Νεραϊδολούλουδα Άνθη και αγριολούλουδα

κροκος-λουλουδι χρυσος!








[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το φυτό Crocus Sativus, γνωστό
και ως Σαφράνι ή Μαμελούκος. Το συναντάμε στην Μικρά Ασία
και στην Κασπία Θάλασσα, ενώ στην Ελλάδα καλλιεργείται η ποικιλία Crocus
Sativus Cartwrightiatus στην Μακεδονία.
Γνωστό από την αρχαιότητα, υμνήθηκε για το υπέροχο χρώμα του που θυμίζει
το χρώμα του ήλιου όταν ανατέλλει. Παλιά (κυρίως στην Ασία) το
χρησιμοποιούσαν για να βάφουν το ύφασμα και τα χαλιά, καθώς και σε
πολλές αγιογραφίες για να πετύχουν ένα λαμπερό κίτρινο χρώμα. Ενα
γραμμάριο τής χρωστικής που περιέχει αρκεί για να μετατρέψει σε κίτρινη
βαφή 100 κιλά νερό! Στο Θιβέτ το χρώμα της ζαφοράς είναι ιερό.
Ακριβό μπαχαρικό, με πικρή γεύση, χρησιμοποιείται σε μικρές ποσότητες-
μόλις 2 ή 3 κλωστές ή λίγη σκόνη- γιατί επιπλέον σε μεγάλες δόσεις
(μόλις μερικά γραμμάρια) θεωρείται τοξικό και μπορεί να προκαλέσει ακόμη
και θάνατο.
Σήμερα χρησιμοποιείται από διάφορες βιομηχανίες για το χρωμάτισμα
τροφίμων όπως τυριά, ζυμαρικά κ.ά. Για να παράγουμε 1 κιλό ζαφορά
χρειαζόμαστε γύρω στα 150.000 λουλούδια κρόκου. Ο κρόκος αποτελεί
ένα από τα βασικά συστατικά τού κάρυ.

Η ζαφορά κυκλοφορεί με τη μορφή ινών ή σκόνης και μπορεί να βάψει τα
πάντα κίτρινα- συμπεριλαμβανομένου και του μάγειρα! Θεωρείται ισχυρό
εκτρωτικό, γι' αυτό πρέπει να αποφεύγεται κατά την εγκυμοσύνη και όταν
πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ως φάρμακο χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και
ίσως τις γνώσεις κάποιου ειδικού. Στην Κρήτη, οι κοπέλες έβαφαν τα
μαλλιά τους με κρόκο για να τα διατηρούν κατσαρωμένα, κάτι σαν φυσική
περμανάντ και λάκ μαζί.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]


Oι θεραπευτικές ιδιότητες του κρόκου έχουν αναγνωριστεί από την
αρχαιότητα. Xρησιμοποιείται για την τόνωση του οργανισμού, την
αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της γρίπης, πεπτικών διαταραχών, όπως η
δυσπεψία και η δυσκοιλιότητα, ενώ περιέχει και συστατικά που ενισχύουν
την όρεξη. Eπίσης, η χρήση του ενδείκνυται για τον πονοκέφαλο, τη
ναυτία, τις κρίσεις άσθματος, την ενίσχυση της μνήμης και τη βελτίωση
της όρασης. Έχει αντισπασμωδική δράση και αποτελεί πλούσια πηγή
βιταμινών B1 και B2, που είναι ιδιαίτερα σημαντικές για την καλή
λειτουργία της καρδιάς, τονώνει την κυκλοφορία του αίματος και βοηθά στη
μείωση της χοληστερίνης. H χρήση του σε πολύ μικρές ποσότητες θεωρείται
ότι βοηθά στη ρύθμιση της περιόδου και στη σύλληψη. Ωστόσο, καλό θα
είναι να μη χρησιμοποιείται από γυναίκες που εγκυμονούν ή θηλάζουν. Mε
βάση κλινικές μελέτες, το σαφράν είναι ασφαλές αντικαταθλιπτικό και
τονώνει το νευρικό σύστημα. Eπιπλέον, διαθέτει και αντικαρκινική δράση,
λόγω της μεγάλης περιεκτικότητάς του σε αντιοξειδωτικά συστατικά.


ευκολη χρηση:

εκτος απο την χρηση του στο φαγητο,ο κροκος βοηθα τον οργανισμο να
αποβαλει τις τοξινες καθως βελτιωνει και το ανοσοποιητικο συστημα.η ποιο
ευκολη χρηση ειναι η εξης:σε ενα μπουκαλι 1 1/2 λιτρου νερο βαζουμε 2
ινες κροκου.κλεινουμε το μπουκαλι,κουναμε καλα να παρει χρωμα το νερο
και πινουμε απο αυτο οποιαδηποτε στιγμη της ημερας.το φυλαμε στο ψυγειο
κατα την διαρκεια της ημερας(παγωμενο πινεται πιο ευχαριστα).καθε μερα
φτιαχνουμε καινουριο.

Δίανθος-Αγριογαρύφαλλο








[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Δίανθος: Στον πολύ κόσμο είναι γνωστά σαν
αγριογαρίφαλα, όμως η επιστημονική τους ονομασία είναι δίανθοι, τα άνθη
του Δία όπως τα έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Υπάρχουν στη χώρα μας
συνολικά σαράντα τέσσερα είδη, με άνθη ρόδινα, πορφυρά, βυσσινιά,
κόκκινα ή λευκά. Ξεχωρίζουν από τα στενόμακρα φύλλα, τα πέντε οδοντωτά
πέταλα και το μακρύ κάλυκα.
Από ένα τέτοιο απλό και όχι ιδιαίτερα εντυπωσιακό
ανθάκι, το Δίανθο τον καρυόφυλλο, προήλθαν τα γνωστά σε όλους μας
γαρίφαλα, με τα μεγάλα, πολύχρωμα άνθη και τα πολλά πέταλα. Για ‘όλα
αυτά χρειάστηκε δουλειά περίπου τριών χιλιάδων χρόνων, το πείσμα και η
επιμονή χιλιάδων κηπουρών και χιλιάδες επιλογές και διασταυρώσεις.


