Νεραϊδολούλουδα Άνθη και αγριολούλουδα

Ελλεβορος-Το ροδο των Χριστουγεννων










Ελλέβορος-Το ρόδο των Χριστουγέννων
Στην ελληνική μυθολογία ο Μελάμπους ο μεγάλος μάντης και θεραπευτής
χρησιμοποίησε αυτό το φυτό σαν βότανο για να θεραπεύσει την τρέλα των
θυγατέρων του βασιλιά του Άργους Πρόετου, όπως και άλλων γυναικών, που
είχαν χάσει τα μυαλά τους και περιπλανιόνταν σκορπισμένες ανάμεσα στα
βουνά και στην έρημο της Τύρινθας νομίζοντας ότι είναι αγελάδες. Ο
Μελάμπους και ο αδερφός του ο Βίας κέρδισαν μια περιουσία (τα δύο τρίτα
από το βασίλειο του βασιλιά Πρόετου) αφού παντρεύτηκαν τις θεραπευμένες
πριγκίπισσες.



Ελλεβορου δειται...
Πρόκειται για αρχαία φράση , που λέγεται για να χαρακηρίσει τον
άνθρωπο , που εμφανίζει σημεία διανοητικής ανισορροπίας ή μανίας , ή
τρέλλας .
Ο ελλέβορος , είναι φυτό (πολετής πόα) της Ευρώπης και των
παραμεσογείων χωρών . Φυτρώνει σε άγονες και ακαλλιέργητες περιοχές ,
και ανθίζει κατά το Φθινόπωρο , αλλά και καθ’όλη την διαρκεια του
Χειμώνα. Έχει ισχυρές καταπραϋντικές ιδιότητες , γνωστές και στους
αρχαίους , και τον χρησιμοποιούσαν για την θεραπεία της μανίας κυρίως ,
εξ ου και το “ελλεβόρου δείται” (έχει ανάγκη ελλεβόρου) , λεγόταν για
τους μανιακούς. και γενικά για τους τρελλούς . Η έκφραση “ελλεβόρου
δείται” είναι κάτι αντίστοιχο με τα σημερινά : “είναι για δέσιμο” ,
“είναι για τα σίδερα” , “χρειάζεται ζουρλομανδύα” κλπ .
Οι αρχαίοι , κάναν χρήση ελλεβόρου και κυρίως οι ρήτορες και οι
διδάσκαλοι , για τόνωση της μνήμης . Συχνά , βέβαια η χρήση κατέληγε σε
…κατάχρηση , με αποτέλεσμα την δηλητηρίαση , γνωστή και σαν
…”ελλεβορισμός” .
Η αποκάλυψη των φαρμακευτικών ιδιοτήτων του ελλεβόρου αποδίδεται
σε κάποιον μυθολογικό βοσκό και ….μάντη , τον Μελάμποδα .
Το πάλαι ποτέ …. ο γιατρός Γεώργιος Α. Τσουκαντάς , πρόεδρος της
Εταιρείας Ελλήνων ιατρών λογοτεχνών , σε ανακοίνωσή του στην
Ιατρο-Χειρουργική Εταιρεία Αθηνών , (συνεδρ.6-2-57) , αποκάλυψε οτι ο
περι ου ο λόγος , πιο πάνω , Μελάμπους , είναι ο ….γενάρχης μιας σειράς
απο περίφημους ιατρομάντεις της αρχαιότητας , και ο πρώτος “ψυχαναλυτής”
και “ψυχοθεραπευτής” και πρόδρομος των θεωριών και των εφαρμογών του
….Φρόϋντ . Θεράπευσε τις θυγατέρες του βασιλιά της Τίρυνθας , Προίτου ,
οι οποίες έπασχαν από ομαδική σεξουαλική ψύχωση (άκου τώρα…..μη
χειρότερα οι καϋμένες) , τον βασιλιά των Μεγάρων , Άλκαθο , που έπασχε
από μελαγχολία και τον βασιλιά της Θεσσαλίας Ίφικλο , που έπασχε από
ψυχογενή ανικανότητα (μπα…ο καϋμένος) . Για τις …κόρες του Προίτου ,
διεσώθη η πληροφορία , ότι ο Μελάμπους , τις θεράπευσε δίνοντάς τις
ελλέβορο . Ο Μελάμπους , φέρεται να γεννήθηκε στην Πύλο , περί τα τέλη
του 14ου αιώνα πΧ .
Υπαινιγμός για τις θεραπευτκές ιδιότητες του ελλεβόρου , βρίσκομε
και στον “Περί του Στεφάνου” λόγο , του αρχαίου ρήτορα Δημοσθένη , ο
οποίος , προτρέπει τον πολιτικό του αντίπαλο , Αισχίνη , τον οποίο
χαρακτηρίζει σαν …τρελλό , να θεραπευθει , με ….ελλέβορο.

Κισσος








[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]


Ο κισσός είναι γένος φυτών της οικογένειας Αραλιίδες (Araliacae)
και ανήκει στην τάξη των σκιαδανθών (Umbelliflorae). Το γένος
χέδερα (Hedera) περιλαμβάνει 2, ή σύμφωνα με άλλη ταξινόμηση, 5 ή 6
είδη, ιθαγενή της Βόρειας Αφρικής, των Καναρίων νήσων , της Ευρώπης και
της Ασίας. Το γνωστότερο στην Ελλάδα είναι το καλλιεργούμενο αλλά και
αυτοφυές Χέδερα η έλιξ (Hedera helix), κοινά κισσός.
Μπορεί να αναπτυχθεί σε μεγάλο εύρος περιβαλλοντικών συνθηκών, όμως
αναπτύσσεται καλύτερα σε ημισκιαζόμενες και σκιασμένες θέσεις, σε μέτρια
υγρά, καλά στραγγιζόμενα, ουδέτερα ή αλκαλικά εδάφη.Φυτεύονται για να
αναρριχηθούν σε πέργολες, φράχτες και τοίχους . Μπορούν να
χρησιμοποιηθούν και για κάλυψη εδαφών.






Ο κισσός στην αρχαία εποχή ονομάζονταν Διονύσιον και ήταν
αφιερωμένος στον θεό Διόνυσο. Οι αρχαίοι στεφάνωναν με κισσό τα αγάλματα
του θεού, τους ποιητές και τους πότες. Τον θεωρούσαν σύμβολο αθανασίας
και αντίδοτο στον πονοκέφαλτο από την μέθη.

Νούφαρα









Νούφαρα
Προσελκύουν Νηρηίδες και μικρές Νεράιδες.
Τα λευκά νούφαρα τα φορούν γυναίκες για να προστατευτούν από
ανεπιθύμητες γητείες αγάπης.




Πολυετές, ανθεκτικό, ταχείας ανάπτυξης υδρόβιο
φυτό σε λίμνες, έλη και χαντάκια, με υψηλή περιεκτικότητα σε
οργανική ύλη.
Ανθίζει από Μάιο ως Σεπτέμβριο με ερμαφρόδιτα άνθη.

Άριστος οξυγονωτής του νερού, αντέχει και σε όξινο
και σε αλκαλικό περιβάλλον. Οι ρίζες του είναι εδώδιμες.


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]


νουφαρο
το
πιο γνωστο απο ολα τα υδροβια φυτα,παρ ολα αυτα περιπου 30 ειδη νουφαρων
σε φυσικα νερα ειναι υπο εξαφανηση και εχουν τεθει υπο προστασια αγριας
ζωης.


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]



Η Ludwigia repens είναι ένα
πολύ όμορφο υδρόβιο φυτό, ταχείας ανάπτυξης. Φτάνει σε ύψος τα 30 με
50 εκατοστά και σε πλάτος/διάμετρο περίπου τα 8 εκατοστά. Ανήκει στην
οικογένεια Onagraceae και προέρχεται από την Κεντρική
Αμερική. Συναντάται σε ρηχές ελώδης περιοχές και ανθίζει όλες τις εποχές
εκτός από τον χειμώνα. Τα άνθη του έχουν ένα έντονο κίτρινο χρώμα και
δύο ή τέσσερα πέταλα.
Βοηθά στην
οξυγόνωση του νερού και όταν «ξαπλώνει» στην επιφάνεια προσφέρει ένα
όμορφο κατάλυμα για τα ψάρια. Κατά τους ανοιξιάτικους - καλοκαιρινούς
μήνες μπορείτε να το φυτέψετε σε λιμνούλες και να επιβεβαιώσετε το ότι
φτάνει σε ύψος τα 2 μέτρα!!!












__________________


Το γιγάντιο νούφαρο του
Αμαζονίου
(Victoria amazonica)

