράιδες. Από τότε η
φυλή αυτή ζει στο λυκόφως των δασών.


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Σε αυτόν τον λαό υπάρχουν κι άλλες φυλές που είναι η φυλή του Χουλντού,
οι νάνοι...

Οι νάνοι κατά την λαογραφία των Ισλανδών εμφανίζονται σε καταρράκτες, σε
εγκαταλειμμένα δικαστήρια και εκκλησίες.
Μια άλλη φυλή είναι και οι Χουλντρε, οι όμορφες νεράιδες που έχουν το
χάρισμα να τραγουδούν πολύ ωραία, όμως έχουν ένα ελάττωμα.
Μερικές απο αυτές έχουν ουρά αγελάδας!Ενώ άλλες είναι πολύ όμορφες αλλά
από πίσω είναι κούφιες σαν μια κουφάλα δέντρου.
Τα δε ξωτικά της Ισλανδίας λένε οι παραδώσεις και οι μύθοι τους ότι ζουν
στα δάση και στις σπηλιές και βοηθούσαν πάντα τους χαμένους κυνηγούς να
βρουν το δρόμο τους.


Τo Αστέρι των Ξωτικών (Elvenstar)








Υπάρχoυν πολλές απόψεις γύρω από
το septagram: το επτάκτινο αστέρι, επίσης γνωστό ως το αστέρι των
ξωτικών. Τα τελευταία χρόνια, το αστέρι έχει κερδίσει πολλή δημοτικότητα
μεταξύ εκείνων που πιστεύουν στα ξωτικά και αποτελεί ένα μαγικό σύμβολο
της παιδικής ηλικίας και των ονείρων.
Κάθε σημείο του αστεριού έχει ένα νόημα. Το νούμερο επτά άλλωστε είναι
ένας μαγικός ή τυχερός αριθμός. Επτά είναι τα θαύματα του αρχαίου
κόσμου, επτά τα ορατά χρώματα σε ένα ουράνιο τόξο, επτά νότες σε μια
μουσική κλίμακα. Επιπλέον, υπάρχουν επτά chakras: ενεργειακά κέντρα στο
σώμα και επτά ημέρες της εβδομάδας. Το νούμερο επτά αντιπροσωπεύει την
καθολική ισορροπία.

Για μερικούς, τα σημεία αντιπροσωπεύουν τις επτά κατευθύνσεις: ο Βορράς,
νότος, ανατολή, δύση, πάνω, κάτω, και μέσα.
Για άλλους, είναι τα επτά μαγικά στοιχεία: γη, αέρας, φωτιά, νερό, ζωή,
φως και μαγικός αιθέρας.
Ακόμα άλλοι λένε ότι είναι εσωτερικά και εξωτερικά στοιχεία: γη, αέρας,
φωτιά, νερό, ουρανός, γη και ο εαυτός μας.

Η πιο δημοφιλής
ερμηνεία :
1 - ήλιος (ευημερία, δικαιοσύνη, η πύλη)
2 - τα ξωτικά των δέντρων (φιλία και θεραπεία)
3 - τα ξωτικά του νερού (δημιουργικότητα, σεξουαλικότητα, ξύπνημα)
4 - μαγεία (αγάπη)
5 - σελήνη (ισορροπία)
6 - ξωτικά του αέρα (δικαιοσύνη, θεραπεία)
7 - ένωση (Gaia Consciousness)

Διαλογισμοί με το
αστέρι των Ξωτικών
Το πρώτο σημείο αντιπροσωπεύει τον ήλιο, το κοντινότερο αστέρι μας -η
πύλη στην ειρήνη και την ευημερία στη χώρα των ξωτικών. Ο δράκος της
αλήθειας της αγάπης και της δικαιοσύνης συνδεόταν με αυτό το σημείο.

Το δεύτερο σημείο είναι συνδεδεμένο με τα πνεύματα των δέντρων. Σε αυτό
το σημείο η δημιουργική ενέργεια της αγάπης της φιλίας και του φωτός,
σύμμαχος με ένα μωρό δράκο του ουράνιου τόξου, βοηθά να απαλλαγούμε από
αρνητικές ενέργειες και να ξεμπλοκάρουμε τα ενεργειακά μας κέντρα.

Το τρίτο σημείο συμβολίζει την δημιουργική ενέργειά μας -τη δύναμη που
έχουμε μέσα μας για αυτοθεραπεία και αναζωογόνηση. Τα πνεύματα των
υδάτων μας καθαρίζουν βοηθώντας να ξυπνήσουμε την αληθινή μας φύση.

Το τέταρτο σημείο συνδέεται με την μαγεία του φυσικού κόσμου. Αν δούμε
τον κόσμο με τα μάτια ενός μικρού παιδιού, όλα γύρω μας θα γίνουν
μαγικά.

Το πέμπτο σημείο, αντιπροσωπεύει την σελήνη και την ανάγκη για ισορροπία
ειρήνη και ευημερία στη γη για να ανοιχτή η πύλη για την είσοδο στη
χώρα των ξωτικών.

Το έκτο σημείο, είναι συνδεδεμένο με την δικαιοσύνη. Τα πνεύματα του
αέρα αναγνωρίζουν την ξωτική μας πλευρά, το παιδί που όλοι κρύβουμε μέσα
μας, παρόλα αυτά η δικαιοσύνη είναι απαραίτητη και έτσι πιστεύεται θα
έρθει το ξύπνημα των θεραπευτών. Οι δράκοι του ουράνιου τόξου συνδέονται
με αυτό το σημείο.

Το έβδομο σημείο, δείχνει τον τρόπο για τη επιτυχία. Αρκεί να
επεκτείνουμε της δυνάμεις μας και να φέρουμε περισσότερη αγάπη και
μαγεία στην ζωή όλων, να γίνουμε ένα με την μητέρα γη.


Οι επτά ειδικοί
πολύτιμοι λίθοι, αντιπροσωπευτικοί των επτά σημείων που βρίσκονται στο
αστέρι των ξωτικών, είναι:

~ Ρουμπίνι, για την απόκτηση της δύναμης των
ξωτικών.

~ Μαλαχίτης, για επικοινωνία με τα ξωτικά.

~ Αμέθυστος, για το ξύπνημα του μυαλού και του
πνεύματος, της γνώσης, του καθαρισμού και διαύγειας.

~ Αβαντουρίνης
(Χρυσαμμόλιθος),
για επικοινωνία με τα ξωτικά μέσω ονείρων φαντασίας και για περιπέτειες
στην ξωτικοχώρα.

~ Σταυρολίτης, είναι η ιερή πέτρα των ξωτικών.
Βοηθάει στην σύνδεση με την φύση και κατά την διάρκεια του διαλογισμού
βοήθα στην ερμηνεία των μηνυμάτων από τους μικρούς μας φίλους.

~ Κρύσταλλος
Χαλαζία,
χρησιμοποιείται για να προσελκύσει περισσότερο φως και αγάπη. Βοηθά στη
προστασία, καθαρισμό, καθοδήγηση από τα ξωτικά και ενισχύει τις
ιδιότητες όλων των άλλων πετρών.

~ Ρόδινος Χαλαζίας, για την έμπνευση, τα μηνύματα και δώρα
από τα ξωτικά.