Αγριογαρύφαλλο - Dianthus diflorus
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Ανήκει στην οικογένεια Caryophyllaceae. Είναι πολυετής
πόα, ύψους έως 60 εκ. Έχει φύλλα αντίθετα, ακέραια, γραμμοειδή (2,5-7
εκ.). Τα άνθη είναι μεμονωμένα ή σε επάκρια ομάδα των 2-4. Ο σωληνοειδής
κάλυκας περιβάλλεται στο κάτω μέρος από 4-6 ανοιχτόχρωμα επικαλύκια
λέπια. Η χωριστοπέταλη στεφάνη αποτελείται από πέντε οδοντωτά πέταλα,
έντονα κόκκινα στην άνω επιφάνεια, κιτρινωπά στην κάτω. Βρίσκεται σε
πετρώδη, ξηρά λιβάδια των μέσων και μεγαλύτερων υψομέτρων. Είναι
ενδημικό της Ν. και Κ. Ηπειρωτικής Ελλάδας.
Αγριογαρύφαλλο
- Dianthus viscidus
Ανήκει στην
οικογένεια Caryophyllaceae. Είναι πολυετής πόα, με βλαστούς ύψους έως 25
εκ. Έχει φύλλα αντίθετα, γραμμοειδή, αδενώδη (με κολλώδη υφή). Τα άνθη,
διαμέτρου έως 2 εκ., διατάσσονται σε ομάδες ανά 2-7 (σπανιότερα είναι
μεμονωμένα), Ο σωληνοειδής κάλυκας καλύπτεται σχεδόν ολόκληρος από
ανοιχτόχρωμα βράκτια με απότομα μυτερή κορυφή. Η χωριστοπέταλη στεφάνη
αποτελείται από πέντε ρόδινα-πορφυρά πέταλα, με άσπρα στίγματα και λίγο
οδοντωτές παρυφές. Βρίσκεται σε ξηρά λιβάδια, σε μέσα και μεγάλα
υψόμετρα. Εξαπλώνεται στα Βαλκάνια και την Τουρκία και απαντάται σε
αρκετές περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας.
Petrorhagia
prolifera
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Ανήκει στην οικογένεια Caryophyllaceae. Είναι
μονοετής πόα, ύψους έως 50 εκ. Τα φύλλα του είναι αντίθετα,
γραμμοειδή-επιμήκη, μήκους έως 4 εκ. Τα άνθη διατάσσονται σε πυκνές
επάκριες ομάδες, οι οποίες περιβάλλονται από ανοιχτόχρωμα βράκτια, Έχουν
σωληνοειδή κάλυκα (μήκους περίπου 1 εκ.) και χωριστοπέταλη στεφάνη,
αποτελούμενη από πέντε ρόδινα ή πορφυρά πέταλα με δύο μικρούς ακραίους
λοβούς. Αναπτύσσεται σε βραχώδεις θέσεις, λιβάδια, και δασικά διάκενα,σε
χαμηλά και μέσα υψόμετρα. Εξαπλώνεται κυρίως στην Ευρώπη και τη ΒΔ
Αφρική και απαντάται στη Κ και Ν ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά του
Ιονίου.

Καμπανούλες








Καμπανούλες
Οι κήποι που έχουν λουλούδια Καμπανούλες, ελκύουν τις Νεράιδες για
να στήσουν χορό.
Πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεχτικοί όταν περπατάμε ανάμεσα σε άγριες
Καμπανούλες, γιατί δεν αποκλείεται να πατήσουμε μέσα σε Νεραϊδόκυκλο.
Αν φοράς ένα βραχιόλι από Καμπανούλες, ελκύεις τα καλόβουλα αερικά για
να σου χαρίσουν καλή τύχη.


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

αυτη ειναι μια καμπανουλα καθως υπαρχουν και σε αλλα
πολλα χρωματα...
..οπως κοκκινο κιτρινο ... κλπ..

Οι καμπανούλες σε έναν κήπο πρέπει να φυτεύονται βορειοανατολικά
τότε προσελκύουν τα αερικά και σου φέρνουν καλή τύχη στο
σπιτικό.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Ιξος

Ιξός

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Δικότυλο απέταλο φυτό της τάξης των σανταλωδών της
οικογένειας των λωρανθιδών και του γένους βίσκου. Το
επιστημονικό του όνομα είναι «βίσκον το λευκόν». Είναι αειθαλής
θάμνος πού φυτρώνει σε τούφες πάνω σε κλαδιά οπωροφόρων
και άλλων δέντρων, π.χ. μηλιάς, αχλαδιάς, λεύκης, ελάτης,
φιλύρας, όπου ζει μισοπαρασιτικά. Έχει χρώμα πράσινο ή
υποκίτρινο και ανθίζει το Μάρτιο - Απρίλιο. Είναι δίοικο φυτό
με μικρά κιτρινοπράσινα λουλούδια, μασχαλιαία ή επάκρια,
χωρίς μίσχο, σε κεφάλια. Τα φύλλα του είναι πολυετή,
αντίθετα, σαρκώδη - δερματώδη, στενόμακρα και τα κλαδιά του
στρογγυλά με δικρανοειδείς διακλαδώσεις.
Επειδή κάθε χρόνο κάνει και μια διχοτομική διακλάδωση,
μπορούμε από τις διακλαδώσεις να ορίσουμε την ηλικία του
φυτού. Ο καρπός είναι σφαιροειδής άσπρη κάψα, μονόσπερμος, με
γλοιώδη κολώδη χυμό, διαμέτρου δώδεκα περίπου χιλιοστών. Η
ιξώδης σάρκα που περιβάλλει τα σπέρματα λέγεται ιξός.
Ο Ιξός έχει περίεργη βιολογία κατά τη βλάστηση τα
σπέρματα δίνουν βλαστίδιο, το οποίο έχει αρνητικό
φωτοτροπισμό. Καθώς η κορυφή του κυρτώνεται προς τα κάτω, στην
επιφάνεια της φλούδας του κλαδιού, πλατύνεται,
προσκολλάται σ' αυτήν και μερικά κύτταρα τρυπούν τη φλούδα και
σχηματίζουν μυζητήρες που φτάνουν ως το κάμβιο. Το φαρδύ
βλαστίδιο πάνω στη φλούδα μόλις τον τρίτο χρόνο
σχηματίζει τα δύο πρώτα φύλλα. Οι καρποί που μοιάζουν με
κερασάκια τρώγονται από τα πουλιά και οι σπόροι τους
μπορούν να γονιμοποιηθούν μόνο αφού περάσουν από το πεπτικό
σύστημα των πουλιών. Ο Ιξός όταν αναπτύσσεται πολύ,
εξαντλεί σε μεγάλο βαθμό το φυτό στο οποίο παρασιτεί, σε σημείο
που αυτό μπορεί και να ξεραθεί.
Από την αρχαιότητα θεωρούνταν θεραπευτικό φυτό και αυτό
το αναφέρουν και ο Θεόφραστος και ο Πλίνιος. Ακόμη και
τώρα το αφέψημα του χρησιμοποιείται κατά του κοκίτη, κατά
της αρτηριακής πίεσης και εξωτερικά κατά των ρευματικών
ενοχλήσεων.
Οι Άγγλοι τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά κρεμούν
στη μέση του δωματίου κλαδιά Ιξού και ακόμη, σύμφωνα με
το έθιμό τους, οποιοδήποτε κορίτσι βρεθεί κάτω από κλαδί Ιξού
μπορεί να το φιλήσει οποιοσδήποτε άνδρας χωρίς παρεξήγηση.
Οι παραδόσεις με το φιλί κάτω από τον ιξό προέρχονται
από το Ρωμαϊκό εορτασμό της Saturnalia και πιστευόταν ότι το
φιλί κάτω από τον ιξό προήγαγε τη γονιμότητα. Στην Αγγλία
κόβονται εκατοντάδες τόνοι κάθε χρόνο για να πουληθούν στις
πόλεις και πολλές φορές, επειδή δεν μπορεί να καλύψει τη
ζήτηση ή εγχώρια παραγωγή, γίνεται και εισαγωγή από τη Γαλλία
κυρίως.
Ο αυθεντικός
χριστουγεννιάτικος ιξός είναι ο Viscumalbum, ένα είδος που
απαντάται στην Ευρώπη και ζει παρασιτικά σε έναν μεγάλο αριθμό
διαφορετικών ειδών δέντρων. Οι καρποί του είναι τα
παραδοσιακά λευκά μπαλάκια που χαρακτηρίζουν τον ιξό και
μπορεί να αναπτυχθεί σε ενός μεσαίου μεγέθους θάμνο.
Στην Ελλάδα ο Ιξός
αποτελούσε τροφή για τα ζώα ιδίως τους χειμερινούς μήνες που η
τροφή ήταν σπάνια. Αυξάνει μάλιστα τη παραγωγή γάλατος
στα αιγοπρόβατα χωρίς κόστος, ενώ ακόμα και σήμερα στις πλαγιές
του Ταϋγέτου οι τσοπάνηδες συλλέγουν το πολύτιμο φυτό
που παρέχει η φύση.