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Ένα Γιγάντιο νούφαρο
Το φυτό Victoria amazonica
είναι το μεγαλύτερο νούφαρο του κόσμου και το όνομά του το πήρε το
1938 προς τιμή της βασίλισσας Βικτώριας της Αγγλίας. Τα
τεράστια, στρόγγυλα, πλωτά φύλλα του μπορούν να φτάσουν τα δύο μέτρα
διάμετρο και τα λευκά αρωματικά λουλούδια του τα τριάντα
εκατοστά έχοντας μέγεθος μιας μπάλας ποδοσφαίρου. Το λουλούδι
γίνεται ροζ και κατόπι πορφυρό μετά την γονιμοποίηση. Οι
γονιμοποιητές είναι ένα είδος μεγάλου σκαραβαίου. Τα κλαδιά, τα
μπουμπούκια και η κάτω πλευρά των φύλων είναι καλυμμένα με αιχμηρά
αγκάθια. Η Victoria αναπτύσσεται σε θερμά νερά ποταμών και λιμνών
σε όλο το μήκος της λεκάνης του ποταμού Αμαζονίου στη Νότια
Αμερική.
Ταξιδιώτες στον Αμαζόνιο
παρατήρησαν ότι το κάθε πελώριο λουλούδι ανοίγει μόνο για δύο
νύχτες και αυτά τα μεγάλα καφέ σκαθάρια είναι συνήθως στο εσωτερικό
του. Το 1970 μια ομάδα επιστημόνων από την Βραζιλία και από τον
Βοτανικό κήπο της Νέας Υόρκης ήταν η πρώτη που διαλεύκανε την
πολύπλοκη σχέση μεταξύ των σκαθαριών και των λουλουδιών.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Το σκαθάρι γονιμοποιητής
Την πρώτη νύχτα, το λουλούδι
ξεδιπλώνεται και οι σκαραβαίοι είναι τυλιγμένοι στο βουτυράτο
και σαν του ανανά άρωμά του, και στο κατάλευκο χρώμα του. Είναι
επίσης πνιγμένοι στη ζεστασιά του. Οι ερευνητές βρήκαν ότι το
λουλούδι στην πραγματικά "ανάβει". Αν η εξωτερική θερμοκρασία
είναι 27° C τότε στο εσωτερικό του λουλουδιού μπορεί να υπάρχει
θερμότητα 37° C. Τα σκαθάρια γλιστρούν μέσα για να ζεσταθούν και
να φάνε εκλεκτές προμήθειες ζάχαρης και αμύλου. Αργότερα κατά
τη νύχτα, το λουλούδι κρυώνει, κλείνει, και τα σκαθάρια παγιδεύονται
στο εσωτερικό του. Καθώς κλείνει το λουλούδι αλλάζει τα χρώματά
του από λευκό σε ροζ και μετά σε πορφυρό. Όλη την επόμενη μέρα
τα σκαθάρια παραμένουν μέσα στο λουλούδι μασουλώντας την εκλεκτή
τροφή τους.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Παλαιωμένο πέλμα νούφαρου.
Στις μαύρες, -όπως
αποκαλούνται λίμνες-, με τα πολύ λίγα καθαρά νερά, τα γιγάντια
νούφαρα δεν μπορούν να αναπτυχθούν τόσο όσο στις λευκές λίμνες
στις οποίες υπάρχουν περισσότερα ιζήματα, και συνεπώς
περισσότερες οργανικές ουσίες που βοηθούν στην ανάπτυξη. Όσο το
πέλμα ενηλικιώνεται, τρώγεται από έντομα και άλλα υδρόβια
φυτοφάγα.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Το φυσικό περιβάλλον του γιγάντιου νούφαρου.
Τυπικό φυσικό περιβάλλον
του γιγάντιου νούφαρου είναι οι ήσυχες μαύρες λίμνες, αδιατάραχτες
από ρεύματα. Τα νούφαρα συχνά βρίσκονται φυτρωμένα, σε τέλματα
περικυκλωμένα από αδιαπέραστα αγκαθωτά δάση φοινίκων.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Η κάτω πλευρά του νούφαρου.
Η κάτω πλευρά του
γιγάντιου νούφαρου καλύπτεται από αιχμηρά αγκάθια μήκους 2-3
εκατοστών περίπου που προστατεύουν το πέλμα από φυτοφάγα ψάρια. Η
διάταξη των νευρώσεων βοηθάει πρόσθετα το πελώριο φύλλο.

Ιπποφαές μαγικο φυτό!!








Το φυτό ιπποφαές το χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Ελλήνες ως
φαρμακευτικό!!εχει αναφερθεί από τον Θεόφραστο και τον Διόσκουρο.
Σύμφωνα με την παράδοση, Ο Μέγας Αλέξανδρος το χρησιμοποιούσε ως
συμπλήρωμα για τους στρατιώτες και για τα άλογά του!Ισχυρίζονται ότι
χάρις σε αυτό το φυτό άντεξαν τα στρατεύματά του τις κακουχίες!!
Σαν φυτό τα χαρακτηριστικά το[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]υ ειναι:φυλλοβόλος ακανθοφόρος θάμνος έχει φύλλα στενα κ
λεπτα, τα οποία έχουν γκρίζο χρώμα, οι καρποί του είναι παρόμοιοι με
τους καρπούς που έχουν οι χουρμάδες από τους φοίνικες, οι οποίοι
ωριμάζουν το καλοκαίρι κ ειναι ενα πάρα πολυ καλό κ ανθεκτικό φυτό!!!
Τα συστατικά του είναι πάρα πολλά!!
Περιέχει 50 φορές περισσότερο βιταμίνη c!καθώς επίσης και Α, Ε Β1 και β2
)
είναι πλούσιο σε καροτενοειδή και εχει σύμπλεγμα αμινοξέων, πρέπει να
σημειωθεί οτι περιέχει και όλα τα καλά λυπαρά όπως Ω3, Ω6, Ω9, Ω7.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι έχει βρεθεί στα βουνά της Μακεδονίας μας και
στην Βόρεια Εύβοια!!!!
Πλέον μπορούμε να το προμηθευτούμε κ σαν συμπλήρωμα διατροφής (σε μορφή
κάψουλας), καθώς επίσης κ σαν βότανο για αφέψημα!!
Συμβάλει στην καλή ευεξία!!!

Ινουλη το ελενιον (Inula helenium)








[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Λεγεται οτι το βότανο αυτο πηρε το ονομα του απο
την Ελενη της Τροιας, που μαζευε ινουλη οταν την απηγαγε ο Παρις.

Η ινουλη ηταν γνωστη στους αρχαιους
Ελληνες και στου Ρωμαιους, που τη χρησιμοποιουσαν ως χωνευτικο μετα απο
πλουσιο γευμα.

Η ριζα της περιεχει ινσουλινη, που τη
χρησιμοποιούσαν για να παρασκευαζουν καραμελες για τον λαιμο.

Η ινουλη εχει χρησιμοποιηθει για τη θεραπεια πολλων
ασθενειων, απο τον κοκιτη ως τις νεφρικες διαταραχες.

Ειναι πολυετες φυτο, με βαθια ριζα, που οταν
ξεραινεται μυριζει σαν βιολετα κι εχει εντονη, πικρη γευση. Εχει γερα
τριχωτα κοτσανια, διακλαδισμενα στην κορυφη, και μακρια, μυτερα πρασινα
φυλλα με χοντρα δοντια, γκριζα και χνουδωτα στο κατω μερος, και μεγαλα
κιτρινα ανθη που μοιαζουν με μικρα ηλιοτροπια.

Το μερος του βοτανου που χρησιμοποιειται κυριως
είναι η ριζα.

Ειναι αποχρεμπτικο βοτανο που συνισταται για το
ασθμα, τη βρογχιτιδα, την καταρροη, το βηχα.

Αλθαια -Δεντρομολοχα








[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Αλθαία-Δεντρομολόχα
Ο μύθος που ακολουθεί δεν έχει καμιά σύνδεση με το φυτό Αλθαία εκτός του
ονόματος. Η Αλθαία ήταν γυναίκα του Οινέα, του βασιλιά της Καλυδώνας
και μητέρα της Δηιάνειρας και του Μελέαγρου. Όταν ο γιος της έγινε εφτά
ημερών, οι Μοίρες οι θεές του πεπρωμένου, ήρθαν την βρήκαν και της είπαν
πως το παιδί της θα πέθαινε, αν ο δαυλός που έκαιγε τότε επάνω στην
εστία καιγόταν ολόκληρος. Αμέσως η Αλθαία πήρε το δαυλό, τον έσβησε και
τον έκρυψε μέσα σε μια κασέλα. Ο Μελέαγρος μεγάλωσε και έγινε διάσημος
ήρωας. Στη διάρκεια όμως του κυνηγιού του κάπρου της Καλυδώνας Ο
Μελέαγρος σκότωσε κατά τύχη τους θείους του τα αδέρφια της Αλθαίας.
Εκείνη γεμάτη οργή έριξε τότε στη φωτιά το δαυλό, από τον οποίο κρεμόταν
η ζωή του γιου της. Ο Μελέαγρος πέθανε αμέσως. Η Αλθαία από απελπισία
κρεμάστηκε.














Η αλθαια (νερομολοχα) (Alteaea
officinalis), αρχαιο βρωσιμο φυτο και φαρμακο, αναφερεται στη
Βιβλο και στην αραβικη και κινεζικη ιστορια ως πολυτιμη τροφη για τους
φτωχους και σε περιοδους λιμου.

Οι αρχαιοι Ελληνες τη χρησιμοποιούσαν τοσο ως
φαρμακο οσο και ως διακοσμητικο για τους ταφους.

Εχει παρει το ονομα της απο την αρχαια ελληνικη
λέξη αθω που σημαινει θεραπευω.

Η αλθαια χρησιμοποιούνταν άλλοτε για το ομώνυμο
γλυκισμα, αν και η μοναδικη ομοιοτητα αναμεσα στους σημερινους
σπογγωδεις κυβους και στην αρχικη συνταγη ειναι η ζαχαρη που περιεχει.

Ειαι πολυετες φυτο με ανοιχτοπρασινα εμμισχα φυλλα,
παχια κωνικη ριζα με γλυκερη γευση και ανοιχτοροδινα λουλουδια το
καλοκαιρι.

Τα μερη του φυτου που χρησιμοποιουνται κυριως είναι
η ριζα και τα φυλλα.

Η ριζα αυτου του βοτανου εκκρινει μια βλεννωδη
ουσια που ανακουφιζει το στομαχι και το εντερο. Συνισταται για τις
ξυνιλες, την ακμη και τα σπυρακια, τα τσιμπήματα και τα κεντρισματα,
τους δοθηινες και τα ελκη, την κολιτιδα, το βηχα, τη διαρροια, τον πονο
στο αυτι, τη δυσπεψια, το συνδρομο του ευερεθιστου εντερου.

ΟΜΟΡΦΙΑ



Προσωπο : Συνισταται για ξηρο και
ευαισθητο δερμα, μασκα για βαθυ καθαρισμο, ατμο για τον καθαρισμο του
προσωπου.

Μαλλια: Συνισταται για τα ξηρα και
εθαισθητα μαλλια, και για κουρα ανανεωσης με ζεστο λαδι απο βοτανα.

Σωμα: χαλαρωτικο εγχυμα για το
λουτρο.

Χερια: μαλακτικο εγχυμα για τα χερια,
περιποιηση αγριου (τραχιου) δερματος.

Αχιλλεα-Χιλιολουλουδο








[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]


Αχιλλέα-Χιλιολούλουδο
Πήρε το όνομά της από τον ομηρικό ήρωα Αχιλλέα, ο οποίος όπως λέγεται
έδινε αυτό το φυτό στους στρατιώτες του, τους θρυλικούς Μυρμιδόνες για
να τους βοηθήσει να σταματήσουν το αίμα που έτρεχε από τις πληγές τους
κατά τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου. Νεότερες δοκιμές στο φυτό
απέδειξαν ότι περιέχει χημικά συστατικά που το κάνουν χρήσιμο ως
αιμοστατικό.












Τα κοτσανια της αχιλλειας, η οποια θεωρουνταν ιερη,
χρησιμοποιούνταν απο τους Δρυιδες για να προλεγουν τον καιρο, ενω στην
Κινα τα κοτσανια της αχιλλειας χρησιμοποιούνταν για να προλεγουν το
μελλον.

Το Βιβλιο των Αλλαγων Ι Τσινγκ ήταν
γνωστο και ως "Χρησμοι απο κοτσανια αχιλλειας".



