Θείε Ήλιε, οι πρόγονοί μας σε απεκάλουν Φοίβο, διότι εν σοι η δύναμις
της ζωής είναι ανεξάντλητος πηγή εξ ης οι ημέτεροι κόσμοι αντλούν της
χαράς και του ενθουσιασμού τα μέσα.
Ότε διαγράφεις την μεγαλοπρεπή εν τω απείρω τροχειάν σου και οι ακτίνες
σου πλησιάζουν το περιβάλλον της Γης, τα σκότη φυγαδεύονται και οι
άνθρωποι αισθάνονται του φωτός την χάρη.
Ότε η δύναμις των ακτίνων σου εγγίζει την επιφάνειαν της Γης,
μεταμορφώνεις τας ουσίας της εις μαγευτικά χρώματα και μεθύοντα μύρα
και αι ψυχαί της Γης σκιρτούν από χαρά και αναφωνούν
Χαίρε ευεργέτα ημών Ήλιε
Ανέρχεσαι επί των υψίστων σημείων της τροχιάς σου και τότε η επίδρασή
σου εφ’ ημών προκαλεί τας θειοτέρας εκδηλώσεις των συνειδητών Εγώ.
Τότε η Γη αναγνωρίζει εν Σοι τον χορηγόν της ζωής. Πορεύεσαι εν τη
ατέρμονι αξελίξει και ωθείς πάσαν υπόστασιν ποθούσαν τας περιπτύξεις
σου εις άπειρον πρόοδον. Τότε οι Μύσται και οι Σοφοί …, υμνούσιν το Φως
Σου και αναφωνούν
Χαίρε ευεργέτα ημών Ηλιε.
Απο κορες της Ασταρτης...