Δεντρολίβανο-Ροσμαρίνος ο φαρμακευτικός-Rosmarinus Officinalis
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Περιγραφή:
Φυτό θαμνώδες πολυετές, φρυγανώδες και αειθαλές. Τα κλαδιά του
είναι ξυλώδη στη βάση και τρυφερά στις κορυφές. Τα φύλλα του είναι
πυκνά, άμισχα, γραμμωτά σαν βελόνες έλατου. Τα άνθη του βγαίνουν στις
μασχάλες των φύλλων και είναι σε ανοιχτό γαλάζιο χρώμα και σπάνια λευκό.
Το φυτό το βρίσκουμε σε όλη την Ελλάδα σαν καλλιεργούμενο στους κήπους
και σε πάρκα. Υπάρχει και αυτοφυές σε ορεινές περιοχές συνήθως στην
Πελοπόννησο, την Εύβοια και τα νησιά. Ανθίζει άνοιξη - καλοκαίρι. Οι
αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι είναι τονωτικό του εγκεφάλου. Οι νεαροί
σπουδαστές συνήθιζαν να φορούν γιρλάντες από δεντρολίβανο στον λαιμό ή
να πλέκουν κλαδιά στα μαλλιά τους όταν είχαν εξετάσεις για να διεγείρουν
τη μνήμη τους. Το δεντρολίβανο είναι ένα από τα φυτά που χρησιμοποιεί η
εκκλησία μας στους αγιασμούς. Είναι πολύ διαδεδομένο σαν συστατικό της
ελληνικής κουζίνας. Το δεντρολίβανο χρησιμοποιείται στην κηπουρική, την
αρωματοποιία, την μαγειρική, την ζαχαροπλαστική και σαν θεραπευτικό
υλικό.
Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: το ρόφημα καταπραΰνει τους σπασμούς της κοιλιάς, και
είναι αντιδιαβητικό και κατά του άσθματος. Το κρασί είναι τονωτικό για
την καρδιά και την όραση.
Τρόπος παρασκευής ροφήματος
Αφέψημα: βράζουμε άνθη και φύλλα δεντρολίβανου μια κουταλιά του γλυκού
σε ένα φλιτζάνι νερό και πίνουνε 2 φορές την ημέρα.
Τρόπος παρασκευής κρασιού
Βάζουμε σε ένα μπουκάλι λευκό κρασί μερικά κλωνάρια δεντρολίβανου και τα
αφήνουμε για αρκετές μέρες. Πίνουμε 1 ποτήρι την ημέρα.
Εξωτερική: Αντισηπτικό για πληγές. Ρίχνουμε επάνω στην πληγή
σκόνη από τριμμένα φύλλα δεντρολίβανου. Μπάνιο σε αφέψημα δεντρολίβανου
καταπραΰνει τους ρευματισμούς. Επίσης σε συνδυασμό με άλλα βότανα είναι
αποτελεσματικό κατά της τριχόπτωσης.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]


Δενδρολίβανο Rosmarinus officinalis

Το όνομά του είναι ροζμαρίνος ο
φαρμακευτικός και ανήκει στην οικογένεια των Χειλανθών. Το λέμε
«ροζμαρίνι», «λασμαρί», «αρισμαρές», «δεντρολίβανο»,
«δυοσμαρίνι», αλλά πιο πολύ απ’ όλα του αρμόζει το όνομα
«πρίγκηπας των αρωματικών φυτών», όπως πράγματι το
αποκαλούσαν παλαιότερα. Ονομάζεται και «δροσιά της θάλασσας»,
λόγω της συνήθειάς του να φυτρώνει κοντά στη θάλασσα.
Είναι αειθαλής θάμνος με
πολλούς κλάδους, πυκνά μικρά γραμμοϊδή φύλλα, πράσινα πάνω και
λευκά από κάτω. Τα άνθη του είναι κυανόλευκα. Είναι
αυτοφυές φυτό που συναντάται σε όλη σχεδόν την Ελλάδα σε
πετρώδεις περιοχές.
Πολλαπλασιάζεται με
βλαστούς που αφήνονται να βγάλουν ρίζες ή αναπτύσσονται από
σπόρους (που συχνά βλαστάνουν). Καλλιεργείται για
εμπορικούς σκοπούς στην νότια Ευρώπη.
Ανθίζει άνοιξη - καλοκαίρι.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι είναι τονωτικό του εγκεφάλου.
Οι νεαροί σπουδαστές συνήθιζαν να φορούν γιρλάντες από
δεντρολίβανο στον λαιμό ή να πλέκουν κλαδιά στα μαλλιά τους
όταν είχαν εξετάσεις για να διεγείρουν τη μνήμη τους. Στις
τελετουργίες των αρχαίων λαών συμβόλιζε το γάμο, την
αγάπη και το θάνατο, γι’ αυτό κι όταν παντρεύονταν τα νέα
κορίτσια, στόλιζαν το κεφάλι τους με στεφάνι
δεντρολιβανιάς. Το δεντρολίβανο είναι ένα από τα φυτά που
χρησιμοποιεί η εκκλησία μας στους αγιασμούς.
Το δεντρολίβανο περιέχει
τανίνη και αιθέριο έλαιο το οποίο χρησιμεύει στην αρωματοποιία.
Ανακατεμένα τα άνθη του με κρασί δίνουν ένα καλό
καρδιοτονωτικό και ενισχύουν την όραση. Γενικά χρησιμοποιείται
κατά της αϋπνίας, της λιποθυμίας και των ζαλάδων.
Θεωρείται ότι καθαρίζει το αίμα και είναι ευεργετικό στα
προβλήματα αναπνοής και του άσθματος. Είναι επίσης στομαχικό,
τονωτικό, αντισηπτικό και αντιρρευματικό. Με πλύσεις ή
μπάνια είναι ευεργετικό του δέρματος, βοηθά στην ανάπτυξη των
μαλλιών και καταπολεμά τον διαβήτη. Το έγχυμα
χρησιμοποιείται για πλύσιμο προσβλημένων πληγών. Χρησιμοποιείται
επίσης σαν καρύκευμα, σπάνια όμως για να αυξάνει την
όρεξη.