Θεωρειται φυσικο αντισηπτικο και καλο χωνευτικο
βοτανο. Συνισταται για την ξυνιολα, την ακμη, τα σπυρακια, τη βροχητιδα,
τα κρυολογηματα, το βηχα, τα κοψιματα και τα τραυματα, τον πυρετο, τις
αιμοροροιδες, τον πονοκεφαλο απο μεθυσι, τον πυρετο του χόρτου, την
υπερταση, τη λαρυγγιτιδα, τη ναυτια και τον εμετο, την ψωριαση.

Σε θεματα ομορφιας συνισταται για λιπαρο
δέρμα. Μάσκα για βαθυ καθαρισμο, ατμος για τον καθαρισμο του
προσωπου.

Συνισταται για λιπαρα μαλλια, αντιπιτυριδικο.

Σωμα: εγχυμα για το μπανιο για την
ανακουφιση των κουρασμενων και πονεμενων μυων.

Γαρίφαλλο








[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Αυτό το λουλούδι είναι ιστορικό και πολύ συμβολικό. Σχετίζεται άμεσα με
την Γκουάν, τον Κινέζο θεό της Γης, την μεγάλη μητέρα. Συνήθως
φυτρώνει σε ξερά εδάφη. Είναι βέβαια παρόν και στους περισσότερους
κήπους λουλουδιών. Σε όλο το κόσμο οι άνθρωποι χρησιμοποιούν
Γαρίφαλα σε σημαντικές περιπτώσεις όπως γάμους, γιορτές κλπ.
Στην Κίνα, το Γαρίφαλο σχετίζεται με την σοφία και την εκπαίδευση.
Λέγεται ότι προκαλεί ενθουσιασμό σε όποιον το κοιτάει και το
περιεργάζεται. Όσοι αποφοιτούν απο πανεπιστήμια φορούν Γαρίφαλα
στην τελετή απονομής του πτυχίου τους. Οι Κινέζοι το χρησιμοποιούν
επίσης για να εκφράσουν την εκτίμηση τους απέναντι στην οικογένεια
τους.

Γιασεμί


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Προέλευση και
περιγραφή



Μόνο που ακούμε το όνομά του το
μυαλό μας πάει στο γλυκό άρωμά του τα ζεστά καλοκαιρινά απογεύματα.


Προέρχεται από την Κίνα και
κάποιες από τις ποικιλίες του ταξίδεψαν σε εμάς από τις Αραβικές χώρες
για να μας δώσουν μία γεύση από τις χίλιες και μία νύχτες. Αν και ήρθε
από τόσο μακριά έχει γίνει ένα από τα πιο συνηθισμένα φυτά των ελληνικών
κήπων αλλά και απαραίτητο συμπλήρωμα στα μπαλκόνια μας.

Το φύλλωμά του που είναι σκούρο
πράσινο καλύπτει τους φράχτες ή τις πέργκολες στους κήπους και τα
μπαλκόνια μας με γυαλιστερά σαρκώδη φύλλα ενώ τα πανέμορφα λευκά, ροζ ή
κίτρινα λουλουδάκια του που μοιάζουν με αστέρια ομορφαίνουν τις αυλές
και μας χαρίζουν αυτή την τόσο χαρακτηριστική μυρωδιά.
Περιποίηση – Φροντίδα


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Εύκολο στη φροντίδα του ακόμα και για τον πιο άπειρο
«κηπουρό», είναι το ιδανικό φυτό για τον κήπο αλλά και τη γλάστρα. Αν
και πρόκειται για αναρριχητικό φυτό που φτάνει και ξεπερνάει το ύψος των
10 μέτρων στον κήπο, αν ο χώρος σας είναι μικρός, με το κατάλληλο συχνό
κλάδεμα, μπορείτε να το διατηρήσετε εύκολα σε μορφή θάμνου ή να
ελέγξετε το μέγεθός του προσαρμόζοντάς το στο χώρο που έχετε στη διάθεσή
σας.

Φυτέψτε το γιασεμί σε σημεία που
είναι κοντά σε πόρτες, παράθυρα ή σε διαδρόμους ώστε κάθε φορά που θα
περνάτε από δίπλα του να μπορείτε να χαίρεστε το άρωμά του.

Το γιασεμί χρειάζεται απαραίτητα
άφθονο φως, είτε απευθείας ηλιακό φως είτε ημισκιερά μέρη. Αν έχετε τη
δυνατότητα, προσανατολίστε το φυτό νότια ώστε να δέχεται όσο το δυνατόν
περισσότερο φως γιατί η ανθοφορία του θα είναι πλουσιότερη. Το γιασεμί
αντέχει στην ξηρασία, όμως να το ποτίζετε τακτικά τις ζεστές περιόδους
του χρόνου, ιδιαίτερα αν το καλλιεργείτε σε γλάστρα.

Ψεκάζετε συχνά τα φύλλα του με
νερό για να τα διατηρείτε καθαρά από τη σκόνη και γυαλιστερά αλλά και
για να δροσίσετε το φυτό σας, φροντίστε όμως να το κάνετε μετά τη δύση
του ηλίου έτσι ώστε να μην καούν τα φύλλα του.

Το γιασεμί επιβιώνει εύκολα σε
όλους τους τύπους εδαφών, στις γλάστρες όμως φροντίστε να έχει καλή
αποστράγγιση και αδειάζετε το νερό που περισσεύει στο πιατάκι της
γλάστρας ώστε να μην σαπίσουν οι ρίζες του. Αλλάξτε γλάστρα όταν
παρατηρήσετε ρίζες στην επιφάνεια του χώματος ή στις τρύπες της γλάστρας
και αν παρατηρήσετε ότι η ανάπτυξή του είναι μικρότερη από άλλες
χρονιές.

Η ανθοφορία του ξεκινά με τις
πρώτες ζεστές ημέρες της άνοιξης και διαρκεί μέχρι τα πρώτα κρύα αν και
στις κλιματολογικές συνθήκες της χώρας μας (ειδικά τα τελευταία χρόνια) η
ανθοφορία του διατηρείται μέχρι και το Νοέμβριο.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Μετά
το τέλος της ανθοφορίας και για να βοηθήσουμε το φυτό να παράγει ακόμη
περισσότερα λουλούδια την επόμενη χρονιά είναι χρήσιμο να κλαδέψουμε το
φυτό. Καλό θα ήταν το κλάδεμα να γίνει σε δύο φάσεις: το φθινόπωρο ή
στις αρχές του χειμώνα και αφού σταματήσει να ανθίζει φροντίστε να
αφαιρέσετε όλα τα ξερά λουλούδια της προηγούμενης χρονιάς ενώ νωρίς την
άνοιξη, μόλις περάσουν τα μεγάλα κρύα, κλαδέψτε λίγο πιο δραστικά τα
κλαδιά του έτσι ώστε να ελέγξετε τόσο το μέγεθος όσο και το σχήμα του.

Για να βοηθήσετε
το φυτό να ψηλώσει ώστε να καλύψει την πέργκολα ή το φράχτη σας, δέστε
τα κλαδιά του πάνω στην επιφάνεια που θέλετε να καλύψετε. Χρησιμοποιήστε
μαλακό υλικό γιατί τα φρέσκα κλαδιά είναι πολύ τρυφερά και
προγραμματίστε το σχήμα που θέλετε να έχει γιατί με τα χρόνια τα κλαδιά
ξυλοποιούνται και θα είναι αδύνατον να τα μετακινήσετε ή να τους
αλλάξετε κατεύθυνση.
Την περίοδο της ανθοφορίας λιπαίνετε κάθε
15 περίπου ημέρες με ένα υγρό λίπασμα για ανθοφόρα φυτά και περίπου 1
φορά το μήνα την άνοιξη. Το χειμώνα λιπαίνετε αραιότερα πάντα
ακολουθώντας τη δοσολογία που αναφέρεται στη συσκευασία του λιπάσματος.

Ασθένειες



Αν και το
γιασεμί είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό στην κακομεταχείριση, δεν συμβαίνει το
ίδιο και με τον τετράνυχο που το προσβάλλει συχνά. Θα αναγνωρίσετε τα
συμπτώματα αν δείτε τα φύλλα στις κορυφές κυρίως των φρέσκων κλαδιών
αλλά και τα λουλούδια να μαραίνονται και να κολλάνε μεταξύ τους. Αν
κοιτάξετε λίγο πιο προσεκτικά θα δείτε ότι τυλίγονται από έναν πολύ
λεπτό ιστό αράχνης. Πάρτε δραστικά μέτρα γιατί η εικόνα αυτή μπορεί να
εξαπλωθεί σε ολόκληρο το φυτό σας πολύ-πολύ γρήγορα.

Κόψτε ένα
τμήμα από το προσβεβλημένο φυτό και δείξτε το σε κάποιον ειδικό ώστε να
σας προμηθεύσει με το κατάλληλο φάρμακο και χρησιμοποιείστε το
ακολουθώντας με πολλή προσοχή τις οδηγίες χρήσεως.

Αν προτιμάτε να
αποφύγετε τα χημικά, δοκιμάστε τις παρακάτω πρακτικές συνταγές που όμως
απαιτούν συχνές επαναλήψεις. Πρώτα ξεπλύνετε όσο πιο προσεκτικά
μπορείτε το φυτό σας με πίεση ώστε να απομακρύνετε τη σκόνη και όσο το
δυνατόν περισσότερα έντομα. Στη συνέχεια και ενώ το φυτό σας στεγνώνει,
ετοιμάστε το «φάρμακο».
1.Αναμείξτε στο ψεκαστήρι σας τα εξής: 2
μέρη χλιαρό νερό προς 1 μέρος μπλε οινόπνευμα, ανακατέψτε καλά και
προσθέστε 2-3 σταγόνες κοινού υγρού πιάτων. Ψεκάστε καλά με αυτό το
μείγμα όλο το φυτό, φροντίζοντας ώστε να καλύψετε και τις κάτω πλευρές
των φύλλων.
2.Εναλλακτικά, μουσκέψτε μέσα στο ψεκαστήρι σας καπνό
(ο καπνός από 2-3 τσιγάρα φτάνει για 5 λίτρα νερού) για τουλάχιστον 24
ώρες και μετά ψεκάστε με τον ίδιο τρόπο όπως και παραπάνω.

Επαναλάβετε το
ψέκασμα κάθε 3-4 ημέρες μέχρι το φυτό σας να απαλλαχθεί από τους ιστούς.
Ψεκάζετε μετά τη δύση του ηλίου έτσι ώστε ο ήλιος να μην κάψει τα υγρά
φύλλα του φυτού σας.
Φροντίστε με αγάπη το γιασεμί σας, δεν
σας ζητάει πολλά . . . θα σας την ανταποδώσει κρατώντας σας συντροφιά
για πολλά χρόνια με τη σκιά του και το γλυκό του άρωμα.