Βασιλικός


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Προσφέρει:
*Καλή μνήμη
*Αντιμετώπιση πονοκεφάλων
*Αντιμετώπιση στομαχόπονων

Ο Διοσκουρίδης συνιστούσε τη χρήση του
βασιλικού για την αντιμετώπιση της δυσουρίας. Τα πολτοποιημένα φύλλα του
βασιλικού χρησιμοποιούνταν κατά παράδοση για τη θεραπεία των δηγμάτων
από έντομα και φίδια. Το τσάι από βασιλικό βοηθάει στην πέψη και
καταπραΰνει τα έντερα. Το εκχύλισμα βασιλικού δρα ευεργετικά στις
περιπτώσεις στοματίτιδας και επιχείλιου έρπη. Συνίσταται επίσης στις
ημικρανίες, τους πονοκεφάλους, την απλή ναυτία και τη ναυτία της
εγκυμοσύνης. Μετά τη γέννηση του βρέφους οι γυναίκες μασάνε φύλλα
βασιλικού για να αυξήσουν την παραγωγή του μητρικού γάλατος. Τα ξερά
φύλλα βασιλικού ενδείκνυνται στις παθήσεις της χρόνιας ρινίτιδας και
ιγμορίτιδας. Ο βασιλικός χρησιμοποιείται επίσης και στην
αρωματοθεραπεία.

Βασιλικός-Ώκυμο το βασιλικό-Ocymum Basilicum
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Περιγραφή:
Φυτό ποώδες μονοετές καλλωπιστικό, πολύ δημοφιλές στην Ελλάδα με
φύλλα ελλειπτικά και ωοειδή και άνθη άσπρα που σχηματίζουν στάχεις στις
κορφές των βλαστών. Υπάρχουν δεκάδες ποικιλίες με διαφορές στο μέγεθος
και στο χρώμα του φυλλώματος. Το φυτό το βρίσκουμε σε όλη την Ελλάδα σαν
καλλιεργούμενο στους κήπους και στις γλάστρες των σπιτιών για την
καλλωπιστική του αξία. Ανθίζει από την άνοιξη μέχρι το καλοκαίρι ανάλογα
με την εποχή σποράς. Ο βασιλικός κατάγεται από την Ινδία όπου ήταν ιερό
φυτό αφιερωμένο στον Κρίσνα και τον Βισνού. Ωστόσο από την αρχαιότητα
μεταφέρθηκε στην Ευρώπη όπου έγινε πολύ δημοφιλής στην λεκάνη της
Μεσογείου. Στην Ελλάδα το έφερε ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν από την
εκστρατεία του στις Ινδίες μεταξύ των άλλων έφερε και το του βασιλέως
φυτό. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν εκτιμούσαν το φυτό καθώς πίστευαν ότι οι
σκορπιοί προτιμούσαν να φωλιάζουν κάτω από τις γλάστρες του και ότι η
έντονη μυρωδιά του ήταν είδος κατάρας. Τον θεωρούσαν λοιπόν σημάδι
θανάτου. Αντίθετα οι Ρωμαίοι το θεωρούσαν ερωτικό φίλτρο, σημάδι αγάπης
και φυλακτό. Οι Αιγύπτιοι τον χρησιμοποιούσαν μαζί με άλλα φυτά στις
ταριχεύσεις και οι Γαλάτες το χρησιμοποιούσαν σε τελετές εξαγνισμού μαζί
με νερό πηγής. Πιθανόν από εκεί να κρατάει τις ρίζες του και το
χριστιανικό έθιμο του αγιασμού με τον βασιλικό. Οι νεοέλληνες αντίθετα
με τους προγόνους τους εκτιμούν το φυτό και πιστεύουν ότι απωθεί τα
κουνούπια. Το χρησιμοποιούν μάλιστα πολύ στην μαγειρική. Ο βασιλικός
χρησιμοποιείται στην κηπουρική, την αρωματοποιία, την μαγειρική, την
ζαχαροπλαστική και σαν θεραπευτικό υλικό.
Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: το ρόφημα καταπραΰνει τους σπασμούς της κοιλιάς, τη
νεύρωση στομάχου, τις ημικρανίες και βοηθά στη μνήμη. Τα φύλλα του φυτού
βοηθούν στη δυσκοιλιότητα όταν φαγωθούν τρυφερά.
Τρόπος παρασκευής ροφήματος
αφέψημα: βράζουμε κλαδάκια και φύλλα βασιλικού και πίνουμε το αφέψημα
χλιαρό.
Τρόπος παρασκευής σαλάτας
Παίρνουμε τρυφερά κλαδάκια φρέσκου βασιλικού τα κάνουμε σαλάτα με λάδι
και τα τρώμε.
Εξωτερική: Γνωστό αντισηπτικό. Το βάφτισμα των φύλλων μέσα στο
νερό για αρκετή ώρα έχει σαν αποτέλεσμα να μη μουχλιάζει το νερό αυτό.
Γι' αυτό και ο βασιλικός χρησιμοποιείται από την Εκκλησία για τον
αγιασμό του νερού.

Ανεμωνη

Ανεμώνη - (Anemone coronaria)

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Πολυετής πόα, ύψους έως 45 εκ. Τα φύλλα στη βάση του
βλαστού έχουν μακρύ μίσχο και έλασμα αποτελούμενο τρία τμήματα, με
βαθείς λοβούς. Ο βλαστός φέρει μία ομάδα από 3-4 άμισχα φύλλα, που
διαιρούνται σε λεπτούς λοβούς. Τα άνθη, που εμφανίζονται μεμονωμένα,
είναι μεγάλα και εντυπωσιακά. Το περιάνθιο αποτελείται από 5-8
πεταλόμορφα μέρη με ελλειψοειδές σχήμα και ποικίλα χρώματα, ροζ,
κόκκινο, πορφυρό, μωβ ή άσπρο. Οι στήμονες είναι πολυάριθμοι, με μπλε
ανθήρες, ενώ στο κέντρο τα πολυάριθμα πυκνά και λεπτά καρπόφυλλα
δημιουργούν έναν κώνο. Φυτρώνει σε θαμνώνες και λιβάδια των χαμηλών
υψομέτρων. Είναι μεσογειακό φυτό, που απαντάται αρκετά συχνά στην
Ελλάδα.
Ένα είδος, ανθίζει μέσα στο καταχείμωνο, σε εποχή που τα
άλλα αγριολούλουδα βρίσκονται ακόμη σε βαθιά χειμέρια νάρκη. Φυτρώνει
σε ανοιχτά λιβάδια και ξέφωτα, εκτεθειμένη στους χειμωνιάτικους ανέμους.
Γι' αυτό οι αρχαίοι πρόγονοι μας την ονόμασαν ανεμώνη. Το όνομα της
διατηρήθηκε για περισσότερα από δυόμισι χιλιάδες χρόνια, μέχρι τις μέρες
μας, όπως και τόσες άλλες αρχαίες λέξεις και ονομασίες. Τα άνθη της, με
μια μοναδική ποικιλία χρωμάτων, ξεχωρίζουν για την ομορφιά και το
μέγεθος τους. Είναι εκπληκτικό να τα βλέπεις στους πιο υποβαθμισμένους
από την υπερβόσκηση και τις πυρκαγιές τόπους, ανάμεσα στις πέτρες, με
ελάχιστο χώμα και φυσικά χωρίς καθόλου λίπασμα, να ορθώνονται αγέρωχα
αψηφώντας το χιονιά.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Ανεμώνη-Ανεμολούλουδο
Το όνομα του λουλουδιού συνδέεται με τον
αρχαίο ερωτικό μύθο του Άδωνι και της Αφροδίτης. Σύμφωνα με το μύθο ο
Άδωνις βγήκε για κυνήγι στο δάσος. Εκεί ο θεός Άρης που ζήλευε τον
Άδωνι, επειδή η Αφροδίτη τον παράτησε για τα μάτια του ωραίου νέου,
μεταμορφώθηκε σε άγριο κάπρο, επιτέθηκε στον Άδωνι και τον σκότωσε.
Απαρηγόρητη η Αφροδίτη πήρε στην αγκαλιά της το
άψυχο σώμα του αγαπημένου της και όπως λέγεται ράντισε με νέκταρ την
πληγή. Και από το μείγμα που έκαναν το νέκταρ με το αίμα ξεπήδησε ένα
όμορφο λουλούδι. Μόνο που η ζωή αυτού του λουλουδιού κρατάει λίγο. Όταν ο
άνεμος φυσάει κάνει τα μπουμπούκια του φυτού να ανθίσουν και ύστερα ένα
άλλο ανεμοφύσημα παρασέρνει τα πέταλα μακριά. Έτσι το λουλούδι αυτό
ονομάστηκε ανεμώνη ή ανεμολούλουδο επειδή ο άνεμος βοηθάει την ανθοφορία
του αλλά και την παρακμή του.
Υπόψη ότι υπάρχει και
λουλούδι με το όνομα Άδωνις το οποίο μάλιστα έχει και φαρμακευτικές
ιδιότητες. Είναι πάντως προφανές ότι το
λουλούδι που αναφέρει ο μύθος είναι η γνωστή σε όλους μας παπαρούνα των
λιβαδιών με το υπέροχο κόκκινο χρώμα (Το αίμα του Άδωνι).

Αγριόκρινος (Ίρις η
Γερμανική Iris germanica)
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Ανήκει στην οικογένεια των Ιριδωδών (Iridaceae) και
άλλες ονομασίες του είναι Κρινάκια ή Κρίνοι. Είναι
πολυετές φυτό διακρινόμενο για τα θεαματικά πανέμορφα
άνθη του. Τα φύλλα του είναι γραμμοειδή, μήκους έως 70 εκ. και
πλάτους έως 3,5 εκ. και χρώματος πράσινα ανοιχτά.
Σχηματίζει συνήθως 3-5 μεγάλα και εντυπωσιακά άνθη, που βγαίνουν
στην κορυφή ενός ψηλού στελέχους. Έχουν χρώμα ελαφρά
μπλε προς το ιώδες, και αποτελούνται από έξη όμοια σέπαλα ανά
τρία προς τρία. Τα εξωτερικά γυρισμένα προς τα κάτω κι
εφοδιασμένα κατά μήκος της μεσαίας γραμμής με μικρές κίτρινες
τρίχες όρθια και τρία εσωτερικά γυρισμένα προς τα κάτω.
Χρησιμοποιείται ακόμα και
σήμερα για το ανθοδοχείο εξ αιτίας των όμορφων λουλουδιών του
και την υπέροχη ευωδιά τους. Επειδή ανθίζει τέλος του
Απρίλη με τ' άνθη του στόλιζαν τον Επιτάφιο καθώς και την εικόνα
του Αγίου Γεωργίου, που γιόρταζε εκείνη την περίοδο.
Με την ονομασία Ίριδα οι
Αρχαίοι Έλληνες είχαν βαφτίσει μια δευτερεύουσα θεά του Ολύμπου,
αγγελιοφόρο των θεών, κόρη του Θαύμαντα και της
Ωκεανίδας, που είχε αδελφές τις Αρπυίες, την Αελλώ και την Άρκη.
Όταν οι θεοί ήθελαν να ορκιστούν στο νερό της Στυγός,
την έστελναν να γεμίσει το χρυσό σταμνί της. Στο πέρασμά της
φανερώνονταν στο θόλο του ουρανού εφτά υπέροχα χρώματα. Γι'
αυτό θεωρήθηκε η προσωποποίηση του ουράνιου τόξου. Ένα
άλλο θλιβερό της καθήκον ήταν να κόβει τα μαλλιά του μετώπου
στις ετοιμοθάνατες, που βασανίζονταν, για να πεθάνουν
πιο γρήγορα, ενώ ο Όμηρος λέει ότι με παράκληση του Αχιλλέα
ειδοποίησε τον Ζέφυρο και το Βοριά να φυσήξουν περισσότερο
για να δυναμώσουν οι φλόγες, που έκαιγαν το κορμί του
φίλου του Πάτροκλου. Στη φαρμακευτική συνιστάται σαν τονωτικό
ελαφρό των βρόγχων, που βοηθά τις αποχρέμψεις.




Ίρις-Ίριδα
Αυτή η πληροφορία δεν είναι ακριβώς ένας μύθος αλλά την παραθέτουμε
γιατί έχει συμβολικό περιεχόμενο. Το λουλούδι Ίρις πήρε το όνομα του από
την αρχαία θεά Ίριδα, την θεά του ουράνιου τόξου. Η Ίρις ήταν επίσης
και αγγελιοφόρος των θεών κυρίως του Δία και της Ήρας. Μετέφερε μηνύματα
από το "μάτι του ουρανού" στη γη με την καμπύλη του ουράνιου τόξου. Η
λέξη ίρις σημαίνει "μάτι του ουρανού". Ήταν το όνομα πού δόθηκε στη θεά ,
στο λουλούδι και στην κόρη των ματιών μας. Αυτό σημαίνει ότι καθένας
από μας κουβαλάει μαζί του ένα κομμάτι ουρανού.

Μανιταρια








το δαχτυλιδι της νεραϊδας
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]


Αυτά είναι ένα δείγμα από τα ανοιξιάτικα
μανιτάρια,
ονομάζονται το "δαχτυλιδι της νεραιδας".το καπελακι τους ειναι 3,8
ιντσες σε υψος και 15,8 ιντσες σε πλατος
έχει σχημα κυρτης καμπανας,μπεζ χρωμα και εχει ενα μικρο ημισφαιριο στην
κορυφη!