Γαρδένια
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Προέλευση και περιγραφή


Η γαρδένια είναι ένας πολύ
δημοφιλής θάμνος με άσπρα αρωματικά λουλούδια και γυαλιστερό
σκουροπράσινο φύλλωμα. Το γένος της γαρδένιας λέγεται ότι πήρε το όνομά
του από τον Alexander Garden, έναν φυσιοδίφη από το Τσάρλεστον της
Νότιας Καρολίνας των ΗΠΑ κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας. Η γαρδένια
ανήκει στην οικογένεια των Ρουβικοειδών και το γένος της περιλαμβάνει
πάνω από 200 είδη. Το πιο σημαντικό είδος η Γαρδένια η ιασμοειδής (Gardenia
jasminoides) περιλαμβάνει πολλές καλλιεργούμενες ποικιλίες. Η
γαρδένια η ιασμοειδής κατάγεται από την Κίνα όπου φυτρώνει άγρια, αν και
οι πιο γνωστές ποικιλίες της προήλθαν από καλλιέργεια.Η υπέροχη γαρδένια έχει σκούρα και
έντονα πράσινα αντίθετα φύλλα και μπορεί να φτάσει σε ύψος μέχρι 2,50
μέτρα με σχεδόν παρόμοιο πλάτος! Τα φύλλα είναι γυαλιστερά και
δερματώδη. Σε ώριμη ηλικία το φυτό έχει συνήθως σφαιρικό σχήμα και
μέτρια εμφάνιση. Η ανθοφορία συνήθως είναι σε έξαρση την άνοιξη και το
καλοκαίρι αν και η γαρδένια δεν είναι φυτό που έχει μόνο συγκεκριμένη
περίοδο ανθοφορίας και μπορεί να ανθίζει όλο το χρόνο αν έχει τις
κατάλληλες συνθήκες. Τα λουλούδια της είναι κερώδη λευκά και γίνονται
κίτρινα-κρεμ όσο ωριμάζουν. Έχουν ένα έντονο υπέροχο γλυκό άρωμα που
μπορεί να σκορπιστεί εύκολα σε ένα κλειστό δωμάτιο. Αλλά και το ρεύμα
του αέρα μπορεί να μεταφέρει το άρωμα σε έναν καλοκαιρινό κήπο.

Φροντίδα

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Ο καλύτερος τρόπος για να έχετε μια γαρδένια προσαρμοσμένη
στις συνθήκες του σπιτιού σας είναι να ξεκινήσετε με ένα μικρό φυτό. Όσο
αυτό μεγαλώνει θα εγκλιματίζεται στο περιβάλλον του χώρου σας, Η
γαρδένια απεχθάνεται τις μετακινήσεις και σίγουρα θα την δυσαρεστήσει
μια αλλαγή από την ελεγχόμενη θερμοκρασία και υγρασία ενός θερμοκηπίου
σε ένα πολύ ζεστότερο και ξηρό περιβάλλον όπως αυτό που έχουν τα
περισσότερα σπίτια. Αν θέλετε η γαρδένια να επιζήσει στο σπίτι σας θα
πρέπει να δημιουργήσετε ένα περιβάλλον που να μοιάζει με το φυσικό της
(στην νότια Κίνα και την Ιαπωνία), με ζεστές μέρες, κρύες νύχτες και
αρκετή ατμοσφαιρική υγρασία.

Η γαρδένια θα πρέπει να έχει
πλούσιο χώμα και όξινο.(pH από 4.5 - 5.5). Οι γαρδένιες που αγοράζετε
από τα ανθοπωλεία ή τα φυτώρια έχουν συνήθως τέτοιο χώμα. Το χώμα θα
πρέπει να είναι αφράτο και να επιτρέπει την γρήγορη αποστράγγιση και
ακόμα να έχει την δυνατότητα να συγκρατεί υγρασία. Υπάρχουν στην αγορά
συσκευασίες με εδαφικά μείγματα ειδικά για γαρδένιες, καμέλιες και
αζαλέες που είναι φυτά που χρειάζονται όξινο χώμα. Φυτέψτε το φυτό σας
σε πλαστική γλάστρα με τρύπες στον πάτο για καλή αποστράγγιση. Αυτή
είναι η καλύτερη επιλογή για να έχει το φυτό σας την σωστή υγρασία. Το
φυτό χρειάζεται μεταφύτευση κάθε 2-3 χρόνια εκτός αν φαίνεται ότι οι
ρίζες του έχουν αναπτυχθεί πολύ οπότε θα το μεταφυτέψετε νωρίτερα.




Υγρασία
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]



Το συχνό πότισμα
κατά την διάρκεια ζεστών και ξηρών περιόδων είναι απαραίτητο για την
υγεία της γαρδένιας. Το πότισμα είναι απαραίτητο γιατί από αυτό
εξαρτάται κατά πολύ ο αριθμός των μπουμπουκιών που θα ανθίσουν εντελώς
πάνω στο φυτό. Αν το φυτό δεν ποτίζεται τακτικά πολλά μπουμπούκια μπορεί
να πέσουν πριν ανοίξουν. Γι' αυτό όταν το φυτό είναι φορτωμένο με
μπουμπούκια οι μεγάλες μεταβολές στην υγρασία του χώματος θα πρέπει να
αποφεύγονται.

Το χώμα πρέπει να είναι πάντα
ελαφρά νοτισμένο. Η επιφάνειά του πρέπει να φαίνεται υγρή όταν την
αγγίζουμε. Αυτό σημαίνει ότι το φυτό χρειάζεται συχνό πότισμα και γι'
αυτό ακριβώς το χώμα μας πρέπει να έχει πόρους και καλή αποστράγγιση
ώστε να μην είναι παραποτισμένο και δημιουργηθούν ζημίες. Ποτίζετε το
φυτό με χλιαρό νερό πάντα από το πάνω μέρος της γλάστρας. Μην αφήνετε το
φυτό να κρατάει πολύ νερό. Αν έχετε πιατάκι αποστράγγισης κάτω από την
γλάστρα να προσέχετε ο πάτος της γλάστρας να μην έρχεται σε άμεση επαφή
με το πιατάκι. Αν η γαρδένια παραποτιστεί τα φύλλα της και τα
μπουμπούκια της θα πέσουν και οι ρίζα της θα σαπίσει. Επίσης αν
βουτήξετε την γλάστρα σε νερό και την αφήσετε μετά να στεγνώσει θέλοντας
να την ποτίσετε έτσι πάλι θα προξενήσετε φυλλόπτωση και πτώση
μπουμπουκιών. Πιθανόν να μην το καταλάβετε αμέσως αλλά μετά από 1-2
εβδομάδες σε ένα επόμενο πότισμα..

Μερικές φορές το νερό της περιοχής
μας δεν είναι κατάλληλο για την γαρδένια και μπορεί να αλλάξει το pH
του χώματος της γλάστρας και να το μετατρέψει από όξινο σε αλκαλικό.
Τότε εμφανίζεται μια ανωμαλία στο φυτό που λέγεται χλώρωση. Τα φύλλα
χάνουν το χρώμα τους, γίνονται σχεδόν κίτρινα και έχουν σκουροπράσινες
νευρώσεις. Αν συμβεί κάτι τέτοιο στο φυτό σας το πρόβλημα διορθώνεται
προσθέτοντας λίγο οργανικό σίδηρο στο χώμα της γλάστρας. Η γνωστή
"καραμπογία" που υπάρχει στην αγορά σε σκόνη ή σε υγρή μορφή. διαλύστε
την σε νερό σύμφωνα με τις οδηγίες που υπάρχουν στην συσκευασία και
ποτίστε το φυτό σας 1-2 φορές την εβδομάδα για ένα μήνα μέχρι να
επανέλθει την κανονική του μορφή.
Θερμοκρασία


Η γαρδένια κατά την διάρκεια της
ημέρας πρέπει να βρίσκεται σε περιβάλλον με θερμοκρασία 20 με 25
βαθμούς. Η θερμοκρασία κατά την διάρκεια της νύχτας είναι ίσως πιο
σημαντική αν θέλετε το φυτό σας να ανθίσει. Αν ξεπεράσει τους 15 με 18
βαθμούς για μερικές νύχτες στην σειρά δεν θα βγάλει καινούρια
μπουμπούκια. Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι η γαρδένια δεν θέλει
ξαφνικές αλλαγές στην θερμοκρασία του περιβάλλοντος της είτε προς το
κρύο είτε προς τη ζέστη. Κάθε τέτοια αλλαγή προξενεί πέσιμο των
μπουμπουκιών.




Φωτισμός




Όπως όλα τα ανθοφόρα φυτά, η
γαρδένια χρειάζεται αρκετό φως για να ανθίσει, αλλά όχι άμεσο ηλιακό
φως ειδικά το καλοκαίρι. Το άμεσο ηλιακό φως δημιουργεί ξηρό περιβάλλον
πράγμα που δεν κάνει καλό σε φυτά που αγαπούν την υγρασία. Έτσι η
καλύτερη θέση για την γαρδένια μέσα στο σπίτι είναι κοντά σε ένα νότιο
παράθυρο με ελαφριά κουρτίνα. Ωστόσο πολλές φορές ο φωτισμός αυτός δεν
αρκεί. Όταν έχει συννεφιά για αρκετές ημέρες τα μπουμπούκια μπορεί να
πέσουν από το φυτό ή να μην βγάλει μπουμπούκια καθόλου. Για να προλάβετε
κάτι τέτοιο χρησιμοποιήστε τεχνητό φωτισμό για το φυτό όσο ο καιρός
είναι συννεφιασμένος.




Ατμοσφαιρική υγρασία




Η γαρδένια δεν αντέχει τον ξηρό
αέρα (χαμηλά επίπεδα υγρασίας). Τοποθετήστε την μακριά από θερμαντικά
σώματα και έχετε πάντα κάτω από την γλάστρα ένα πιατάκι με νερό.
Προσοχή! Ο πάτος της γλάστρας να μην έρχεται σε άμεση επαφή με το νερό
στο πιατάκι. Αν ο αέρας είναι πολύ ξηρός στο δωμάτιο τα μπουμπούκια θα
πέσουν. Ο ψεκασμός με νερό στο φύλλωμα είναι ωφέλιμος αν και μερικές
φορές το φυτό έχει την δική του υγρασία. Το δρόσισμα του αέρα βοηθάει
επίσης στο να μην εμφανίζεται τετράνυχος που βλάπτει το φυτό.




Λίπανση




Λιπαίνετε το φυτό μια φορά τον
μήνα όταν βρίσκεται σε περίοδο ανθοφορίας, με υδατοδιάλυτο λίπασμα. που
περιέχει ιχνοστοιχεία, κατάλληλο για οξύφιλα φυτά (όπως η γαρδένια).
Τέτοιου είδους λίπασμα βοηθά να διατηρηθεί το pH του εδάφους στα σωστά
επίπεδα. Αν το φυτό σας αρχίζει να βγάζει πολύ ανοιχτόχρωμα πράσινα
φύλλα η αιτία είναι προφανώς η έλλειψη αζώτου. Λιπάνετε με το ανάλογο
λίπασμα.. Προσοχή μην συγχέετε αυτήν την περίπτωση με την χλώρωση που
αναφέραμε πιο πάνω με τα κίτρινα φύλλα και τις σκουροπράσινες νευρώσεις.
Ασθένειες- Έντομα


Πολλά έντομα είναι εχθροί της
γαρδένιας και μπορούν να προξενήσουν ζημίες στο φυτό εκτός αν τα
προλάβουμε. Τα πιο βλαβερά είναι τα κοκκοειδή, οι ψείρες, ο τετράνυχος ,
ο θρίπας και ο αλευρώδης. Τα κοκκοείδη όπως και ο ψευδόκοκκος
επικάθονται στο φυτό και δίνουν ζαρωμένη όψη στα φύλα. Είναι δύσκολο να
καταπολεμηθούν ειδικά όταν είναι ανεπτυγμένα. Ο τετράνυχος κάνει επίσης
ανάλογη ζημία ειδικά όταν ο καιρός είναι ζεστός και ξερός. Αυτά τα
παράσιτα τρέφονται κυρίως με την κάτω πλευρά των φύλλων και δημιουργούν
κηλίδες στην επιφάνειά τους. Γι' αυτό και συνήθως τα αντιλαμβανόμαστε
όταν ήδη έχουν προξενήσει αρκετή ζημία. Η πτώση των μπουμπουκιών και η
μη ανθοφορία τους πολλές φορές οφείλετε στις αφίδες και στους θρίπες που
τα απομυζούν. Ελέγχετε συχνά το φυτό και ψεκάζετε προληπτικά με
κατάλληλα παρασιτοκτόνα.



Στον κήπο



Η γαρδένια δεν είναι ανθεκτική
στις παγωνιές. Ωστόσο μπορεί σε ορισμένες περιοχές με ηπιότερο κλίμα να
διατηρηθεί έξω στον κήπο και τον χειμώνα. Για να διατηρήσετε το φυτό έξω
σε κήπο, διαλέξτε μια τοποθεσία με φιλτραρισμένο ηλιακό φως ώστε το
φυτό σας να έχει κάποια προστασία το μεσημέρι. Πρέπει επίσης να
προστατεύεται και από τους ανέμους. Το έδαφος πρέπει να έχει καλή
αποστράγγιση και να είναι όξινο (προσθέστε τύρφη), και πλούσιο σε
οργανικές ουσίες. Μπορείτε να προσθέσετε και καλοχωνεμένη κοπριά αν
έχετε. Αν το φυτό σας αναπτύσσεται και ανθίζει κανονικά δεν χρειάζεται
πρόσθετη λίπανση. Διαφορετικά χρησιμοποιείστε τα ίδια λιπάσματα όπως και
στους εσωτερικούς χώρους και σκορπίστε τα γύρω από το φυτό. Διατηρείστε
την υγρασία προσθέτοντας λίγα ποτισμένα ξερά φύλλα γύρω από τον κορμό
του φυτού. Οι γαρδένιες που διατηρείτε μέσα στο σπίτι μπορούν επίσης να
μεταφερθούν έξω το καλοκαίρι. Απλά μεταφυτέψτε τις σε μεγαλύτερες
γλάστρες την άνοιξη για να αναπτυχθούν καλύτερα και τοποθετήστε τις σε
μέρος που οι συνθήκες είναι παρόμοιες αυτές που έχουν οι γαρδένιες στον
κήπο.




Πτώση μπουμπουκιών




Όπως αναφέραμε σε πολλά σημεία
παραπάνω η πτώση των μπουμπουκιών μπορεί να οφείλετε σε οποιαδήποτε
μεταβολή συνθηκών (θερμοκρασίας, υγρασίας, αερισμού, ασθενειών) συμβεί
στο φυτό. Αν θέλετε λοιπόν μια γαρδένια που να σας χαρίζει απλόχερα τα
άνθη της και το άρωμά της φροντίστε πρώτα να την την βάλετε στο
καταλληλότερο γι' αυτήν μέρος και μετά μην της χαλάτε την ησυχία!

Πανσές








Οι σκληροί και γόνιμοι πανσέδες ανθίζουν κατά
την χειμερινή περίοδο όταν πολλά άλλα εποχιακά λουλούδια
έχουν ήδη παγώσει. Στην πραγματικότητα οι πανσέδες
μπορούν να φυτευτούν το φθινόπωρο σε όλα τα
μέρη εκτός από τα πολύ κρύα κλίματα.


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Η φθινοπωρινή φύτευση είναι καλή όταν έχουμε
θερμό καλοκαίρι, και η ανοιξιάτικη φύτευση προτιμότερη
όταν η καλοκαιρινή θερμοκρασία δεν ξεπερνάει τους
30-35 βαθμούς. Το χρωματικό δειγματολόγιο των
πανσέδων είναι τεράστιο και μπορείτε να διαλέξετε ανάμεσα σε
ποικιλίες μονόχρωμες ή δίχρωμες, με ή χωρίς
στίγματα που λέγονται "φάτσες". Υπάρχουν επίσης έντονοι
χρωματισμοί με ελαφρότερα στίγματα. Οι τύποι
πανσέ που χρησιμοποιούνται για εδαφοκάλυψη έχουν γενικά
μικρότερα άνθη από τις ποικιλίες με τα άνθη-γίγαντες.
Επίσης οι τύποι πανσέ εδαφοκάλυψης είναι συχνά πιο
ανθεκτικοί στις σκληρές καιρικές συνθήκες. Οι
μικροσκοπικοί πανσέδες μινιατούρες γνωστότεροι σαν βιόλες
καλλιεργούνται όπως και οι υπόλοιποι πανσέδες και
μπορούν να φυτευτούν επίσης και σε δοχεία.



Φροντίδα
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Επειδή οι πανσέδες φυτεύονται το φθινόπωρο ή
νωρίς την άνοιξη όταν οι θερμοκρασία στο έδαφος είναι ακόμα
χαμηλή χρειάζονται ειδική λίπανση που θα
περιέχει νιτρική αμμωνία σε συνδυασμό με κάλιο και φωσφόρο. Η
νιτρική αμμωνία απορροφάται πιο εύκολα από τα
κρύα εδάφη από ό,τι οι άλλες μορφές αζωτούχων λιπασμάτων.
Χρησιμοποιήστε καλύτερα ένα σύνθετο λίπασμα που να
περιέχει νιτρική αμμωνία σε μεγάλη αναλογία. Πριν
φυτέψετε τα φυτά σας στην οριστική τους θέση ανακατώστε
το λίπασμα με το χώμα πού θα πρέπει να είναι
καλοδουλεμένο και εμπλουτισμένο με ένα επίπεδο από εδαφικό
μείγμα κομπόστας ή άλλων οργανικών υλικών.
Προσέξτε να φυτέψετε τους πανσέδες στο ίδιο περίπου βάθος
που είχαν στα γλαστράκια ή στα σακουλάκια που
αναπτύχθηκαν, γιατί η πολύ βαθιά φύτευση μπορεί να
προκαλέσει ασθένειες. Λιπαίνετε
τους πανσέδες που έχετε φυτέψει το φθινόπωρο ακόμα και κατά
την διάρκεια του χειμώνα με νιτρική αμμωνία.
Σκορπίστε το λίπασμα πάνω στο χώμα ανάμεσα στα φυτά και
ποτίστε καλά. Η λίπανση προετοιμάζει τα φυτά για
την περίοδο άνθησης και τους δίνει το απαραίτητο άζωτο που
χρειάζονται για να αναπτύξουν νέους υγιείς
βλαστούς και μπουμπούκια. Αν το καλοκαίρι είναι κρύο
λιπάνετε τους πανσέδες ξανά κατά το τέλος του
καλοκαιριού για να τους βοηθήσετε να δώσουν μια τελική δέσμη
άνθισης το φθινόπωρο.Οι πανσέδες ποικίλουν στην
αντοχή τους στο κρύο, γι αυτό συμβουλευτείτε τον
προμηθευτή σας αν θέλετε να επιλέξετε ποικιλίες που
αντέχουν στην παγωνιά. Μερικές φορές τα φυτά
μπορεί να πέσουν σε απότομη αλλαγή συνθηκών από μια ξαφνική
παγωνιά. Ιδιαίτερα αν αυτή έρθει μετά από μια
περίοδο μεσαίων θερμοκρασιών τα φυτά δεν έχουν ευκαιρία να
προσαρμοσθούν στο κρύο. Σ' αυτή την περίπτωση καλό
θα είναι να απλώσετε μια κουβέρτα ή ένα νάιλον φύλλο πάνω
από τα φυτά για προστασία.

Βιολέτα (Mathiola)








[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Το ανοιξιάτικο λουλούδι των νεράιδων
όπου φυτεύεται ή φυτρώνει κάπου εκεί κοντά θα εμφανιστεί μια νεράιδα
ανθίζει από τα τέλη του Μαρτίου μέχρι τον Ιούνιο
και οι νεράιδες μαγνητίζονται από την ομορφιά του άνθους του!