Κατω απο το καπελο υπαρχουν πλατειες υπολευκες λεπιδες,που εκτεινονται
σε ολο το πλατος και συνηθως ειναι ελευθερες απο το μισχο.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]


Τα νεραϊδοδαχτυλίδια φυτρώνουν στο γρασίδι,σε συστάδες που δημιουργούν
κύκλο
όπου φυτρώνουν τα μανιτάρια ακόμα και όταν έχουν ξεραθεί κατά την
περίοδο του χειμώνα,
δεν ξαναβγαίνει γρασίδι!!
Έτσι εξηγουν καποιοι οτι δεν υπαρχουν νεραιδοκυκλοι και οτι απλα ειναι
απομειναρια του συγκεκριμενου μηκυτα.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Τριανταφυλλο








[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]


Ο μύθος λέει ότι το
τριαντάφυλλο δημιουργήθηκε από την θεά των λουλουδιών και της βλάστησης
την Χλωρίδα.
Μια μέρα η Χλωρίδα βρήκε το άψυχο σώμα μιας νύμφης στο δάσος και το
μεταμόρφωσε σε λουλούδι.
Κάλεσε τότε την Αφροδίτη τη θεά της αγάπης και της ομορφιάς και τον
Διόνυσο το θεό του κρασιού.
Η Αφροδίτη χάρισε στο λουλούδι ομορφιά και ο Διόνυσος το νέκταρ για
γλυκιά ευωδιά.
Ο Ζέφυρος ο θεός του ανέμου φύσηξε μακριά τα σύννεφα και έτσι ο
Απόλλωνας ο θεός του Ήλιου μπόρεσε να λάμψει και να κάνει το λουλούδι να
ανθίσει.



Το
τριαντάφυλλο
Χρησιμοποιείται για γητειές αγάπης.
Επίσης
ελκύει τις νεράιδες.

Χελιδονόχορτο








[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Χελιδονοχορτο,το λεγόμενο <χόρτο του μικρού λαού>
Ανήκει στην οικογένεια Scrophulariaceae και είναι πολυετής πόα, ύψους
0,6-1 μ.
Τα φύλλα είναι επιμήκη-λογχοειδή. Τα άνθη διατάσσονται σε επιμήκη βότρυ.

Η στεφάνη, μήκους 1,5-3,5 εκ., είναι κωδωνοειδής, δίχειλη, με προεξέχον
κάτω χείλος.
Το χρώμα της είναι κιτρινωπό, με πορφυροκαφέ γραμμώσεις και λευκό κάτω
χείλος.
Ο κάλυκας έχει πέντε λοβούς.
Συνήθως τη συναντάμε σε δάση, σε μέσα υψόμετρα.
Είναι βαλκανικό ενδημικό, αρκετά διαδεδομένο στην Ελλάδα.

Συλφιο








Φυτό που πιστεύεται πως εξαφανίστηκε την περίοδο της Ρωμαϊκής εποχής,
ήταν θεραπευτικό και αναζωογονητικό συνάμα, έδινε φοβερή δύναμη στους
χρήστες του και δεκαπλασίαζε την δύναμη των αλόγων.
Αναφέρεται από τον Γαληνό και τον Ιπποκράτη και φύτρωνε κυρίως στην
Λιβύη.
Όταν η Ρωμαίοι κατέλαβαν την Καρχηδόνα και προσάρτησαν την Λιβύη στην
Ρωμαική επικράτεια, οι Έλληνες με την βοήθεια των Λίβυων, κατάστρεψαν
όλες της φυτείες από Σύλφιο.
Από το τότε το φυτό αυτό επίσημα χάθηκε, αλλά η παράδοση αναφέρει πως
κάποιοι μυημένοι εξακολουθούν να το έχουν υπό την κατοχή τους.
Κατά πολλούς το silphium το χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι και ως ένα είδος
αντισύλληψης (το χάπι δεν υπήρχε τότε). Επίσης σύγχρονοι ερευνητές
θεωρούν πως το φυτό δεν έχει εξαφανιστεί. Στην αρχαία Ρώμη μετά την
"εξαφάνιση" του silphium ξεκίνησε να χρησιμοποιείται ένα φυτό με το
όνομα asafetida το οποίο είχε ανάλογες δυνατότητες και ιδιότητες αν και
κατώτερης ποιότητας. Αυτό σύμφωνα με τους ερευνητές έχει να κάνει με το
γεγονός ότι το asafetida βρισκόταν πολύ πιο εύκολα και ήταν πολύ πιο
φτηνό στο να το αγοράσει κάποιος. Η σύγχρονη πεποίθηση είναι πως το
silphium υπάρχει ακόμα αλλά με διαφορετικό όνομα: Ferula tingitana.

Το φυτο αυτο εχει πολλες θεραπευτικες ιδιοτητες και χρησιμοποιειται για
να θεραπευσει τον βηχα, τον πονολαιμο, λοξυγγα και πονους καθως και αλλα
πολλα μικρα θαυματα. Επισης μια απο τις ιδιοτητες του ειναι σαν
αντισυλληπτικο ή τερματισμο της εγκυμοσυνης (αποβολη). Το φυτο αυτο
θεωρουνταν ως δωρο απο τον θεο Απολλωνα. Πολλοι λαοι της Μεσογειου το
χρησιμοποιουσαν και μαλιστα οι Ρωμαιοι υπολογιζαν το βαρος του με
δηναρια..


Υπάρχει πιθανότητα να έχει κάποια σχέση με τις Συλφίδες, νύμφες της
ρωμαϊκής μυθολογίας που αντιστοιχούσαν στο στοιχείο του αέρα.

ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ








O Μανδραγόρας είναι

ποώδεις φυτό που το βρίσκουμε στις μεσογειακές χώρες με μεγάλα
φύλλα και με ρίζα διχαλωτή που μοιάζει με ανοιχτά πόδια ανθρώπου που
στέκεται όρθιος.

Ο θρύλος μιλάει για αυτοτιμωρία κάποιου άντρα που ερωτεύτηκε μια
νεράιδα και όταν αυτή έχασε την ζωή της θέλησε να την ακολουθήσει και
ζήτησε να τον θάψουν όρθιο δίπλα της και όταν κάποιος πάει να τον
ξεριζώσει από δίπλα της αυτός βγάζει μια φωνή-στριγκλιά που σκότωνε ή
τρέλαινε όποιον δεν είχε προφυλαγμένα τα αυτιά του εκείνη την ώρα.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Από το φυτό αυτό κατασκευάζονται υπνωτικά και σπασμολυτικά
φάρμακα.

Οι αρχαίοι είχαν μια έκφραση γι’αυτούς που κοιμόντουσαν βαθιά ή
συμπεριφέρονταν σαν κοιμισμένοι αγνοώντας πασίγνωστα πράγματα

«υπό μανδραγόραν καθεύδειν» δηλαδή «κοιμάται κάτω από τον
μανδραγόρα»!

Οι παλιότεροι στα χωριά έφτιαχναν από τον Μανδραγόρα αφού τον
αποξηραίνανε μια σκόνη που την χρησιμοποιούσαν σαν φάρμακο και την
ονόμαζαν «φιστουλόχορτο»

Άλλες παραδόσεις πιστεύουν ότι γιατρεύει τις στείρες γυναίκες!

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Η φυτική του μορφή.