__________________

Παπαρούνα
(Παπάβερ η Ροϊάς - Papaver
rhoeas)
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Ανήκει στην οικογένεια Παπαβερίδες
(Papaveraceae) και περιλαμβάνει πολυάριθμα είδη (υπάρχουν
δέκα ποικιλίες παπαρούνας στην Ελλάδα). Πιο διαδεδομένη είναι η
Μήκων η Ροιάς, η κόκκινη παπαρούνα των λιβαδιών, που
έχει στεφάνη έντονου κόκκινου χρώματος (σπανιότατα λευκό).
Αρκετά συγγενικά είδη αυτοφύονται στην Ελλάδα όπως τα: Π.
η Αργεμώνη, Π. το υβρίδιο, Π. η μελανοβαφής, Π. το Άπουλο κλπ.
Το είδος Π. η υπνοφόρος σε άλλες χώρες καλλιεργείται
για την παραγωγή οπίου. Το όνομά της όπως λέει ο Διοσκουρίδης
το πήρε γιατί ρίχνει γρήγορα το άνθος της. Ο Θεόφραστος
προσθέτει ότι φυτρώνει ανάμεσα στα κριθάρια σαν
παράσιτο.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Η παπαρούνα ήταν ιερό φυτό της θεάς
Δήμητρας, καθώς σαν παράσιτο των σιτηρών συμβόλιζε με την
παρουσία της τη Δήμητρα, στα ανοιξιάτικα σπαρτά.
Απαραίτητη στα Ελευσίνια Μυστήρια όπου οι πομπές στόλιζαν τα
αγάλματα της θεάς με άνθη παπαρούνας. Οι αρχαίοι γνώριζαν
καλά τις υπνωτικές και ναρκωτικές ιδιότητες του φυτού, καθώς
οι γιοι του Άδη ο Ύπνος και ο Θάνατος παριστάνονταν να
κρατούν παπαρούνες στα χέρια τους. Είναι προφανής ο συμβολισμός
της χρήσης του φυτού καθώς από τον ύπνο που μπορεί να
προκαλέσει η κοινή παπαρούνα (Μήκων η Ροιάς Papaver Rhoeas)
φθάνουμε στον θάνατο που μπορεί να προκαλέσει η οπιούχος
παπαρούνα (Μήκων η υπνοφόρος Papaver somniferum).
Η χριστιανική παράδοση θέλει
την παπαρούνα να φυτρώνει κάτω από το σταυρό του Χριστού στο
Γολγοθά και να δέχεται τις σταγόνες από το αίμα του
Εσταυρωμένου ανάμεσα στα πέταλά της, σταγόνες που της χάρισαν το
κατακόκκινο άλικο χρώμα της.

Τα παραπάνω είδη παπαρούνας είναι φυτά μονοετή, με βλαστό ύψους
20 – 50 εκ. συνήθως και φύλλα πτεροσχιδή και οδοντωτά.
Έχει άνθη μεγάλα, κόκκινα στα περισσότερα είδη, με ποδίσκο
μακρύ, ακόμα και καλλωπιστικές ποικιλίες με κατακόκκινα,
πορφυρά, ρόδινα, σομόν, κίτρινα ή λευκά άνθη, ακόμα και
καλλωπιστικά υβρίδια. Τα άνθη της βγαίνουν την άνοιξη από τις
μασχάλες τον φύλλων, πάνω σε μακριούς, τριχωτούς
ποδίσκους και στρέφονται προς τα κάτω, πριν ακόμα ανοίξουν. Όταν
ανοίξουν, ορθώνονται. Έχουν δύο τριχωτά σέπαλα, τέσσερα
βαθυκόκκινα, αστραφτερά πέταλα, με μαύρη τη βάση τους. Οι
στήμονες είναι πολλοί, μικροί, μαύροι. Οι καρποί είναι
ατρακτοειδείς κάψες, (λέγονται κωδίες) που με τρύπες,,
κοντά στην κορυφή τους, απελευθερώνουν 8-10 σπόρους, με
τους οποίους το φυτό πολλαπλασιάζεται.
Η
παπαρούνα υπάρχει αυτοφυής σε χέρσα, ηλιόλουστα χωράφια, σε
βοσκότοπους, σε παρυφές δρόμων, αλλά και σε
καλλιεργημένους αγρούς, όπου θεωρείται ζιζάνιο. Προτιμά υγρά,
συνεκτικά εδάφη. Τα φυτά που αυτοφύονται σε
καλλιεργούμενους και χέρσους αγρούς, συλλέγονται όταν είναι
νεαρά, από το τέλος του φθινοπώρου μέχρι την άνοιξη πριν
ανθίσει, βράζονται και προσφέρονται ως σαλάτα, μόνα τους ή
μαζί με άλλα χόρτα ή προσθέτονται σε χορτόπιτες, με άλλα
μυρωδικά χόρτα, όπως καυκαλήθρες και μυρώνια. Στην
αρχαιότητα οι σπόροι της χρησιμοποιούνταν στην παρασκευή
ψωμιών τους «μακωνίδες άρτους». Σήμερα σε ορισμένες περιοχές,
μαζεύονται οι σπόροι της το καλοκαίρι, που προστίθενται
σε ψωμί ή παξιμάδια.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Αν κανείς θελήσει, μπορεί να καλλιεργήσει
παπαρούνα σπέρνοντάς την κατά το φθινόπωρο ή αργότερα,
σε γραμμές που θα απέχουν μεταξύ τους 20 περίπου εκ.
Επειδή ο σπόρος είναι πολύ μικρός δεν χρειάζεται σκέπασμα, η
βροχή ή ένα πότισμα με ποτιστήρι θα τον σκεπάσει με
αρκετό χώμα.
Η παπαρούνα έχει ιδιότητες
κατευναστικές και εφιδρωτικές, γι αυτό και χρησιμοποιήθηκε από
παλιά ως φαρμακευτικό φυτό. Η κοινή παπαρούνα περιέχει
ένα αλκαλοειδές, τη ροϊαδίνη, που είναι ηρεμιστική. Περιέχει
επίσης σίδηρο, μαγγάνιο, κάλιο, ασβέστιο, ανόργανα και
οργανικά οξέα. Το έγχυμα των ανθέων της, αλλά και το
δραστικότερο σιρόπι τους πίνεται ως αντιβηχικό, μαλακτικό και
καταπραϋντικό.

Ασφοδελος ή Σπερδουλι

Σπερδούλι
(Ασφόδελος ο μικρόκαρπος Asphodelus fistulosus)

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Ανήκει στην οικογένεια των Λειλιϊδών
(Liliaceae). Φυτρώνει σε ακαλλιέργητα μέρη και κατά
μήκος των δρόμων. Τα φύλλα του είναι μακρόστενα, ταινιόμορφα και
σαρκώδη. Τα άνθη του είναι άσπρα, αστεροειδή και
μοιάζουν με του Ασφόδελου του λευκού, αλλά μικρότερα σε μέγεθος.
Βγαίνουν πολλά μαζί στην κορυφή του διακλαδιζόμενου
στελέχους.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Αποτελεί ένα είδος που έχει ελαττωθεί αρκετά. Με τα
στέλεχος του φυτού τα παιδιά έφτιαχναν ανεμόμυλους.
Ακόμα κόβανε το στέλεχος του φυτού με τέτοιο τρόπο, που να μένει
στην άκρη ένα παρακλάδι, που είχε μορφή γάντζου. Τα
διασταύρωναν και τραβούσε ο καθένας προς τη δική του μεριά.
Όποιος είχε τον πιο ανθεκτικό γάντζο, που δεν έσπαγε,
ήταν ο νικητής.
Τα τρυφερά βλαστάρια του αποτελούσαν πρώτη ύλη για την
κατασκευή ομελέτας που έφτιαχναν παλιά οι νοικοκυρές1.

1. Πληροφορία από την Βούλα Δημέα, από τα Τσέρια της
Έξω Μάνης.
Ασφόδελος ο λευκός -
Asphodelus Alba

Ανήκει στην οικογένεια των
Λειλιϊδών (Liliaceae). Κατά την μυθολογία αποτελούσε έμβλημα του
θεού Διόνυσου. Οι Αρχαίοι Έλληνες το είχαν σαν σύμβολο
πένθους και όπως αναφέρει ο Όμηρος στην «Οδύσσεια» έσπερναν τον
ασφόδελο στους τάφους, γιατί νόμιζαν ότι οι ψυχές
τρέφονταν με τους κονδύλους τους. Έλεγαν ακόμα ότι οι πεθαμένοι
άνθρωποι κατοικούν στον «Ασφόδελο Λειμώνα», λιβάδι με
ασφόδελους που βρίσκεται στον Άδη. Τα λουλούδια του αποτελούσαν
πρότυπο λησμονιάς. Το φυτό φέρει όλα τα φύλλα στη βάση
του, γραμμικά όμοια με τους νάρκισσους. Μεταξύ των φύλλων
φύεται ένα στέλεχος που τελειώνει στην κορυφή σ' ένα σύνολο
βότρυων με άνθη αρκετά εντυπωσιακά κωδωνοειδή –
αστεροειδή, λεπτά με έξη πέταλα.
Το μακρύ της στέλεχος όταν
είναι στραβό, λένε ότι η χρονιά θα είναι κακή, αντίθετα αν είναι
ίσιο η χρονιά θα πάει καλά. Επειδή είναι μαλακό παλιά τα
παιδιά κατασκεύαζαν μ' αυτό ανεμόμυλους, που τους αναρτούσαν
το καλοκαίρι πάνω στα δώματα.
Οι κατσίκες, λένε οι βοσκοί,
όταν φάνε ξερά τα μπουμπούκια της ζαλίζονται πρήσκονται και
μπορεί και να πεθάνουν. Με τα φύλλα της γέμιζαν
στρώματα, ευτελές υλικό για τους φτωχούς.
Κατά καιρούς είχε
χρησιμοποιηθεί ως συγκολλητική ουσία, για την παρασκευή αλκοόλ
αλλά και ως αλοιφή κατάλληλη για κάθε πληγή.

Αγαυη-Αμαραντος,Αθανατος








[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]


Αγαύη-Αμάραντος, Αθάνατος
Η λέξη αγαύη σημαίνει θαυμαστή ή ευγενικής καταγωγής. Το φυτό της Αγαύης
ήρθε στην Ελλάδα από το Μεξικό. Ωστόσο το όνομά του είναι ελληνικό και
πιθανώς του αποδόθηκε επειδή η Ελληνίδα Αγαύη για την οποία θα μιλήσουμε
παρακάτω ήταν και μια από τις δευτερεύουσες θεές του φεγγαριού, και
αυτό σήμαινε πως ότι ήταν μια όψη της αρχαίας Μητέρας γης της Μεσογείου
που θυμίζει το έδαφος του Jalisco του Μεξικό. Η Αγαύη ήταν κόρη του
βασιλιά της Θήβας Κάδμου και αδερφή της Σεμέλης της μητέρας του
Διόνυσου. Όταν η Σεμέλη κεραυνοβολήθηκε από τον Δία τον εραστή της, η
Αγαύη διέδωσε πως ο Δίας τιμώρησε την αδερφή της γιατί τον συκοφάντησε.
Αργότερα ο Διόνυσος εκδικήθηκε για την μητέρα του και επέβαλε βαριά
τιμωρία στην Αγαύη. Όταν ο Διόνυσος επέστρεψε στη Θήβα, όπου βασίλευε
τότε ο Πενθέας ο γιος της Αγαύης , διέταξε όλες τις γυναίκες της πόλης
να να πάνε στο βουνό Κιθαιρώνα, για να τελέσουν τα μυστήριά του. Ο
Πενθέας που δεν συμφωνούσε με την εισαγωγή της λατρείας, προσπάθησε να
κατασκοπεύσει τις Βάκχες. Η μητέρα του τον αντιλήφθηκε, τον πήρε για
άγριο ζώο και μέσα στην μανία της τον κατασπάραξε διαμελίζοντάς τον.

Παιονια-φυτο της θεραπειας








[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Παιόνια-Φυτό της θεραπείας
Πιστεύεται ότι η παιόνια πήρε το όνομα της από τον Παίωνα ή Παιάνα που
φαίνεται ότι ήταν μια θεότητα της θεραπείας αφού είχε θεραπεύσει τον Άδη
και τον Άρη από τραύματα. Ο μύθος που έχει σχέση με το λουλούδι λέει
πως ο Παίων ήταν μαθητής του Ασκληπιού, του θεού της υγείας και της
ιατρικής. Κάποτε, η Λητώ (μητέρα του Απόλλωνα και θεά της γονιμότητας),
του δίδαξε πως να αποκτήσει μια μαγική ρίζα που φύτρωνε στον Όλυμπο η
οποία απάλυνε τον πόνο των γυναικών κατά τον τοκετό. Ο Ασκληπιός ζήλεψε
και αποπειράθηκε να σκοτώσει το μαθητή του. Ο Δίας έσωσε τον Παίωνα από
την οργή του Ασκληπιού μεταμορφώνοντάς τον στο λουλούδι της παιόνιας.
Πάντως οι σπόροι της παιόνιας χρησιμοποιούνταν για τις έγκυες γυναίκες
στην αρχαιότητα.

Υακινθος








[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]


Υάκινθος-Υάκινθος Ζουμπούλι.
Ο Υάκινθος ήταν ένας όμορφος νέος από τη Σπάρτη. Ο Υάκινθος ήταν
σύντροφος του Απόλλωνα, θεού του ήλιου και του Ζέφυρου, θεού του ανέμου.
Οι δύο θεοί συναγωνίζονταν ποιος θα κερδίσει την εύνοια του όμορφου
νέου. Μια μέρα καθώς ο Απόλλωνας μάθαινε στο Υάκινθο δισκοβολία, του
ξέφυγε ο δίσκος και χτύπησε τον άτυχο νέο σκοτώνοντάς τον. Από το αίμα
του του νέου ο Απόλλωνας έπλασε ένα λουλούδι που στο άνθισμά του κάθε
του πέταλο έμοιαζε να έχει γραφτεί μιά θρηνητική κραυγή ("ΑΙ" δηλαδή γοή
στην αρχαιοελληνική γλώσσα). Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, ο Ζέφυρος
ζηλεύοντας επειδή ο νεαρός προτιμούσε την παρέα του Απόλλωνα φύσηξε πάνω
στο δίσκο κατευθύνοντας τον να χτυπήσει τον Υάκινθο. Η αλήθεια είναι
πως ο υάκινθος του μύθου δεν ήταν πιθανά το γνωστό μας σήμερα λουλούδι,
γατί το είδος δεν είναι ενδημικό της Ελλάδας. Στην πραγματικότητα, ο
μύθος μπορεί να μην είναι καν η σωστή πηγή της λέξης "υάκινθος". Ίχνη
της λέξης συναντιόνται στην βαθιά αρχαιότητα σε μια μη Ελληνική διάλεκτο
που ομιλούνταν πριν από 4000 περίπου χρόνια, την "θρακοπελασγιακή".

Κενταυρια-Χειρωνιας








[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Κενταύρια-Χειρωνιάς
Λέγεται ότι αυτό το είδος λουλουδιού πήρε το όνομα του από τον σοφό
Κένταυρο Χείρωνα, δάσκαλο του Ασκληπιού του Αχιλλέα του Ιάσονα αλλά και
του Απόλλωνα. Στην τιτανομαχία ο Χείρωνας ήταν με το μέρος του Ηρακλής
στη μάχη του εναντίον των κενταύρων. Ο Ηρακλής όμως τον πλήγωσε κατά
λάθος στο πόδι με ένα βέλος ποτισμένο στο δηλητήριο της Λερναίας Ύδρας. Ο
Χείρωνας τότε χρησιμοποίησε το φυτό της κενταύριας σαν βότανο για να
γιατρέψει την πληγή του.

Ορχιδεα-η παντοφλα των νεραιδων








Αυτή η ορχιδέα
είναι η παντόφλα των νεράιδων
οι νεράιδες τις φορούν λίγο πριν τον ύπνο
τους
τις κάνουν αόρατες από τους εχθρούς τους και
έτσι μπορούν να κοιμηθούν ήσυχες!
είναι το σπάνιο είδος ορχιδέας Orchid
Calypso(bulbosa Calypso)
είναι αιώνιο μέλος της οικογένειας των
ορχιδέων (orchidaceae)
την βρίσκουμε σε απομακρυσμένα και πυκνά
δάση μακριά από τον πολιτισμό
οι επιστήμονες βοτανολόγοι της έδωσαν το
Ελληνικό όνομα Καλυψώ
θέλοντας να δηλώσουν την απόκρυψη και προφύλαξη
ιδιότητες της που έχει στα κωνοφόρα εδάφη που φυτρώνει
κι αυτές τις ιδιότητές τους τις παρέχουν
στις νεράιδες την ώρα του ύπνου τους
λένε ότι πολλοί προσπάθησαν να τις πάρουν
και να τις μεταφυτέψουν σε κήπους αλλά δεν το κατάφεραν γιατί η ορχιδέα
Καλυψώ συμβιώνει με ένα μικροσκοπικό μύκητα (τον mycorrhiza)
που αυτός ζει μόνο κάτω και μέσα σε κωνοφόρα
δάση!
Άλλη παράδοση λέει
ότι όποιος δει αυτή την όμορφη και σπάνια ορχιδέα
τον μαγεύει τόσο που όταν φύγει από κοντά
της πάντα θα ακούει όπου κι αν βρίσκεται αυτό το μοναδικό μαγευτικό
σιωπηλό τραγούδι που ακουγόταν από τα ψαλιδωτά πέταλά της
και μια γλυκιά υπόσχεση που τον γέμιζε σαν
βρισκόταν κοντά της...

Ναρκισσος

Νάρκισσος

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Γένος ποωδών βολβόριζων φυτών της οικογένειας
των Αμαρυλλιδών που ευδοκιμεί σε υγρά μέρη. Το άνθος
είναι συνήθως κρεμαστό, μοναχικό ή σε ταξιανθία σκιάδια, μυρίζει
ευχάριστα. Αποτελείται από έξι λοβούς (σέπαλα) που
συνενώνονται στο κάτω μέρος σχηματίζοντας ένα σωλήνα με
παραστεφάνη στο στόμιο (Κορόνα). Φυτρώνει σε υγρές τοποθεσίες του δάσους, αλλά μερικά είδη καλλιεργούνται για
καλλωπιστικούς σκοπούς και για την εκχύμωσή τους. Υπάρχουν
διάφορα είδη όπως ο "νάρκισσος των ποιητών", ο
"νάρκισσος ο γιουγκόμορφος", ο "νάρκισσος ο ταζέττιος" και ο
"νάρκισσος τρομπόνι".
Στην αρχαιότητα ο Νάρκισσος
ήταν μυθικό πρόσωπο, γιoς του Κηφισού και της νύμφης Λειριώπης.
Ήταν ονομαστός για τη σπάνια ομορφιά του και υπάρχουν
διάφορες παραδόσεις γι’ αυτόν. Σύμφωνα με μία από αυτές ο νέος ήταν τόσο όμορφος που τον
είχαν ερωτευθεί όλες οι νύμφες του δάσους. Εκείνος όμως
τις αγνοούσε και αυτοθαύμαζε το καθρέφτισμά του στο
νερό. Οι Θεοί αποφάσισαν να τον τιμωρήσουν και κάποια μέρα έπεσε
στο νερό και πνίγηκε. Απόμεινε όμως ένα λευκό λουλούδι
με χρυσό στεφάνι στο κέντρο να τον θυμίζει.
Σύμφωνα με μια άλλη
παραλλαγή, αγάπησε τη δίδυμη αδελφή του και όταν αυτή πέθανε
κοίταζε στα νερά μιας πηγής την εικόνα του που έμοιαζε μ’
αυτή της αδελφής του. Πέθανε στην άκρη της πηγής από
εξάντληση.