Το γένος του μανδραγόρα περιλαμβάνει φυτά πολυετή ενδημικά της
Μεσογείου και των Ιμαλαΐων. Το πιο γνωστό είδος είναι το Mandragora
officinalis. Ο μανδραγόρας έχει μια μακριά καφέ ρίζα σαν παντζάρι που
μπορεί να φτάσει σε βάθος ένα μέτρο. Η ρίζα είναι μερικές φορές μονή και
μερικές φορές διακλαδώνεται σε δύο ή τρεις βραχίονες.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Ακριβώς από την κορυφή της ρίζας εμφανίζονται μερικά
σκουροπράσινα φύλλα που αρχικά είναι όρθια αλλά όταν φτάσουν στο
κανονικό τους μέγεθος (30 εκατοστά μήκος και 10 εκατοστά πλάτος)
απλώνονται προς τα έξω και προς τα κάτω. Είναι μυτερά στις άκρες και
έχουν μια δυσάρεστη οσμή. Μέσα από τα φύλλα ξεπετάγονται τα άνθη του
φυτού το καθένα από ξεχωριστό μίσχο μεγέθους 8-10 εκατοστών. Στο σχήμα
και στο μέγεθος μοιάζουν λιγάκι με τα άνθη της πρίμουλας και έχουν
υπόλευκο χρώμα και αρκετές φορές με μοβ παραλλαγές.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Τα άνθη παράγουν ένα σφαιρικό λείο καρπό σαν μικρό μήλο που
γίνεται κίτρινος όταν ωριμάσει. Η σάρκα του καρπού είναι γεμάτη και έχει
ένα δυνατό άρωμα σαν του μήλου.

Ο μανδραγόρας είναι στα προνομιούχα καθώς οι άνθρωποι έχουν
ασχοληθεί μαζί του
από την αρχαιότητα αποδίδοντας του εκπληκτικές ιδιότητες πραγματικές
αλλά και φανταστικές

Τα σκίτσα του μανδραγόρα όλα έχουν αναπαράσταση ανθρώπου!

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Ο μύθος και η μαγεία του!

Στους αρχαίους καιρούς πιστεύονταν ότι ο Μανδραγόρας είχε μαγικές
δυνάμεις.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Η διχαλωτή ρίζα του παρομοιάζονταν με ανθρώπινο σώμα
και πίστευαν ότι είχε δυνάμεις από τα σκοτεινά πνεύματα της γης. Για να
ξεριζώσουν το μανδραγόρα έπρεπε να το κάνουν μόνο μεσάνυχτα και μετά από
απαραίτητες προσευχές και τελετουργίες. Κάποιος ζωγράφιζε τρεις κύκλους
γύρω από το φυτό με ένα μυτερό κλαδί ιτιάς και μετά έδεναν ένα μαύρο
σκύλο στο φυτό με ένα σπάγκο. Ανθρώπινα χέρια δεν έπρεπε να έρθουν σε
επαφή με το φυτό. Πιστεύονταν πως όταν ο μανδραγόρας έβγαινε από το
έδαφος έβγαζε μια στριγκλιά που σκότωνε ή τρέλαινε όποιον δεν
είχε προφυλαγμένα τα αυτιά του εκείνη την ώρα. Όταν το φυτό είχε πια
αποκοπεί από την γη μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για ευεργετικούς σκοπούς.
Ακόμα από την εποχή της βίβλου στην Γένεση υπάρχουν αναφορές για την
χρήση του Μανδραγόρα σαν αφροδισιακό και σαν βοτάνι για τεκνοποιία. Η
Ραχήλ απελπισμένη που δεν έκανε παιδιά με τον Ιακώβ κατέφυγε στον
μανδραγόρα για να γεννήσει τον Ιωσήφ.

Στο μεσαίωνα το φυτό ονομάζονταν “μήλο του σατανά” και πίστευαν
ότι προκαλούσε τρέλα. Πίστευαν ότι κάτω από τα δέντρα που γίνονταν
απαγχονισμοί φύτρωνε μανδραγόρας από το σπέρμα των κρεμασμένων. Ο
μανδραγόρας ήταν βασικό συστατικό για τα μαντζούνια των μαγισσών της
εποχής και το πιο κοινό παράδειγμα της κατάχρησης των φαρμακευτικών
ιδιοτήτων των φυτών από αυτούς που είχαν εμμονές με τις μαγικές και
οργιαστικές τελετουργίες με τις οποίες μερικά παραισθησιογόνα ναρκωτικά
φυτά είχαν στενά συνδεθεί. Ο μανδραγόρας συνδέθηκε στενά με τον μεσαίωνα
και πλήθος προλήψεων και αναφορών σχετικά με τις δυνάμεις του φυτού
υπάρχει από εκείνα τα σκοτεινά χρόνια.

Οι πραγματικές του ιδιότητες!

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Σήμερα, η σύγχρονη επιστήμη έχει αποφανθεί ότι οι ρίζες του
μανδραγόρα περιέχονται στην κατηγορία των αναλγητικών όπως η μπελαντόνα
και η τα φύλλα της κόκας.

Δύο από τα ενεργά χημικά συστατικά του μανδραγόρα είναι η
ατροπίνη και η σκοπολαμίνη δύο ισχυρά κατευναστικά. Ο μανδραγόρας έχει
επίσης μεγάλη περιεκτικότητα σε μανδραγορίνη, ένα ισχυρό υπνωτικό και
ναρκωτικό. Είναι έτσι εύκολο να καταλάβουμε γιατί αποδίδονται στο φυτό
αφροδισιακές ιδιότητες όπως και επίσης ο κίνδυνος να προκαλέσει τρέλα η
και θάνατο. Είναι επίσης εμετικό και καθαρτικό προξενώντας συστολές στο
στομάχι. Ίσως και αυτός να είναι ο λόγος που είχε συνδεθεί αρχικά με την
τεκνοποιία. Αλλά σε κάθε περίπτωση η απευθείας λήψη της ρίζας δεν
συνιστάται. Τα αποτελέσματα από την χρήση του μανδραγόρα είναι
εξαιρετικά απρόβλεπτα και πολύ τοξικά.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΑ








Μαντζουράνα-Ορίγανον το μάρον-Origanum Majorana
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Περιγραφή: Φυτό ποώδες με πολλές παραφυάδες, με
φύλλα μικρά και μυρωδάτα, συγγενικό της ρίγανης. Τα άνθη της είναι φαιά
με λέπια. Ανθίζει από Ιούλιο μέχρι Σεπτέμβριο. Στην Ελλάδα υπάρχει σαν
αυτοφυές ωστόσο συνηθίζεται να καλλιεργείται από την αρχαιότητα. Οι
αρχαίοι Έλληνες το εκτιμούσαν πολύ και γνώριζαν τις φαρμακευτικές του
ιδιότητες. Ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε σαν αντισηπτικό. Η μαντζουράνα
χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, την μαγειρική, την ζαχαροπλαστική
και σαν θεραπευτικό υλικό.
Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: το ρόφημα καταπραΰνει τους πονοκεφάλους, ιλίγγους,
βοηθά στις νευρικές παθήσεις, καταπραΰνει το βήχα και τον πόνο των
δοντιών, βοηθά σε πόνους ρευματισμών, σε εντερικές διαταραχές και πόνους
της κοιλιάς.
Τρόπος παρασκευής ροφήματος
Αφέψημα: βράζουμε λίγα λεπτά ένα κουταλάκι του γλυκού μαντζουράνα σε ένα
μπρίκι νερό. Το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.
Εγχυμα: ένα κουταλάκι του γλυκού μαντζουράνα σε ένα μπρίκι με καυτό
νερό. Το αφήνουμε 10 λεπτά, το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.
Εξωτερική: βοηθά στην αντισηψία των τραυμάτων. Αφέψημα
μαντζουράνας στο νερό του μπάνιου καταπραΰνει και τονώνει (βράζουμε
100γρ. ρίγανης σε 1 λίτρο νερό).
Αιθέριο έλαιο: 3-4 σταγόνες σε μία κουταλιά μέλι, 2-3 φορές την
ημέρα. Το έλαιο χρησιμοποιείται στην παρασκευή σαπουνιών, μύρων και
οδοντόκρεμας.