Μολοχα








Μολόχα (Μάλβα ή Μαλάχη
η αγρία - Malva silvestris)
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Ανήκει στην οικογένεια των Μαλαχιδών (Malvaceae) ή
Μαλβιδών και άλλες ονομασίες είναι Αγριομολόχα, Μουλούχα,
Αμπελόχα. Άλλα είδη της είναι η αρωματική (M. moschata), η
στρογγυλόφιλος (M. rotundifolia), η κρητική (M. cretica), η
μικροφυής (M. parviflora), όπως επίσης η νερομολόχα (Althaea
officinalis) και η δενρομολόχα (Lavatera arborea). Όποιος
ένιωσε, όταν ήταν παιδί, το τσούξιμο και τη φαγούρα,
αγγίζοντας χωρίς να το θέλει μια τσουκνίδα θα αναζήτησε εκεί
κοντά ένα φύλλο Μολόχας για να τρίψει το ερεθισμένο του
δέρμα να πάψει να πονάει
Η Μολόχα είναι γνωστή και
αγαπητή από το 700 π.Χ. Ο Πυθαγόρας και ο Πλάτωνας την
επαίνεσαν. Οι Ρωμαίοι την θεωρούσαν λιχουδιά στα τραπέζια τους. Ο
Κικέρων και ο Οράτιος αναφέρουν τις ανακουφιστικές της
ιδιότητες. Ο Πλίνιος μάλιστα έλεγε ότι αν τρώμε μια
χούφτα μολόχα τη μέρα δεν θα μας βρει καμία αρρώστια. Ο
Καρλομάγνος είχε διατάξει να καλλιεργείται Μολόχα σ'
όλους τους αυτοκρατορικούς κήπους. Οι φτωχοί Φελάχοι, που τις
περισσότερες ημέρες της εβδομάδας ζουν με χόρτα,
φτιάχνουν ένα νόστιμο φαγητό από Μολόχες (βράζουν τις ρίζες και
τις τηγανίζουν μαζί με κρεμμύδια). Το 16ο αιώνα
θεωρούσαν ότι θεραπεύει τα πάντα, εξαιτίας της ήπιας καθαρτικής
δράσης της, που πιστευόταν ότι απαλλάσσει το σώμα από
τις αρρώστιες.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Στη Μάνη είναι πολύ γνωστή γιατί φυτρώνει
παντού. Από τα καλλιεργημένα χωράφια μέχρι τα χαλάσματα και από
τους κήπους μέχρι του δρόμους και τα πετρώδη εδάφη.
Είναι διετής ή πολυετής αυτοφυής πόα, πολύκλαδο, τριχωτό, ύψους
0,30εκ. – 1μ. Ανθίζει από την Άνοιξη ως το Φθινόπωρο.
Έχει πολύκλαδους κυλινδρικούς βλαστούς και φύλλα παλαμοειδή,
λοβώδη. Τα άνθη είναι μεγάλα, ροδοϊώδη με πέντε πέταλα,
δισχιδή στην κορυφή και κάλυκα πεντάλοβο. Έχουν επίσης ένα
υποκαλύκιο με τρία φυλλίδια. Ο καρπός της είναι
μεριστόκαρπος που το λένε "ψωμάκι", επειδή μοιάζει με σπιτίσιο
ψωμί. Παλιά τα μικρά παιδιά τον μάζευαν και τον έτρωγαν.
Πλαισίωνε το στεφάνι της
Πρωτομαγιάς. Με τους κλώνους του φτιάχνουν επίσης δακτυλίδια και
βραχιόλια για να υποδεχθούν την όμορφη εποχή της
Άνοιξης. Με τα φύλλα του ακόμα δίπλωναν ντολμάδες ή τα έβραζαν
για γιατρικό. Αν πονούσε κάποιον ο λαιμός του έβραζαν
μολόχα, έσταζαν μέσα μέλι και του το έδιναν να κάνει γαργάρες.
Ανάλογα με την περιοχή που
φυτρώνει παρουσιάζει και αλλαγές στο χρωματισμό της ανθοφορίας. Η
Μολόχα, που βγαίνει σε γόνιμα χωράφια έχει έντονα
ρόδινα άνθη, ενώ αν βγει σε ξερό πετρώδες μέρος τα άνθη του
είναι ξέθωρα ροζ ή άσπρα ή βιολετιά. Παράλληλα μέσα στα
χωριά βγαίνει και ο "σπιτιάρης", που φυτρώνει μέσα στα
χαλάσματα. Τα άνθη του είναι πιο μικρά με ανοικτό ροζ
χρώμα.
Στα χωριά της Γαλλίας
προσθέτουν συχνά στις ωμές πατάτες τους τις τρυφερές κορφές και
τα φύλλα της Μολόχας γιατί διευκολύνουν τη λειτουργία
των νεφρών. Οι πρακτικοί θεραπευτές της Αγγλίας και της Γαλλίας
φτιάχνουν μια γλυκιά πάστα από ρίζες Μολόχας, που είναι
μαλακτική για τον πονεμένο λαιμό, το βήχα και τη βραχνάδα.
Στη φαρμακευτική χρησιμοποιείται ως μαλακτικό κι
αποχρεμπτικό. Μαλακώνει τους κάλους των ποδιών, ενώ το ζουμί της
χρησιμοποιείται σαν ποδόλουτρο για να ξεκουράζει τα
κουρασμένα πόδια. Χρησιμοποιείται ακόμα σε περιπτώσεις
βρογχικών, βήχα, λαρυγγίτιδας, εντερικών, κολικών, γαστρίτιδας,
κυστίτιδας, διάρροιας, στραμπουλήγματα, ενώ θεωρείται
ότι θεραπεύει την επιληψία. Ο χυμός της θεραπεύει από τα
τσιμπήματα της μέλισσας ή της σφήκας.

Μεντα

Μέντα

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.] Γένος ποωδών αρωματικών φυτών της
οικογένειας των χειλανθών των εύκρατων περιοχών. Έχει άνθη
ευωδιαστά, λευκά ή βιολέ, που ενώνονται σε στάχυα. Mentha
pulegium: χρησιμοποιείται για ν’αρωματίσουμε φαγητά.
Mentha viridis: ονομάζεται η ρωμαϊκή μέντα και χρησιμοποιείται
για αφεψήματα και σιρόπια. Mentha piperita, με δυνατή
ευχάριστη μυρωδιά και αρωματική, πικάντικη γεύση. Από τα φύλλα
και από τα άνθη παίρνουμε το λάδι που περιέχει μενθόλη
και χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική, την ποτοποιία και την
ιατρική. Mentha arvensis: είναι διαδεδομένη στους κάμπους
και στους αγρούς.
Η menta piperata είναι η γνωστή σε όλους μας μέντα ή
αγριοδυόσμος. Είναι φυτό πολυετές, ύψους μέχρι 80 εκατοστά.
Έχει βλαστό όρθιο, τετραγωνικό, χνουδωτό. Τα φύλλα είναι
αυγοειδή - στρογγυλά, επιφυή, τεφρόασπρα, χνουδωτά στην
κάτω επιφάνεια. Τα άνθη είναι σε ακραία στάχια, χρώματος άσπρου ή
ρόδινου. Αυτοφύεται σε υγρά μέρη και στις όχθες
ποταμιών και ρυακιών. H άνθηση αρχίζει τον Ιούλιο και διαρκεί
μέχρι και τον Σεπτέμβριο. Συλλέγεται το υπέργειο τμήμα του
φυτού, όταν αυτό βρίσκεται σε πλήρη άνθηση.
Τη συναντάμε σχεδόν παντού εκτός από τις τροπικές
χώρες. Στην αρχαιότητα ήταν σε ευρεία χρήση αλλά δεν της
αποδίδονταν πάντα οι ίδιες θεραπευτικές ιδιότητες. Ο Ιπποκράτης
δεν θεωρούσε ότι έχει καταπραϋντικές ικανότητες, ενώ
αντίθετα ο Γαληνός τη συνιστούσε για αυτήν ακριβώς την
ιδιότητά της, όπως άλλωστε και ο Πλίνιος, ο οποίος μάλιστα
πίστευε ότι είναι και αναισθητικό.
Είναι φυτό αρωματικό – φαρμακευτικό και χρησιμοποιείται
στη μαγειρική ως καρύκευμα. Ως αφέψημα ή ως αιθέριο
έλαιο είναι καταπληκτικό αναλγητικό, κατά της αϋπνίας και
βοηθητικό σε πονοκεφάλους. Το αιθέριο έλαιο είναι κατάλληλο
για κατώτερης ποιότητας προϊόντα αρωματοποιίας και
σαπωνοποιίας.

Μαραθος








Μάραθος (Μάραθο
το φαρμακευτικό - Foeniculum officinales)
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Ανήκει στην οικογένεια των Σκιαδανθών
(Umpelliferae) και άλλες ονομασίες είναι Μάραθρο, Αγριομάραθο,
Αμαραθιά. Παλιά οι Κινέζοι και οι Ινδοί θεωρούσαν το
μάραθο αντίδοτο για τα δαγκώματα των φιδιών και των σκορπιών. Οι
Αρχαίοι Έλληνες το έλεγαν «μάραθρον» και το θεωρούσαν
σύμβολο επιτυχίας. Φαίνεται ότι οφείλει τ’ όνομά του στη μνήμη
της νίκης κατά των Περσών στο Μαραθώνα το 490 π.Χ. Ο
Πλίνιος το αναφέρει σε συνταγές του με περισσότερες από 20
ενδείξεις, ενώ πίστευε ότι τα φίδια έτρωγαν μάραθο για
ν' αλλάζουν δέρμα. Το 10ο αιώνα συνδέθηκε με τη μαγεία, ενώ το
Μεσαίωνα είχε συνδεθεί με το αδυνάτισμα, γιατί
πιστευόταν ότι οι σπόροι του έκοβαν την όρεξη.
Είναι φυτό πολυετές που φτάνει τα 2μ. σε ύψος. Η ρίζα
του είναι σαρκώδης σαν του καρότου από την οποία βγαίνει
ένας όρθιος βλαστός, αυλακωτός με μπλε ζώνες. Ρίχνει τα
βαθυπράσινα φύλλα του, που ξαναβγαίνουν με τις πρώτες
βροχές. Έχουν μακριούς μίσχους, είναι σύνθετα, πετροσχιδή και
μοιάζουν με του Άνηθου. Τα πολλά μικρά κίτρινα άνθη του
βγαίνουν σε ταξιανθίες το καλοκαίρι, πάνω σε μακριούς ανθοφόρους
βλαστούς. Οι σπόροι του ωριμάζουν το φθινόπωρο και
είναι μακρόστενοι, κυρτοί, με πέντε πλευρές και χρώμα
συνήθως καστανό.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Στη Μάνη φυτρώνει σε πολλές περιοχές, ανάμεσα
στις σχισμές των βράχων και δίπλα στους τρόχαλους
τοίχους. Το παραδοσιακό χωριό Μάραθος στο Δήμο Οιτύλου, πήρε το
όνομά του από το Μάραθο που φυτρώνει σε μεγάλες
ποσότητες γύρω από το χωριό όπως και ο Άρτουκας.
Πολλαπλασιάζεται πολύ γρήγορα. Αν φυτέψεις Μάραθο σε περιοχή
που δεν έχει, μέσα σε λίγα χρόνια η περιοχή αυτή θα γεμίσει
από καινούργια φυτά.
Η Μανιάτισσα νοικοκυρά, βάζει μάραθο ακόμα και σήμερα
στα νηστίσιμα της Σαρακοστής, τις αγκινάρες, τους
ντολμάδες, στο χταπόδι, στις χορτόπιτες και σε ωμές σαλάτες για
το εξαίσιο άρωμα που τους προσδίδει. Με μάραθο
αρωματίζονται οι ελιές, τα τουρσιά και το ξύδι που φτιάχνονται
στο σπίτι, ενώ ο μαραθόσπορος μπορεί να προστεθεί στο
ψωμί, αλλά και στο γαρνίρισμα φαγητών.
Στη φαρμακευτική χρησιμοποιείται για τον πόνο των
ματιών, της κυστίτιδας, των αρθριτικών. Προφυλάσσει από τη
γρίπη, το βήχα, τον κοκίτη, το άσθμα, τις στομαχικές
διαταραχές, τη ναυτία, τους κοιλιακούς πόνους των παιδιών. Οι
σπόροι του μπορούν ν' αρωματίζουν το νερό που δίνουν στα
μωρά και τα βοηθά στην πέψη. Είναι ευεργετικός στα μαλλιά και
αντιρυτιδικός. Λέγεται ότι αυξάνει το γάλα στις
θηλάζουσες μητέρες, ενώ χρησιμοποιείται για τον καθαρισμό και
τον αρωματισμό του στόματος. Το αιθέριο έλαιο των σπόρων
του, που περιέχει 6% αιθέρια έλαια ανηθόλης και μαραθόλης,
χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, ποτοποιεία (ιδιαίτερα σε
λικέρ όπως στο Αψέντι των Άλπεων) και στη βιομηχανία
καλλυντικών.