__________________

ΚΑΛΕΝΤΟΥΛΑ








Καλέντουλα
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Η καλέντουλα έχει καλλιεργηθεί σαν φυτό κήπου για πολλά
χρόνια σε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Τα λουλούδια της
καλέντουλας C. officinalis έχουν χρησιμοποιηθεί σαν φάρμακο για αιώνες,
και βοτανικά ιάματα που βασίζονται στην καλέντουλα ήταν γνωστά επί
γενεές.
Οι πρώτοι Χριστιανοί
αποκαλούσαν την καλέντουλα "Mary's Gold" - χρυσάφι της Μαρίας - και την
τοποθετούσαν δίπλα στα αγάλματα της Παρθένου Μαρίας. Η καλέντουλα ήταν
επίσης ένα από τα πιο ιερά λουλούδια της αρχαίας Ινδίας. Σχημάτιζαν
γιρλάντες δένοντας με σπάγγο μίσχους καλέντουλας και κεφάλια λουλουδιών
και τα τοποθετούσαν γύρω από το λαιμό των ιερών αγαλμάτων. Το λουλούδι
της καλέντουλας στρέφει το κεφάλι προς τον ήλιο ακολουθώντας την πορεία
του, γι' αυτό μερικές φορές αποκαλείται "νύφη του καλοκαιριού". Στη
γλώσσα των λουλουδιών, το λουλούδι της καλέντουλας συμβολίζει τη
λαμπρότητα της νίκης.
Το όνομα αυτού
του φυτού προέρχεται από τους αρχαίους Ρωμαίους, που πρόσεξαν ότι τα
λουλούδια του φυτού ήταν ανθισμένα την πρώτη μέρα στις καλένδες (ή
calends) κάθε μήνα και έτσι το θεώρησαν ένα χρήσιμο ίαμα για τις
ανωμαλίες της εμμηνόρροιας. Η καλέντουλα θεωρήθηκε φυτό με μαγικές
δυνάμεις, που επιτρέπει στους ανθρώπους να
δουν τις νεράιδες και τις γυναίκες να επιλέξουν τον
κατάλληλο σύντροφο. Πιο πρακτική ήταν η χρήση του στη διάρκεια του
εμφύλιου πολέμου στις ΗΠΑ: τα φυτά εφαρμόστηκαν σε πληγές για να τις
σταματήσουν και να τις θεραπεύσουν.
Στην αρχαιότητα έφτιαχναν ένα ποτό, αναμιγνύοντας άνθη
καλέντουλας μέσα σε κρασί, που το χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία της
δυσπεψίας. Τα πέταλα της καλέντουλας χρησιμοποιήθηκαν συχνά για την
παρασκευή αλοιφών που θεράπευαν ερεθισμούς του δέρματος, ίκτερο, πόνους
στα μάτια και πονόδοντους. Έχει χρησιμοποιηθεί επίσης για να θεραπεύσει
κράμπες, βήχα και δαγκώματα από φίδια.
Τα άνθη της καλέντουλας έχουν θεωρηθεί ευεργετικά για τη
μείωση των φλεγμονών, τη γρήγορη αποθεραπεία πληγών και τις αντισηπτικές
τους δυνατότητες. Έχουν χρησιμοποιηθεί για να θεραπεύσουν ποικίλες
δερματικές ασθένειες και είναι αποτελεσματικά ενάντια στα δερματικά
έλκη. Όταν λαμβάνονται εσωτερικά ως τσάι, μπορούν να αντιμετωπίσουν έλκη
του στομάχου φλογώσεις - φλεγμονές. Η καλέντουλα ερευνάται σήμερα για
τις αντικαρκινικές της ιδιότητες.
Η καλέντουλα εκτιμήθηκε ιστορικά και για τις και
μαγειρικές της χρήσεις. Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν μίγμα καλέντουλας με
ξίδι για να καρυκέψουν κρεατικά και σαλάτες. Τα πέταλα με την ελαφριά
αρωματική και κάπως πικρή γεύση τους, νοστιμίζουν σούπες ψαριών και
κρεατικών, πιάτα με ρύζι, σαλάτες και δίνουν κίτρινο χρώμα σε τυριά και
βούτυρα. Ολόκληρο το λουλούδι χρησιμοποιήθηκε σαν γαρνιτούρα σε πιάτα
της μεσαιωνικής εποχής.
Εκχύλισμα των
πετάλων μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν μαλακτικό των μαλλιών για να τα
κάνει ανάλαφρα και φωτεινά. Τα πέταλα κάνουν επίσης μια θρεπτική κρέμα
για το δέρμα. Οι καλέντουλες σε γλάστρα παράγουν ένα γοητευτικό
κοπτόμενο άνθος και αν φυτευτούν στον λαχανόκηπο, βοηθούν στον έλεγχο
των εντόμων.
Κατάλληλη σε εγκαύματα,
εκζέματα, ερεθισμούς του δέρματος Αυτό εξηγεί την ευρύτατη χρήση της
στα καλλυντικά, καθώς διατηρεί τους κυτταρικούς χυμούς, δίνει
ελαστικότητα στο δέρμα (προϊόντα για ραγάδες, αντιρρυτιδικά), αλλά ακόμη
και στα μαλλιά. Επιπλέον, οι πηκτίνες που υπάρχουν στα φύλλα την
καθιστούν ενυδατικό παράγοντα. Χρήσιμη είναι επίσης και σε θεραπεία
κιρσών γι' αυτό και περιέχεται σε προϊόντα για μασάζ. αλλά και για
κολπικές πλύσεις σε μύκητες !

Πριμούλα
Φυτεύεται στον κήπο ή φτιάχνεται γιρλάντα με τα αποξηραμένα άνθη και
κρεμιέται στην εξώπορτα σπιτιού, για να ελκύσει Νεράιδες.
Η παράδοση λέει ότι πρέπει να φροντίζεις πολύ την Πριμούλα που μεγαλώνει
στον χώρο σου,
οι Νεράιδες θα το λάβουν ως μεγάλη προσβολή αν την αφήσεις αφρόντιστη
και πεθάνει.
Για να αφιερώσεις το φυτό σου στις Νεράιδες και να τις ευχαριστήσεις,
δέσε μια ροζ κορδέλα γύρω από την γλάστρα.


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.] ....να και μια πριμουλα..........